Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
 Idem B’.  Idem B.
  I   I
 
 L
O dolz temps de pascor ab sa dolsa u(er)dor.
 Nos adui foillae flor. De diu(er)sa color. P(er) qe
 tuit llamador son gai echantador. Mas
 ei q(ue) plang eplor. Cus iois noma sabor.
 
 
 Lo dolz temps de pascor
 ab sa dolsa verdor
 nos adui foilla e flor
 de diversa color,
 per qe tuit ll’amador
 son gai e chantador
 mas ei, que plang e plor,
 c’us iois no m’a sabor.
 
  II   II
 
 A
toz me clam seignor.
 De midon. edamor. Aquisti dui traidor. Car
 mi fiaua en lor. Mi fan uiurab dolor. p(er) be ep(er)
 onor. Cai fait ala genssor. que nom ual nim
 socor.
 
 
 A toz me clam, seignor,
 de midon e d’Amor,
 aquisti dui traidor,
 car mi fiava en lor,
 mi fan viur’ab dolor
 per be e per onor
 c’ai fait a la genssor,
 que no·m val ni·m socor.
 
  III   III
 
 L
as euiure quem ual. Car no(n) uei aiornal. Mon
 fin ioi natural. blanc efresc autretal co(m) par
 neu anadal. si camdui p(er) engal mezuren p(er) ca(m)nal.
 
 
 Las! E viure que·m val,
 car non vei a iornal
 mon fin ioi natural
 blanc e fresc autretal
 com par neu a Nadal,
 si c’amdui per engal
 mezuren per camnal?
 
  IV    IV
 
 N
ouim drut p(er) ta(n) leial. Que piez o aia sal.
 Qeu port amor coral. Enanz dic q(ue) p(er) al.
 Noma ira mortal. Esi p(er)son fai mal. pechat fai
 criminal.
 
 
 No vi·m drut per tan leial,
 que piez o aia sal,
 q’eu port amor coral,[1]
 enanz dic que per al
 no m’a ira mortal;
 e si perso·n fai mal,
 pechat fai criminal.
 

 [1] Manca il quarto verso della cobla: ela·m dic no m’en cal.
 
  V   V
 
 P
ois fon amdu enfan. lai amada ela blan. Eua
 i mamors doblan. A chascun ior(n) delan. Esi nos
 trai enan. Amor ebel semblan. pois er uoil e
 deman qem aia bon talan.
 
 
 Pois fon amdu’enfan,
 l’ai amada e la blan;
 e vai m’amors doblan
 a chascun iorn del an.
 E si no·s trai enan
 amor e bel semblan,
 pois er voil e deman
 qe m’aia bon talan.
 
  VI   VI
 
 P
enae dolor e dan. nai agut (et) ai g(ra)n. Mas soffert
 o ai tan. no mo tei(n)g ad affan. Canc oms no
 ui aman. meill ames ses engan. Qeu nom uau
 cambian. Sicom las domnas fan.
 
 
 Pena e dolor e dan
 n’ai agut et ai gran,
 mas soffert o ai tan.
 No m’o teing ad affan;
 c’anc oms no vi aman,
 meill ames ses engan,
 q’eu no·m vau cambian
 si com las domnas fan.
 
  VII   VII
   
 BEn for a oimais saissos. Bella (dona) epros. Qem fos
 daz geerdos. Dun iazer arescos. Car no(n) sui eno
 ios. Eia(n) p(er) al no(m) fos. Cus bes ual dautres dos Can
 p(er) forzaes daz dos.
 
 
 Ben fora oimais saissos,
 bella dona e pros,
 qe·m fos daz geerdos
 d’un iazer a rescos
 car non sui enoios
 e ian per al no·m fos,
 c’us bes val d’autres dos,
 can per forza es daz dos.
 
  VIII   VIII
 
 Can uei uostras faissos. El gen cor amoros. Bem
 m(er)aueill deuos. Co(m) ses debrau respos. Car be es
 tracios. Cant oms p(er) francs ebos. Epois es orgoil
 los. lai on es poderos.
 
 
 Can vei vostras faissos
 e·l gen cor amoros,
 be·m meraveill de vos
 com ses de brau respos.
 Car be es tracios,
 cant oms per francs e bos
 e pois es orgoillos
 lai on es poderos.
 
  IX   IX
 
 Bels uezers sino(n) fos. mas enanz toz en uos. eu lais
 seira chanchos. p(er) mal (uos) ennoios.
 
 
 Bels Vezers, si non fos
 mas enanz toz en vos,
 eu laisseira chanchos
 per mal vos, ennoios!