Edizione diplomatico-interpretativa

Versione stampabilePDF version
 ide(m)  Idem
  I   I
 
 C
Onort era sai ben. qe ges de
 mi no pensaz. pos saluz ni mi
 staz. ni messages nomen uen.
 Trop aurai fait lo(n)c aten. (et) es ben se(m)bla(n)z
 oimai qeu chaz azo qaltre pren pos n(on)
 mauen auentura.
 
 
 Conort, era sai ben
 qe ges de mi no pensaz,
 pos saluz ni mistaz
 ni messages no m’en ven.
 Trop aurai fait lonc aten,
 et es ben semblanz oimai
 q’eu chaza zo q’altre pren,
 pos non m’aven aventura.
 
  II   II
 
 Bel conort qant mi soue.
 Con gen fui p(er)uos honraz.
 Eqan era moblidaz.
 P(er) un pauc no muor desse.
 Eu eis mo ua(n) enqeren. qim met d(e)foldat e(n)plai
 Can midonz li sobre pren.
 Delamia forfatura.
 
 
 Bel Conort, qant mi sove
 con gen fui per vos honraz
 e qan era m’oblidaz,
 per un pauc no muor desse!
 Eu eis m’o van enqeren,
 qi·m met de foldat en plai,
 can midonz li sobrepren
 de la mia forfatura.
 
  III   III
 
 P(er) ma culpa mes deue.
 Eia no(n) sia celaz.
 Car uas leis no sui tornaz.
 P(er) foldat qi me(n) rete.
 Tan mai estat lo(n)game(n).
 Qe deuergogna qeu nai.
 No aus auer lardime(n).
 Qe ca(n) sanz nomasegura.
 
 
 Per ma culpa m’esdeve
 e ia non sia celaz,
 car vas leis no sui tornaz
 per foldat qi m’en rete.
 Tan m’ai estat longamen
 qe de vergogna q’eu n’ai,
 no aus aver l’ardimen
 qe can s’anz no m’asegura.
 
  IV   IV
 
 Il men colpet d(e)tal ren.
 Don mi d(e)gra uenir graz.
 Fe qeu d(e)i alaluergnaz.
 Tot ofis p(er) bona fe.
 E seu enamar mes pren.
 Tort na qi colpa me(n) fai.
 Car qi enamor qer sen.
 Cel nona sen ni mesura.
 
 
 Il m’encolpet de tal ren
 don mi degra venir graz.
 Fe q’eu dei a l’Alvergnaz,
 tot o fis per bona fe.
 E s’eu en amar mespren,
 tort n’a qi colpa m’en fai,
 car qi en amor qer sen,
 cel non a sen ni mesura.
 
  V   V
 
 Tan er gen s(er)uiz p(er) me.
 Sos fers cors durs et iraz.
 Tro deltot ser adol chaz.
 Abel diz et ab merce.
 Qeu ai ben trobat lege(n).
 Qe gocha daiga qi chai.
 Fer en un loc tan soue(n).
 Tro caua lapeira dura.
 
 
 Tan er gen serviz per me
 sos fers cors durs et iraz,
 tro del tot s’er adolchaz
 a bel diz et ab merce;
 q’eu ai ben trobat legen
 qe gocha d’aiga qi chai,
 fer en un loc tan soven,
 tro cava la peira dura.
 
  VI   VI
 
 Qi ben remira niue.
 Oillz egola front efaz.
 Aissin son finas beltaz.
 Qe mais ni mei(n)z noi conue.
 Cors lon dreit econuen.
 Gent afubla(n)t coi(n)t egai.
 Hom nol pot lauçar ta(n)gen.
 Com la sap formar natura.
 
 
 Qi ben remira ni ve
 oillz e gola, front e faz,
 aissi·n son finas beltaz
 qe mais ni meinz no i conve:
 cors lon, dreit e conven,
 gent afublant, coint’e gai.
 Hom no·l pot lauçar tan gen
 com la sap formar Natura.
 
  VII   VII
 
 Cançoneta ar ten uai.
 Uas mon fra(n)ces lauine(n).
 Cui preç enança emeillura.
 
 
 Cançoneta, ar ten vai
 vas Mon Frances, l’avinen,
 cui preç enança e meillura.
 
  VIII   VIII
 
 Edigaz li qe bem uai.
 Qe demon conort aten.
 E enqeira bonauentura.
 
 
 E digaz li qe be·m vai,
 qe de Mon Conort aten
 e enqeira bon’aventura.