Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (http://151.100.161.88)

Home > BERNART DE VENTADORN > EDIZIONE > Lonc temps a qu'eu no chantei mai

Lonc temps a qu'eu no chantei mai

BdT 70,27

Mss.: A 91, C 49, D 17, F 19, I 28, K 17, L 139, M 41, N 144, N² 10 (incipit), O 27 (Anonimo), Q 30, R 11, V 57, a¹ 88, β¹ 171.

Metrica: a8 b8 b8 c7' c7' d7 e7' d7 f8 (Frank 728:1). Canso di 7 coblas unissonans di 9 versi, seguite da una tornada di 3.

Edizioni: Appel 1915, 27, p. 155; Lazar 1966, 19, p. 132.

  • letto 1232 volte

Collazione

Lonc tems a qu’eu no chantei mai: 7 coblas unissonans e tornada; a 8,    b 8, b 8, c 7’, c 7’, d 7, e 7’, d 7, f 8.
Ordine coblas:

Appel 1 2 3 4 5 6 7 tor
A 1 2 3 4 5 6 7 tor
C 1 5 2 3 6 4 / /
D 1 2 3 4 5 6 7 tor
F 3 7 / / / / / /
I 1 2 3 4 5 6 7 tor
K 1 2 3 4 5 6 7 tor
L 1 2 5 6 3 4 / /
M 1 5 6 3 2 4 / /
N 1 2 3 4 5 6 7 tor
O 1 2 3 4 / / / /
Q 1 2 3 6 / / / /
R 1 2 3 6 / / / /
V 1 2 3 5 6 / / /
a 1 5 6 3 2 4 / /

 
Cobla I

v 1

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Lonc temps a q’ieu non chantei mai
Lonc temps a qu’ieu no chantei mai
Loncs tems a qu’eu non chantei mai
/
Lonc temps a qu’eu non chantei mai
Lonc temps a qu’ieu non chantei mai
Lonc temps a q’ieu no chantei mai
Lonc temps a q’ieu non chantei mai
Lonc tenps a qu’eu non chantiei mai
Lo temps a q’eu non chante mais
Lonc temps a q’eu non chantei mai
Lonc tems a qu’ieu non chantiey may
Lonc tems a qu’eu no chantei mai
Lonc temps a q’ieu non chantei mai

v 2

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
ni saubi chaptenemen.     (-1)
ne saubi far captenemen.
ni saubi far contenemen.
/
ni·m saubi far contennemen.
ni·m saubi far contenemen.
ni n’ausei far captenemen.
ni saupi far chaptenemen.
ni·n saubi far contenemen.
ni saubi far contenimen.
ne·n saupi far captemen.  (-1)
ni saubi far captenemen.
ni saubi far captenemen.
ni saup far captenemen.

v 3

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Era non tem ploia ni ven,
Era no tem plueia ni ven,
Era non tem ploia ni ven,
/
Era no tem ploia ni ven,
Era no tem ploia ni ven,
Mas ar no tem ploia ne ven,
Mas ar no tem ploia ni ven,
Era no·m ten ploia ni ven,
Ara no·m tem pluia ni ven,
Era non tem ploia ni ven,
Eras non tem plueia ni ven,
Rra no tem plueia ni ven,
Mas ar non tem plueia ni ven,

v 4

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
tant sui intratz en cossire
si sui intratz en cossire
tan soi intraz en consire
/
tan son intratz en consire
tan son intratz en consire
anz soi intratz en cossire
antz sui entratz en cossire
tan son intraç en cosire
tan soi intratz en cosire
si sui entrat en cossire
si suy intrat en cossire
/
anz sui intratz en gran cossire     (+1)

v 5

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
cum pogues bos motz assire
cum pogues bos motz assire
cum pogues bos moz assire
/
com pogues bos motz aissire
com pogues bos motz aissire
com pogues bos motz assire
co poges bos motz assire
con pogues bons motç asire
con pogues bos mot assire
com pogues bon moç assire
com pogues bos motz assire
com pogues bos motz assire
con pogues bons motz assire

v 6

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
en est son, c’ai apedit.
en aquest so, qu’ai aperit.    (+1)
en est son, c’ai apedit.
/
en est son, c’ai apedit.
en est son, c’ai apedit.
en un vers, q’hai aperit.
en un vers, q’ai apedit.
en est son, c’ai apedit.
en en son, ch’ai aperit,
en est son, q’ai aperit.
en aquest so, c’ay perit.
en un s… apeditz.
en un vers, q’ai aperit.

v 7

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Si tot no·m vei flor ni fuoilla,
Sol midons auzir lo vuelha,
Si tot no·m vei flor ni foilla,
/
Si tot no·m vei flor ni fuoilla,
Si tot no·m vei flor ni fuoilla,
Si tot no vei flors ni foilla,
Si tot no·s par flors ni foilha,
Si tot no vei flor ni fueilla,
S’eu tot non vei flor ni foila,
Se tut non vei flor ni foilla,
/
Si tot no par flor ni fueilla,
Si tot non pars flors ni fuelha,

v 8

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
mieills mi vai q’al temps florit,
se tot no vei que·l temps florit,
meillz mi vai c’al tems florit,
/
meillz me vai c’al temps florit,
meilz me vai c’al temps florit,
meillz me vai q’el temps florit,
miells me vai qu’el temps florit,
miels mi vai c’al tenps florit,
mielz mi va c’al temps florit,
meil me vai q’el tep florit,
si tot no vey qu’el tems flurit,
miels me va qu’el tems florit,
meils me vai q’el temps florit,

v 9

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
car la rens qu’eu plus vuoill, mi vol.
que l’amors qu’ieu plus vuelh, mi vol.
car l’amor qu’eu plus voill, mi vol.
/
quar l’amors qu’eu plus voill, mi vol.
qar l’amors qu’ieu plus voill, mi vol.
qar l’amors q’ieu plus voill, me vol.
pos l’amors q’ieu tan vueilh, mi vol.
car l’amor qu’eu plus voil, mi vol.
car l’amor q’eu plus volc, mi vol.
qe l’amor q’eu plus vol, mi vol.
que l’amors qu’ieu pus vuelh, mi vol.
can l’amors …
pos l’amors q’ieu tant vueil, me voil.

 
Cobla II

v 1

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Totz mi desconosc, tant be·m vai;
Totz me desconosc , tam be·m vai;
Toz mi desconort, tan be·m vai;
/
Totz me desconosc, can be·m vai;
Totz me desconosc, tan be·m vai;
Totz me desconosch, tan be·m vai;
Totz mi desconosc, tan be·m vai;
Tot me desconort, tan ben vai;
Tot mi desconosc, tan be·m vai;
[…]ut me desconosc tan ben vai;
Totz me desconosc, tan be·m vai;
Tot me desconosc, tam be·m vai;
Totz me desconois, tam ben vai;

v 2

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
e s’om saubes en cui m’enten,
e s’om saubes vas cui m’aten,
e s’om saubes en cui m’enten,
/
e s’onz saubes en cui m’enten,
e s’om saubes en cui m’enten,
e s’hom saubes en cui m’enten,
e s’om sabia en cui m’enten,
e so saubes en cui m’enten,
e s’on sabes en cu’eu m’inten,
e s’om saupes vas cui m’aten,
e s’om saubes vas cuy m’aten,
e s’om … m’aten,
e s’auzes dir en cui m’enten,

v 3

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
ni auses far mon ioi parven!
ni l’auzes mon ioi far parven!
ni auses far mon ioi parven!
/
ni auses far mon ioi parven!
ni auses far mon ioi parven!
ni·m auses far mo ioi parven!
ni auses far mon ioi parven!
ni auses far mon ioi parven!
non auses far mon ioi parven!
ne l’auses mon ioi far parven!
ni l’auzes mon ioy far parven!
ni auses far mon perven!     (-1)
mi auzes far mon ioi parven!

v 4

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Del mieills del mon sui iauzire!
Del miels del mon sui iauzire!
Del meillz del mon son iauzire!
/
Del mielz del mon son iauzire!
Del mielz del mon son iauzire!
Del miellz del mon soi iausire!
Del mieilh del mon sui iausire!
Del mielç del mon sui iausire!
Del mielz del mon soi iausire!
Del miel del mont sui iaudire!
Del miels del mon suy iauzire!
Del miels del mon…
Pels miels del mon son iauzire!

v 5

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
E s’ieu n’ai pena e martire,[1]
E s’ieu anc fu bos sufrire,
E s’eu n’ai pen’e martire,[2]
E s’ieu n’ai pen’e martire,[3]
E s’ieu n’ai pen’e martire,[4]
E s’ieu n’ai pen’e martire,[5]
E qar anc fui bon soffrire,
/
E s’ieu n’ai pen’e martire,[6]
/
E s’eu anc fui bon soffrire,
E s’ieu anc fuy bo soffrire,
…fui bo sufrire,
/

v 6

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
era m’en teing per garit,
era m’en tenh per guerit,
era m’en teng per guerit,
era m’en teing per garit,
era m’en teing per garit,
era m’en teing per guarit,
era m’en teng per garit,
/
era m’en teing per garit,
/
era me tenc per garit,
eras me tenh per guerritz,
era m’en tenc per gueritz,
/

v 7

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
mentre non sent mal qe·m doilla.
qua re non sent mal que·m duelha.
mente no sen mal qi·l doilla.
mentre non sent mal qe·m doilla.
qu’en ren non sen mal que·m duoilla.
q’en ren non sen mal que·m duoilla.
qe re no sen mal qe·m doilla.
q’en ren no·m sen mal qe·m doilha.
qu’en ren non sen mal qui en dueilla.
/
qe ren non sent mal qe·m dolla.
car re non sen mal que dol,     (-1)
qe ren non sen mal que·m duella.
ai, q’ieu no sen mal qe·m doneilha.     (+1)

v 8

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Si m’a iois pres e sazit,
Si m’a pres iois e sazit,
Si m’a iois pres e sazit,
Si m’ha iois pres e sasit,
Si m’a iois pres e saizit,
Si m’a iois pres e saizit,
Si m’ha iois pres e saiszit,
Tan m’a iois pres e sazit,
Si m’a iois pres e saçit,
/
Si m’a iois pres et saisit,
si m’a pres ioy e sasitz,
Si m’a iois pres e saizitz,
Tant m’a iois prez e sazit,

v 9

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
non sai si soi aquel que sol!
non si·m sui asselh que sol!
no sai si soi aquel que sol!
non sai si eu sui aqel qe sol!
non sai si·m son aquel que sol!
non sai si·m son aquel que sol!
no sai s’ieu soi aqel q’ieu sol!
no sai si sui aqel qi sol!
non sai si·m son aquel qu’eu sol!
/
non sai se·m sui aicel qi sol!
no say si soy aquel que solh!
no sai si·m son aquel qi·m sol!
non sai s’ieu sui aqel qe sol.

 
Cobla III

v 1

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
El mon tant bon amic non ai,
El mon tam bon amic non ai,
El mon tan bon amic non ai,
El mon tan bon amic no hai,
El mon tan bon amic non ai,
El mon tan bon amic non ai,
El mon tan bon amic no hai,
El mon tan bon amic non ai,
El mon tan bon amic non ai,
Ie mon tan bon amic non ai,
Al mont tan bon amic non ai,
El mon tan bon amic non ay,
El mon tam bon amic non ay,
El mon tam bon amic non ai,

v 2

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
fraire ni cosin ni paren,
fraire ni cozin ni paren,
fraire ni cosin ni paren,
fraire ni cosin ni paren,
fraire ni cossin ni paren,
fraire ni cosin ni paren,
fraire ne cosin ne paren,
fraire, cozin ni paren,     (-1)
fraire, cosin ni paren,     (-1)
fraire ni cosin ni paren,
fraire ne cosin ne paren,
frayre, cozi ni paren,      (-1)
fraire ni cossin ni paren,
fraire, cozin ni paren,     (-1)

v 3

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
que, si·m vai mon ioi enqueren,
si de mon ioi mi va queren,
que, si·m vai mon ioi enqueren,
qe, si·m vai mon ioi enqeren,
que, s’on vai mon ioi enqueren,
que, si·m vai mon ioi enqueren,
que, si·m vai mon ioi enqeren,
qe, si·m vai mon ioi enqeren,
que, si·m vai mon ioi enqueran,
qe, si·m vai mon ioi enqeren,
si de mon ioi me va qiren,
si de mon ioy me vay queren,
que si·m vai mon ioy enquiren,
qe si·m va mon ioi enqeren,

v 4

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
q’inz e mon cor no·l n’azire.
qu’ins e mon cor no·l azire.
qu’inz en mon cor no·l azire.
q’inz in mon cor no·l azire.
qu’inz e mon cor no·l n’aire.
qu’inz e mon cor no·l n’aire.
q’ieu en mon cor no·l n’aire.
q’inz en mon cor no·l azire.
qu’inç e mon cor no·l n’aire.
q’inz en mon cor no·l nazire.
q’inç el mon cor no·l aire.
qu’ins e mon cor non l’azire.
qu’ins e mon cor no·l n’azire.
q’eu e mon cor non l’azire.

v 5

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
E s’ieu mi vuoill escondire,
E s’ieu m’en vuelh escondire
E s’eu me voill escondire,
E s’ieu m’en voill escondire,
E s’ieu m’en voill escondire,
E s’ieu m’en voill escondire,
E s’ieu lo voill escondire,
E si m’en fas escondire,
E s’ieu m’en voil escodire,
E s’eu mi volc escondire,
E s’eu m’en voil escondire,
E si ieu m’en vuelh escondire,
E s’eu m’en vuell escondire,
E si m’en fai escondire,

v 6

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
no s’en tenga per trazit.
no s’en tenha per trait.
no s’en tengna per trazit.
non s’en tenga per trait.
non s’ein teingna per trait.
non s’ein teingna per trait.
no s’en tengua per trait.
no s’en tenga per trait.
non sen teigna per trait.
no s’en teigna per trait.
non s’en tegna per trait.
no s’en tenha per trait.
no m’en teinatz per traitz.
non s’en tenga per trait.

v 7

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Non vuoill lausengiers mi toilla
No vuel lauzengiers mi tuelha
No voilla lausengers me toilla     (+1)
Non voill lausengiers me toilla
Non voill laussengiers me tuoilla
Non voill lausengiers me tuoilla
No voill lausengers mi toilla
Non vueilh lausengier m’acueilha
Non voill lausengiers me tueilla
Non vol lausengier mi toilla
No vol lausengier mi tolla
No vuelh lauzengier me tuelha
Non vuil lausengier m’acuella
Non vueil lauzenia mi tueilha

v 8

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
s’amor ni·n leve tal crit
s’amor ni·n levon tal crit
s’amor ni leven tal crit
s’amo ni·m leven tal crit
s’amor mi·n torn en tal crit
s’amor mi·n torn en tal crit
mon ioi ni meta·l crit     (-1)
iosta, si ni·m mova tal crit
s’amor ni·m lev’en tal crit
s’amor ni·m leu en tal crit
s’amor ne·m levon tal crit
s’amor ni·n levon tal crit
ni·n mova tals critz     (-1)
midonz leu aital crit     (-1)

v 9

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
per q’ieu mi lais morir de dol.
per qu’ieu me lais morir de dol.
per qu’eu me lais murir de dol.
per q’eu m’en lais morir de dol.
per qu’eu me lais morir de dol.
per qu’ieu me lais morir de dol.
per q’ieu me laiss morir de dol. 
per q’ieu mi lais morir de dol.
per qu’eu mi lais morir de dol.
don eu mi lais morir de dol.
per q’eu mi lais morir de dol.
per qu’ieu me lays murir de dol.
per q’eu m’en lais morir de dol.
per qe mi lais murir de dol.

