

Bernartz de Ventedorn. | Bernartz de Ventedorn. |
I | I |
COnort era sai eu be. Que ies de mi no(n) pens- atz. Puois salutz ni amistatz. Ni messagi- ers no men ue. Trop cug q(ue)u fag lonc aten. Et es ben semblanz oi mai. Queu casso cau- tre pren. Pois nomen uen auentura. |
Conort, era sai eu be que ies de mi non pensatz, puois salutz ni amistatz ni messagiers no m’en ve. Trop cug qu’eu fag lonc aten, et es ben semblanz oimai qu’eu casso c’autre pren, pois no m’en ven aventura. |
II | II |
Belz conortz quan mi souen. Con fui ien p(er) uos honratz. Ar conosc que moblidatz p(er) un pauc no(n) muor de se. Queu mezeis uau en queren. Quim mis de foudat em plai. Ecar mi donz me mespren. De la mia forfaitura. |
Belz Conortz, quan mi soven con fui ien per vos honratz ar conosc que m’oblidatz, per un pauc no·n muor dese! Qu’eu mezeis vau enqueren, qui·m mis de foudat em plai, e car midonz me mespren de la mia forfaitura. |
III | III |
Eu len colpi de tal re. Don eu degra auer gr- atz. Mas fe q(ue)u dei laluernatz. Tot fis p(er) bona fe. Esieu en amar mespren. Tort na qui col- pa mi fai. Que qui enamor quier sen. Sel no(n) asen ni mesura. |
Eu l’encolpi de tal re don eu degra aver gratz. Mas fe qu’eu dei l’Alvernatz, tot fis per bona fe. E s’ieu en amar mespren, tort n’a qui colpa mi fai, que qui en amor quier sen, sel non a sen ni mesura. |
IV | IV |
Per ma colpa mes deue. Que ia no(n) sia priu- atz. Queu uers lei no(n) sui tornatz. P(er) fouda- tz que me(n) rete. Tan nai estat longame(n). Qe de u(er)goigna q(ue)u nai. No(n) aus auer ardimen. Quim torn si no masegura. |
Per ma colpa m’esdeve que ia no·n sia privatz qu’eu vers lei non sui tornatz per foudatz que m’en rete. Tan n’ai estat longamen qe de vergoigna qu’eu n’ai, non aus aver ardimen qui·m torn, si no m’asegura. |
V | V |
Qui ben remira eue. Oillz egolla front efatz. Quen leis es fina beutatz. Mais ni menz no ni coue. Cors lonc dreg ecouinen. Ient af- libat cuendegai. Om nol pot lauzar tan ge(n). Com lo sap formar natura. |
Qui ben remira e ve oillz e golla, front e fatz, qu’en leis es fina beutatz mais ni menz non i cove: cors lonc, dreg e covinen, ient aflibat cuend’e gai. Om no·l pot lauzar tan gen com lo sap formar Natura. |
VI | VI |
Tant er gen seruit p(er) me. Sos durs cors fe- lz et iratz. Tro sia totz adousatz. Ab belz diz et ab merce. Q(ue)u ai ben trobat li ien. Que gota daiga quan chai. Ferm enu(n) loc tan so uen. Tro caua la pera dura. |
Tant er gen servit per me sos durs cors felz et iratz, tro sia totz adousatz ab belz diz et ab merce; qu’eu ai ben trobat liien que gota d’aiga quan chai, ferm en un loc tan soven, tro cava la pera dura. |
VII | VII |
Canzoneta era ten uai. Afranca na co(n)uin- en. Cui pretz enanz emeillura. |
Canzoneta, era t’en vai a Franca, n’a convinen, cui pretz enanz’e meillura. |
VIII | VIII |
Edigatz li qui ben uai. Car de men conort aten ioi egran bonauentura. |
E digatz li qui ben vai, car de Men Conort aten ioi e gran bon’aventura. |