I
Mout jauzens me prenc en amar,
un joy, don plus mi vuelh aizir;
e pus en joy vuelh revertir,
ben deu, si puesc, al mielhs anar;
quar mielhs or n'am estiers cuiar,
qu'om puesca vezer ni auzir.
II
Jeu, so sabetz, no m dey gabar,
ni de grans laus no m say formir;
mas, si anc nulhs joys poc florir,
aquest deu sobre totz granar,
e part los autres esmerar,
si cum sol brus jorns esclarzir.
III
Anc mais no poc hom faissonar
com en voler ni en dezir,
ni en pensar ni en cossir,
aitals joys no pot par trobar;
e qui be 'l volria lauzar,
d'un an no y poiria venir.
IV
Totz joys li deu humiliar,
e tota ricors obezir
mi dons, per son bel aculhir
e per son belh douset esguar;
e deu hom mais cent ans durar
qui 'l joy de s'amor pot sazir.
V
Per son joy pot malautz sanar,
e per sa ira sas morir,
e savis hom enfolezir,
e belhs hom sa beutat mudar,
e 'l plus cortes vilanejar,
e 'l totz vilas encortezir.
VI
Pus hom gensor non pot trobar,
ni huelhs vezer, ni boca dir,
a mos ops la 'n vuelh retenir
per lo cor dedins refrescar,
e per la carn renovellar
que no puesca envellezir.
VII
Si m vol mi dons s'amor donar,
pres suy del penr' e del grazir,
e del celar e del blandir,
e de sos plazers dir e far,
e de son laus enavantir.
VIII
Ran per autrui non l'aus mandar,
tal paor ai qu'ades s'azir!
Ni ieu mezeys, tan tem falhir,
no l'aus m'amor fort assemblar,
mas elha m deu mon mielhs triar,
pus sap qu'ab lieys ai a guerir.