 
Cobla IV

v 1

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
C’ab sol lo bel semblan qe·m fai
Per sol lo belh semblan que·m fai
C’ab sol lo bel semblan que·m fai
/
C’ab sol lo bel senblan que·m fai
C’ab sol lo bel semblan que·m fai
Ab sol lo bel scemblan qe·m fai
Per sol lo bel semblan qe·m fai
C’ab sol lo bel senblan que·m fai
Ab sol lo bel semblan qe·m fai
/
/
/
Per sol le bel semblan qe·m fai

v 2

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
qan pot ni aizes lo·il cossen,
quan luec ni sazo lo cossen,
can pot ni aces lo·ill cossen,
/
quan pot ni azes lo·l consen,
qan pot ni azes lo·l consen,
qan pot ni aizes lo·i cossen,
qan luec m’asazon consen,
can pot ni aiçes sol cosen,
an poc ni ai ies lo cosen,
/
/
/
cant luecs ni aizes li o cosen,

v 3

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
ai tant de ioi que sol no·m sen,
ai tan de ioy que sol no·m sen,
ai tan de ioi que sol no·m sen,
/
aitan de ioi que sol no sen,
ai tan de ioi que sol no sen,
hai tant deioi qe sol no·m sen,
ai tan de ioi qe sol mon sen,
/
ai tant de ioi que sonc mon sen,
/
/
/
ai tant de ioi qe sol no·m sen,

v 4

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
c’aissi·m torn e·m volv’e·m vire.
soven salh e volv’e·m vire.
c’aissi·m torn e·m volv’e·m vire.
/
c’ai si·m torn e·m vol e·m vire.
c’aisi·m torn e·m vol e·m vire.
aissi·m torn e·l volv’e·m vire.
soven sailh e volv’e vire.
c’aisim torn’e·m vol e·m vire.
c’aisi·m torm’e·n volve e·m vire.
/
/
/
soven sai·l e·m volf’e·m vire.

v 5

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
E sai ben, qan la remire,
E sai ben, quan la remire,
E sai be, can la remire,
/
E sai ben quan la remire,
E sai ben quan la remire,
E sai ben, qan la remire,
E sai ben, qan la remire,
E sai ben, can la remire,
E sai ben, can la remire,
/
/
/
E sai ben, can la remire,

v 6

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
c’anc hom bellazor no vit;
qu’anc hom pus belha non vit;
c’anc om belazor no·n vit;
/
qu’anc hom bellaiorn no·n vit;
q’anc hom bellaior no·n vit;
q’anc hom bellaçor no·n vit;
q’anc hom plus bella non vit;
/
c’anc hom bellaçor no vit;
c’anc hom belezon no·n vit;
/
/
c’anc hom plus bella no·n vi;

v 7

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
e no·m pot ren far qe·m duoilla
/
e no·m pot re far qui·m doilla
/
e no·n pot far ren que·m duoilla
e non pot far ren que·m duoilla
ni ges ves mi no s’orgoilla
/
e non pot far ren que·m dueilla
qe ies ver mi no s’orgoilla
/
/
/
/

v 8

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Amors, qan n’ai lo chausit
/
Amors, can n’ai lo causit
/
Amors, qu'ans n’ai lo chauzit
Amors, q'ans n’ai lo chauzit
s’Amors, anz n’hai lo chausit
/
Amor, c’anç n’ai lo chausit
Amors, ainz n’ai lo chausit
/
/
/
/

v 9

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
d’aitan cum mars clau ni revol.
/
de tan cum mars clau ni revol.
/
de tans com la mars clau ni revol.     (+1)
de tans com la mars clau ni revol.     (+1)
d’aitant qant mars claus ni revol.
/
d’aitan con la mars clau ni vol.    
d’aitan can mars clau ni revol.
/
/
/
/

 
 
Cobla V

v 1

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Lo cors a fresc, sotil e gai,
Labor ai gen, sotil e guai,
Lo cors a plaçet e gai,     (-2)
/
Lo cors a blanc, sotil e gai,
Lo cors a blanc, sotil e guai,
Lo cors ha blanch, sotil e gai,
Labor ai gent, sotil e gai,
Lo cors a blanc, sotil e gai,
/
/
/
Cors a fresqu’et cuind’et e gay 
Labor ai gent, sotil e gai,

v 2

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
et anc non vi tant avinen.
qu’anc hom non vi tan avinen.
et anc no·n vi tan avinen.
/
et anc no·n vi tan avinen.
et anc no·n vi tan avinen.
anc hom no vi tan avenen.
q’anc hom no vi tan avinen.
e anc no·n vi tant avinen.
/
/
/
qu’anc hom no …
c’anc hom no·n vi tan avinent.

v 3

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Pretz e beutat, valor e sen
Pretz e beutat, valor e sen
Prez e beltat, valor e sen
/
Pretz, beutat e valor e sen
Prez, beutat e valor e sen
Presz e beltatz, valor e sen
Pretz e beutatz, valor e sen
Preç e beutat, valor e sen
/
/
/
Huils amoros, boca rizenz,
Pretz e beutat, valor e sen,

v 4

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
a plus q’ieu non vos sai dire.
a trop mais qu’ieu no sai dire.
a plus qu’eu no vos sai dire.
/
ha plus qu’eu non vos sai dire.
ha plus qu’eu non vos sai dire.
ha mais qez ieu no sai dire.
a trop mais q’ieu non sai dire.
a·n plus qu’eu non vos sai dire.
/
/
/
gencer qu’eu no sai dire.      (-1)
e a truep mais q’eu no·n sai dire.

v 5

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Res de be non es a dire,
De lieys no·n es res a dire,
Res de be no·n es a dire,
/
Res de ben no·n es a dire,
Res de ben no·n es a dire,
De lei no es res a dire,
Res no·n es de leis a dire,
Res de ben no·n es a dire,
/
/
/
De leis no ai res a dire,
Res non es de lieis a dire,

v 6

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
ab sol c’aia tant d’ardit
qu’ab sol qu’i·lh fezes tan d’ardit     (+1)
ab sol c’aia tan d’ardit
/
ab sol c’aia tan d’ardimen  (+1)
ab sol c’aia tan d’ardimen  (+1)
mas qe hagues tant d’ardit
c’ab dol qi·l fezes tan d’ardit     (+1)
ab sol c’aia tan d’ardimen     (+1)
/
/
/
mas que preses tan d’ardimen      (+1)
ab sol q’il fezes tant d’ardit     (+1)

v 7

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
c’una nuoich lai o·is despuoilla,
q’una vetz lai o·s despuelha,
c’una noit lai on se despoilla,
/
c’una nueg lai o·s despuoilla,
c’una nueg lai os despuoilla,
qe la noig, qant se despoilla,
c’una ves lai o·s despueilha,
c’una nueg lai o·s despoilla,
/
/
/
c’una noit la o es despuolla,
c’una nueg lai on despuelha,

v 8

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
mi meses, en luoc aizit,
me mezes, en loc aizit,
mi mezes, en loc azzit
/
me mezes, en loc azir,
me mezes, en loc azir,
mi tengues en leig aizit
me meses, en luec aizit,
mi meçes, en loc aiçit,
/
/
/
me meses, en luec d’amic,
me menes en luec aizit,

v 9

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
e·m fezes del bratz latz al col.
e·m fezes del bratz latz al col.
e·m fezes del braz laz al col.
/
e·m fezes del bras las al col.
e·m fezes del bras las al col.
e·m feges de sos brasz la sol.
e·m fezes del bratz latz al col.
e·m feces del bras las al col.
/
/
/
com fezes dels bratz latz al col.
e·m fezes del bras laz al col.

 
                                
Cobla VI                            

v 1

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Si no·m aizis lai on ill iai,
S’i·lh no·m aizis lai on ilh iai,
Si no m’a iois lai on ill iai,
/
Si no·m vau lai on il iai,
Si non vau lai on il iai,
Si no·m aicis lai on ill iai,
Si no·m manda lai on il iai,
Si no·m aiçis lai on il iai,
/
/
Si·lh no·m ayzis lay ont ilh iay,
A! Car no sai lai on il iai,
Si no·m manda lai on il iai,

v 2

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
si q’ieu remir son bel cors gen,
si qu’ieu remir son belh cors gent,
si qu’eu remir son bel cors gen,
/
si qu’eu remir son bel cors ien,
si qu’eu remir son bel cors ien,
e no remir lo sieu cors gen,
on qu’ieu remir lo sieu cors gen,
si qu’eu remir son bel cors ien,
/
/
si qu’ieu remir son gay cors gen,
si que remires son cors gen,
on eu remir lo sieu cors genz,

v 3

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
doncs per que m’a faich de nien?
/
donc, per que m’a fait de nien?
/
donc per que m’a fag de nien?
donc, per que m’a fag de nien?
ha qal ops m’ha fach de nien?
a qal ops m’a fag de nien?
doncs per que m’a fag de nien?
/
/
doncx, per que m’aflig de nien?
a cals obs m’a fait de nien?
a cal obs m’a fag de nien?

v 4

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Ai las! Cum muor de desire!
Ai, las! Cum muer de dezire!
A, las! Cum mor de desire!
/
A las! Con muor de dezire!
A, las! Co muor de dezire!
Hai, lass! Com muor de deszire!
Ai, las! Con muer de desire!
Ai, las! Co muer de desire!
/
/
Ai, las! Co muer de desire!
A, las! Com muer de desire!
Ai, las! Co muer de desire!

v 5

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Vol mi doncs midonz aucire,
Vol mi doncs midons aucire,
Vol me donc midonz auzire,
/
Vol mi doncs ma dompn’auzire,
Vol mi doncs ma domn’auzire,
Vol mi doncx midon aucire,
Vol mi doncs midons aucire,
Vol mi doncs ma don’ausire,
/
/
/
Vol me doncs midons aucire,
Vol mi doncs midonz aucire,

v 6

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
car l’am? O que lai faillit?
quar l’am? O quar l’ai falhit?
car l’am? O qu’eu l’ai faillit?
/
quar l’am? O qu’ieu l’ai faillit?
quar l’am? O qu’ieu l’ai faillit?
qar l’am? o qe lh’ai faillit?
qar l’am? o qe i ai chausit?
car l’am? o qu’eu l’ai failit?
/
/
/
car l’am? … faillitz?
car l’am? O qei ai chauzit?

v 7

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Eran fassa so qe·is vuoilla
Era·n fassa so que·s vuelha
Era·n faza ço que voilla
/
Era·n fassa so que voilla
Era·n fassa so que voilla
Ara·m facha so que voilla
Ara·m fasa so qe·s vuelha
Era·m fasa so que voilla
/
/
Fassa so que·s vuelha      (-2)
Ara·m faza qu’ela·s vuilla
Ara·n faza so qe·s vueilha

v 8

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
ma dompna, al sieu chausit,
ma dona, al sieu chauzit,
ma dona, al sen causit,
/
ma dompna, al sieu chauzit,
ma domna, al sieu chauzit,
tro son talan n’haia complit,     (+1)
tro son talen n’aia complit,     (+1)
ma domna, al sieu chausit,
/
/
ma domna, el seu chauzit,
tro sos talens n’aia complitz,     (+1)
true son talan n’aia complit,     (+1)

v 9

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
qu’eu no m’en plaing, si tot me dol.
qu’ieu noqua
·m planh si tot mi dol.
q’eu no m’en plaing, si tot mi dol.
/
qu’eu no m’en planc, si tot mi dol.
q’ai no m’en planc, si tot mi dol.
qe ren no prez, si tot mi dol.
q’ieu non planc, si tot mi dol.  (-1)
qu’eu no planc, si tot mi dol.  (-1)
/
/
qu’ieu noca
·m planh si tot mi dol.
qu’eu no m’en planc si tot m’en dull.
q’eu no·m plaing, si tot me dol.  (-1)

 
Cobla VII

v 1

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Tant l’am que ren dire no·il sai;
/
Tan l’am, dire re no·il sai;     (-1)
Tan l’am, re dir no l’en sai;    
Tan l’am ren dire non l’en sai;
Tan l’am, ren dire non l’en sai;
/
/
Tant l’am, ren dire non l’en sai;
/
/
/
/
/

v 2

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
mas ill s’en prenda esgardamen,
/
mas ill s’en pres esgardamen,
mas si·l s’en pres esgardamen,
mas s’il s’en prend’esgardamen,
mas si·l s’en prend’esgardamen,
/
/
mas il s’en preç’esgardamen,
/
/
/
/
/

v 3

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
q’ieu non ai d’alre pessamen
/
que non ai d’alre pessamen
q’eu no hai d’alre pensamen
que non sui d’als en pensamen
que non soi d’als en pensamen
/
/
que non sui d’als en pensamen
/
/
/
/
/

v 4

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
mas cum li fos bos servire.
/
mas cum li fos bos servire.
mas com li fos bos servire.
mas con li fos bos servire.
mas con li fos bons servire.
/
/
mas con li fos bons servire.
/
/
/
/
/

v 5

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
E s’ieu sai chantar ni rire,[7]  
/
E s’eu sai chantar ni rire,[8]
/
E s’ieu sai chantar ni rire,[9]
/
E s’ieu sai chantar ni rire,[10]
E s’ieu sai chantar ni rire,[11]
E s’ieu sai chantar ne rire,[12]
E s’eu sai chantar ne rire,[13]
/
/
/
E s’ieu sai chantar ni rire,[14]

v 6

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
tot m’es per lieis escarit.
/
tot m’es per lei escarit.
/
tot m’es per lei escarit.
tot m’es per lei escarit.
/
tot m’es de lai per escarit.
tot m’es per lei escarit.
tot m’es per lei esclarit.
/
/
/
tot m’es per leis escarit

v 7

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
Ma dompna prec que m’acuoilla,
per merce·lh prec que·m acuelha[15]
Ma domna prec que m’acuoilla,
/
Ma dompna prec que m’alcuoilla,
Ma dompna prec que m’acuoilla,
/
Per merce·ill prec qe m’acueilha,
Ma dompna prec que m’acueilla,
Ma dona prec qe m’acoilla,
/
/
/
per merce·il prec qe m’acueilha,[16]

v 8

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
e pois tant m’a enriquit,
e pus tan m’a enriquit
e pos tan m’a enrequit,
/
e pois tan m’a enrequit,
e puois tan m’a enriquit,
/
e pos m’a tan enreqit
e pos tan m’a enrequit,
e pos cam m’a enreqit,
/
/
/
e pos tant m’a enreqit,

v 9

A
C
D
F
I
K
L
M
N
O
Q
R
V
a
no sia qui dona e que tol.
no sia qui dona qui tol.
no sia qui dona, li tol.
/
alz sia qui dona, qui tol.
non sia qui dona, qui tol.
/
non sai qi·m dona ni qi·m tol.     (+1)
non sia qui dona, qui tol.
no sia dona, qi tol.
/
/
/
no·m sia qi dona, qi tol.

