Testo e traduzione

Versione stampabilePDF version
Ed. Martí de Riquer e Lola Badia 1997  
I I

Enyorament, enuig, dol e desir

m’an dat asaut des que·m parti de vos,

tan fort que ja res no·m pot abellir

e tot quan vey plasent m’es enujos.

Tant m’a fet mal lo vostre departir

que m’entrenyor com no us vey com solia,

e per gran dol sovint lans mant sospir

si qu’ay pazos que desir no m’aucia.

La tristezza, il dolore, la nostalgia e il desiderio

da quando mi sono allontanato, mi hanno assalito

con tale forza che nulla mi piace più

e tutto ciò che è bello mi infastidisce.

Tanto male mi ha causato la partenza da voi

che mi addoloro nel non vedervi più come solevo;

a causa del dolore sospiro sempre

e temo che il desiderio mi porti alla morte.

II II

Ha, cors gentil quant de vos me parti

he us vi sus alt al vostre mirador,

morir cugey, tan greus dolor senti:

axi·m destreny de son poder amor.

Mas com forsat heu forci mon voler

e pris comiat de vos, gauig de ma vida,

planyent, plorant ez ab greu desesper,

maldint lo jorn de ma trista partida.

Quando mi sono congedato, gentile creatura,

e vi ho visto lassù sulla vostra torretta,

ho creduto di morire per l'immenso dolore che ho sentito:

così l'amore mi ha vinto con la sua potenza.

Ma, costretto, ho forzato la mia volontà

e mi sono separato da voi, gioia della mia vita;

gemendo, piangendo con profoda disperazione, maledicendo il giorno del mio triste addio.

III III

Si be dellay visquei ab desplaser

per los gelos que us n’avien lunyat,

mas sols quant heu vos podia vezer

encontinent tot l’als m’er’oblidat;

mas are·m veig de tot plaser absent,

carguat d’amor e paubre de ventura,

no vasent vos, que us ham tan finament,

e per aço morray si gayre·m dura.

Anche se là vissi con grande tristezza

per i gelosi che ci allontanavano,

almeno quando vi vedevo
dimenticavo 
tutto il resto all'istante.

Ma ora non conosco la gioia,

ricco d'amore e povero di fortuna,

perché non vi vedo, voi che adoro,

e, continuando così, morirò presto.

IV IV

Cant me recort en lo departiment

e pens en vos, me sembla que us vey clar;

en aycell punt me corr’un sentiment

per tot lo cors que·m fa los ulls plorar.

Puix vau al cor e fau li dir cridant

ab agres veus: «Ay, hon est, ma senyora?

Hon est, mon be? Perqu’eu muyr desirant

pel no veser». Tan forment vos enyora!

Quando ricordo il congedo e penso

a voi, mi sembra di vedervi molto chiaramente;

in quel momento un sentimento mi attraversa il corpo

talmente forte che mi fa piangere;

poi va al cuore e gli fa dire gridando

con voce acre: "Dove siete, mia signora?

Dove siete, mio bene? Sto morendo dal desiderio

perché non vi vedo". Così tanto gli mancate!

V V

Enquer vos vey la nuyt en somiant,

de que·l meu cors pren un pauch de repos;

e·l jorn apres vau tot joyos pensant

com suy estats ab vostre donos cors.

Per que us sopley vos vaja·l cor en me

un’ora ’l jorn, per bona conexença;

car cant plus vau plus vos ham, per ma fe,

e plus m’encench en vostra benvolença.

Vi vedo anche di notte nei sogni,

e così il mio cuore riposa un po',

e il giorno successivo vado contento

immaginando di essere stato con voi.

Per questo vi prego di indirizzare a me il cuore,

per benevolenza, un'ora al giorno;

perché in fede ogni volta vi amo di più

e ardo sempre di più al vostro amore.

VI VI

Na Ysabel, tant havets sobre me

que com no us vey visch en fort penitença;

mas al pus tost e pus breu que pore

iray veser la vostra continença.

Donna Isabel, tanto potete su di me,

che se non vi vedo, vivo in penitenza;

ma appena possibile verrò

a vedere qual è la vostra disposizione.

VII VII

Car lo meu cors es tant irat ab me

e tant fello per vostra departença

que·m vol ausir e diu que, per sa fe,

tro us haja vist no m’haura benvolença.

Così arrabbiato è il mio cuore

con me, e così irritato per la partenza,

che vuole uccidermi e, per fede, mi dice

che non mi amerà finché non vi vedrà.