| bernartz del uentador. | Bernartz del Ventador. |
| I | I |
| Cant par la flors lerba fresca la foilla. E aug lo chant dels auzels pel boscatge. ]dobla mos iois[ ab lautr ioi qeu ai e mon coratge. dobla mos iois e nais e creis e broillia e no mes uis com ren puesca ualer. seleis no uos amor e ioi auer. mas tot cant es salegre e ses baudeia. |
Cant par la flors, l’erba fresca, la foilla e aug lo chant dels auzels pel boscatge, ab l’autr’ioi q’eu ai e mon coratge, dobla mos iois e nais e creis e broillia; e no m’es vis c’om ren puesca valer, se leis no vos amor e ioi aver, mas tot cant es s’alegre e s’esbaudeia. |
| II | II |
| Ia noscug hom qeu de ioi mirecreia. nim lais damar p(er) dan qauer ne sailha. qeu non ai ies de poder qe men ]soll[ toilha camors ma sail qem sobresegnoreia. em fai amar zo qeil platz e uoler. e seu am zo no(n) eschazer. forsa damor mi fai far uaselatge. |
Ia no·s cug hom q’eu de ioi mi recreia ni·m lais d’amar per dan q’aver ne sailha, q’eu non ai ies de poder qe m’en toilha, c’amors m’asail, qe·m sobresegnoreia; e·m fai amar zo qe·il platz e voler; e s’eu am zo non eschazer, forsa d’amor mi fai far vaselatge. |
| III | III |
| Mais en amor non a hom segnioratge. e qi li qier uilanamen do(m)pneia. camors no uol re(n) qe esser no(n) deia paubres e rics fai conors dun paratge se luns amics uol lautre uil tener. greu pot amors ab orgoil remaner. corgoilz dechai e fin amor chapdoillha |
Mais en amor non a hom segnioratge, e qi l’i qier, vilanamen dompneia, c’amors no vol ren qe esser non deia; paubres e rics fai conors d’un paratge; se l’uns amics vol l’autre vil tener, greu pot amors ab orgoil remaner, c’orgoilz dechai e fin’amor chapdoillha. |
| IV | IV |
| Qeu sec selui qe plus uas mi sorgoillha. e celhui fui qem fo de bel estatge. p(er) qi mal sal qe ia domna macoilha. ma dreg len fatz qeu men faz fol parer qar p(er) cela qem torna e no(n) chaler. estau ai tan de lieis qe non laueia. |
Q’eu sec selui qe plus vas mi s’orgoillha, e celhui fui qe·m fo de bel estatge, per qi mal sal qe ia domna m’acoilha; ma dreg l’en fatz, q’eu m’en faz fol parer, qar per cela qe·m torna e non-chaler, estau aitan de lieis qe non la veia.[1] |
| V | V |
| Qar costumes tostemps qe fols foleia. e ia no(n) er qeu eis lo ra(m) non coilha qem bat en fer. p(er) qe es dregtz qe me doilha. car anc me pres pui dautra mor enueia. mas fe qe dei lieis (e mon) bel uezer. se de samor me torna en bon esper. iamais uas lieis non farai uilatnage. |
Qar costum’es tostemps qe fols foleia, e ia non er q’eu eis lo ram non coilha qe·m bat en fer, per qe es dregtz qe me doilha, car anc me pres pui d’autr’amor enveia; mas fe qe dei lieis e mon Bel-Vezer, se de s’amor me torna en bon esper, ia mais vas lieis non farai vilatnage. |
| VI | VI |
| Ia non aia cor felon ni saluatge. ni contra mi maluatz conseil non creia. cades soi sieus liges on qeu miste(i)a. si qe dessus mon cap li ten mon gatge. mas mans iontas lim ren al sieu plazer. e ia nom uoilhmais da sos pes mouer. tro p(er) m(er)cem me(t)a lai (os) depoilha. |
Ia non aia cor felon ni salvatge, ni contra mi malvatz conseil non creia, c’ades soi sieus liges, on q’eu mi steia, si qe de ssus mon cap li ten mon gatge; mas mans iontas li·m ren al sieu plazer, e ia no·m voilh mais d’a sos pes mover, tro per merce·m meta lai o·s depoilha. |
| VII | VII |
| Laigua del cor camdos los oils mi moilha. me(s) ben guire(n)z qeu pen(i)t mon folatge. mas ben conosc qemi donz pren da(m)p(n)atge. se la tant sai qe p(er) donar nom uoilha. mas meus no(n) so (e)il ma em poder. mais pert ella qeu el meu dechaer. p(er) qe lier mal sab son home plaideia. |
L’aigua del cor, c’amdos los oils mi moilha, m’es ben guirenz q’eu penit mon folatge, mas ben conosc qe midonz pren dampnatge s’ela tant sai qe per donar no·m voilha. Mas meus non so e il m’a em poder, mais pert ella q’eu el meu dechaer; per qe li er mal, s’ab son home plaideia. |
| VIII | VIII |
| Mon messatgier man amon bel uezer. qar cel qem tol lo sen e lo saber. ma tout mi donz e leis qe non la ueia. |
Mon messatgier man a mon Bel-Vezer, qar cel qe·m tol lo sen e lo saber, m’a tout midonz e leis, qe non la veia. |