Ed. Lola Badia 1983 | |
I | |
« Ay, senyer, saludar m’ets? » « Ma dança, Deus vos don jay». D’un venits? »– Eu ’s o diray: |
« Ai, signore, mi saluterete? » « Danza mia, che Dio vi dia gioia ». « Da dove venite? » -io vi dirò: |
II | |
« de leys que n’es blanxa, saura ». « Dança, quo·l va? » – « Senher, be, per ma fe ». « Ay las, porets pendre haura qu’eu la veja çela re? » « Far cove, qu’autreyat m’o ha tres vets». Er me diats, donchs, quo·l play ». « Mon senyer, eu ’s o diray: |
« da colei che è bianca, bionda » « Danza, come le va? » - « Signore, bene, per la mia fede » « Ahimè, potete fissarmi un’ora in cui vedere quella persona? » « Si faccia, perché me lo ha concesso tre volte. » « Ora ditemi, dunque, come le piace ». « Mio signore, io ve lo dirò: |
III | |
que·n veniats una nuyt foscha ab paubr’arnes descosuts e romputs, per ço quom nuls no us conoscha. Direts: «Fay be al hom nuts», e Na Luts fara ’ntrar vostre sos quets. Adonchs veyrets son cors guay e mays qu’eras no us diray. |
venite una notte buia con povera imbracatura scucita e rotta, affinché nessuno vi riconosca Direte: « fai del bene all’uomo nudo e la Signora Luce vi farà entrare con discrezione allora vedrete il suo corpo gioioso e non vi dirò ancor di piu. |
IV | |
Ab tan guarrets d’aytal bascha. « Oc, si vos no·m vas trixan gualian ». « A Deu prech, que buba·m nascha si u fas, En Per’Alamayn, tan ne quan; enpero, vos o veyrets». «Vostre sia tot quan hay.» « Merce, senyer, vos diray. |
Allora guarirete da tale angoscia ». « Si, se voi non mi tradirete ingannerete » « Prego a Dio, mi venga la peste se lo faccio, Don Pere Alamany, neanche un po'; però voi lo vedrete». « Sia vostro tutto quel che ho. » « Grazie, signore, ve lo dirò. |
V | |
Ffay tot bes. – Vos, que u farets ». « Vas Na Luts m’en tornaray, es un pauquet li diray ». |
Fate tutto bene- voi che lo farete » « Tornerò verso la Signora Luce e ci parlerò un po'». |