Revisione di Edizione diplomatico-interpretativa del Dom, 15/10/2017 - 17:55

Versione stampabilePDF version
I I
 

​ 
  Pero m’eu ei amigos, non ei niun amigo
​ 
con que falar oussasse a coita que comigo
​ 
ei, nen ar ei a quen ouss’én mais dizer, e digo:
​ 
"e muy bon grado querria a un logar ir
​ 
e nunca m’end’ar viir!"

II II
 
​  ui eu uiuer coitados mas nu(n)ca ta(n) coitado
​  uiueu com ogeu uiuo neno uiu ome nado
​ 
desquando fui u fui e aque uolo recado
​ 
D e mui bon grado querria a un logar ir .

​ 
​  Vi eu viver coitados, mas nunca tan coitado
​ 
viveu com’og’eu vivo, nen o viu ome nado
​ 
des quando fui u fui. E aque volo recado:
​ 
“De mui bon grado querria a un logar ir
​ 
…………………………………

III III
​  a coita que eu prendo no(n) sei que(n) atal pre
​                                                                     [(n)da .
  que me fas fazer se(m)pre dano de mia fazenda .
  todaq(ue)st eu entendo e que(n) mais q(ui)ser                                                                       [entenda .
  D e mui bon grado querria a un loga ir .​​
 

  A coita que eu prendo, non sei quen atal prenda,
​ 
que me fas fazer sempre dano de mia fazenda.
​  Tod’aquest’eu entendo e quen mais                                                                              [quiser’entenda:
​ 
“De mui bon grado querria a un loga ir
​ 
……………………………

IV IV
​    e cousas me no(n) guardo mas p(er)o g(ua)rdar                                                                         [mia .
  de soffrer a gram coita que sofri delo dia
  desq(ue) ui o q(ue) ui e mais no(n) uus en diria
  D e mui bon grado querria a un logar ir .

 
​   
e cousas me non guardo, mas pero guardarm’ia 
​ 
de soffrer a gram coita que sofri delo dia
​ 
des que vi o que vi, e mais non vus én diria:
​ 
“De mui bon grado querria a un logar ir
​ 
……………………………..