| I |
|
Lan can uei uerdeiar·pratz e uergiers e boscages·uoil un des cort comenzar· damor qim ten arratges· e una donam sol amar· mas camjatz les sos coratges· p(er) qiem fes desacordar· los motz el son els lengatges· |
|
Lan can vei verdeiar pratz e vergiers e boscages, voil un descort comenzar d’amor, qi·m ten arratges; e una dona·m sol amar, mas camiatz l’es sos coratges, per q’ie· m fes desacordar los motz el son e·ls lengatges. |
| II |
|
Car anc non posc auer gaujo·ni anqier non lauero·ni p(er) april· ni p(er) maio· si p(er) ma dona non lo·certo e negun lengatjo· sa gra(n) beutat dir non so. genzer es qe flors de glaio·p(er) qieu no me(n) partiro. |
|
Car anc non posc aver gaujo, ni anqier non l’averò, ni per april ni per maio si per ma dona non l’o; certo e negun lengatjo sa gran beutat dir non sò, genzer es q’e flors de glaio, per q’ieu no m’en partirò. |
| III |
|
Bella douza dama chera· a uos me don e mautrei. molt mestes. Mala guerriera· car eus am p(er) bona fei. la uostr amors mes sobreira Se ieus am e uos no moi. e ia en nula maneira· no(n) partrai de uostre loi |
|
Bella douza dama chera, a vos me don e m’autrei molt mestes mala guerriera car eus am per bona fei; la vostr’ amors m’es sobreira se ieus am e vos no moi, e ia en nula maneira no·n partrai de vostre loi. |
| IV |
|
Dauna ia me rent a bos· car es damar bona e bera. molt foras gailli arde pros. sami non fossatz tan fera. molt auetz bellas faissos. e color fresc e naueira. boster son et sil cazos. nostrenc ora si uera· |
|
Dauna ia me rent a bos, car es d’amar bona e bera molt foras gailliarde pros, s’a mi non fossatz tan fera. Molt avetz bellas faissos e color fresc’ e naveira. Boster son et si·l cazos nostrenc ora si vera. |
| V |
|
Qe tan ten el uostre pleito·don tot son escarmentado·p(er) vos el ben el mal traito· e mon corpo lei serrado. la noit can iatz·e men leito·ei mainta vezes pensado· e car re no mi profeito. faillitz son e mon cuidado p(er) qieu no men partirei· |
|
Q’e tan te nel vostre pleito, don tot son escarmentado. Per vos el ben el maltraito E mon corpo leiserrado: la noit, can iatz e men leito, ei mainta vezes pensado; e carre no mi profeito faillitz son e mon cuidado, per q’ieu no m’en partirei. |