

I |
Foille ne flore ne-vano riens en chantant. ke pour defaut sans plus de rimonier. et pour falle solas vilaine gent. quj mauvais mos font souvent abaier. ie ne chant pas pour aus es banoier. mais por mon cuer faire. por plus roiant. cuns malades en gaurist bien souvant Fueille ne flor ne vaut riens en chantant Que por defaut, sanz plus, de rimoier Et pour fere solaz vilaine gent Qui mauvès moz font souvent aboier. Je ne chant pas por aus esbanoier, Mès por mon cuer fere por plus joiant, Q’uns malades en guerist bien souvent |
II |
Ri voit venu son anemy courant pour traire aluy grant saietes dachier. il se devioit trestorner enfivant. Et garandir sil pooit de larchier. ajais qnt amors vient plus amoz lancier. et mains la fuj cest mervelles trop grans kausj recoif son cop voiant la grant. coine se [giere] tous seus en. vergier. Qui voit venir son anemi corant Pour trere a lui grant saietes d’acier Il se devroit trestorner en fuiant Et garantir, s’il pouoit, de l’archier; Mais, quant Amors vient plus a moi lancier, Et mains la fui, c’est mervelles trop grant, Q’ausic recoif son coup entre la gent Com se g’iere touz seus en un vergier. |