| bernart deuentadorn. | Bernart de Ventadorn. |
| I | I |
| Lan quan fueillon bosc eguarric. eflor par- eis enuerdura. pels uergiers epels pratz. els auzels quan estat enic. son gai de sotz los foillatz. atresim chant emesb- audei. ereuerdei efueill segon ma natura. |
Lanquan fueillon bosc e guarric, e flor pareis en verdura pels vergiers e pels pratz, e·ls auzels quan estat enic, son gai de sotz los foillatz, atresi·m chant e m’esbaudei e reverdei e fueill segon ma natura. |
| II | II |
| Ges dunamor nom tueill nim gic. do(n) soi enbonauentura. segon mon esper intratz. quar soi tengutz per fin amic. lai on es mauolontatz. que re mais sotz cel non enuei. ni ues autra part no soplei. ni dautra no sui encura. |
Ges d’un’amor no·m tueill ni·m gic, don soi en bon’aventura segon mon esper intratz, quar soi tengutz per fin amic lai on es ma volontatz; que re mais sotz cel no·n envei ni ves autra part no soplei ni d’autra no sui en cura. |
| III | III |
| Ben ha maluais cor emendic. qui ama enos meillura. quieu soi daitan meilluratz. que home de mi nouei plus ric. quar sai que am esoi amatz. per lagensor que anc dieu fei. ni que sia elmon socrei. ta(n) quan te terra ni dura. |
Ben ha malvais cor e mendic qui ama e no·s meillura; qu’ieu soi d’aitan meilluratz que home de mi no vei plus ric, quar sai que am e soi amatz per la gensor que anc Dieu fei ni que sia el mon, so crei, tan quan te terra ni dura. |
| IV | IV |
| Anc no fes semblan uair ni pic. la bela ni forfaitura. ni sui per liei gali- atz. ni non cre quelam castic. tant es fina samistatz. quela ias biais nis uai- re. ni per autre gurpisca mei. segon que mos cors sargura. |
Anc no fes semblan vair ni pic la bela ni forfaitura, ni sui per liei galiatz, ni non cre qu’ela·m castic, tant es fina s’amistatz, qu’ela ia·s biais ni·s vaire ni per autre gurpisca mei, segon que mos cors s’argura. |
| V | V |
| Midons prec nom lais per castic. ni pel gelos folatura. que nom senta entre sos bratz. quar ieu soi sieus plus quieu non dic. (et) ho cerai tostems sill platz. que per leis mes bel tot quan uei. ep- ort elcor onque mestei. sabeutat esa faitura. |
Midons prec, no·m lais per castic ni pel gelos folatura, que no·m senta entre sos bratz; quar ieu soi sieus plus qu’ieu non dic, et ho cerai tostems, si·ll platz; que per leis m’es bel tot quan vei, e port el cor, on que m’estei, sa beutat e sa faitura. |
| VI | VI |
| Anc nouis home tan antic. sia bona- mor ni pura. no sia gais neis sers ebric. si es deioi pres elasatz. que fols coue q(ue) folei. ede saui que cabalei. que pretz li cresca eill meillur. |
Anc no vis home tan antic, si a bon’amor ni pura no sia gais, neis sers e bric, si es de ioi pres e lasatz; que fols cove que folei e de savi que cabalei, que pretz li cresca e·ill meillur.[1] [1] Manca il terzo verso della cobla: e per sidons si’amatz.
|