 |
Bernard QUan uei la flor lerba uert e la fuelha E aug lo chan des auzels pel boscatge Al lautre ioi qieu ai en mon coratge Dobla mos iois em nais em cres em brueilha |
 |
Qe no mes uis q(ue) ren puesc ualer Sel que no uol ior en amor auer Qe tot cant es salegre sesbaudeia Ia non crezatz qieu de ioi mi recreia Nim lais damar per dan cauer esueilha Camors ma sailh qem sobre senhoreia Em fai amar qual queilh plasse uoler E si eu am so q(ue) non deu escazer Forsa damor me fai far uasalatge Mas en amor no(n) a hom senhoratge E qui lor quier uilanamen do(m)pneia Quamor no(n) uol re quessar no(n) deia Paubre e ricx fai am dos dun paratge Qan lus amics uol lautre uil tener Pauc pot lamor ab ergueilh remane(r) Quergueils dechai efin amor capdrelh(a) Hie sec sela q(ue) plus ues mi sergueilha E selam fui qem fo de bel estatge Canc pueis no(n) ui ni me ni mon mesatge Per qes mal sal que do(m)pna macueilla Mas dreg len fauc qieu men fauc fol parer Ca(r) p(er) sela qem torn en no(n) caler Estauc ia tan de lieis q(ue) no(n) la ueia Mas costum es toste(m)ps q(ue) fol foleia E ia no(n) er qel eis lo ram no(n) cueilha Quel bat el fer per cai razon qem dueilha Car an mi pres dautrui amor e(n)ueia Mas fe qi eu d(e) leis e mon bel uezer Si desamor mi torn en bon esper Ai mais ue lieis no(n) farai uilanatge Ia nom aia cor felon ni saluatge Ni contra me maluatz (con)seilh n(on) creia Qi eu soi sos hom liges on qe mestia Si que del cap d(e) sus li ren mor gatge Mas ionchas li uenc a son plazer E ia nom uueilh mais de sos pes mo(uer) Tro per mercem tenha laios despreilha Laigua del cor cam do los hueilh(s) mi myeilha Mes ben guire(n)s qiey pen mon da(m)p(natge)[1] E conosc be qieu ai dig gran folatge Qar ai dig so qe samor mi tueilha Mon messagier man amon bel uezer Quaissilh qem tolc lo sen e lo saber [1] Il copista aggiunge natge sul margine sinistro della carta, accanto al testo.
|
 |
Ma tout midons elieis que no(n) la ueia Amicx tristans qar hieu nous puesc uezer A dieu uos do qualqe part mestia |