| B[…]tadorn. | B[…]tadorn |
| I | I |
| […]B ioy mou lo […]ers el come(n)s. […] ab ioy rema(n)[…] fenis. e sol […]ue bona fos […] fis. bos sai[…]uer lo come(n)[…]mens. per la […]ona come(n)sansa mi uays ioys et alegransa. Per q(ui)eu deg mais la bona fi grazir. quar totz los faitz aug lauzar al fenir. |
[…]b ioy mou lo […]ers e·l comens […] ab ioy reman […] fenis; e sol […]ue bona fos[…] fis, bos sai […]uer lo comen[…]mens. Per la […]ona comensansa mi vays ioys et alegransa; per qu’ieu deg mais la bona fi grazir, quar totz los faitz aug lauzar al fenir. |
| II | II |
| Duna ren ma onda mos sens. quanc nulhs hom mon ioy nom enquis. quieu uolu(n)tiers no len mentis. quar nom par bos essenhamens. an es folia et enfansa. qui damor a benena(n)- sa. qua zom nauze son fin cor descubrir. si no len pot o ualer o seruir |
D’una ren m’aonda mos sens: qu’anc nulhs hom mon ioy no·m enquis qu’ieu voluntiers no l’en mentis; quar no·m par bos essenhamens, an es folia et enfansa, qui d’amor a benenansa qu’az om n’auze son fin cor descubrir, si no l’en pot o valer o servir. |
| III | III |
| Si ma poderal ioys em uens. quem merauilh cum o sofris. qur non dic e no(n) em brugis. cum suy aissi guays e iauzens. mas greu ueiretz fi namansa. ses paor e ses dupta(n)- sa . qua des tem hom uas so qua- ma falhir. per quieu nom aus de parlar en ardir. |
Si m’apodera·l ioys e·m vens que·m meravilh cum o sofris, qur non dic e non embrugis cum suy aissi guays e iauzens; mas greu veiretz fin’amansa ses paor e ses duptansa, qu’ades tem hom vas so qu’ama, falhir, per qu’ieu no·m aus de parlar enardir. |
| IV | IV |
| Belha donal uostre cors gens. el uostre belh huelh man conq(ui)s. el dous esguar e lo clar uis. e la bella boca rizens. que quan ben men pren esmansa. de beutat no(us) truep esguansa. la genser etz quom puesc el mon chauzir. o noy ueg clar dels huelhs ab qe(us) remir. |
Belha dona·l vostre cors gens e·l vostre belh huelh m’an conquis, e·l dous esguar e lo clar vis, e la bella boca rizens, que, quan ben m’en pren esmansa, de beutat no·us truep esguansa; la genser etz qu’om puesc’el mon chauzir o no y veg clar dels huelhs ab qe·us remir. |
| V | V |
| Non es enuegz ni falhimens. ni uilania so mes uis. mas do- me quan se fa deuis. dautrui a- mor ni conoissens. enoios e que(us) enansa. sim faitz enueg ni peza(n)- sa. quasqus si deu de so mestier formir. me cofondetz e uos non ueg iauzir. |
Non es envegz ni falhimens ni vilania, so m’es vis, mas d’ome quan se fa devis d’autrui amor ni conoissens. Enoios! e que·us enansa si·m faitz enueg ni pezansa? Quasqus si deu de so mestier formir; me cofondetz, e vos no·n veg iauzir. |
| VI | VI |
| Ia sa bella boca ri- zens. no cugei baizan me trays. mas ab un dous baizar maucis. e sab autre no mies guirens. a- tressi mes per semblansa. cum fo de peleus la lansa. que de son colp no podi hom guerir. si p(er) eys loc no sen fezes ferir. |
Ia sa bella boca rizens no cugei baizan me trays, mas ab un dous baizar m’aucis e s’ab autre no mi es guirens, atressi m’es per semblansa cum fo de Peleus la lansa, que de son colp no podi’hom guerir si per eys loc no s’en fezes ferir. |
| VII | VII |
| Ben estai a domnardimens. en trauols gens e mals uezis. e si bon cor non lafortis. greu pot esser pros ni ualens. per quieu prec naya membransa. la belen cui ai fizansa. que nos camie p(er) paraulas nis uir. quenemix q(a)i fatz denueya murir. |
Ben estai a domn’ardimens entr’avols gens e mals vezis, e si bon cor non l’afortis greu pot esser pros ni valens; per qui’eu prec n’aya membransa la bel’en cui ai fizansa, que no·s camie per paraulas ni·s vir, qu’enemix q’ai fatz d’enveya murir. |
| VIII | VIII |
| Beluezer senes duptansa. uos- tre pretz creys et enansa. q(ue) tans sabetz de plazers far e dir. per queu de uos amar nom puesc sufrir. |
Bel Vezer, senes duptansa vostre pretz creys et enansa, que tans sabetz de plazers far e dir, per qu’eu de vos amar no·m puesc sufrir. |
| IX | IX |
| Ben deg auer alegra(n)sa quen tal domnai mesperansa. q(ue) quin ditz mal no pot plus lag mentir. e q(ui)n ditz be no pot pl(us) belh uer dir. |
Ben deg aver alegransa qu’en tal domn’ai m’esperansa, que qui·n ditz mal, no pot plus lag mentir, e qui·n ditz be no pot plus belh ver dir. |