| Bernart daue(n)tador. | Bernart da Ventador. |
| I | I |
| Lan qa(n) uei la fuoilla jo(s) dels a(r)bre(s) caszer Qui q(e) pes ne duoilla Ami deu bon saber No crejasz qieu uoilla flors ne fuoilla ueszer. Qar uas me sorguoilla So qieu pl(us) uolgrhauer. Cor hai q(e) m(en) tuoilla Mais nohai ges poder Qades cuig macuoilla On pl(us) men d(e)sesper |
Lanqan vei la fuoilla jos dels arbres caszer, qui qe pes ne duoilla, a mi deu bon saber. No crejasz q’ieu voilla flors ne fuoilla veszer, qar vas me s’orguoilla so q’ieu plus volgr’haver. Cor hai qe m’en tuoilla, mais no hai ges poder, q’ades cuig m'acuoilla, on plus m’en desesper. |
| II | II |
| Estraigna nouella. Podho(m) d(e) me auzir Q(e) qan uei la bella Qim solia cuoillir Ara nom apella Nim fai uas se uenir. lo cor sotz laissella M(en) uol d(e) dol partir. Die(us) qil mo(n)d capd(e)lla Sill plach m(en) laiss jauszir Q(e) s(a)issis reuella Noi ha mais d(e)l morir. |
Estraigna novella pod’hom de me auzir, qe, qan vei la bella qi·m soli’acuoillir: ara no m’apella ni·m fai vas se venir. Lo cor sotz l’aissella m’en vol de dol partir. Dieus, qi·l mond capdella, si·ll plach, m’en laiss jauszir, qe s’aissi·s revella, no·i ha mais del morir. |
| III | III |
| Non hai mais fiancha En agur ne en sort Q(e) bo(n)esp(er)ancha Mha (con)fondut emort Q(e) ta(n) loi(n)g mela(n)cha la bella cuj amo fort Qa(n) li qer sama(n)cha Co(m) sieu lhages gra(n) tort Tan nhai d(e) pesancha Q(e) totz mend(e)sconort. Mais no fach scemblancha Qades cha(n)t ed(e)port. |
Non hai mais fiancha en agur ne en sort, qe bon’esperancha m’ha confondut e mort, qe tan loing me lancha la bella cui amo fort, qan li qer s’amancha, com s’ieu lh’ages gran tort. Tan n’hai de pesancha qe totz m’en desconort; mais no fach scemblancha, q’ades chant e deport. |
| IV | IV |
| Al(s) no sai q(e) dire Mais moult fach gra(n) folor. Qar am ni d(e)szire D(e)l mo(n) la bele szor. be d(e)uria aucire. Q(i) a(n)ch fez mi rador. Qa(n) be mo cossire No hai ge rer pejor. Jal jor(n) q(ue) la smire Ni pes d(e) sa ualor. No serai jauszire de lei ni d(e)samor. |
Als no sai qe dire mais moult fach gran folor qar am ni deszire del mon la beleszor. Be deuria aucire qi anch fez mirador! Qan be m’o cossire, no hai gerer pejor. Ja·l jorn qu’ela·s mire ni pes de sa valor, no serai jauszire de lei ni de s’amor. |
| V | V |
| Ia perdrudaria No am q(e) nos (con)ue. P(er)o sill plaszia Q(e)m fezes qalq(e) be Jeu li juraria Per lei ep(er)ma fe Qel bes q(e)m faria Nofos saubutz perme. Enson plaszer sia. Q(i)eu soi ensa m(er)ce Sill plasz q(e) maucia Q(i)eu nom(en) clam d(e) re |
Ia per drudaria no am qe no·s conve; pero si·ll plaszia qe·m fezes qalqe be, ieu li juraria per lei e per ma fe, qe·l bes qe·m faria, no fos saubutz per me. En son plaszer sia, q’ieu soi en sa merce. Si·ll plasz, que m’aucia, q’ieu no m’en clam de re. |
| VI | VI |
| Ben es dreich q(i)eu plaigna Sieu perd permo(n) orgoill labona companha Elso lasz qhauer soill. Petit me gazaigna lo fols harditz qieu coill Qar uas mi se straigna Cho qieu pl(us) am euoill Orgoill die(us) uo(s) fraigna Qar enploro mei oill. Dreich es q(e)m soffraigna Totz iois qieu eis lom toill. |
Ben es dreich q’ieu plaigna, s’ieu perd per mon orgoill la bona companha e·l solasz q’haver soill. Petit me gazaigna lo fols harditz q’ieu coill, qar vas mi s’estraigna cho q’ieu plus am e voill. Orgoill, Dieus vos fraigna, q’ar’en ploro mei oill. Dreich es qe·m soffraigna totz iois, q’ieu eis lo·m toill. |
| VII | VII |
| Es(con)tral dapnatge. Ela pena qieu trai Hai molt bo(n) usatge. Qades cosir d(e) lai. Orguoill efolatge. E uilania fai Qin mou mo(n) coratge Ni daltre(m) met enplaj. Qar meillor messatge En toz lo mo(n)d nohaj. Emain loill ostatge. Entro q(i)eu torn d(e)chai. |
Escontra·l dapnatge e la pena q’ieu trai, hai molt bon usatge: q’ades cosir de lai. Orguoill e folatge e vilania fai qi·n mou mon coratge ni d’altre·m met en plai, qar meillor messatge en toz lo mond no hai, e main lo·ill ostatge entro q’ieu torn de chai. |
| VIII | VIII |
| Do(m)na mon coratge Meillor amich qieu haj Uo(s) man enostatge. Entro qieu torn d(e)chaj. |
Domna, mon coratge, meillor amich q’ieu hai, vos man en ostatge entro q’ieu torn de chai. |