| Bernartz de uentedorn | Bernartz de Ventedorn |
| I | I |
| IA mos chantars nomer honors. Encontral gran ioi cai conques. Cades magrobs si tot ses bos. Mos chan fos meiller que no(n) es. Aissi com es lamors sobrana. P(er) que mos cors meillure sana. Deuri esser sobranz lo uers q(ue)u fatz. Sob- re totz chanz euolgutz echantanz. |
Ia mos chantars no m’er honors encontral gran ioi c’ai conques, c’ades m’agr’obs, si tot s’es bos, mos chan fos meiller que non es. Aissi com es l’amors sobrana, per que mos cors meillur’e sana, deuri’esser sobranz lo vers qu’eu fatz sobre totz chanz, e volgutz e chantanz. |
| II | II |
| A dieus quan bona foramors. De dos amics sesser pogues. Que iaus daquestz enios. Lor amistatz no(n) cognogues. Cortesia es mout ui- lana. Quar aquesta falsa iens uana. Fat co- noisser semblan ni amistatz. Quar es cortes lo plus mal enseingnatz. |
A, Dieus! Quan bona for’amors de dos amics, s’esser pogues que ia us d’aquestz enios lor amistatz non cognogues! Cortesia es mout vilana quar aquesta falsa iens vana fat conoisser semblan ni amistatz, qu’ar’es cortes lo plus mal enseingnatz! |
| III | III |
| Per merce prec als amadors. Chascus per se co(n)- ssir epes. Del segle con es enueios. Ecan pauc nia de cortes. Camors pois hom p(er) tot sen ua- na. No(n) es ges amors mas ufana. Et es enois uilanie foudatz. Qui no(n) gara cui deu esser p(ri)- uatz. |
Per merce prec als amadors, chascus per se conssir e pes del segle con es enveios e can pauc n’i a de cortes! C’amors, pois hom per tot s’en vana, non es ges amors, mas ufana, et es enois, vilani’e foudatz, qui non gara cui deu esser privatz. |
| IV | IV |
| Si tot mes uergoingna paors. Blasmat mer damor mas ben pes. Car aquest lauzars nomes procs. Epois mos conortz no(n) es res. Queu uei que de nien ma pana. Sil nom uol esser humana. Ecar no(n) puosc auer ioi ni solatz. Chan p(er) conort cen ues que son ir- atz. |
Si tot m’es vergoingna, paors, blasmat m’er d’Amor; mas ben pes car aquest lauzars no m’es procs, e pois mos conortz no·n es res; qu’eu vei que de nien m’apana si·l no·m vol esser humana; e car no·n puosc aver ioi ni solatz, chan per conort cen ves que son iratz. |
| V | V |
| Cunan sai ques dellas meillors. La meiller quanc dieus fezes. Mas tan auan cor edop- tos. Quer ai lei era non ai ges. Que ual ai- tals amors aurana. Quanc ies no(n) pot una setmana. Us bons amics unatrestar emp- atz. Ses gran enuois eses enemistatz. |
C’una·n sai qu’es de llas meillors da meiller qu’anc Dieus fezes; mas tan a van cor e doptos qu’er’ai lei, era no·n ai ges. Que val aitals amors aurana, qu’anc ies non pot una setmana us bons amics un atr’estar em patz ses gran enuois e ses enemistatz? |
| VI | VI |
| Tostemps sec ioi ire dolors. Etos te(m)ps ira io is ebes. Et eu no(n) cre si iois no(n) fos. Com ia saubes ira que ses. (P(er) falsa lauzors humana. P(er) ioi de fina amor certana.) Que quim mezes tot lo mon adun lat. Eu p(re)al ioi p(er) cui son enga- natz. |
Tostemps sec ioi, ir’e dolors e tostemps ira, iois e bes et eu non cre, si iois non fos, c’om ia saubes ira que·s es; per falsa lauzors humana, per ioi de fina amor certana que, qui·m mezes tot lo mon ad un lat, eu prea·l ioi per cui son enganatz. |
| VII | VII |
| Bella do(m)pna uostre socors. Mauria mestier sius plangues. Que mout mes malaquist preisos. Encamors ma laissat epres. ha die- us camalamen ma fana. Quan so que(m) tra- is emengana. Mauen amar si tot mes pes hom platz. Era sai eu queu sui apoderatz. |
Bella dompna, vostre socors m’auria mestier, si·us plangues, que mout m’es mal’aquist preisos, en c’Amors m’a laissat e pres. Ha Dieus! ca malamen m’afana, quan so que·m trais e m’engana m’aven amar, si tot m’es pes’hom platz! Era sai eu qu’eu sui apoderatz. |
| VIII | VIII |
| Messagiers uaiten uia plana. Amon romieu lai uas uiana. Edigas li q(ue)u lai fora tornatz. Si mos de cor magues salutz mandatz. |
Messagiers, vai t’en via plana a mon Romieu, lai vas Viana, e digas li qu’eu lai fora tornatz, si mos De-Cor m’agues salutz mandatz. |