[c.256rA]
 |
B fina ioia comença. Lo uers qui bels moiz asona[1]. E de ren non afaillença. Mas no mez bon que lapreigna. Tal cui mos chanz non conuein gna. Queu non uoill aols cha(n) taire. Sel que tot chan des faissona. Mon douset son tor(n) en bram. A mor aic en souinença. Els bel diiz ren plus non dona mas per bona aten dança. Es per calcus iois men ueingna. El segles uol consi capteingna[2]. Segon que pot sempres fai re. Cab brieu temps plus asa |
[c.256rB]
 |
Caprop daco don ac fam. El semblan naic enparuen ça. Que gen ma cueill emra zona. Mas del plus nom fai consença. Nitaing qui tan aut mi seingna. Nitan rics iois m(en) deueingna. On couen us enpe raire. Pro fai car sol gen mi sona. Nicar sofre queu lam. Out fai uas mig(ra)nz temenza car tant pauc si aban dona. Iois que naisi trop bi stenza. Mot mosta mal en treseingna. Si con liplaira mi teigna. Que tant nom fai gran mal traire. Sel soi que no len caizona. Tant nom tem engreu li am. Es pechat fis pene dença. Et estorrz qui non per dona. Et ieu fas longa bistenza. Pertal perdon que nom deingna. Assaiz cug que mal men pre ingna. Que per duiz es des esperaire. Per cai es perança bona. Per nostre don mirecla(m). |
[c.256vC]
 |