 |
| Can par la flor lerba fresca ela fuella. (et) aug lo chant dels auzels pel boscatge. ab lautre ioy queu mai emon coratge puega mon chant enaix ecreis ebruella. enomes uis com re pus ca ualer. seras no uol amor eioy auer. pus tot cant es salegra eses baudeya. |
 |
| Ia nous cugetz queu de ioy merecreia nim laix damar p(er)dan cauer isuoilla car nonai ges empoder que men tueilla. camor ma sal emsobre seinhoreia. em fai amar leis p(er) plass en uoler e seu am so que no(n) deu esch(a)der. forza damor men fai far uasalatge Car enamor nonahom seinhoratge e q(ui)li q(ue)r uilanamen domneia q(ue) re no uol amor q(ue)sser nodeia paubres erics fai amor de p(ar)atge. si us amics uol lautre uil tener. greu pot amor ab lerguil reman(er) querguell dechai efinamor capduella. |
 |
| Donc seu sec lui qui plus uas mi serguilla (et) a leis fug qim fo de belestatge anc puis noui ni me ni mo messagge p(er)q(ue)s be sal q(ue) ia doncs nom acuella. mas dret len faz q(ue)u men fas fol parer car p(er) ce lui q(ue)m ten anochaler. estau aitan. deleis q(ue) no(n) laueia. Mas costum es totz tems q(ue) foil foileia. eia non er q(ue)leus loram nos cueilla q(ui)l bat el fer per ques razos quem duella. car anc me pres pux dautra mor enueya. mas fe q(ue) dei leis ni mon bel ueser si desamor me torna en ben esper. iamais uas leis nofarai uilan atge. Ia no maga cor felo ni saluatge. ni e(n) mi maluat cosseil nocrei |
 |
| ra. car sos hom so liges on q(ue)u mesteia. si q(ue)desus pel cap liren mon ga tge. mas mans iuntas lim ren alseu uoler. eia no uuil mais dels seus pes mouer. tro p(er) merce(m) meta laios despuella Laiga del cor camdos mos huuils me muella. mes ben guirens q(ue)u penet mon foillatge econosc be midons …[1] es damnatge. si tan nofai ques p(er)donar me uuella. pus meus no so eilma enpoder. m(a) is ipert il enlo meu dechaser. perque les gen sab son hom sepledeia Lo messatge man amon bel ueser. ecel q(ue)m tol sai losen el sab(er) mi tol midons eleis que nonlaueia [1] Testo illegibile.
|