| I | I |
| Tant ai mon cor plen de ioya. tot medesnatura. flor bla nca uermeille bloia. mi sembla fredura. cap louent (et) ab la ploya. me uen auentura per que mos pretz mont epoia. e mon chant mellura. tant ai el cor damor de ioy ede douzor per quel gel me sembla flor. elaneus uerdura. |
Tant ai mon cor plen de ioya, tot me desnatura. Flor blanca, vermeill’e bloia mi sembla fredura, c’ap lo vent et ab la ploya me ven aventura, per que mos pretz mont’e poia e mon chant mellura, tant ai el cor d’amor, de ioy e de douzor, per que·l gel me sembla flor e la neus verdura. |
| II | II |
| Anar pusc ses uestidura. nutz emacamisa car fina mor ma segura. dela freia bisa. cascus hom sidesmesura si nosten deguisa p(er) queu ai pres demi cura. pus lagui enquisa. la pus bela damor don aten tan donor. car en luec da saricor. no uuill auer pisa |
Anar pusc ses vestidura, nutz e ma camisa, car fin’amor m’asegura de la freia bisa. Cascus hom si desmesura, si no·s ten de guisa, per qu’eu ai pres de mi cura, pus l’agui enquisa la pus bela d’amor, don aten tan d’onor, car en luec da sa ricor no vuill aver Pisa. |
| III | III |
| De samisztat meresissa. mas ben ay fianza. car seuals eu nai conquisa. sabela semblanza. q(ue) ial iorn q(ue)u laurai uisa. no(n) au rai pessanza. mon cor ai pres damor. q(ue)l esp(er)it lai cor. mas lo cors essai aillor. lonc delui enfranza. |
De s’amisztat me resissa! Mas be n’ay fianza, car sevals eu n’ai conquisa sa bela semblanza; que ia·l iorn qu’eu l’aurai visa non aurai pessanza. Mon cor ai pres d’Amor que l’esperit lai cor, mas lo cors es sai, aillor, lonc de lui, en Franza.[1] [1] Mancano i versi 5 e 6 della cobla: et ai ne a ma deviza / tan de benanansa.
|
| IV | IV |
| Quieu nai la bon esp(er)anza. mas petit mahonda. cautressim ten enbalanza. com la naus enlaonda. del mal pes sim desen anza nosai on mesconda. tota nuit meuir emlanza. desobre mesponda. puix trac pena damor. de tristan lamador. quen so fri manta dolor. p(er)isent la bronda. |
Qu’ieu n’ai la bon’esperanza, mas petit m’ahonda, c’autressi·m ten en balanza com la naus en la onda. Del mal pes si·m desenanza, no sai on m’esconda. Tota nuit me vir’e·m lanza desobre m’esponda: puix trac pena d’amor de Tristan l’amador, que·n sofri manta dolor per Isent la bronda. |
| V | V |
| Ai dieus can nofui ironda. que uoles p(er)laire. euengues p(er)n ueg prionda. lai dins son repaire. bona dona iauzionda mor sel uostramaire. paor ai quel cor mefonda. saiximdura gaire bela p(er)uostramor. iun las mas et aor. gen cors ab fresca color gran mal mefaitz traire. |
Ai, Dieus! Can no fui ironda, que voles per l’aire e vengues per nueg prionda lai dins son repaire? Bona dona iauzionda, mor se·l vostr’amaire! Paor ai que·l cor me fonda, s’aixi·m dura gaire. Bela, per vostr’amor iun las mas et aor! Gen cors ab fresca color, gran mal me faitz traire. |
| VI | VI |
| Anc deus nofetz nuil afaire. de queu tant cossire. tan deleis aug ren retraire. queu mon cor no(n) uire. emon talant men esclaire. que quem nauiat dire. si cades uos er uigaire. cai talan derire. tan lam de bonamor. que mantas uetz plor. pro car douza sabor. menan li sospire. |
Anc Deus no fetz nuil afaire de qu’eu tant cossire, tan de leis aug ren retraire, qu’eu mon cor non vire e mon talant m’en esclaire, que que·m n’auiat dire, si c’ades vos er vigaire c’ai talan de rire. Tan l’am de bon’amor que mantas vetz plor pro car douza sabor m’en an li sospire. |
| VII | VII |
| Mesatgier uai ecor. digas ala genzor. quen trac el martire |
Mesatgier, vai e cor, digas a la genzor[2] que·n trac el martire. [2] Manca il terzo verso della tornada: la pena e la dolor.
|