I.
Per l'aura freida· que guida
L'invern qu'es tant plens d'iror,
3 L'auzeill qu'us no·n brai ni·n crida
Sotz foilla ni per verdor,
Car l'estiu, a bell' aizida
6 Mesclon lor joia certana.
II.
Non auch chant ni retentida
Ni non vei brondel ab flor,
9 Empero si ai auzida
Una estraigna clamor,
De Joi que·is plaing, ses ufana,
12 Cui Malvestatz disciplina.
III.
Proeza es forbandida,
E son malvatz li meillor;
15 Lonc temps auran cossentida
Els maritz lor desonor,
Als acropitz lenguas planas
18 Torbadors d'amistat fina.
IV.
D'entre dompnas es fugida
Vergoigna e non sai cor;
21 Las plus ant coa forbida
E mes lo segl'en error,
Mas lor semensa frairina
24 Geta malvatz fruit quan grana.
V.
Drudari' es trassaillida
E creis Putia s'onor,
27 E·il moillerat l'ant sazida
E so·is fait dompnejador;
Tant m'es bel quand us s'en vana
30 Cum de can quant prist farina.
VI.
Tant cum Marcabrus ac vida,
Us non ac ab lui amor
33 D'aicella gen descauzida,
Que son malvatz donador,
Mesclador d'avol doctrina
36 Per Frans' e per Guiana.
N'Amfos, ab patz segurana
Que tengua, Valors l'aclina.