

I |
Raym baut dau - re(n)ca. E scotatz mas no say q(ue) ses senhors so que uuelh comensar uers estribot ni siruentes no(n) es ni nom uol puesc trobar. ni ges no say col mi fezes saytal nol podia [cabar.] ⸿ Que ia hom mays no(n) Uis fag aytal ad home ni a femna e(n) est segle ni en lautre q(ue)s passatz. |
Raymbaut d’Aurenca Escotatz, mas no say que s’es, senhors, so que vuelh comensar. Vers, estribot, ni sirventes non es, ni nom vol puesc trobar; ni ges no say co‧l mi fezes s’aytal no‧l podi’acabar, que ia hom mays non vis fag aytal ad home ni a femna en est segle ni en l’autre qu’es passatz. |
II |
⸿ S itot mo tenes a foles. p(er) tan nom poiria layssar. q(ue) ieu mo(n) talan no(n) disses. no me(n) cuies hom castiar. tot ca(n)t es no(n) pres U(n) poies. mas so cades uey (et) esgar. ⸿ E dir uos ay p(er) q(ue). car si ieu Uos o auia mogut. e nous o trazia a cap. te(n)riatz me(n) p(er) fol. car mais amaria. Ui. deniers e(n) mo(n) punh. q(ue). M. sols el cel. |
Si tot m’o tenes a foles per tan no‧m poiria layssar que ieu mon talan non disses: no m’en cuies hom castiar; tot cant es non pres un poies mas so c’ades vey et esgar, e dir vos ay per que. Car si ieu vos o avia mogut, e no‧us o trazia a cap, tenriatz m’en per fol. Car mais amaria seis deniers en mon puhn que mil sols el cel. |
III |
⸿ I a nom tem(a) res far que(m) pes. mos amicx acol uuelh preiar. sals obs no(m) uol Ualer manes. pus mo profer ab lonc tarzar. pus leu q(ue)s el q(ue) ma co(n)q(ue)s. nom pot nulh autre galiar. ⸿ Tot ayso dic p(er). i(a). domna que(m) fay languir ab belas paraulas. (et) ab lonc respieg. no say p(er) q(ue). pot me bo(n) esser senhors. |
Ia no‧m tema res far que‧m pes mos amicx, aco‧l vuelh preiar; s’als obs no‧m vol valer manes pus m’o profer’ab lonc tarzar; pus leu que sel que m’a conques no‧m pot nulh autre galiar. Tot ayso dic per una domna que‧m fay languir ab belas paraulas et ab lonc respieg, no say per que. Pot me bon’esser, senhors? |
IV |
⸿ Q ue be(n) a passatz. iiij. mes. oc e may de mil ans som par. q(ue) ma autreiat e promes. q(ue) dara so q(ue) mes pus car. dona pus mo(n) cor tenes pres. adossasme ab dos la mar. ⸿ Dieus aiuda. i(n) no(m)i(n)e pat(ri)s (et) filij (et) sp(iri)t(us) sa(ncti) aiso q(ue) sera do(m)na. |
Que ben a passatz quatre mes, – oc! e may de mil ans so‧m par – que m’a autreiat e promes que‧m dara so que m’es pus car. Dona! pus mon cor tenes pres adossas me ab dos l’amar. Dieus, aiuda! In nomine Patris et Filij et Spiritus Sancti! Aiso, que sera, domna? |
V |
Q uieu soy p(er) Uos gays dira ples. iratz iauzens me fays trobar. e some(n) partitz de tals tres. q(ue)l mo(n) no(n) a mas uos lur par. (et) soy fols ca(n)tayre cortes ta(n) com me(n) apela ioglar. ⸿ Dona far ne podetz a Uostra guia co – fes nayma del espatla q(ue) la estuiet lay o(n) li plac. |
Qu’ieu soy per vos gays, d’ira ples; iratz-iauzens me fays trobar; e so m’en partitz de tals tres qu’el mon non a, mas vos, lur par; et soy fols cantayre cortes tan c’om m’en apela ioglar. Dona, far ne podetz a vostra guia, co fes n’Ayma de l’espatla que la estuiet lay on li plac. |
VI |
E r fenisc mo – no say q(ue) ses. caisi lay uolgut bateiar. pus may daital no(n) auziies bel dey e(n)naysi apelar. e digal can laura apres cuy q(ue) se(n) uuelha azautar. ⸿ E si ho(m) li dema(n)da qil a fag. pot dir q(ue) sel q(ue) sap befar totas fazendas ca(n) se uol. |
Er fenisc mo no-say-que-s’es, c’aisi l’ay volgut bateiar; pus may d’aital non auzi ies be‧l dey ennaysi apelar; e diga‧l, can l’aura apres, cuy que s’en vuelha azautar. E si hom li demanda qi l’a fag, pot dir que sel que sap be far totas fazendas can se vol. |