Revisione di Edizione diplomatico-interpretativa del Gio, 02/11/2017 - 13:17

Versione stampabilePDF version
I I
​ 
  Noutro dia quando meu espedi
​  Demha senhor. e quando mouuha hir​
​  E me non falou nenme quis oyr
​  Tan sen uentura foy que non morri
​  Que se mil uezes podesse morrer
​  Meor coyta mi fora de sofrer

 

​ 
  Noutro dia, quando m'eu espedi
​ 
de mha senhor, e quando m'ouv’ha hir,
​ 
e me non falou, nen me quis oyr,
​ 
tan sen ventura foy que non morri!
​ 
Que, se mil vezes podesse morrer,
​ 
meor coyta mi fora de sofrer!

II II

​ 
​  Nulheu dixi con graça mha senhor
​ 
Catou mu(n) pouco e teuemho en desden.
​ 
p(or) quemi non disse mal nen ben
​ 
fiq(ue)y coyta de (con) tan g(ra)m pauor
​  Que se mil vezes podesse.

  
​  Nulh’eu dixi :«Con graça, mha senhor! »
​ 
Catoum’un pouco e tevemho en desden;
​ 
porque mi non disse mal nen ben,*
​ 
fiquey coytad’, e con tan gram pavor
​  que, se mil vezes podesse ............
​  .......................................................

​  
​  *Verso ipometro: b9

III III

 
  Essey muy ben humeu dela quitey  
​ 
E mendeu foy eno(n)mi quis falar
​  Ca pois ali non morri com pesar
​  Nunca ia mays (con) pesar morrerey
​  Que se mil.

  
​  Essey muy ben, hu m’eu d’ela quitey, 
​ 
e m’end’eu foy, e non mi quis falar,
​ 
ca, pois ali non morri com pesar,
​ 
nunca iamays com pesar morrerey:
 
que se mil ...................................
  ...................................................