| Bernart daue(n)tador. | Bernart da Ventador. |
| I | I |
| Lan qa(n) uei la fuoilla io(s) dels a(r)bre(s) caszer Qui q(ue) pes ne duoilla Ami deu bon saber No crezasz qieu uoilla flors ne fuoilla ueszer. Qar uas me sorguoilla So qieu pl(us) uolgrhauer. Cor hai q(ue) m(en) tuoilla Mais nohai ges poder Qades cuig mi cuoilla On pl(us) men d(e)sesper |
Lanqan vei la fuoilla ios dels arbres caszer, qui que pes ne duoilla, a mi deu bon saber. No crezasz q’ieu voilla flors ne fuoilla veszer, qar vas me s’orguoilla so q’ieu plus volgr’haver. Cor hai que m’en tuoilla, mais no hai ges poder, q’ades cuig mi cuoilla, on plus m’en desesper. |
| II | II |
| Estraigna nouella. Podho(m) d(e) me auzir Q(ue) qan uei la bella Qim solia cuoillir Ara nom apella Nim fai uas se uenir. lo cor sotz laissella M(en) uol d(e) dol partir. Die(us) qil mo(n)d capd(e)lla Sill plach m(en) laiss iauszir Q(ue) s(a)issis reuella Noi ha mais d(e)l morir. |
Estraigna novella pod’hom de me auzir, que, qan vei la bella qi·m soli’acuoillir: ara no m’apella ni·m fai vas se venir. Lo cor sotz l’aissella m’en vol de dol partir. Dieus, qi·l mond capdella, si·ll plach, m’en laiss iauszir, que s’aissi·s revella, no·i ha mais del morir. |
| III | III |
| Non hai mais fiancha En agur ne en sort Q(ue) bo(n)esp(er)ancha Mha (con)fondut emort Q(ue) ta(n) loi(n)g mela(n)cha la bella cui amo fort Qa(n) li qer sama(n)cha Co(m) sieu lhages gra(n) tort Tan nhai d(e) pesancha Q(ue) totz mend(e)sconort. Mais no fach scemblancha Qades cha(n)t ed(e)port. |
Non hai mais fiancha en agur ne en sort, que bon’esperancha m’ha confondut e mort, que tan loing me lancha la bella cui amo fort, qan li qer s’amancha, com s’ieu lh’ages gran tort. Tan n’hai de pesancha que totz m’en desconort; mais no fach scemblancha, q’ades chant e deport. |
| IV | IV |
| Al(s) no sai q(ue) dire Mais mon t fach gra(n) folor. Qar am ni d(e)szire Del mo(n) la bele szor. be d(e)uria aucire. Q(i) a(n)ch fez mi rador. Qa(n) be mo cossire No hai ge rer peior. Ial ior(n) q(ue) la smire Ni pes d(e) sa ualor. No serai iauszire de lei ni d(e)samor. |
Als no sai que dire mais mont fach gran folor qar am ni deszire del mon la beleszor. Be deuria aucire qi anch fez mirador! Qan be m’o cossire, no hai gerer peior. Ia·l iorn qu’ela·s mire ni pes de sa valor, no serai iauszire de lei ni de s’amor. |
| V | V |
| Ia perdrudaria No am ni nos (con)ue. P(er)o sill plaszia Q(ue)m fezes qalcs be Ieu li iuraria Per lei ep(er)ma fe Qel bes q(ue)m faria Nofos saubutz perme. Enson plaszer sia. Q(i)eu soi ensa m(er)ces Sill plasz q(ue) maucia Q(i)eu nom(en) clam d(e) re |
Ia per drudaria no am ni no·s conve; pero si·ll plaszia que·m fezes qalcs be, ieu li iuraria per lei e per ma fe, qe·l bes que·m faria, no fos saubutz per me. En son plaszer sia, q’ieu soi en sa merces. Si·ll plasz, que m’aucia, q’ieu no m’en clam de re. |
| VI | VI |
| Ben es dreich q(i)eu plaigna Sieu perd permo(n) orgoill labona …ha Els… lasz qhauer soill. Petit mi gazaigna lo fols harditz qieu coill Mas uas mi se straigna Cho qieu pl(us) am euoill Orgoill die(us) uo(s) fraigna Qar emploro mei oill. Dreich es q(ue)m soffraigna Totz iois qieu eis lom toill. |
Ben es dreich q’ieu plaigna, s’ieu perd per mon orgoill la bona …ha e·l s…lasz q’haver soill. Petit mi gazaigna lo fols harditz q’ieu coill, mas vas mi s’estraigna cho q’ieu plus am e voill. Orgoill, Dieus vos fraigna, q’ar’em ploro mei oill. Dreich es que·m soffraigna totz iois, q’ieu eis lo·m toill. |
| VII | VII |
| Es(con)tral dapnatge. Ela pena qieu trai Hai molt bo(n) usatge. Qades cosir d(e) lai. Orguoill efolatge. E uilania fai Qin mou mo(n) coratge Ni daltre(m) met enchai. Qar meillor messatge En toz lo mo(n)d nohai. Emain loill ostatge. Entro q(i)eu torn d(e)chai. |
Escontra·l dapnatge e la pena q’ieu trai, hai molt bon usatge: q’ades cosir de lai. Orguoill e folatge e vilania fai qi·n mou mon coratge ni d’altre·m met en chai, qar meillor messatge en toz lo mond no hai, e main lo·ill ostatge entro q’ieu torn de chai. |
| VIII | VIII |
| Do(m)na mon coratge Meillor amich qieu hai Uo(s) man enostatge. Entro qieu torn d(e)chai. |
Domna, mon coratge, meillor amich q’ieu hai, vos man en ostatge entro q’ieu torn de chai. |