| bernatz de uentador. Lant cant uei la fueilha ius dels arbres chazer. cui qe peza ni dueilha. ami deu bon saber. non crezatz qez eu uueilha flor ni fueilha uezer. pos uas me sorgoilha cil qeu plus ueil auer. cor ai q(ue)u men tueilha. e non ai ges poder. cades cug ma cuei lha. on plus mi desesper. |
| Estrainha nouella podes de me auzir. cant ieu uei la bella. qem solia cuollir. ela nom apella nim fai a se uenir. lo cors sotz lausella. me fai de dol partir. dieus qel mon chapdella. men don de lieis iauzir. qieu saisim reuella[1]. noi es mas del morir. [1] Il copista scrive inizialmente reuellha, poi lo cancella.
|
| Non ai mai fizansa en agur ni en sort. ma bona esp(er)ansa ma con(f)[2]ondut e mort. ai can lonc[3] me la(n)sa la bella qieu am fort can li q(ue)r sa mansa. con sieu agues gran tort. tant nai de pezansa qe totz men desconort. e non fas semblansa. cades chant e deport. |
| non (s)[4]ai mais qe dire. mas mout fas gran folor. qieu ame dezire del mon la bella zor[5]. ben fariaucire[6] qi anc fei mirador qe cant mo consire non ai guerrer peior. qe la iorn qes mire. ni penz de sa ualor. non serai iauzire de leis ni de samor. |
| Ges p(er) drudaria non lam car nom coue. ma sa lieis plaz(i)[7]a qem fezes q(a)l qe be. ieu li iuraria en dieu e ma fe. qel bez qem faria. non fos saubutz p(er) me. eson plazer sia qieu sui e sa merce. cil plaz qem aucia. qieu non men clam de re. [7] Il copista scrive inizialmente plazra, poi espunge r e corregge con i.
|
| Ben es dreigz qes eu plagnia. si eu pert p(er) mon orgueil. la bona comp(a)gnia. el solatz cauer sueil. petit mi gazaignha. le foils arditz qeu cueil. pos uas me sestraignha. cella qeu am e uueil orgu(e)[8]ill dieus afrainha. qaram ploron miei oill. dreigz es qem sofraignha. iois qieu meteis lom tueil. [8] Aggiunta in interlinea.
|