![Versione stampabile Versione stampabile](http://151.100.161.88/sites/all/modules/print/icons/print_icon.gif)
![PDF version PDF version](http://151.100.161.88/sites/all/modules/print/icons/pdf_icon.gif)
![]() |
Bernard Lauentador. NOn es mera uilla seu chan. Mielç de nuil autre cha(n) tador. Que plus me trail cor ues amor. emiels sui fa iç alsieu coman. Cor ecors esa ber esen. Eforsa epoder iai mes. Sim tira uas amor lo fres. Quen ren als mon cors non saten. BEn es mort qui damor non sen. Al cor cal que dolsa sabo r. Eque ual uiure senç am or. Mais per enueg far alage(n)s. Ia da me deus nomair tan. Que ia pueis uiua iorn ni mes. Pois queu serai denoi mes pres. Ni damor non au rai talan. QUan lauei ben mes par uen Alç oilç al uis ala color. Ca |
![]() |
r aisi treble depaor. Confan la fogla contral uen. Non ai desen per un enfan. Que sisui damor sobre pres. Edo me caisi es con ques. Pot do mna auer al mosna gran. PEr bona fe esenç enian. Am la plus bel la ela me(i)[1]llor. Del cor suspir edels oilç plor. Mais tropla(m) per queu iai dan. Eo non pu esc mais camors mapres. En car ser enque mames. Non pot claus obrir mas merces. Eda quella noi trop nien. BOna dompna ren nos deman. Mais quem prendaç per ser uidor. Ser uirai uos con bon seingnor. Con que pueis de guer do nan. Ueus me al uostre man damen. Francs cors humils ga is ecortes. Ors nileons non es uos ies. Que mauciaç sauo(s) miren. AQuesta mors mifer tan ien. Al cor duna dousa sabor. Que(n) .c. ues muer loionr de dolor. Ere uiu de ioi autre sen. Be nes mon mal debel seblan. Que mais ual mon mals ca utres bes. Epos los mals ai tant bon mes. Bons es lo be(n)s apres lafan. AI deus sefoson (trian)[2]. Den trels fals lifin amador. Elau sen giers el tri chador. Porte son cors el front denan. Tot laur del mon etot lar ien. Uol gra auer dat sieu lagues. Sol que ma dompna cono gues. Aisi con eu lam finame(n). [1] Aggiunto in interlinea.
|
![]() |
ues muer loionr de dolor. Ere uiu de ioi autre sen. Be nes mon mal debel seblan. Que mais ual mon mals ca utres bes. Epos los mals ai tant bon mes. Bons es lo be(n)s apres lafan. AI deus sefoson (trian)[2]. Den trels fals lifin amador. Elau sen giers el tri chador. Porte son cors el front denan. Tot laur del mon etot lar ien. Uol gra auer dat sieu lagues. Sol que ma dompna cono gues. Aisi con eu lam finame(n). [2] Il copista inizialmente scrive frian, poi corretto in interlinea con trian.
|