 
Tornadas

v 1

A
C
D
F
I
K
M
N
O
Q
R
V
a
De cor m’a, coras si vuoilla.
/
De cor m’a, que coras voilla.
/
De cor que coras voilla  (-1)
De cor que coras voilla  (-1)
/
De cor m’a, que coras voilla.
/
/
/
/
/

v 2

A
C
D
F
I
K
M
N
O
Q
R
V
a
Ve·us me del chantar garnit,
/
Me veo del chantar garnit,
/
m’aura del chantar garnit,
m’aura del chantar garnit,
/
M’en venc de chantar garnit,
/
/                     
/
/
/

v 3

A
C
D
F
I
K
M
N
O
Q
R
V
a
puois fin’amors m’o asol.
/
pois sa fin’amors m’o asol.
/
puois sa fin’amors m’o asol.
puois sa fin’amors m’o asol.
/
pos sa fin’amors m’o asol.
/
/
/
/
/
 
[1] Nel Ms. A gli ultimi cinque versi della seconda cobla sono nella settima.
[2] Nel Ms. D gli ultimi cinque versi della seconda cobla sono nella settima.
[3] Nel Ms. F gli ultimi cinque versi della seconda cobla sono nella settima.
[4] Nel Ms. I gli ultimi cinque versi della seconda cobla sono nella settima.
[5] Nel Ms. K gli ultimi cinque versi della seconda cobla sono nella settima.
[6] Nel Ms. N gli ultimi cinque versi della seconda cobla sono nella settima.
[7] Nel ms. A gli ultimi cinque versi della settima cobla sono nella seconda.
[8] Nel ms. D gli ultimi cinque versi della settima cobla sono nella seconda.
[9] Nel ms. I gli ultimi cinque versi della settima cobla sono nella seconda.
[10] Nel ms. K gli ultimi cinque versi della settima cobla sono nella seconda.
[11]Nel ms. M gli ultimi cinque versi della settima cobla sono nella quarta.
[12] Nel ms. M gli ultimi cinque versi della settima cobla sono nella quarta.
[13] Nel ms. O gli ultimi cinque versi della settima cobla sono nella quarta.
[14] Nel ms. a i versi quinto e sesto della settima cobla sono nella seconda.
[15] Nel ms. C gli ultimi tre versi della settima cobla sono nella quarta.
[16] Nel ms. a gli ultimi tre versi della settima cobla sono nella quarta.
  • letto 567 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 707 volte

CANZONIERE A

  • letto 500 volte

Edizione diplomatica

 
 Bernartz deuentedorn.

 LOnc temps a qieu non chantei mai.
 Ni saubi chaptenemen. Era non tem
 ploia ni uen. Tant sui intratz en cossire.
 Cum pogues bos motz assire. En est son
 cai apedit. Sitot nom uei flor ni fuoilla.
 Mieills mi uai qal temps florit. car la
 rens q(ue)u plus uuoill mi uol.
 Totz mi desconosc tant bem uai. E som
 saubes encui menten. Ni auses far mon
 ioi paruen. Del mieills del mon sui iau-
 zire. Esieu sai chantar ni rire. Tot mes
 p(er) lieis escarit. Ma dompna prec q(ue) ma
 cuoilla. Epois tant ma enriquit. No
 sia qui dona eque tol.
 El mon tant bon amic non ai. Fraire ni
 cosin ni paren. Q(ue) sim uai mon ioi enq(ue)-
 ren. Qinz emon cor nol nazire. Esieu
 mi uuoill escondire. No sen tenga per
 trazit. Non uuoill lausengiers mi toil-
 la. Samor nin leue tal crit. P(er) qieu mi
 lais morir de dol.
 Cab sol lo bel semblan qem fai. Qan
 pot ni aizes loil cossen. Ai tant de ioi
 que sol nom sen. Caissim torn emuolu
 em uire. Esai ben qan la remire. Canc
 hom bellazor no uit. Enom pot ren far
 qem duoilla. Amors qan nai lo chau-
 
 
 sit. Daitan cu(m) mars clau ni reuol.
 Lo cors a fresc sotil egai. Et anc non
 ui tant auinen. Pretz ebeutat ualor
 esen. A plus qieu non uos sai dire. Res
 debe non es adire. Ab sol caia tant dar-
 dit. Cuna nuoich lai ois despuoilla.
 Mi meset en luoc aizit. Em fezes del
 bratz latz al col.
 Si nomaizis lai on ill iai. Si qieu remir
 son bel cors gen. Doncs p(er) que ma faich
 denien. Ai las cum muor de desire. Uol
 mi doncs midonz aucire. Car lam oque
 lai faillit. Eran fassa so qeis uuoilla.
 Ma dompna al sieu chausit. Q(ue)u nomen
 plaing sitot me dol.
 Tant lam q(ue) ren dire noil sai. Mas ill sen
 prenda esgardamen. Qieu non ai dal-
 re pessamen. Mas cum li fos bos seruire.
 Esieu nai pena emartire. Era men tei(n)g
 p(er) garit. Mentre non sent mal qem doil-
 la. Si ma iois pres esazit. Non sai si soi
 aquel que sol.
 Decor ma coras si uuoilla. Ueus me del
 chantar garnit. Puois finamors mo
 asol.
 
  • letto 335 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 Bernartz deuentedorn.  Bernartz de Ventedorn.
  I   I
 
 LO
nc temps a qieu non chantei mai.
 Ni saubi chaptenemen. Era non tem
 ploia ni uen. Tant sui intratz en cossire.
 Cum pogues bos motz assire. En est son
 cai apedit. Sitot nom uei flor ni fuoilla.
 Mieills mi uai qal temps florit. car la
 rens q(ue)u plus uuoill mi uol.
 
 
 Lonc temps a q’ieu non chantei mai
 ni saubi chaptenemen.
 Era non tem ploia ni ven,
 tant sui intratz en cossire
 cum pogues bos motz assire
 en est son, c’ai apedit,
 si tot no·m vei flor ni fuoilla,
 mieills mi vai q’al temps florit,
 car la rens qu’eu plus vuoill mi vol.
 
  II   II
 
 T
otz mi desconosc tant bem uai. E som
 saubes encui menten. Ni auses far mon
 ioi paruen. Del mieills del mon sui iau-
 zire. Esieu sai chantar ni rire. Tot mes
 p(er) lieis escarit. Ma dompna prec q(ue) ma
 cuoilla. Epois tant ma enriquit. No
 sia qui dona eque tol.
 
 
 Totz mi desconosc, tant be·m vai;
 e s’om saubes en cui m’enten,
 ni auses far mon ioi parven!
 Del mieills del mon sui iauzire!
 E s’ieu sai chantar ni rire,
 tot m’es per lieis escarit.
 Ma dompna prec que m’acuoilla,
 e pois tant m’a enriquit,
 no sia qui dona e que tol.
 
  III   III
 
 E
l mon tant bon amic non ai. Fraire ni
 cosin ni paren. Q(ue) sim uai mon ioi enq(ue)-
 ren. Qinz emon cor nol nazire. Esieu
 mi uuoill escondire. No sen tenga per
 trazit. Non uuoill lausengiers mi toil-
 la. Samor nin leue tal crit. P(er) qieu mi
 lais morir de dol.
 
 
 El mon tant bon amic non ai,
 fraire ni cosin ni paren,
 que, si·m vai mon ioi enqueren,
 q’inz e mon cor no·l n’azire.
 E s’ieu mi vuoill escondire,
 no s’en tenga per trazit.
 Non vuoill lausengiers mi toilla
 s’amor ni·n leve tal crit
 per q’ieu mi lais morir de dol.
 
  IV   IV
 
 C
ab sol lo bel semblan qem fai. Qan
 pot ni aizes loil cossen. Ai tant de ioi
 que sol nom sen. Caissim torn emuolu
 em uire. Esai ben qan la remire. Canc
 hom bellazor no uit. Enom pot ren far
 qem duoilla. Amors qan nai lo chau-
 sit. Daitan cu(m) mars clau ni reuol.
 
 
 C’ab sol lo bel semblan qe·m fai
 qan pot ni aizes lo·il cossen,
 ai tant de ioi que sol no·m sen,
 c’aissi·m torn e·m volu’e·m vire.
 E sai ben, qan la remire,
 c’anc hom bellazor no vit;
 e no·m pot ren far qe·m duoilla
 Amors, qan n’ai lo chausit
 d’aitan cum mars clau ni revol.
 
  V   V
 
 L
o cors a fresc sotil egai. Et anc non
 ui tant auinen. Pretz ebeutat ualor
 esen. A plus qieu non uos sai dire. Res
 debe non es adire. Ab sol caia tant dar-
 dit. Cuna nuoich lai ois despuoilla.
 Mi meset en luoc aizit. Em fezes del
 bratz latz al col.
 
 
 Lo cors a fresc sotil e gai,
 et anc non vi tant avinen.
 Pretz e beutat, valor e sen
 a plus q’ieu non vos sai dire.
 Res de be non es a dire,
 ab sol c’aia tant d’ardit
 c’una nuoich lai o·is despuoilla,
 mi meses, en luoc aizit,
 e·m fezes del bratz latz al col.
 
  VI   VI
 
 S
i nomaizis lai on ill iai. Si qieu remir
 son bel cors gen. Doncs p(er) que ma faich
 denien. Ai las cum muor de desire. Uol
 mi doncs midonz aucire. Car lam oque
 lai faillit. Eran fassa so qeis uuoilla.
 Ma dompna al sieu chausit. Q(ue)u nomen
 plaing sitot me dol.
 
 
 Si no·m aizis lai on ill iai,
 si q’ieu remir son bel cors gen,
 doncs per que m’a faich de nien?
 Ai las! Cum muor de desire!
 Vol mi doncs midonz aucire,
 car l’am? o que lai faillit?
 Eran fassa so qe·is vuoilla
 ma dompna, al sieu chausit,
 qu’eu no m’en plaing, si tot me dol.
 
  VII   VII
 
 T
ant lam q(ue) ren dire noil sai. Mas ill sen
 prenda esgardamen. Qieu non ai dal-
 re pessamen. Mas cum li fos bos seruire.
 Esieu nai pena emartire. Era men tei(n)g
 p(er) garit. Mentre non sent mal qem doil-
 la. Si ma iois pres esazit. Non sai si soi
 aquel que sol.
 
 
 Tant l’am que ren dire no·il sai;
 mas ill s’en prenda esgardamen,
 q’ieu non ai d’alre pessamen
 mas cum li fos bos servire.
 E s’ieu n’ai pena e martire,
 era m’en teing per garit,
 mentre non sent mal qe·m doilla.
 Si m’a iois pres e sazit,
 non sai si soi aquel que sol!
 
  VIII   VIII
 
 D
ecor ma coras si uuoilla. Ueus me del
 chantar garnit. Puois finamors mo
 asol.
 
 
 De cor m’a, coras si vuoilla.
 Ve·us me del chantar garnit,
 puois fin’amors m’o asol.
 

 

  • letto 292 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 323 volte

CANZONIERE C

  • letto 532 volte

Edizione diplomatica

 
  LO
nc temps   Bernat de ve(n)
    a quieu no chantei   tedorn.
    mai. ne saubi far capte-


 

 
  
  nemen. era no tem plueia ni
  uen. si sui intratz en cossire. cu(m)
  pogues bos motz assire. en a-
  quest so quai ap(er)it.sol midons auzir lo uuelha.Integrazione del copista


 se tot no                                .
  uei quel temps florit. que la-
  mors quieu plus uuelh mi uol.  


  Labor ai gen sotil e guai. q(ua)nc
  hom non ui tan auinen. pretz
  e beutat ualor e sen. a trop mai(s)
  quieu no sai dire. de lieys non
  es res a dire. quab sol q(ui)lh fezes
  tan dardit. quna uetz lai os de(s)
  puelha. me mezes en loc aizit.
  em fezes del bratz latz al col.


  Totz me desconosc tam bem
  uai. e som saubes uas cui ma
  ten. ni lauzes mon ioi far par-
  uen. del miels del mon sui iau-
  zire. e sieu anc fu bos sufrire. e-
  ra men tenh per guerit. qua re
  non sent mal quem duelha. si
  ma pres iois e sazit. non sim
  sui aisselh que sol.

  El mon tam bon amic non ai.
  fraire ni cozin ni paren. si de
  mon ioi mi ua queren. quins
  e mon cor nol azire. e sieu me(n)
  uuelh escondire. no sen tenha
  per trait. no uuel lauzengiers
  mi tuelha. samor nin leuon
  tal crit. per quieu me lais mo-
  rir de dol.


  Silh nomaizis lai on ilh iai.
  si quieu remir son belh cors ge(n)t
  ai las cum muer de dezire. uol
  mi doncs midons aucire. quar
  lam o quar lai falhit. eran fas
  sa so ques uuelha. ma dona al
  sieu chauzit. quieu no quam
  planh si tot mi dol.
 
 

  Per sol lo belh semblan que(m)
  fai. quan luec ni sazo lo cossen.
  ai tan de ioy que sol nom sen.
  souen salh e uoluem uire. e sai
  ben quan la remire. quanc hom
  pus belha non uit. per mercelh
  prec quem acuelha. e pus tan ma
  en riquit. no sia qui dona q(ui) tol.

