| Bernartz de uentadorn. | Bernartz de Ventadorn. |
| I | I |
| IA mos chantars nomer honors. Enco(n)tral gran ioi cai conques. Cades magrobs si tot ses bos. Mos chanz fos meiller que no(n) es. Aissi com es lamors sobrana. Per que mos cors me- illure sana. Deuri esser sobranz louers quieu fatz. Sobre totz chanz euolgutz echantanz. |
Ia mos chantars no m’er honors encontral gran ioi c’ai conques, c’ades magr’obs, si tot s’es bos, mos chanz fos meiller que non es. Aissi com es l’amors sobrana, per que mos cors meillur’e sana, deuri’esser sobranz lo vers qu’ieu fatz sobre totz chanz, e volgutz e chantanz. |
| II | II |
| A dieus qan bona foramors. De dos amics ses- ser pogues. Que iaus daquestz enios. Lor ami- statz no(n) conogues. Cortesia es mout uilana. Qar aquesta falsa iens uana. Fat conoisser se(m)- blan ni amistatz. Qar es cortes lo plus mal enseingnatz. |
A, Dieus! Qan bona for’amors de dos amics, s’esser pogues que ia us d’aquestz enios lor amistatz non conogues! Cortesia es mout vilana, qar aquesta falsa iens vana fat conoisser semblan ni amistatz, q’ar’es cortes lo plus mal enseingnatz! |
| III | III |
| Per merce prec als amadors. Chascus per se conssir epes. Del segle con es enueios. Ecan pa- uc nia de cortes. Camors puois hom per tot sen uana. No(n) es ges amors mas ufana. Et es enois uilanie foudatz. Qui no(n) gara cui deu esser priuatz. |
Per merce prec als amadors, chascus per se conssir e pes del segle con es enveios e can pauc n’i a de cortes! C’amors, puois hom per tot s’en vana, non es ges amors, mas ufana, et es enois, vilani’e foudatz, qui non gara cui deu esser privatz. |
| IV | IV |
| Si tot mes uergoina paors. Blasmat mer damor mas bem pes. Car aquest lauzars no- mes pros. Epuois mos conortz no(n) es res. Qi- eu uei ]que[ que denien ma pana. Sil que nom uol esser humana. Ecar no(n) puosc auer ioi ni solatz. Chan per conort cen ues que son iratz. |
Si tot m’es vergoina, paors, blasmat m’er d’Amor; mas be·m pes, car aquest lauzars no m’es pros (e puois mos conortz no·n es res); q’ieu vei que de nien m’apana sil que no·m vol esser humana; e car no·n puosc aver ioi ni solatz, chan per conort cen ves que son iratz. |
| V | V |
| Cunan sai ques dellas meillors. La meiller qanc dieus fezes. Mas tan auan cor edoptos. Quer ai lei era non ai ies. Que ual aitals amors aurana. Quanc ies no(n) pot una setmana. Us bons amics unatrestar empaz. Ses gran enuois eses enemistatz. |
C’una·n sai qu’es de llas meillors la meiller q’anc Dieus fezes; mas tan a van cor e doptos qu’er’ai lei, era no·n ai ies. Que val aitals amors aurana, qu’anc ies non pot una setmana us bons amics un atr’estar em paz ses gran enuois e ses enemistatz? |
| VI | VI |
| Costemps sec ioi ire dolors. Etos temps ira io- is ebes. Et eu no(n) cre si iois no(n) fos. Com ia sa- ubes ira que ses. Quieu per falsa lausor hu- mana. Pert ioi de finamor certana. Qe qui(m) mezes tot lo mon ad un latz. Eu p(re)ral ioi per cui son enganatz. |
Costemps sec ioi ir’e dolors e tostemps ira iois e bes et eu non cre, si iois non fos, c’om ia saubes ira que·s es; qu’ieu per falsa lausor humana pert ioi de fin’amor certana qe, qui·m mezes tot lo mon ad un latz, eu prera·l ioi per cui son enganatz. |
| VII | VII |
| Bella domna uostre socors. Mauria mestier sius plagues. Que mout mes malaquist preisos. Encamors ma lassat epres. Ha dieus ca malame(n) ma fana. Qan so que(m) trais emen- gana. Mauen am]o[ar si tot mes pes hom platz. Era sai eu queu soi apoderatz. |
Bella domna, vostre socors m’auria mestier si·us plagues, que mout m’es mal’aquist preisos, en c’Amors m’a lassat e pres. Ha, Dieus! Ca malamen m’afana, qan so que·m trais e m’engana m’aven amar, si tot m’es pes’ho·m platz! Era sai eu qu’eu soi apoderatz. |
| VIII | VIII |
| Mesagiers uaiten uia plana. Amo(n) romieu lai uas uiana. Edigas li quieu lai fora torn- atz. Si mos de cor magues salutz mandatz. |
Mesagiers, vai t’en via plana a mon Romieu, lai vas Viana, e digas li qu’ieu lai fora tornatz, si mos De-Cor m’agues salutz mandatz. |