| I | I |
| Atre(n)tan dei ben cantar finamen. | Atrentan dei ben cantar finamen. |
| III | III |
| QAnbe malbre emnon ric pensamen. De lei qals es acui mautrei emdo. Tan lan qar ual part las plasenz qeso. Qendreg damor tei(n)g chascuna men. Eqar nosai autrel mon tan presan. Deqeu preses plazer iazen baissan. Qeno uoill ges nul frug asaborar. P(er) qe lo dolz metornes en amar. |
Qan be m' albre eu mon ric pensamen De lei quals es a cui m' autrei em do, Tan l’ an, qar val part las plasenz qe so, Q' en dreg d' amor teing chascuna men, E qar no sai autr' el mon tan presan De qeu preses plazer, iazen, baissan; Q’ e no voill ges nul frug asaborar, Per qe lo dolz me tornes en amar. |
| V | V |
| E Qui fai tot debe qan pot s(er)uen. Sidonz sego(n) qel dretz damor despo(n). Segur len pot qerre loquiza(r)don. Ezillen deu befar sil dreg nente(n). per Qeu enprec midonz me(r)ce clama(n)z. Qep(er) nul dreg Guizardo noil deman. Qar il ual tan qenos pot ega lar. Negus s(er)uirs alseu guiza(r)donar. |
E qui fai tot de be qan pot, serven si donz, segon qel dretz d'amor despon, Segur l'en pot qerre lo quizardon, E zi ll’en deu be far, sil dreg n'enten; Per q'eu en prec mi donz, merce clamanz, Que per nul dreg guizardo no·il deman: Qar il val tan, qe nos pot egalar Negus servirs al seu guizar donar. |