 
  • letto 531 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 Bernat de ve(n)tedorn.  Bernat de Ventedorn.
  I   I
 
 LO
nc temps   
 a quieu no chantei   
 mai. ne saubi far capte-
 nemen. era no tem plueia ni
 uen. si sui intratz en cossire. cu(m)
 pogues bos motz assire. en a-
 quest so quai ap(er)it. 
 (sol midons au/zir lo uuelha.) se tot no       
 uei quel temps florit. que la-
 mors quieu plus uuelh mi uol.
 
 
 Lonc temps a qu’ieu no chantei mai
 ne saubi far captenemen.
 Era no tem plueia ni ven,
 si sui intratz en cossire
 cum pogues bos motz assire
 en aquest so qu’ai aperit.
 Sol midons auzir lo vuelha,
 se tot no vei que·l temps florit,
 que l’amors qu’ieu plus vuelh, mi vol.
 
  II   II
 
 L
abor ai gen sotil e guai. q(ua)nc
 hom non ui tan auinen. pretz
 e beutat ualor e sen. a trop mai(s)
 quieu no sai dire. de lieys non
 es res a dire. quab sol q(ui)lh fezes
 tan dardit. quna uetz lai os de(s)
 puelha. me mezes en loc aizit.
 em fezes del bratz latz al col.
 
 
 Labor ai gen, sotil e guai,
 qu’anc hom non vi tan avinen.
 Pretz e beutat, valor e sen
 a trop mais qu’ieu no sai dire.
 De lieys no·n es res a dire,
 qu’ab sol qu’i·lh fezes tan d’ardit
 q’una vetz lai o·s despuelha,
 me mezes, en loc aizit,
 e·m fezes del bratz latz al col.
 
  III   III
 
 T
otz me desconosc tam bem
 uai. e som saubes uas cui ma
 ten. ni lauzes mon ioi far par-
 uen. del miels del mon sui iau-
 zire. e sieu anc fu bos sufrire. e-
 ra men tenh per guerit. qua re
 non sent mal quem duelha. si
 ma pres iois e sazit. non sim
 sui asselh que sol.
 
 
 Totz me desconosc , tam be·m vai;
 e s’om saubes vas cui m’aten,
 ni l’auzes mon ioi far parven:
 del miels del mon sui iauzire!
 E s’ieu anc fu bos sufrire,
 era m’en tenh per guerit,
 qua re non sent mal que·m duelha.
 Si m’a pres iois e sazit,
 non si·m sui asselh que sol!
 
  IV   IV
 
 E
l mon tam bon amic non ai.
 fraire ni cozin ni paren. si de
 mon ioi mi ua queren. quins
 e mon cor nol azire. e sieu me(n)
 uuelh escondire. no sen tenha
 per trait. no uuel lauzengiers
 mi tuelha. samor nin leuon
 tal crit. per quieu me lais mo-
 rir de dol.
 
 
 El mon tam bon amic non ai,
 fraire ni cozin ni paren,
 si de mon ioi mi va queren,
 qu’ins e mon cor no·l azire,
 e s’ieu m’en vuelh escondire
 no s’en tenha per trait.
 No vuel lauzengiers mi tuelha
 s’amor ni·n levon tal crit
 per qu’ieu me lais morir de dol.
 
  V   V
 
 S
ilh nomaizis lai on ilh iai.
 si quieu remir son belh cors ge(n)t
 ai las cum muer de dezire. uol
 mi doncs midons aucire. quar
 lam o quar lai falhit. eran fas
 sa so ques uuelha. ma dona al
 sieu chauzit. quieu no quam
 planh si tot mi dol.
 
 
 S’i·lh no·m aizis lai on ilh iai,
 si qu’ieu remir son belh cors gent,
 ai! Las, cum muer de dezire![1]
 Vol  mi doncs midons aucire,
 quar l’am? o quar l’ai falhit?
 Era·n fassa so que·s vuelha
 ma dona, al sieu chauzit,
 qu’ieu noqua·m planh si tot mi dol.
 

 [1] Manca il verso 48: doncs, per que m’a faih de nien?
 
  VI   VI
 
 P
er sol lo belh semblan que(m)
 fai. quan luec ni sazo lo cossen.
 ai tan de ioy que sol nom sen.
 souen salh e uoluem uire. e sai
 ben quan la remire. quanc hom
 pus belha non uit. per mercelh
 prec quem acuelha. e pus tan ma
 en riquit. no sia qui dona q(ui) tol.
 
 
 Per sol lo belh semblan que·m fai
 quan luec ni sazo lo cossen,
 ai tan de ioy que sol no·m sen,
 soven salh e volv’e·m vire.
 E sai ben, quan la remire,
 qu’anc hom pus belha non vit;
 per merce·lh prec que·m acuelha
 e pus tan m’a enriquit
 no sia qui dona qui tol.
 

 

  • letto 337 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 403 volte

CANZONIERE D

  • letto 657 volte

Edizione diplomatica

 
 Bernart del uentador(n)

 Loncs tems a queu no(n) chantei mai. Ni
 saubi far (con)tenemen. Era no(n) tem plo-
 ia ni uen. Tan soi intraz en co(n)sire.
 Cu(m) pogues bos moz assire. En est so(n) cai
 ape]n[[1]dit. Si tot no(m) uei flor ni foilla. Me
 illz mi uai cal tems florit. Car lamor q(ue)u
 plus uoill mi uol.
 Toz mi desconort ta(n) be(m) uai. Esom saubes
 en cui men ten. Ni auses far mon ioi pa(r)
 uen. Del meillz del mon son iauzire. Ese-
 u sai chantar ni rire. Tot mes p(er) lei esca-
 rit. Ma do(m)na p(re)c q(ue) macuoilla. Epos ta(n) ma
 enrequit. No sia qui dona li tol.
 El mon tan bon amic no(n) ai.
 fraire ni cosin ni paren. Que sim uai
 mon ioi en q(ue)ren. Quinz en mon cor nol azi
 re. Eseu me uoill escondire. no sen ten-
 gna p(er)trazit. No uoilla lausengers me toil
 la. Samor ni leu en tal crit. p(er) q(ue)u me lais
 murir de dol.
 Cab sol lobel semblan que(m) fai. Can pot
 ni aces loill cossen. Ai tan de ioi q(ue) sol
 no(m) sen. Caissim torn em uolu em uire.
 Esai be can la remire. Canc om belazor
 no(n) uit. E no(m) pot re far quim doilla. A-
 mors can nai lo causit. De ta(n) cu(m) ma(r)s cla
 u ni reuol.
 Lo cors a plaçet e gai. Et anc n(on) ui ta(n) auine(n)
 prez ebeltat. Ualor esen. a plus q(ue)u no uos
 

 [1] Espunto dal copista.
 
 
 sai dire. Res de be no(n) es a dire. Ab sol caia
 ta(n) dardit. Cuna noit lai on se despoilla. Mi
 mezes en loc azzit. Em fezes del braz laz al col.
 Si no(m) a iois lai on ill iai.
 Si q(ue)u remir son bel cors gen. Donc p(er) q(ue)
 ma fait de nien. A las cu(m) mor de desire.
 Uol me donc mido(n)z auzire. Car lam o q(ue)u
 lai faillit. Era(n) faza ço q(ue) uoilla. Mado
 na al sen causit. Qeu no men plai(n)g si
 tot mi dol.
 Tan lam dire re noil sai. Mas ill sen p(re)s
 es gardame(n). Que no(n) ai dal re pessame(n).
 Mas cu(m) li fos bos s(er)uire. Eseu nai pene
 martire. Era men teng p(er) guerit. Ment(e)[2]
 no sen mal qil doilla. Si ma iois p(re)s esazit.
 No sai si soi aquel que sol.
 De cor ma que coras uoilla. Me ueo del
 chantar garnit. pois sa finamors mo
 a sol.
 

 [2] Aggiunto in interlinea.
 
  • letto 356 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 Bernart del uentador(n)  Bernart del Ventadorn
  I   I
 
 L
oncs tems a queu no(n) chantei mai. Ni
 saubi far (con)tenemen. Era no(n) tem plo-
 ia ni uen. Tan soi intraz en co(n)sire.
 Cu(m) pogues bos moz assire. En est so(n) cai
 ape]n[dit. Si tot no(m) uei flor ni foilla. Me
 illz mi uai cal tems florit. Car lamor q(ue)u
 plus uoill mi uol.
 
 
 Loncs tems a qu’eu non chantei mai
 ni saubi far contenemen.
 Era non tem ploia ni ven,
 tan soi intraz en consire
 cum pogues bos moz assire
 en est son, c’ai apedit.
 Si tot no·m vei flor ni foilla,
 meillz mi vai c’al tems florit,
 car l’amor qu’eu plus voill, mi vol.
 
  II   II
 
 T
oz mi desconort ta(n) be(m) uai. Esom saubes
 en cui men ten. Ni auses far mon ioi pa(r)
 uen. Del meillz del mon son iauzire. Ese-
 u sai chantar ni rire. Tot mes p(er) lei esca-
 rit. Ma do(m)na p(re)c q(ue) macuoilla. Epos ta(n) ma
 enrequit. No sia qui dona li tol.
 
 
 Toz mi desconort, tan be·m vai;
 e s’om saubes en cui m’enten,
 ni auses far mon ioi parven!
 Del meillz del mon son iauzire!
 E s’eu sai chantar ni rire,
 tot m’es per lei escarit.
 Ma domna prec que m’acuoilla,
 e pos tan m’a enrequit,
 no sia qui dona, li tol.
 
  III   III
 
 E
l mon tan bon amic no(n) ai.
 fraire ni cosin ni paren. Que sim uai
 mon ioi en q(ue)ren. Quinz en mon cor nol azi
 re. Eseu me uoill escondire. no sen ten-
 gna p(er)trazit. No uoilla lausengers me toil
 la. Samor ni leu en tal crit. p(er) q(ue)u me lais
 murir de dol.
 
 
 El mon tan bon amic non ai,
 fraire ni cosin ni paren,
 que, si·m vai mon ioi enqueren,
 qu’inz en mon cor no·l azire.
 E s’eu me voill escondire,
 no s’en tengna per trazit.
 No voilla, lausengers me toilla
 s’amor ni leven tal crit
 per qu’eu me lais murir de dol.
 
  IV   IV
 
 C
ab sol lobel semblan que(m) fai. Can pot
 ni aces loill cossen. Ai tan de ioi q(ue) sol
 no(m) sen. Caissim torn em uolu em uire.
 Esai be can la remire. Canc om belazor
 no(n) uit. E no(m) pot re far quim doilla. A-
 mors can nai lo causit. De ta(n) cu(m) ma(r)s cla
 u ni reuol.
 
 
 C’ab sol lo bel semblan que·m fai
 can pot ni aces lo·ill cossen,
 ai tan de ioi que sol no·m sen,
 c’aissi·m torn e·m volv’e·m vire.
 E sai be, can la remire,
 c’anc om belazor no·n vit;
 e no·m pot re far qui·m doilla
 Amors, can n’ai lo causit
 de tan cum mars clau ni revol.
 
  V   V
 
 L
o cors a plaçet e gai. Et anc n(on) ui ta(n) auine(n)
 prez ebeltat. Ualor esen. a plus q(ue)u no uos
 sai dire. Res de be no(n) es a dire. Ab sol caia
 ta(n) dardit. Cuna noit lai on se despoilla. Mi
 mezes en loc azzit. Em fezes del braz laz al col.
 
 
 Lo cors a plaçet e gai,
 et anc no·n vi tan avinen.
 Prez e beltat, valor e sen
 a plus qu’eu no vos sai dire.
 Res de be no·n es a dire,
 ab sol c’aia tan d’ardit
 c’una noit lai on se despoilla,
 mi mezes en loc azzit
 e·m fezes del braz laz al col.
 
  VI   VI
 
 S
i no(m) a iois lai on ill iai.
 Si q(ue)u remir son bel cors gen. Donc p(er) q(ue)
 ma fait de nien. A las cu(m) mor de desire.
 Uol me donc mido(n)z auzire. Car lam o q(ue)u
 lai faillit. Era(n) faza ço q(ue) uoilla. Mado
 na al sen causit. Qeu no men plai(n)g si
 tot mi dol.
 
 
 Si no m’a iois lai on ill iai,
 si qu’eu remir son bel cors gen,
 donc, per que m’a fait de nien?
 A, las! Cum mor de desire!
 Vol me donc midonz auzire,
 car l’am? O qu’eu l’ai faillit?
 Era·n faza ço que voilla
 ma dona, al sen causit,
 q’eu no m’en plaing, si tot mi dol.
 
  VII   VII
 
 T
an lam dire re noil sai. Mas ill sen p(re)s
 es gardame(n). Que no(n) ai dal re pessame(n).
 Mas cu(m) li fos bos s(er)uire. Eseu nai pene
 martire. Era men teng p(er) guerit. Ment(e)
 no sen mal qil doilla. Si ma iois p(re)s esazit.
 No sai si soi aquel que sol.
 
 
 Tan l’am, dire re no·il sai;
 mas ill s’en pres esgardamen,
 que non ai d’alre pessamen
 mas cum li fos bos servire.
 E s’eu n’ai pen’e martire,
 era m’en teng per guerit,
 mente no sen mal qi·l doilla.
 Si m’a iois pres e sazit,
 no sai si soi aquel que sol!
 
  VIII   VIII
 
 D
e cor ma que coras uoilla. Me ueo del
 chantar garnit. pois sa finamors mo
 a sol.
 
 
 De cor m’a, que coras voilla.
 Me veo del chantar garnit,
 pois sa fin’amors m’o asol.
 

 

  • letto 350 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 332 volte

CANZONIERE F

  • letto 457 volte

Edizione diplomatica

 
 Bernatz de uentadorn.
 Lonc te(m)ps ha qeu n(on) chantei mai.

 (e)L mon tan bon amic no hai.
 Fraire ni cosin ni paren.
 Qe sim uai mo(n) ioi enqeren.
 Qinz in mon cor nol azire.
 E sieu men uoill escondire.
 No(n) sen tenga p(er) trait.
 Non uoill lause(n)giers me toilla.
 Samo nim leuen tal crit.
 P(er) qeu me(n) lais morir de dol.
 (t)An lam re dir nolen sai.
 Mas sil sen preses gardamen.
 Qeu no hai dal re pensamen.
 Mas co(m) li fos bos s(er)uire.
 E sieu nai pene martire.
 Era me(n) tei(n)g p(er) garit.
 Me(n)tre no(n) sent mal qem doilla.
 Sim ha iois pres esasit.
 Non sai si eu sui aqel qe sol.
 
