

I | |
Raembautz daurenga A b nou ioi (et) ab nou talen. Ab nou saber et ab nou cen. Et ab nou captenemen. Uoill un nou uerset come(n)sar. Eq(i) mos bon nous motz enten. Ben er plus nous ason uiuen. Com uielz ipot renouellar. |
Raembautz d’Aurenga Ab nou ioi et ab nou talen, ab nou saber et ab nou cen et ab bel nou captenemen, voill un nou verset comensar e, qui mos bon nous motz enten, ben er plus nous a son viven com vielz.i pot renovellar. |
II | |
Q uieu renouel mo(n) ardimen. Quels nou el mouon pensamen. Farai de nouel ferm paruen. Er cantem ab nouel temps clar. Que fan lauzer mas dondeis sen. Lo nouelz critz don iois senpren. Dels auzels quintran enamar. |
Qu’ieu renovel mon ardimen, que.ls novel movon pensamen. Fara.i de novel ferm parven er cantem ab novel temps clar, que fan l’auzer mas don deissen lo novelz critz don iois s’enpren, dels auzels qu’intran en amar. |
III | |
D on aman mi fan alegrar. Que am si com no(n) pot comdar. Tan ben con eu am ni pen sar. Quieu am laiensor ses conten. Si dieus mam enoimet cuiar. Cal mielz damar lai sap triar. Amors que nos aiustet gen. |
Don aman mi fan alegrar, que am si com non pot comdar tan ben con eu am ni pensar, qu’ieu am la iensor ses conten: si Dieus m’am! E no.i met cuiar, c’al mielz d’amar la.i sap triar Amors que nos aiustet gen. |
IV | |
D amor me dei eu ben lauzar. Mas caz am Or guizar donar. Non puese camors maem ten car. Dat amors per son chauzime(n). Mas camors no(n) pot estoiar. Asos obs damor ni donar. Ad autrui don ai cor rien. |
D’amor me dei eu ben lauzar mas c’az amor guizardonar non puese: c’Amors m’a em ten car dat, Amors, per son chauzimen mas c’Amors non pot estoiar. a sos obs d’amor ni donar ad autrui don ai cor rien. |
V | |
R ire dei con sim fas souen. Quel cor me ri neis endurmen. Emidonz rita(n) douzame(n). Qe ris deris dieu mes ius son par. Don me fai sos ris plus iauzen. Que sim rizian dagles cen. Nom deurian plus gran gauz far. |
Rire dei con si.m fas soven, qu’el cor me ri neis en durmen e midonz ri tan douzamen que ris Dieu m’es vis, son par; don me fai sos ris plus iauzen, que si.m rizian d’agles cen no.m deurian plus gran gauz far. |
VI | |
G auz ai eu tan que mil dolen. Serion del mieu gauz *manen. Car del mieu gaug* tut miei paren. Et ieu uiu ab gauz se smaniar. Equi uol gaug sai lan qer rer. Queu aitot gaug (et) eissamen. I amido(n)z quel mi pot tot dar. |
Gauz ai eu tan que mil dolen serion del mieu gauz manen, car del mieu gaug tut miei paren et ieu viv ab gaug ses maniar; e qui vol gaug sai l’an querer, qu’eu ai tot gaug et eissamen: ia midonz que.l mi pot tot dar. |
VII | |
D omna dals non ai aparlar. Mas de uoz domna que baizar. Uos cug ados cant aug nomar. Uos domna que uestimen. en mon cor domna uos esgar. Cados mi uei domnis estar. Uostre bel nou cors couinen. |
Domna, d’als non ai a parlar, mas de voz domna que baizar vos cug ados cant aug nomar vos, domna, que vestimen en mon cor, domna, vos esgar. c’ados mi vei domnis estar vostre bel nou cors covinen. |
VIII | |
D e mon nou uers uoil toz pregar. Quel manon de nouel cantar. Alei(m) cam senes ta lan uar. Dieus mi lais et amors sien men. Cautre ris men sembla plorar. Sim ten fe rm en gaug ces laissar. midonz cautre drut no(n) cossen. |
De mon nou vers voil totz pregar que.l m’anon de novel cantar a lei.m c’am senes talan var. Dieus mi lais, et Amors, si en men, c’autre ris me sembla plorar, si.m ten ferm en gaug ces laissar midonz, c’autre drut non cossen. |
IX | |
I a dieus mais domna nom prezen. Sol ga rt ma domne mun iuglar. |
Ia Dieus mais dompna no.m prezen: sol gart ma domn e mun iuglar. |