

I | |
O q(ue) u(os) nu(n)ca cuydey a dizer con gram coyta senhor uolo direy por que me ueio ia por uos morrer ca la bedes que nunca u(os) faley de como me mataua uossa mor ca sabe de(us) ben que doutra senhor que eu no(n) auya mi u(os) chamey |
O que vos nunca cuydey a dizer, con gram coyta, senhor, vo-lo direy porque me veio ia por vós morrer, ca la bedes que nunca vos faley de como me matava voss’amor, ca sabe Deus ben que d’outra senhor que eu non avya mi vos chamey. |
II | |
E todaq(ue)sto mi fez faz(er) o mui g(ra)m medo q(ue) eu deuos ei edesi p(or) outra morria de q(ue) ei be(n) sabe d(eu)s mui peq(ue)no pauor e de soy mays fremosa mha senhor se me matardes be(n) uolo busquey |
E tod’aquesto mi fez fazer o mui gram medo que eu de vós ei, e des i por outra morria, de que ei, ben sabe Deus, mui pequeno pavor; e des oymays, fremosa mha senhor, se me matardes, ben vo-lo busquey. |
III | |
E creedes q(ue) auey p(ra)zer deme matardes poys eu certo sey q(ue) esso pouco q(ue) ei de uiue q(ue) ne(n) hu(n) p(ra)zer nu(n)ca ueerey e p(or) q(ue) soo desto sabedor semi q(ui)s(er)des dar morte senh(or) p(or) gram mercee uolo terrey. |
E creedes que avey prazer de me matardes, poys eu certo sey que, esso pouco que ei de vive, que nen hun prazer nunca veerey; e, porque soo desto sabedor, se mi quiserdes dar morte, senhor, por gram mercee vo-lo terrey. |