  • letto 338 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 Bernatz de uentadorn.  Bernatz de Ventadorn.
 Lonc te(m)ps ha qeu n(on) chantei mai.  Lonc temps ha q’eu non chantei mai.
  I   I
 
 (e)L mon tan bon amic no hai.
 Fraire ni cosin ni paren.
 Qe sim uai mo(n) ioi enqeren.
 Qinz in mon cor nol azire.
 E sieu men uoill escondire.
 No(n) sen tenga p(er) trait.
 Non uoill lause(n)giers me toilla.
 Samo nim leuen tal crit.
 P(er) qeu me(n) lais morir de dol.
 
 
 El mon tan bon amic no hai,
 fraire ni cosin ni paren,
 qe, si·m vai mon ioi enqeren,
 q’inz in mon cor no·l azire.
 E s’ieu m’en voill escondire,
 non s’en tenga per trait.
 Non voill, lausengiers me toilla
 s’amo ni·m leven tal crit
 per q’eu m’en lais morir de dol.
 
  II   II
 
 (t)An lam re dir nolen sai.
 Mas sil sen preses gardamen.
 Qeu no hai dal re pensamen.
 Mas co(m) li fos bos s(er)uire.
 E sieu nai pene martire.
 Era me(n) tei(n)g p(er) garit.
 Me(n)tre no(n) sent mal qem doilla.
 Sim ha iois pres esasit.
 Non sai si eu sui aqel qe sol.
 
 
 Tan l’am, re dir no l’en sai;
 mas si·l s’en pres esgardamen,
 q’eu no hai d’alre pensamen
 mas com li fos bos servire.
 E s’ieu n’ai pen’e martire,
 era m’en teing per garit.
 Mentre non sent mal qe·m doilla.
 Si m’ha iois pres e sasit,
 non sai si eu sui aqel qe sol.
 
  • letto 314 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 319 volte

CANZONIERE I

  • letto 444 volte

Edizione diplomatica

 
 Bernartz uentedorn.

 LOnc temps aqueu no(n) chantei mai. Nim sau
 bi far contennemen. Era no tem ploia ni ue(n).
 Tan son intratz en consire. Com pogues bos mo-
 tz aissire. Enest son cai apedit. Si tot no(m) uei
 flor ni fuoilla. Meillz me uai cal temps florit.
 Quar lamors q(ue)u plus uoill mi uol.


 Totz me desconosc canbem uai. Esonz saubes
 en cui menten. Ni auses far mo(n) ioi paruen. Del
 mielz del mon son iauzire. Esieu sai chantar
 ni rire. Tot mes p(er) lei escarit. Ma do(m)pna prec q(ue)
 mal cuoilla. Epois tan ma en requit. Alz sia
 qui dona qui tol.[1]


 El mon tan bon amic no(n) ai. Fraire ni cossin ni
 paren. Que son uai mon ioi enqueren. Quinz
 emon cor nol naire. Esieu men uoill escondire.
 No(n) seinteingna p(er) trait. No(n) uoill laussengiers
 me tuoilla. Samor min torn en tal crit. P(er) q(ue)u
 me lais morir de dol.
 Cab sol lo bel senblan que(m) fai. Qua(n) pot ni
 azes lol consen. Aitan de ioi que sol no sen.
 Cai sim torn emuol em uire. Esai ben quan
 la remire. Quanc hom bella iorn no(n) uit. En-
 on pot far ren quem duoilla. Amors quans
 nai lo chauzit. De tans com lamars clau ni
 reuol.
 Lo cors ablanc sotil egai. Et anc no(n) ui ta(n) aui-
 

 [1] I versi che vanno da Esieu sai a qui tol in Appel sono nella VII cobla e viceversa.
 

 
 nen. Pretz beutat eualor esen. haplus q(ue)u no(n)
 uos sai dire. Res de ben no(n) es adire. Ab sol ca
 ia tan dardimen. Cuna nueg lai os des puoi-
 lla. Me mezes en loc azir. Em fezes del bras
 las al col.  


 Si no(m) uau lai on il iai. Si queu remir son
 bel cors ien. Donc p(er) que ma fag de nien. Alas
 con muor de dezire. Uol mi doncs ma do(m)pnau-
 zire. Quar lam oquieu lai faillit. Eran fassa
 so que uoilla. Ma do(m)pna al sieu chauzit. Q(ue)u
 nomen planc si tot mi dol.


 Tan lam ren dire no(n) len sai. Mas sil sen pren-
 des gardamen. Que no(n) sui dals en pensame(n).
 Mas con li fos bos seruire. Esieu nai pene ma
 rtire. Eramen teing p(er) garit. Quen ren non
 sen mal que(m) duoilla. Si ma iois pres esaiz-
 it. No(n) sai sim son aquel que sol.


 De cor que coras uoilla. Maura del chantar
 garnit. Puois sa finamors mo asol.
 
 
  • letto 340 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 Bernartz uentedorn.  Bernartz Ventedorn.
  I   I
 
 L
Onc temps aqueu no(n) chantei mai. Nim sau
 bi far contennemen. Era no tem ploia ni ue(n).
 Tan son intratz en consire. Com pogues bos mo-
 tz aissire. Enest son cai apedit. Si tot no(m) uei
 flor ni fuoilla. Meillz me uai cal temps florit.
 Quar lamors q(ue)u plus uoill mi uol.
 
 
 Lonc temps a qu’eu non chantei mai
 ni·m saubi far contennemen.
 Era no tem ploia ni ven,
 tan son intratz en consire
 com pogues bos motz aissire
 en est son, c’ai apedit
 si tot no·m vei flor ni fuoilla,
 meillz me vai c’al temps florit,
 quar l’amors qu’eu plus voill, mi vol.
 
  II   II
 
 T
otz me desconosc canbem uai. Esonz saubes
 en cui menten. Ni auses far mo(n) ioi paruen. Del
 mielz del mon son iauzire. Esieu sai chantar
 ni rire. Tot mes p(er) lei escarit. Ma do(m)pna prec q(ue)
 mal cuoilla. Epois tan ma en requit. Alz sia
 qui dona qui tol.
 
 
 Totz me desconosc, can be·m vai;
 e s’onz saubes en cui m’enten,
 ni auses far mon ioi parven!
 Del mielz del mon son iauzire!
 E s’ieu sai chantar ni rire,
 Tot m’es per lei escarit.
 Ma dompna prec que m’alcuoilla,
 e pois tan m’a enrequit,
 alz sia qui dona, qui tol.
 
  III   III
 
 E
l mon tan bon amic no(n) ai. Fraire ni cossin ni
 paren. Que son uai mon ioi enqueren. Quinz
 emon cor nol naire. Esieu men uoill escondire.
 No(n) seinteingna p(er) trait. No(n) uoill laussengiers
 me tuoilla. Samor min torn en tal crit. P(er) q(ue)u
 me lais morir de dol.
 
 
 El mon tan bon amic non ai,
 fraire ni cossin ni paren,
 que, s’on vai mon ioi enqueren,
 qu’inz e mon cor no·l n’aire.
 E s’ieu m’en voill escondire,
 non s’ein teingna per trait.
 Non voill, laussengiers me tuoilla
 s’amor mi·n torn en tal crit
 per qu’eu me lais morir de dol.
 
  IV   IV
 
 C
ab sol lo bel senblan que(m) fai. Qua(n) pot ni
 azes lol consen. Aitan de ioi que sol no sen.
 Cai sim torn emuol em uire. Esai ben quan
 la remire. Quanc hom bella iorn no(n) uit. En-
 on pot far ren quem duoilla. Amors quans
 nai lo chauzit. De tans com lamars clau ni
 reuol.
 
 
 C’ab sol lo bel senblan que·m fai
 quan pot ni azes lo·l consen,
 aitan de ioi que sol no sen,
 c’ai si·m torn e·m vol e·m vire.
 E sai ben quan la remire,
 qu’anc hom bellaiorn no·n vit;
 e no·n pot far ren que·m duoilla
 Amors, qu'ans n’ai lo chauzit
 de tans com l’amars clau ni revol.
 
  V   V
 
 L
o cors ablanc sotil egai. Et anc no(n) ui ta(n) aui-
 nen. Pretz beutat eualor esen. haplus q(ue)u no(n)
 uos sai dire. Res de ben no(n) es adire. Ab sol ca
 ia tan dardimen. Cuna nueg lai os des puoi-
 lla. Me mezes en loc azir. Em fezes del bras
 las al col.
 
 
 Lo cors a blanc, sotil e gai,
 et anc no·n vi tan avinen.
 Pretz, beutat e valor e sen
 ha plus qu’eu non vos sai dire.
 Res de ben no·n es a dire,
 ab sol c’aia tan d’ardimen
 c’una nueg lai o·s despuoilla,
 me mezes, en loc azir,
 e·m fezes del bras las al col.
 
  VI   VI
 
 S
i no(m) uau lai on il iai. Si queu remir son
 bel cors ien. Donc p(er) que ma fag de nien. Alas
 con muor de dezire. Uol mi doncs ma do(m)pnau-
 zire. Quar lam oquieu lai faillit. Eran fassa
 so que uoilla. Ma do(m)pna al sieu chauzit. Q(ue)u
 nomen planc si tot mi dol.
 
 
 Si no·m vau lai on il iai,
 si qu’eu remir son bel cors ien,
 donc per que m’a fag de nien?
 A las! Con muor de dezire!
 Vol mi doncs ma dompn’auzire?
 Quar l’am? O qu’ieu l’ai faillit?
 Era·n fassa so que voilla
 ma dompna, al sieu chauzit,
 qu’eu no m’en planc, si tot mi dol.
 
  VII   VII
 
 T
an lam ren dire no(n) len sai. Mas sil sen pren-
 des gardamen. Que no(n) sui dals en pensame(n).
 Mas con li fos bos seruire. Esieu nai pene ma
 rtire. Eramen teing p(er) garit. Quen ren non
 sen mal que(m) duoilla. Si ma iois pres esaiz-
 it. No(n) sai sim son aquel que sol.
 
 
 Tan l’am ren dire non l’en sai;
 mas s’il s’en prend’esgardamen,
 que non sui d’als en pensamen
 mas con li fos bos servire.
 E s’ieu n’ai pen’e martire,
 era m’en teing per garit,
 qu’en ren non sen mal que·m duoilla.
 Si m’a iois pres e saizit,
 Non sai si·m son aquel que sol!
 
  VIII   VIII
 
 D
e cor que coras uoilla. Maura del chantar
 garnit. Puois sa finamors mo asol.
 
 
 De cor que coras voilla
 m’aura del chantar garnit,
 puois sa fin’amors m’o asol.
 
  • letto 329 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 310 volte

CANZONIERE K

  • letto 451 volte

Edizione diplomatica

 
 Bernatz del uentadorn.

 LOnc temps a quieu no(n) chantei mai. Nim
 saubi far contenemen. Era no tem ploia
 ni uen.Tan son intratz en consire. Com pogues
 bos motz aissire. Enest son cai apedit. Si tot nom
 
 
 uei flor ni fuoilla. Meilz me uai cal temps flo-
 rit. Qar lamors quieu plus uoill mi uol.
 Totz me desconosc tan bem uai. Esom saubes
 en cui menten. Ni auses far mon ioi paruen.
 Del mielz del mon son iauzire. Esieu sai cha(n)-
 tar ni rire. Tot mes per lei escarit. Ma domp-
 na prec que ma cuoilla. Epuois tan ma en
 riquit. Non sia qui dona qui tol.
 El mon tan bon amic non ai. Fraire ni cosi(n)
 ni paren. Que sim uai mon ioi enqueren.
 Quinz emon cor nol naire. Esieu men uoill
 escondire. No(n) seinteingna per trait. No(n) uoill
 lausengiers me tuoilla. Samor min torn
 en tal crit. Per quieu me lais morir de dol.
 Cab sol lobel semblan quem fai. Qan pot
 ni azes lol consen. Aitan de ioi que sol nosen.
 Caisim torn em uol em uire. Esai ben quan
 la remire. Qanc hom bella ior no(n) uit. Eno(n)
 pot far ren quem duoilla. Amors qans nai
 lo chauzit. De tans co(m) lamars clau ni reuol.
 Lo cors ablanc sotil eguai. Et anc no(n) ui ta(n)
 auinen. Prez beutat eualor esen. haplus q(ue)u
 no(n) uos sai dire. Res de ben no(n) es adire. Ab
 sol caia tan dardimen. Cuna nueg lai os
 despuoilla. Me mezes en loc azir. Em fezes
 del bras las al col.
 Si non uau lai on il iai. Si queu remir
 son bel cors ien. Donc per que ma fag
 de nien. Alas comuor de dezire. Uol mi do-
 ncs ma domnauzire. Quar lam oquieu lai
 faillit. Eran fassa so que uoilla. Ma do(m)na
 al sieu chauzit. Qai nom(en) planc si tot mi
 dol.
 Tan lam ren dire no(n) len sai. Mas
 sil sen prendes gardamen. Que no(n) soi da-
 ls en pensamen. Mas con li fos bons serui-
 re. Esieu nai pene martire. Era me(n) teing
 per guarit. Qe(n) re(n) non sen mal que(m) duoilla.
 Si ma iois pres esaizit. No(n) sai sim son aq(ue)l
 que sol.
 De cor que coras uoilla. Maura del chan-
 tar garnit. Puois sa finamors mo asol.[1]
 

 [1] A lato del componimento, all’altezza della penultima cobla e della tornada, appare due volte la scritta Conort.
 
  • letto 280 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 Bernatz del uentadorn.  Bernatz del Ventadorn.
  I   I
 
 L
Onc temps a quieu no(n) chantei mai. Nim
 saubi far contenemen. Era no tem ploia
 ni uen.Tan son intratz en consire. Com pogues
 bos motz aissire. Enest son cai apedit. Si tot nom
 uei flor ni fuoilla. Meilz me uai cal temps flo-
 rit. Qar lamors quieu plus uoill mi uol.
 
 
 Lonc temps a qu’ieu non chantei mai
 ni·m saubi far contenemen.
 Era no tem ploia ni ven,
 tan son intratz en consire
 com pogues bos motz aissire
 en est son, c’ai apedit,
 si tot no·m vei flor ni fuoilla,
 meilz me vai c’al temps florit,
 qar l’amors qu’ieu plus voill, mi vol.
 
  II   II
 
 T
otz me desconosc tan bem uai. Esom saubes
 en cui menten. Ni auses far mon ioi paruen.
 Del mielz del mon son iauzire. Esieu sai cha(n)-
 tar ni rire. Tot mes per lei escarit. Ma domp-
 na prec que ma cuoilla. Epuois tan ma en
 riquit. Non sia qui dona qui tol.
 
