| Bernartz de uentadorn. | Bernartz de Ventadorn. |
| I | I |
| Quant la uertz fuoilla sespan. Epar flors blanche el ramel. Per lo dolz chan del auzel. Se uai mos cors alegran. Lan quant uei los arbres florir. Et auch lo rossignol chantar. Adunc se deu ben alegrar. Qui bo(n) amor sap chausir. Mas eu nai una chau- sida. Per quieu sui cortes egais. |
Quant la vertz fuoilla s’espan e par flors blanche el ramel, per lo dolz chan del auzel se vai mos cors alegran. Lanquant vei los arbres florir et auch lo rossignol chantar, adunc se deu ben alegrar qui bon’amor sap chausir. Mas eu n’ai una chausida per qu’ieu sui cortes e gais. |
| II | II |
| Seu fos allei destinan. Efor eu dinz dun chastel. Quel ior ma(n)gues un morsel. Iai ui- oria ses affan. Sen donaizo quieu desir. De ben far se deu penar. Qar se metent en lo- nc pensar. Ni puois uiure ni morir. Ar es loi(n)g en breu ma uida. Si com ia damor mi trais. |
S’eu fos a llei destinan, e for’eu dinz d’un chastel, que·l ior mangues un morsel, Iai vioria ses affan, se·n don’aizo qu’ieu desir! De ben far se deu penar, qar se me tent en lonc pensar, ni puois viure ni morir. Ar esloing en breu ma vida, si com ia d’amor mi trais! |
| III | III |
| Ese tot al mon garan. De soz la capa del cel. Eron en un sol tropel. For duna nona talan. Mai daquesta no(m) conssir. Quel iorn mi fai sospirar. Ela nuoich no(n) puosc pa- usar. Ni nom prent talen de dormir. Tant es graila esoasida. Ab cor franc et ab ditz uerais. |
E se tot al mon garan de soz la capa del cel eron en un sol tropel, for d’una non a talan. Mai d’aquesta no·m conssir, que·l iorn mi fai sospirar e la nuoich non puosc pausar ni no·m prent talen de dormir: tant es graila e soasida, ab cor franc et ab ditz verais. |