Rossi

Versione stampabilePDF version

I.
Puois nostre temps comens’a brunezir  
e li verjan son de la fuelha blos,      
e del solelh vey tant bayssar los rays, 
per que·l jorn son escur e tenebros     
et hom no·i au d’auzel ni chant ni lays,
per joy d’amor nos devem esbaudir.      

II.
Aquest Amor no pot hom tan servir       
que mil aitans no·il doble·ls gazardos: 
que Pretz e Joy e tot quant es, e mays, 
n’auran aisselh qu’en seran poderos;    
qu’anc non passet covinent ni l’esfrays;
mas, per semblan, greus er a conquerir. 

III.
Per lieys deu hom esperar e sofrir,     
tant es sos pretz valens e cabalos,     
qu’anc non ac suenh dels amadors savays,
de ric escars ni paupre orgoillos;      
qu’en plus de mil no·n a dos tan verays 
que fin’Amors los deja obezir.          

IV.
Ist trobador, entre ver e mentir,       
afollon drutz e molhers et espos       
e van dizen qu’Amors torn’en biays,    
per que·l marit endevenon gilos,        
e donnas son intradas en pantays,        
cuy mout vol hom escoutar et auzir.     

V.
Cist sirven fals fan a pluzors gequir   
Pretz e Joven, e lonhar ad estros,       
per que Proeza non cug sia mais,        
qu’Escarsetaz ten las claus dels baros;  
maint n’a serrat dinz las ciutat d’Abais,
don Malvestatz no·n layssa un yssir.      

VI.
Ves manhtas partz vey lo segle faillir,   
per qu’ieu n’estauc marritz e cossiros,   
que soudadiers non truep ab cuy s’apays,  
per lauzengiers qu’an bec malahuros,      
qui son pejor que Judas que Dieu trays:   
ardre·ls degr’hom e totz vius sebellir.   

VII.
Nos no·ls podem castiar ni cobrir;        
tollam nos d’elhs e Dieus acosselh nos!   
Q’us joys d’amor me reverdis e·m pays,    
e puesc jurar qu’anc ta bella no fos;     
petit la vey, mas per ella suy gays       
e jauzions, e Dieus m’en do jauzir!       

VIII.
Ara·s pot hom lavar et esclarzir          
de gran blasme, silh q’en son encombros;  
e s'i es pros, yssira ves Roays           
e gurpira lo segle perilhos,              
et ab aitan pot si liurar del fays,       
qu’assatz en fai trabucar e perir.        

IX.
Cercamonz diz: «Qe vas Amor s’irais       
meravill’es com pot l’ira suffrir,       
q’ira d’Amor es paors et esglais          
e no·n pot hom trop viure ni murir».      

X.
Fagz es lo vers e non deu viellezir,     
segon aisso qe monstra la razos,          
q’anc bon’Amors non galiet ni frais,      
anz dona joi als arditz amoros.