 
 Totz me desconosc, tan be·m vai;
 e s’om saubes en cui m’enten,
 ni auses far mon ioi parven!
 Del mielz del mon son iauzire!
 E s’ieu sai chantar ni rire,
 tot m’es per lei escarit.
 Ma dompna prec que m’acuoilla,
 e puois tan m’a enriquit,
 non sia qui dona, qui tol.
 
  III   III
 
 E
l mon tan bon amic non ai. Fraire ni cosi(n)
 ni paren. Que sim uai mon ioi enqueren.
 Quinz emon cor nol naire. Esieu men uoill
 escondire. No(n) seinteingna per trait. No(n) uoill
 lausengiers me tuoilla. Samor min torn
 en tal crit. Per quieu me lais morir de dol.
 
 
 El mon tan bon amic non ai,
 fraire ni cosin ni paren,
 que si·m vai mon ioi enqueren,
 qu’inz emon cor no·l n’aire.
 E s’ieu m’en voill escondire,
 non s’ein teingna per trait.
 Non voill, lausengiers me tuoilla
 s’amor mi·n torn en tal crit
 per qu’ieu me lais morir de dol.
 
  IV   IV
 
 C
ab sol lobel semblan quem fai. Qan pot
 ni azes lol consen. Aitan de ioi que sol nosen.
 Caisim torn em uol em uire. Esai ben quan
 la remire. Qanc hom bella ior no(n) uit. Eno(n)
 pot far ren quem duoilla. Amors qans nai
 lo chauzit. De tans co(m) lamars clau ni reuol.
 
 
 C’ab sol lo bel semblan que·m fai
 qan pot ni azes lo·l consen,
 aitan de ioi que sol no sen,
 c’aisi·m torn e·m vol e·m vire.
 E sai ben quan la remire,
 q’anc hom bellaior no·n vit;
 e non pot far ren que·m duoilla
 Amors, q'ans n’ai lo chauzit
 de tans com l’amars clau ni revol.
 
  V   V
 
 L
o cors ablanc sotil eguai. Et anc no(n) ui ta(n)
 auinen. Prez beutat eualor esen. haplus q(ue)u
 no(n) uos sai dire. Res de ben no(n) es adire. Ab
 sol caia tan dardimen. Cuna nueg lai os
 despuoilla. Me mezes en loc azir. Em fezes
 del bras las al col. 
 
 
 Lo cors a blanc, sotil e guai,
 et anc no·n vi tan avinen.
 Prez, beutat e valor e sen
 ha plus qu’eu non vos sai dire.
 Res de ben no·n es a dire,
 ab sol c’aia tan d’ardimen
 c’una nueg lai os despuoilla,
 me mezes en loc azir,
 e·m fezes del bras las al col.
 
  VI   VI
 
 S
i non uau lai on il iai. Si queu remir
 son bel cors ien. Donc per que ma fag
 de nien. Alas comuor de dezire. Uol mi do-
 ncs ma domnauzire. Quar lam oquieu lai
 faillit. Eran fassa so que uoilla. Ma do(m)na
 al sieu chauzit. Qai nom(en) planc si tot mi
 dol.
 
 
 Si non vau lai on il iai,
 si qu’eu remir son bel cors ien,
 donc, per que m’a fag de nien?
 A, las! Co muor de dezire!
 Vol mi doncs ma domn’auzire,
 quar l’am? O qu’ieu l’ai faillit?
 Era·n fassa so que voilla
 ma domna, al sieu chauzit,
 q’ai no m’en planc, si tot mi dol.
 
  VII   VII
 
 T
an lam ren dire no(n) len sai. Mas
 sil sen prendes gardamen. Que no(n) soi da-
 ls en pensamen. Mas con li fos bons serui-
 re. Esieu nai pene martire. Era me(n) teing
 per guarit. Qe(n) re(n) non sen mal que(m) duoilla.
 Si ma iois pres esaizit. No(n) sai sim son aq(ue)l
 que sol.
 
 
 Tan l’am, ren dire non l’en sai;
 mas si·l s’en prend’esgardamen,
 que non soi d’als en pensamen
 mas con li fos bons servire.
 E s’ieu n’ai pen’e martire,
 era m’en teing per guarit,
 q’en ren non sen mal que·m duoilla.
 Si m’a iois pres e saizit,
 non sai si·m son aquel que sol!
 
  VIII   VIII
 
 D
e cor que coras uoilla. Maura del chan-
 tar garnit. Puois sa finamors mo asol.
 
 
 De cor que coras voilla
 m’aura del chantar garnit,
 puois sa fin’amors m’o asol.
 

 

  • letto 379 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 299 volte

CANZONIERE L

  • letto 433 volte

Edizione diplomatica

 
 B(er)nard de uentador
 Lonc te(m)ps a qieuno chantei mai
 Ninausei far captenemen.
 Mas ar no tem ploia neuen. Anz soi in
 tratz encossire. Co(m) pogues bos motz as
 sire Enun uers qhai aperit. Sitot no
 uei flors ni foilla Meillz me uai q(e)l te(m)ps
 florit. Qar lamor(s) qieu pl(us) uoill me uol. 
 
 
 T
otz me desconosch ta(n) be muai. Esho(m) saube(s)
 encui m(en)ten Nim auses far mo ioi paruen
 Del miellz d(e)lmo(n) soi iausire. Eqar a(n)c fui bo(n) sof
 frire Era m(en) te(n)g p(er) garit. Q(e) re nosen mal
 q(e)m doilla Simha iois pres esaiszit. No sai
 sieu soi aq(e)l q(i)eu sol.
 Lo cors ha bla(n)ch. sotil egai Anc ho(m) no ui ta(n)
 auenen. Presz ebeltatz. ualor esen ha mais
 qez ieu no sai dire. D(e)lei no es res adire Mas
 q(e) hagues ta(n)t dardit Q(e) lanoig qa(n)t se d(e)spoilla
 Mi tengues enleig aizit Em feges d(e)sos brasz
 lasol.
 Si no(m)[1] aicis lai on ill iai E no remi(r)
 losieu cor(s) gen Ha qal ops mha fach d(e) nien
 Hai lass co(m) muor d(e) deszire. Uol mi do(n)cx mi
 don aucire. Qar lam oq(e) lhai faillit. Ara
 mfacha so q(e) uoilla. Tro son tala(n) nhaia (com)plit.
 Q(e) ren no prez si tot mi dol.
 El mo(n) ta(n) bo(n) amic no hai Fraire ne cosin
 ne paren Q(e) simuai mo(n) ioi enq(e)ren Q(i)eu
 enmo(n) cor nol naire. E sieu lo uoill esco(n)dire
 No sen tengua p(er) trait. No uoill lause(n)ger(s)
 mi toilla Mo(n) ioi ni metal crit P(er) qieu
 me laiss morir d(e) dol. 
 Ab sol lo bel sce(m)blan qem fai Qan pot ni aizes loi cossen
 Hai ta(n)t deioi q(e) sol nomsen Aissim torn eluolu emuire
 Esai ben qan laremire Qa(n)c hom bellaçor no(n)uit
 Niges ues mi no sorgoilla Samors anz nhai lo chausit
 Daita(n)t qa(n)t mars claus ni reuol[2]
 

 [1] Aggiunta successivamente in interlinea.
 [2] Aggiunto successivamente sotto le altre coblas.
 
  • letto 342 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 B(er)nard de uentador  Bernard de Ventador
  I   I
 
 L
onc te(m)ps a qieuno chantei mai
 Ninausei far captenemen.
 Mas ar no tem ploia neuen. Anz soi in
 tratz encossire. Co(m) pogues bos motz as
 sire Enun uers qhai aperit. Sitot no
 uei flors ni foilla Meillz me uai q(e)l te(m)ps
 florit. Qar lamor(s) qieu pl(us) uoill me uol.
 
 
 Lonc temps a q’ieu no chantei mai
 ni n’ausei far captenemen.
 Mas ar no tem ploia ne ven,
 anz soi intratz en cossire
 com pogues bos motz assire
 en un vers, q’hai aperit,
 si tot no vei flors ni foilla,
 meillz me vai q’el temps florit,
 qar l’amors q’ieu plus voill, me vol.
 
  II   II
 
 T
otz me desconosch ta(n) be muai. Esho(m) saube(s)
 encui m(en)ten Nim auses far mo ioi paruen
 Del miellz d(e)lmo(n) soi iausire. Eqar a(n)c fui bo(n) sof
 frire Era m(en) te(n)g p(er) garit. Q(e) re nosen mal
 q(e)m doilla Simha iois pres esaiszit. No sai
 sieu soi aq(e)l q(i)eu sol.
 
 
 Totz me desconosch, tan be·m vai;
 e s’hom saubes en cui m’enten,
 ni·m auses far mo ioi parven!
 Del miellz del mon soi iausire!
 E qar anc fui bon soffrire,
 era m’en teng per garit,
 qe re no sen mal qe·m doilla.
 Si m’ha iois pres e saiszit,
 no sai s’ieu soi aqel q’ieu sol!
 
  III   III
 
 L
o cors ha bla(n)ch. sotil egai Anc ho(m) no ui ta(n)
 auenen. Presz ebeltatz. ualor esen ha mais
 qez ieu no sai dire. D(e)lei no es res adire Mas
 q(e) hagues ta(n)t dardit Q(e) lanoig qa(n)t se d(e)spoilla
 Mi tengues enleig aizit Em feges d(e)sos brasz
 lasol.
 
 
 Lo cors ha blanch, sotil e gai,
 anc hom no vi tan avenen.
 Presz e beltatz, valor e sen
 ha mais qez ieu no sai dire.
 De lei no es res a dire,
 mas qe hagues tant d’ardit
 qe la noig, qant se despoilla,
 mi tengues en leig aizit
 e·m feges de sos brasz la sol.
 
  IV   IV
 
 S
i no(m) aicis lai on ill iai E no remi(r)
 losieu cor(s) gen Ha qal ops mha fach d(e) nien
 Hai lass co(m) muor d(e) deszire. Uol mi do(n)cx mi
 don aucire. Qar lam oq(ue) lhai faillit. Ara
 mfacha so q(e) uoilla. Tro son tala(n) nhaia (com)plit.
 Q(e) ren no prez si tot mi dol.
 
 
 Si no·m aicis lai on ill iai,
 e no remir lo sieu cors gen,
 ha qal ops m’ha fach de nien?
 Hai, lass! Com muor de deszire!
 Vol mi doncx midon aucire,
 qar l’am? o que lh’ai faillit?
 Ara·m facha so qe voilla
 tro son talan n’haia complit,
 qe ren no prez si tot mi dol.
 
  V   V
 
 E
l mo(n) ta(n) bo(n) amic no hai Fraire ne cosin
 ne paren Q(ue) simuai mo(n) ioi enq(e)ren Q(i)eu
 enmo(n) cor nol naire. E sieu lo uoill esco(n)dire
 No sen tengua p(er) trait. No uoill lause(n)ger(s)
 mi coilla Mo(n) ioi ni metal crit P(er) qieu
 me laiss morir d(e) dol. 
 
 
 El mon tan bon amic no hai,
 fraire ne cosin ne paren,
 que, si·m vai mon ioi enqeren,
 q’ieu en mon cor no·l n’aire.
 E s’ieu lo voill escondire,
 no s’en tengua per trait.
 No voill, lausengers mi toilla
 mon ioi ni meta·l crit
 per q’ieu me laiss morir de dol. 
 
  VI   VI
 
 A
b sol lo bel sce(m)blan qem fai Qan pot ni aizes loi cossen
 Hai ta(n)t deioi q(e) sol nomsen Aissim torn eluolu emuire
 Esai ben qan laremire Qa(n)c hom bellaçor no(n)uit
 Niges ues mi no sorgoilla Samors anz nhai lo chausit
 Daita(n)t qa(n)t mars claus ni reuol
 
 
 Ab sol lo bel scemblan qe·m fai
 qan pot ni aizes lo·i cossen,
 hai tant deioi qe sol no·m sen,
 aissi·m torn e·l volv’e·m vire.
 E sai ben, qan la remire,
 q’anc hom bellaçor no·n vit;
 ni ges ves mi no s’orgoilla
 s’amors, anz n’hai lo chausit
 d’aitant qant mars claus ni revol.
 
  • letto 315 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 317 volte

CANZONIERE M

  • letto 476 volte

Edizione diplomatica

 
 bernard daue(n)tadorn.
 L
Onc temps a qieu no(n)
 chantei mai. ni saupi
 far chaptenemen. mas
 ar no tem ploia ni uen. antz
 sui entratz en cossire. co poge(s)
 bos motz assire. en un uers q(a)i
 apedit. si tot nos par flors ni
 foilha. miells me uai q(ue)l te(m)ps
 florit. pos lamors qieu ta(n) uu
 eilh mi uol.
 LAbor ai gent sotil e gai. qanc
 hom no ui tan auinen. pretz
 e beutatz ualor e sen. atrop ma
 is qieu non sai dire. res no(n) es
 de leis adire. cab dol qil fezes
 tan dardit. cuna ues lai os
 despueilha. me meses en luec
 aizit. em fezes del bratz latz[1]
 al col.
 SI nom manda lai on il iai. on (qu)[2]
 ieu remir lo sieu cors gen.
 a qal ops ma fag de nien. ai
 las con muer de desire. uol
 mi doncs mi dons aucire. qar
 lam o qe iai chausit. aram fa
 sa ]n[[3] so qes uuelha. tro son
 

 [1] Accanto al verso è aggiunta la scritta ego laccio. Verso ripreso anche sul margine inferiore: del braccio fa laccio
 [2] Aggiunta successivamente.
 [3] Espunta dal copista.
 
 
 talen naia complit. qieu no(n)
 planc si tot mi dol[4].
 EL mon tan bon amic no(n) ai.
 fraire cozin ni paren. qe sim
 uai mon ioi en qeren. qinz en
 mon cor nolazire. e si me(n) fas
 escondire. no sen tenga per
 trait. no(n) uueilh lausengier
 macueilha. iosta si nim moua
 tal crit. per qieu mi lais morir
 de dol.
 TOtz mi desconosc tan bem uai.
 e som sabiaen cui menten. ni
 auses far mon ioi paruen[5].
 del mieilh del mon sui iausi
 re. e sieu sai chantar ni rire.
 tot mes de lai per escarit. qen
 ren nom sen mal qem doilha.
 tan ma iois pres esazit. no sai
 si sui aqel qi sol.
 PEr sol lo[6] bel semblan qem fai.
 qan luec ma sazon consen.
 aitan de ioi qe sol mon sen.
 souen sailh e uolu e uire. e
 sai ben qan la remire. qanc
 hom plus bella non uit. per
 
 [4] Accanto al verso è aggiunta la traduzione: no(n) piango si tutto mi doglio.
 [5] Aggiunta sul margine inferiore della carta la scritta paruen.
 [6] Aggiunta sul margine inferiore della carta la scritta lo.
 
 
 merceill prec qe macueilha.
 e pos ma tan enreqit. no(n) sai
 qim dona ni qim tol.
 
