

I.
No sap chantar, qui so no di,
ni vers trobar, qui motz no fa,
ni conois de rima cos va,
si razo non enten en si;
mas lo mieus chans comens aisi,
con plus l’auziretz, mais valra a a.
II.
Nulhs hom nos meravilh de mi,
s’ieu am so que no veirai ja,
qu’el cor joi d’autr’ amor non a
mas d’aissella, que anc non vi;
anc nom dis ver ni nom menti,
ni so sai, si ja so fara a a.
III.
Colp de joi me fer, quem ausi,
e ponha d’amor, quem sostra
la carn, don lo cors magrira;
et anc mais tan greu nom feri,
ni per nulh colp tan non langui;
quar no cove ni so s’esca a a.
VI.
Anc tan suau nom adurmi,
mos esperitz tost no fos la,
ni tan d’ira non ac de sa,
mos cors ades no fos aqui;
mais, quan mi reissit lo mati,
totz mos bos sabers mi desva a a.
V.
Ben sai c’anc de leis nom jauzi,
ni ja de mi nos jauzira
ni per son amic nom tenra
ni coven nom fara de si
ni per nulh joi aitan no ri,
e no sai quals bes m’en venra a a.
VI.
Un’ amor lonhdana m’auci,
el dous dezirs propdas m’esta,
e quan m’albir, qu’ieu m’en an la
en forma d’un bon pellegri,
mei voler son siei anc issi
de ma mort qu’estiers non sera a a.
VII.
Peironet, passa riu d’Ili,
que mos cors a lieis passara,
e si li platz, alberguar m’a,
per quel parlamens sera fi;
mal me faderon mei pairi,
s’amors m’auci per lieis que m’a a a.
VIII.
Bos es lo vers, can noi falhi,
e tot so quei es, ben esta;
e sel que de mi l'apenra
gart se, noi falha nil pessi;
car si l’auzon en Caerci
en Bertrans el coms en Tolza a a.
IX.
Bos es lo vers, e faran hi
calque re, don hom chantara a a.