

I | |
Bernard daue(n)tador E ra non ui luser soleill. Tan me son escurcit li rai. Et ges per aicho non mesmai. Cuna clartat me soleilla. Damor qenz al cor me raia. Et qant altra gent sesmaia. Eu meillor chanz qe sordei. Per qe mon chant non sordeia.
|
Bernard da Ventador Era non vi luser soleill, tan me son escurcit li rai; et ges per aicho no.m esmai, c’una clartat me soleilla d’amor, q’enz al cor me raia; et, qant altra gent s’esmaia, eu meillor chanz qe sordei, per qe mon chant non sordeia.
|
II | |
P rat me senbla uert (et) uermeill. Jssamen com lo te(m)ps de mai. Sim ten fin amor coint (et) gai. Nes mes flor blanch (et) uermeilla Et liuer chalen de maia. La genser (et) la plus gaia. Ma mandat qe samor mautrei. Senqer nollam desautreia. |
Prat me senbla vert e vermeill jssamen com lo temps de mai; si.m ten fin amor coint’et gai: nes m’es flor blanch’et vermeilla et liver chalen de maia, la genser e la plus gaia m’a mandat qe s’amor m’autrei s’enqer no lla.m desautreia. |
III | |
P aor me fan maluais conseill. Per qel secle mor (et) deschai. Adunc saioston li saluai. Et luns ab lautre (co)seilla. Com si fin amor deschaia. Ai maluasa gent saluaia. Qi uos ne uostre (co)seill cre. Damedeu prec el descreia. |
Paor me fan malvais conseill, per qe.l secle mor et deschai: Adunc s’aioston li salvai e l’uns ab l’autre coseilla com si fin amor deschaia. Ai! malvasa geny salvaia, qi vos, ne vostre cosseill, cre da me Deu prec e.l descreia. |
IV | |
D aqest me rancur em coreill. Qira men fan dol (et) esmai. Et pesalor del ioi qeu ai. Et pois chascun sen coreilla. Del autrui ioi (et) sesmaia. Ja eu meillor drec non aia. Cab sol deport uenz (et) guerrei. Acil qe plus me guerria. |
D’aqest me rancur e.m coreill q’ira me.n fan dol et esmai et pesa lor del ioi q’eu ai. Et pois chascun s’en coreilla de l’autrui ioi et s’esmaia, ja eu meillor drec no.n aia c’ab sol deport venz et guerrei a cil qe plus me guerria. |
V | |
G es mido(m)pna nos meraueill. Sil qier qem den samor nim bai. Contra la foldat qem retrai. Ferai eu grant meraueilla. P(er)ela macola nim baia. Ai seria com mi retraia. Ai cal uos ui (et) cal uos uei. Per benenansa qem ueia. |
Ges mi dompna no.s meraveill si.l qier qe.m den s’amor ni.m bai. Contra la foldat qe.m retrai, fera i eu grant meraveilla, Per ela m’acola ni.m baia. Ai s’er ia c’om mi retraia “ai! cal vos vi et cal vos vei!” per benenansa qe.m veia? |
VI | |
N oig (et) ior pens consir (et) ueill. Planc (et) sospir ma pois ma pai. Et neguns hom tan mal non trai. Mas un bon respeg mesueilla. Don mon corage sapaia. Fol soi qar dic qe mal traia. Jois aitan ric amor enuei. Ben uai ab sola lenueia. |
Noig et ior pens, consir et veill, planc et sospir ma pois m’apai. Et neguns hom tan mal non trai; mas un bon respeg m’esveilla, don mon corage s’apaia. Fol soi! Qar dic qe mal traia? Jois aitan ric amor envei ben vai ab sola l’enveia. |
VII | |
F inamor auos mapareill Pero nom couen ne meschai. Mais car par uostra merce plai. Deu cuit qe mo apareilla. Caissi fin amor meschaia. Ma do(m)pna per merce plaia. Caiaz del uostramic mercei. P(er) sois aitant gent uos merceia. |
Fin amor, a vos m’apareill; pero no.m coven ne m’eschai, mais car par vostra merce plai (Deu cuit qe m’o apareilla!) c’aissi fin amor m’eschaia. Ma dompna, per merce plaia c’aiaz del vostr’amic mercei, per sois aitant gent vos merceia. |