  • letto 339 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 bernard daue(n)tadorn.  Bernard da Ventadorn.
  I   I
 
 L
Onc temps a qieu no(n)
 chantei mai. ni saupi
 far chaptenemen. mas
 ar no tem ploia ni uen. antz
 sui entratz en cossire. co poge(s)
 bos motz assire. en un uers q(a)i
 apedit. si tot nos par flors ni
 foilha. miells me uai q(ue)l te(m)ps
 florit. pos lamors qieu ta(n) uu
 eilh mi uol. 
 
 
 Lonc temps a q’ieu non chantei mai
 ni saupi far chaptenemen.
 Mas ar no tem ploia ni ven,
 antz sui entratz en cossire
 co poges bos motz assire
 en un vers q’ai apedit.
 Si tot no·s par flors ni foilha,
 miells me vai qu’el temps florit,
 pos l’amors q’ieu tan vueilh, mi vol.
 
  II   II
 
 L
Abor ai gent sotil e gai. qanc
 hom no ui tan auinen. pretz
 e beutatz ualor e sen. atrop ma
 is qieu non sai dire. res no(n) es
 de leis adire. cab dol qil fezes
 tan dardit. cuna ues lai os
 despueilha. me meses en luec
 aizit. em fezes del bratz latz
 al col.
 
 
 Labor ai gent, sotil e gai,
 q’anc hom no vi tan avinen.
 Pretz e beutatz, valor e sen
 a trop mais q’ieu non sai dire.
 Res no·n es de leis a dire,
 c’ab dol qi·l fezes tan d’ardit
 c’una ves lai o·s despueilha,
 me meses en luec aizit
 e·m fezes del bratz latz al col.
 
  III   III
 
 S
I nom manda lai on il iai. on (qu)
 ieu remir lo sieu cors gen.
 a qal ops ma fag de nien. ai
 las con muer de desire. uol
 mi doncs mi dons aucire. qar
 lam o qe iai chausit. aram fa
 sa ]n[ so qes uuelha. tro son
 talen naia complit. qieu no(n)
 planc si tot mi dol.
 
 
 Si no·m manda lai on il iai,
 on qu’ieu remir lo sieu cors gen,
 a qal ops m’a fag de nien?
 Ai, las! Con muer de desire!
 Vol mi doncs midons aucire,
 qar l’am? o qe i ai chausit?
 Ara·m fasa so qe·s vuelha
 tro son talen n’aia complit,
 q’ieu non planc, si tot mi dol.
 
  IV   IV
 
 E
L mon tan bon amic no(n) ai.
 fraire cozin ni paren. qe sim
 uai mon ioi en qeren. qinz en
 mon cor nolazire. e si me(n) fas
 escondire. no sen tenga per
 trait. no(n) uueilh lausengier
 macueilha. iosta si nim moua
 tal crit. per qieu mi lais morir
 de dol.
 
 
 El mon tan bon amic non ai,
 fraire, cozin ni paren,
 qe, si·m vai mon ioi enqeren,
 q’inz en mon cor no·l azire.
 E si m’en fas escondire,
 no s’en tenga per trait.
 Non vueilh, lausengier m’acueilha
 iosta, si ni·m mova tal crit
 per q’ieu mi lais morir de dol.
 
  V   V
 
 T
Otz mi desconosc tan bem uai.
 e som sabiaen cui menten. ni
 auses far mon ioi paruen.
 del mieilh del mon sui iausi
 re. e sieu sai chantar ni rire.
 tot mes de lai per escarit. qen
 ren nom sen mal qem doilha.
 tan ma iois pres esazit. no sai
 si sui aqel qi sol.
 
 
 Totz mi desconosc, tan be·m vai;
 e s’om sabia en cui m’enten,
 ni auses far mon ioi parven!
 Del mieilh del mon sui iausire!
 E s’ieu sai chantar ni rire,
 tot m’es de lai per escarit,
 q’en ren no·m sen mal qe·m doilha.
 Tan m’a iois pres e sazit,
 no sai si sui aqel qi sol!
 
  VI   VI
 
 P
Er sol lo bel semblan qem fai.
 qan luec ma sazon consen.
 aitan de ioi qe sol mon sen.
 souen sailh e uolu e uire. e
 sai ben qan la remire. qanc
 hom plus bella non uit. per
 merceill prec qe macueilha.
 e pos ma tan enreqit. no(n) sai
 qim dona ni qim tol.
 
 
 Per sol lo bel semblan qe·m fai
 qan luec m’asazon consen,
 aitan de ioi qe sol mon sen,
 soven sailh e volv’e vire.
 E sai ben, qan la remire,
 q’anc hom plus bella non vit;
 per merce·ill prec qe m’acueilha,
 e pos m’a tan enreqit
 non sai qi·m dona ni qi·m tol.
 
  • letto 327 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 292 volte

CANZONIERE N

  • letto 172 volte

Edizione diplomatica

 
    Bernard Laue(n)tador.
  LOnc tenps a queu non ch
    antiei mai. Nin saubi far
    contenemen. Era nom ten pl
    oia ni uen. Tan son intraç en
    cosire. Con pogues bons mo
    tç asire. En est son cai apedi
    t. Si tot no uei flor nifueilla.
    Miels mi uai cal tenps florit.
    Car lamor queuplus uoil
    mi uol.
  TOt me desconort tan ben uai
    Eso saubes en cui menten. Ni
    auses far mon ioi par uen.
    Del mielç del mon sui iausi
    re. Esieu sai chantar nerire.
    Tot mes per lei escarit. Ma
    dompna prec que ma cueil
    la. Epostan ma enrequit. N
    on sia qui dona qui tol.
  EL mon tan bon amic non ai.
    Fraire cosin ni paren. Que
    sim uai mon ioi en queran.
    Quinç emon cor nol naire.
    Esieu men uoil escodire. N
    on sen teigna pertrait. Non
    uoill lauseng]u[iers me tue
    illa. Samor nim leu en tal
    crit. Per queu mi lais morir
    de dol.
  CAb sol lobel sen blan quem
    fai. Canpot ni aiçes sol cosen.
    [...]

    Caisim tornem uol emuire.
    Esai ben can laremire. Canc
    hom bella çor nouit. Enon
    pot far ren quem dueilla
    Amor canç nai lo chausit.
    Daitan con lamars clau ni
    uol.


  LO cors ablanc sotil egai. Eanc
    non uitant auinen. Preç
    ebeutat ualor esen. An plus
    queu non uos sai dire. Res
    de ben nones adire. Ab sol
    caia tan dar dimen. Cuna
    nueg lai os despoilla. Mi
    meçes enloc aiçit. Em feces
    del bras las al col.
  SInom aiçis lai on il iai. Si q(ue)
    u remir son bel cors ien. Do(n)c(s)
    per que ma fag denien. Aila(s)
    comuer de desire. Uol mido
    ncs madon ausire. Car lam
    oqueu lai failit. Eram fasa
    soque uoilla. Madomna al
    sieu chausit. Queu noplanc
    sitot midol.
  TAnt lam ren dire non len
    sai. Mas il sen pre çes garda
    men. Que non sui dals en
    pensamen. Mas con li fos bo
    ns seruire. Esieu naipene
    martire. Era men teing p(er)
    garit. Quen ren non sen m
    al qui en dueilla. Si ma iois
    pres esaçit. Non sai sim son
    aquel queu sol.
  DEcor ma que coras uoilla. M
    en uenc de chantar garnit.
    Pos safina mors mo asol.
    
  • letto 112 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

    Bernard Laue(n)tador.   Bernard La Ventador.
  I   I
  
  LOnc tenps a queu non ch
    antiei mai. Nin saubi far
    contenemen. Era nom ten pl
    oia ni uen. Tan son intraç en
    cosire. Con pogues bons mo
    tç asire. En est son cai apedi
    t. Si tot no uei flor nifueilla.
    Miels mi uai cal tenps florit.
    Car lamor queuplus uoil
    mi uol.
  
   
  Lonc tenps a qu'eu non chantiei mai
  ni·n saubi far contenemen.
  Era no·m ten ploia ni ven
  tan son intraç en cosire
  con pogues bons motç asire
  en est son c'ai apedit.
  Si tot no vei flor ni fueilla,
  miels mi vai c'al tenps florit, 
  car l'amor qu'eu plus voil mi vol.
  
  II   II
  
  TOt me desconort tan ben uai
    Eso saubes en cui menten. Ni
    auses far mon ioi par uen.
    Del mielç del mon sui iausi
    re. Esieu sai chantar nerire.
    Tot mes per lei escarit. Ma
    dompna prec que ma cueil
    la. Epostan ma enrequit. N
    on sia qui dona qui tol.
  
  Tot me desconort, tan ben vai;
  e so saubes en cui m'enten,
  ni auses far mon ioi parven!
  Del mielç del mon sui iausire!
  E s'ieu sai chantar ne rire,
  tot m'es per lei escarit.
  Ma dompna prec que m'acueilla,
  e pos tan m'a enrequit,
  non sia qui dona, qui tol.
  III   III
  
  EL mon tan bon amic non ai.
    Fraire cosin ni paren. Que
    sim uai mon ioi en queran.
    Quinç emon cor nol naire.
    Esieu men uoil escodire. N
    on sen teigna pertrait. Non
    uoill lauseng]u[iers me tue
    illa. Samor nim leu en tal
    crit. Per queu mi lais morir
    de dol.
  
  
  El mon tan bon amic non ai
  fraire, cosin ni paren,
  que si·m vai mon ioi enqueran,
  qu'inç e mon cor no·l n'aire.
  E s'ieu m'en voil escodire,
  non s'en teigna per trait.
  Non voill lausengiers me tueilla
  s'amor ni·m lev'en tal crit
  per qu'eu mi lais morir de dol.
  
  IV   IV
  
  CAb sol lobel sen blan quem
    fai. Canpot ni aiçes sol cosen.
    [...]
    Caisim tornem uol emuire.
    Esai ben can laremire. Canc
    hom bella çor nouit. Enon
    pot far ren quem dueilla
    Amor canç nai lo chausit.
    Daitan con lamars clau ni
    uol.
   
  
  C'ab sol lo bel senblan que·m fai
  can pot ni aiçes sol cosen.
  [...]
  c'aisi·m torn e·m vol e·m vire.
  E sai ben, can la remire, 
  c'anc hom bellaçor no vit; 
  e non pot far ren que·m dueilla
  Amor, c'anç n'ai lo chausit
  d'aitan con la mars clau ni vol.
  
  V   V
  
  LO cors ablanc sotil egai. Eanc
    non uitant auinen. Preç
    ebeutat ualor esen. An plus
    queu non uos sai dire. Res
    de ben nones adire. Ab sol
    caia tan dar dimen. Cuna
    nueg lai os despoilla. Mi
    meçes enloc aiçit. Em feces
    del bras las al col.
  
  
  Lo cors a blanc, sotil e gai,
  e anc no·n vi tant avinen.
  Preç e beutat, valor e sen
  a·n plus qu'eu non vos sai dire.
  Res de ben no·n es a dire,
  ab sol c'aia tan d'ardimen
  c'una nueg lai o·s despoilla,
  mi meçes, en loc aiçit,
  e·m feces del bras las al col.
  
  VI   VI
  
  SInom aiçis lai on il iai. Si q(ue)
    u remir son bel cors ien. Do(n)c(s)
    per que ma fag denien. Aila(s)
    comuer de desire. Uol mido
    ncs madon ausire. Car lam
    oqueu lai failit. Eram fasa
    soque uoilla. Madomna al
    sieu chausit. Queu noplanc
    sitot midol.
  
  
  Si no·m aiçis lai on il iai,
  si qu'eu remir son bel cors ien,
  doncs, per que m'a fag de nien?
  Ai las! Co muer de desire!
  Vol mi doncs madon ausire,
  car l'am? O qu'eu l'ai failit?
  Era·m fasa so que voilla
  ma domna, al sieu chausit,
  qu'eu no planc, si tot mi dol.
  
  VII   VII
  
  TAnt lam ren dire non len
    sai. Mas il sen pre çes garda
    men. Que non sui dals en
    pensamen. Mas con li fos bo
    ns seruire. Esieu naipene
    martire. Era men teing p(er)
    garit. Quen ren non sen m
    al qui en dueilla. Si ma iois
    pres esaçit. Non sai sim son
    aquel queu sol.
  
  
  Tant l'am, ren dire non l'en sai;
  mas il s'en preç esgardamen,
  que non sui d'als en pensamen
  mas con li fos bons servire.
  E s'ieu n'ai pen'e martire,
  era m'en teing per garit,
  qu'en ren non sen mal qu'ie·n dueilla.
  Si m'a iois pres e saçit,
  non sai si·m son aquel qu'eu sol!
  
  VIII   VIII
  
  D
Ecor ma que coras uoilla. M
    en uenc de chantar garnit.
    Pos safina mors mo asol.
    
  
  De cor m'a, que coras voilla
  m'en venc de chantar garnit,
  pos sa fin'amors m'o asol.
    
  • letto 127 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 134 volte

CANZONIERE O

  • letto 450 volte

Edizione diplomatica

 
 L
o te(m)ps aqeu no(n) chante mais.
 Ni saubi far contenimen.
 Ara nom tem pluia ni uen.
 Tan soi intratz en cosire.
 Con pogues bos mot assire.
 En e(n) son chai aperit.
 Seu tot no(n) uei flor ni foila.
 Mielz mi ua cal te(m)ps florit.
 Car lamor qeu plus uolc mi uol.


 TOt mi desconosc tan bem uai.
 Eson sabes en ]eu[[1] cu eu mi(n)ten.
 No(n) auses far mon ioi paruen.
 Del mielz del mon soi iausire.

 
 [1] Espunto dal copista.
 

 
 E
 seu sai chantar ne rire.
 Tot mes p(er) lei esclarit.
 Ma dona prec qem acoilla.
 E poscam ma en reqit.
 No sia dona qi tol.  


