

| Ioham Soarez Coelho | Ioham Soarez Coelho | 
| I | I | 
| I oha(n) fernandiz mentreu uoscouuer aquestamor que oieu co(n) uosquey nuncau(os) eu tal cousa negarey qual oieu ouço pela terra dizer dizen que fode qua(n)to mays foder pode ouosso mouro a uossa molher. | Iohan Fernandiz, mentr’eu vosc’ouver aquest’amor que oi’eu con vosqu’ey, nunca vos eu tal cousa negarey  qual oi eu ouço pela terra dizer:* dizen que fode, quanto mays foder pode, o vosso mouro a vossa molher. 
			  | 
| II | II | 
| 			    | Pero que foss’este mouro meu,* ca me terria eu por desleal, Iohan Fernandez, se vos negass’eu atal cousa quel dizen que vos faz: ladinho, como vos iazedes, iaz con vossa molher, e m’end’è mal.* 			  | 
| III | III | 
| E direyu(os) eu quanten uy m(os) nos uyma ao uosso mouro filhar auossa molher efoya deitar no uosso leite mays u(os) eu direy quanteu do mourap(re)ndi e sey fodea como a fodedes uos. | E direyvos eu quant’en vymos nós: vyma ao vosso mouro filhar* a vossa molher e foya deitar no vosso leite; mays vos eu direy quant’eu do mour’aprendi e sey:* fodea como a fodedes vós.* 			  | 
