Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
  I   I
 
 Q
Uan uei la flor lerba u(er)t
 ela fuoilla. Et aug lo cha(n)
 del auzel pel boscaie. Ab
 lautre ioi q(ue)u ai emon cor-
 atge. Dobla mos iois em
 nais em creis embroilla.
 Que nomes uis que ren
 puosca ualer. Sel que no
 uol ioi camor auer. Que tot quant es salegre
 sesbaudeia.
 
 
 Quan vei la flor l’erba vert e la fuoilla
 et aug lo chan del auzel pel boscaie,
 ab l’autre ioi qu’eu ai e mon coratge,
 dobla mos iois e·m nais e·m creis e·m broilla;
 que no m’es vis que ren puosca valer,
 sel que no vol ioi c’amor aver,
 que tot quant es s’alegr’e s’esbaudeia.
 
  II   II
 
 I
a no(n) creatz q(ue)u de ioi mi recreia. Nim lais da-
 mar p(er)dan cauer ensolia. Queu no(n) ai ges en
 poder queu men tuoilla. Camors ma saill que(m)
 sobrem seingnoreia. Em fai mamar qual queil
 platz euoler. Esieu am so que nom deu escas-
 zer. Forsa damor mi fai far uaussallatge.
 
 
 Ia non creatz qu’eu de ioi mi recreia
 ni·m lais d’amar per dan c’aver en solia,
 qu’eu non ai ges en poder qu’eu m’en tuoilla,
 c’amors m’asaill, que·m sobremseingnoreia;
 e·m fai m’amar qual que·il platz e voler;
 e s’ieu am so que no·m deu escaszer,
 forsa d’amor mi fai far vaussallatge.
 
  III   III
 
 N
asen amor no(n) a hom seingnoratge. Equi li qu-
 ier uilamen do(m)pneia. Camors no(n) uol ren qe
 esser no(n) deia. Paubres (et) rics fai amdos dun pa-
 ratge. Quan lus amics uol lautre uil tener. Pa-
 uc pot lamors aborgoill remaner. Corgoils de-
 chai efinamors cabduoilla.
 
 
 Nas en amor non a hom seingnoratge,
 e qui li quier, vilamen dompneia,
 c’amors non vol ren qe esser non deia;
 paubres et rics fai amdos d’un paratge;
 quan l’us amics vol l’autre vil tener,
 pauc pot l’amors ab orgoill remaner,
 c’orgoils dechai e fin’amors cabduoilla.
 
  IV   IV
 
 E
u sec sella que plus uas mi sorgoilla. Esella(m)
 fui que(m) fon de bel estaie. Quanc puois no(n) ui ne
 mi ne mon messaie. P(er) ques mal salu que ia do(m)-
 pna macuoilla. Mas dreg lenfas queu me(n) fas
 fol parer. Car p(er) cella que(m) torne no(n) caler. Esta-
 uc aitam delleis que no(n) la ueia.
 
 
 Eu sec sella que plus vas mi s’orgoilla,
 e sella·m fui que·m fon de bel estaie,
 qu’anc puois non vi ne mi ne mon messaie:
 per qu’es mal salu que ia dompna m’acuoilla.
 Mas dreg l’en fas, qu’eu m’en fas fol parer,
 car per cella que·m torn’e non-caler,
 estauc aitam de lleis que non la veia.
 
  V   V
 
 M
as costum es que fols tostemps folleia. Eia no(n)
 er que leis lora(m) no(n) cuoilla. Quel bat el fer p(er) cai
 raison que(m) duoilla. Car anc mi pres dautrui am-
 or enueia. Mas fe queu dei lei emon bel uezer. Si
 de samor mi tornen bon esper. Iamais ues lei no(n)
 farai uilanaie.
 
 
 Mas costum’es que fols tostemps folleia,
 e ia non er qu’el eis lo ram non cuoilla
 que·l bat el fer, per c’ai raison que·m duoilla,
 car anc mi pres d’autrui amor enveia;
 mas fe qu’eu dei lei e mon Bel-Vezer,
 si de s’amor mi torn’en bon esper,
 iamais ves lei non farai vilanaie. 
 
  VI   VI
 
 I
a no maia cor felon ni saluaie. Ni contra mi
 maluatz (con)seill no(n) creia. Q(ue)u sui sos hom liges
 onque(m) esteia. Si que del cap desus lire mon ga-
 ie. Mas mans iontas li uenc ason plazer. Eia
 no(m) uoill mas de sos pes mouer . Tro p(er) merce(m) me-
 ta lai os despuoilla.
 
 
 Ia no m’aia cor felon ni salvaie,
 ni contra mi malvatz conseill non creia,
 qu’eu sui sos hom liges, on que·m esteia,
 si que del cap de sus li re mon gaie;
 mas mans iontas li venc a son plazer,
 e ia no·m voill mas de sos pes mover ,
 tro per merce·m meta lai o·s despuoilla.
 
  VII   VII
 
 Laiga del cor camdos los oilltz mi moilla. Mes
 ben guirrenz queu ponet mon damatge. Econ-
 osc ben que au dic gran folla(i)tge. Car ai dig
 so que so amor mi tuoilla. Puois meu no(n) son
 et il ma en poder. Mais pert ella queu el meu
 dechazer. P(er) so ler gen sab son home plaideia.
 
 
 L’aiga del cor, c’amdos los oilltz mi moilla,
 m’es ben guirrenz qu’eu ponet mon damatge,
 e conosc ben que au dic gran follaitge,
 car ai dig so que so amor mi tuoilla.
 Puois meu non son et il m’a en poder,
 mais pert ella qu’eu el meu dechazer;
 per so l’er gen, s’ab son home plaideia.
 
  VIII   VIII
 
 Ton messagier man amon bel uezer. Que sil
 que ma tolt lo sen el saber. Mi tol mi donz el-
 ei que no(n) la ueia.
 
 
 Ton messagier man a mon Bel-Vezer,
 que sil que m’a tolt lo sen e·l saber,
 mi tol midonz e lei, que non la veia.