 Ie mon tan bon amic no(n) ai.
 fraire ni cosin ni paren.
 Qe sim uai mon ioi en qeren.
 Qinz en mo(n) cor nol nazire.
 E seu mi uolc escondire.
 No sen teigna p(er) trait.
 Non uol lausengier mi toilla.
 Samor nim leu ental crit.
 Don eu mi lais morir de dol.


 Ab sol lobel semblan qem fai.
 Can poc ni ai ies lo cosen.
 Ai tant de ioi q(ue) sonc mo(n) sen.
 Caisim tormen uolue emuire.
 E sai ben can la remire.
 Canc hom belezon no(n) uit.
 Qe ies uer mi nos orgoilla.
 Amors ainz nai lo chausit.
 Dai tan can mars clau ni reuol.
 
  • letto 340 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I   I
 
 L
o te(m)ps aqeu no(n) chante mais.
 Ni saubi far contenimen.
 Ara nom tem pluia ni uen.
 Tan soi intratz en cosire.
 Con pogues bos mot assire.
 En e(n) son chai aperit.
 Seu tot no(n) uei flor ni foila.
 Mielz mi ua cal te(m)ps florit.
 Car lamor qeu plus uolc mi uo
 
 
 Lo temps a q’eu non chante mais
 ni saubi far contenimen.
 Ara no·m tem pluia ni ven,
 tan soi intratz en cosire
 con pogues bos mot assire
 en en son, ch’ai aperit
 s’eu tot non vei flor ni foila,
 mielz mi va c’al temps florit,
 car l’amor q’eu plus volc, mi vol.
 
  II   II
 
 T
Ot mi desconosc tan bem uai.
 Eson sabes en ]eu[ cu eu mi(n)ten.
 No(n) auses far mon ioi paruen.
 Del mielz del mon soi iausire.
 E seu sai chantar ne rire.
 Tot mes p(er) lei esclarit.
 Ma dona prec qem acoilla.
 E poscam ma en reqit.
 No sia dona qi tol.
 
 
 Tot mi desconosc, tan be·m vai;
 e s’on sabes en cu’eu m’inten,
 Non auses far mon ioi parven!
 Del mielz del mon soi iausire!
 E s’eu sai chantar ne rire,
 tot m’es per lei esclarit.
 Ma dona prec qe m’acoilla,
 e pos cam m’a enreqit,
 no sia dona, qi tol.
 
  III   III
 
 I
e mon tan bon amic no(n) ai.
 fraire ni cosin ni paren.
 Qe sim uai mon ioi en qeren.
 Qinz en mo(n) cor nol nazire.
 E seu mi uolc escondire.
 No sen teigna p(er) trait.
 Non uol lausengier mi toilla.
 Samor nim leu ental crit.
 Don eu mi lais morir de dol.
 
 
 Ie mon tan bon amic non ai,
 fraire ni cosin ni paren,
 qe, si·m vai mon ioi enqeren,
 q’inz en mon cor no·l nazire.
 E s’eu mi volc escondire,
 no s’en teigna per trait.
 Non vol, lausengier mi toilla
 s’amor ni·m leu en tal crit
 don eu mi lais morir de dol.
 
  IV   IV
 
 A
b sol lobel semblan qem fai.
 Can poc ni ai ies lo cosen.
 Ai tant de ioi q(ue) sonc mo(n) sen.
 Caisim tormen uolue emuire.
 E sai ben can la remire.
 Canc hom belezon no(n) uit.
 Qe ies uer mi nos orgoilla.
 Amors ainz nai lo chausit.
 Dai tan can mars clau ni reuol.
 
 
 Ab sol lo bel semblan qe·m fai
 an poc ni ai ies lo cosen,
 ai tant de ioi que sonc mon sen,
 c’aisi·m torm e·n volve e·m vire.
 E sai ben, can la remire,
 c’anc hom belezon no·n vit;
 qe ies ver mi no s’orgoilla
 Amors, ainz n’ai lo chausit
 d’aitan can mars clau ni revol.
 
  • letto 355 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 382 volte

CANZONIERE Q

  • letto 386 volte

Edizione diplomatica

 
 Bernardus
 Loncs te(m)ps a qeu no(n) chantei mai
 Nen saupi far captemen.
 Era no(n) tem ploia ni uen.
 Si sui entrat en cossire.
 Com pogues bon moç assire.
 En est son qai aperit
 Se tut non uei flor ni foilla.
 Meil me uai qel tep florit
 Qe la mor qeu plus uol mi uol.
 […][1]ut me desconosc ta(n) ben uai.
 E som saupes uas cui maten.
 Ne laus es mon ioi far paruen.
 Del miel del mont sui iaudire.
 E seu anc fui bon soffrire.
 Era me tenc p(er)garit.
 Qe ren no(n) sent mal qem dolla.
 Si ma iois pres (et)saisit.
 No(n) sai sem sui aicel qi sol.
 Ai mont ta(n) bon amic no(n) ai.
 Fraire ne cosin ne paren.
 Si de mo(n) ioi me ua qiren.
 Qinç el mo(n) cor no laire.
 E seu me(n) uoil escondire
 Non sentegna p(er) trait.
 No uol lausengier mi tolla.
 Sa mor ne(m) le uon tal crit.
 P(er) qeu mi lais morir de dol.
 Si nomasis lai on il iai.
 Si qeu remir son bel cors gen.
 Do(n)c p(er)qe ma fait de men.
 Ha las com mor de desire.
 Uol me du(n)c mi don aucire.
 Qar lam au qeu lai fallit.
 

 [1] Manca la T iniziale.
 
 
 Eram faça ço qe(n) uoilla.
 Mado(m)na el seu chausit
 Qe no(n)cam planh situt mi doil.
 
  • letto 330 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 Bernardus  Bernardus
  I   I
 
 L
oncs te(m)ps a qeu no(n) chantei mai
 Nen saupi far captemen.
 Era no(n) tem ploia ni uen.
 Si sui entrat en cossire.
 Com pogues bon moç assire.
 En est son qai aperit
 Se tut non uei flor ni foilla.
 Meil me uai qel tep florit
 Qe la mor qeu plus uol mi uol.
 
 
 Loncs temps a q’eu non chantei mai
 ne·n saupi far captemen.
 Era non tem ploia ni ven,
 si sui entrat en cossire
 com pogues bon moç assire
 en est son, q’ai aperit,
 se tut non vei flor ni foilla,
 meil me vai q’el tep florit,
 qe l’amor q’eu plus vol, mi vol.
 
  II   II
 
 […]ut me desconosc ta(n) ben uai.
 E som saupes uas cui maten.
 Ne laus es mon ioi far paruen.
 Del miel del mont sui iaudire.
 E seu anc fui bon soffrire.
 Era me tenc p(er)garit.
 Qe ren no(n) sent mal qem dolla.
 Si ma iois pres (et)saisit.
 No(n) sai sem sui aicel qi sol.
 
 
 […]ut me desconosc tan ben vai;
 e s’om saupes vas cui m’aten,
 ne l’auses mon ioi far parven!
 Del miel del mont sui iaudire!
 E s’eu anc fui bon soffrire,
 era me tenc per garit,
 qe ren non sent mal qe·m dolla.
 Si m’a iois pres et saisit,
 non sai se·m sui aicel qi sol!
 
  III   III
 
 A
i mont ta(n) bon amic no(n) ai.
 Fraire ne cosin ne paren.
 Si de mo(n) ioi me ua qiren.
 Qinç el mo(n) cor no laire.
 E seu me(n) uoil escondire
 Non sentegna p(er) trait.
 No uol lausengier mi tolla.
 Sa mor ne(m) le uon tal crit.
 P(er) qeu mi lais morir de dol.
 
 
 Al mont tan bon amic non ai,
 fraire ne cosin ne paren,
 si de mon ioi me va qiren,
 q’inç el mon cor no·l aire.
 E s’eu m’en voil escondire,
 non s’en tegna per trait.
 No vol, lausengier mi tolla
 s’amor ne·m levon tal crit
 per q’eu mi lais morir de dol.
 
  IV   IV
 
 S
i nomasis lai on il iai.
 Si qeu remir son bel cors gen.
 Do(n)c p(er)qe ma fait de men.
 Ha las com mor de desire.
 Uol me du(n)c mi don aucire.
 Qar lam au qeu lai fallit.
 Eram faça ço qe(n) uoilla.
 Mado(m)na el seu chausit
 Qe no(n)cam planh situt mi doil.
 
 
 Si no·m asis lai on il iai,
 si q’eu remir son bel cors gen,
 donc, per qe m’a fait de nien?
 Ha, las! Com mor de desire!
 Vol me dunc mi don aucire,
 qar l’am? Au q’eu l’ai fallit?
 Era·m faça ço qe·n voilla
 ma domna, el seu chausit,
 qe nonca·m planh, si tut mi doil.
 
  • letto 341 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 293 volte

CANZONIERE R

  • letto 422 volte

Edizione diplomatica

 
                                            B.de uentador(n).

             LOnc tems a quieu non chantiey may. ni saubi far
             captenemen. eras non tem plueiani uen. si suy intrat
             en cossire. com pogues bos motz assire. en aquest so cay
             p(er)it si tot no uey q(ue)l tems flurit. q(ue) la mors quieu pus
             uuelh mi uol.
 
 
                                          T
otz me desconosc tan bem uai. e som
                                          saubes uas cuy maten. ni lauzes mo(n) ioy
                                          far parue(n). del miels del mo(n) suy iauzire. e
             sieu anc fuy bo soffrire. eras me tenh p(er) guerritz. car re no(n)
             se(n) mal q(ue) dol. si ma pres. ioy e sasitz. no say si soy aq(ue)l que
             solh. El mo(n) ta(n) bo(n) amic no(n)ay. frayre cozi ni pare(n). si de
 
 
             mo(n) ioy me uay q(ue)re(n). q(ui)ns e mo(n) cor no(n) lazire. ]mi tuelha samor[[1]. esi
             ieu me(n) uuelh esco(n)dire. no se(n) tenha p(er) trait. no uuelh lauze(n)-
             gier me tuelha. samor nin leuo(n) tal crit. p(er) q(ui)eu me lays mu-
             rir de dol. Silh no(m) ayzis lay ont ilh iay. si q(ui)eu remir son
             gay cors ge(n). doncx p(er) q(ue) ma flig de nie(n). ai las comuer de desire.
             fassa so q(ue)s uuelha. ma domna el seu chauzit. q(ui)eu no cam
             planh si tot mi dol.
 
 [1] Espunto dal copista.
 
  • letto 316 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 B.de uentador(n).  B.de Ventadorn.
  I   I
 
 L
Onc tems a quieu non chantiey may. ni saubi far
 captenemen. eras non tem plueiani uen. si suy intrat
 en cossire. com pogues bos motz assire. en aquest so cay
 p(er)it si tot no uey q(ue)l tems flurit. q(ue) la mors quieu pus
 uuelh mi uol.
 
 
 Lonc tems a qu’ieu non chantiey may
 ni saubi far captenemen.
 Eras non tem plueia ni ven,
 si suy intrat en cossire
 com pogues bos motz assire
 en aquest so, c’ay perit
 si tot no vey qu’el tems flurit,
 que l’amors qu’ieu pus vuelh mi vol.
 
  II   II
 
 T
otz me desconosc tan bem uai. e som
 saubes uas cuy maten. ni lauzes mo(n) ioy
 far parue(n). del miels del mo(n) suy iauzire. e
 sieu anc fuy bo soffrire. eras me tenh p(er) guerritz. car re no(n)
 se(n) mal q(ue) dol. si ma pres. ioy e sasitz. no say si soy aq(ue)l que
 solh. 
 
 
 Totz me desconosc, tan be·m vai;
 e s’om saubes vas cuy m’aten,
 ni l’auzes mon ioy far parven!
 Del miels del mon suy iauzire!
 E s’ieu anc fuy bo soffrire,
 eras me tenh per guerritz,
 car re non sen mal que dol,
 si m’a pres ioy e sasitz,
 no say si soy aquel que solh!
 
  III   III
 
 E
l mo(n) ta(n) bo(n) amic no(n)ay. frayre cozi ni pare(n). si de
 mo(n) ioy me uay q(ue)re(n). q(ui)ns e mo(n) cor no(n) lazire. ]mi tuelha samor[. esi
 ieu me(n) uuelh esco(n)dire. no se(n) tenha p(er) trait. no uuelh lauze(n)-
 gier me tuelha. samor nin leuo(n) tal crit. p(er) q(ui)eu me lays mu-
rir de dol. 
 
 
 El mon tan bon amic non ay,
 frayre, cozi ni paren,
 si de mon ioy me vay queren,
 qu’ins e mon cor non l’azire.
 E si ieu m’en vuelh escondire,
 no s’en tenha per trait.
 No vuelh, lauzengier me tuelha
 s’amor ni·n levon tal crit
 per qu’ieu me lays murir de dol.
 
  IV   IV
 
 S
ilh no(m) ayzis lay ont ilh iay. si q(ui)eu remir son
 gay cors ge(n). doncx p(er) q(ue) ma flig de nie(n). ai las comuer de desire.
 fassa so q(ue)s uuelha. ma domna el seu chauzit. q(ui)eu no cam
 planh si tot mi dol.
 
 
 Si·lh no·m ayzis lay ont ilh iay,
 si qu’ieu remir son gay cors gen,
 doncx, per que m’aflig de nien?
 Ai, las! Co muer de desire!
 Fassa so que·s vuelha
 ma domna, el seu chauzit,
 qu’ieu noca·m planh si tot mi dol.
 
  • letto 328 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 331 volte

CANZONIERE V

  • letto 460 volte

Edizione diplomatica

             
             L
onc tems a queu no chantei mai ni saubi far captene
 
            men. era no tem plueia ni uen. tan son intratz en cossire com
 
            pogues bos motz assire. en un so cai apeditz si tot no par flor ni fu
 
            lla. miels me ua quel tems floritz can lamors queu plus uuill me 
 
                                                                                                         uol.
            Tot me desconosc tam bem uai. e som saubes en cui maten
            ni auses far mon ioy p(er)uen del miels del mon son iausire. eseu a(n)c
            fui bo sufrire era men tenc per gueritz. q(ue)re nosen mal quem duella
            sima iois p(re)s esaizitz. no sai sim soi aq(ue)l q(uim) sueill.
 
 
             E
l mon tam bon amic non ay. fraire ni cosi ni pare(n). q(ue) sim uai mo(n)
             ioy enquiren. q(ui)ns emon cor nol nazire. eseu men uuil escondire.
             nomen teinatz p(er) traitz. non uuil lausengier macuella. nin moua tals
             critz. p(er)q(ui)eu men lais morir dedol
             Cors afresquet cuindet egay. quanc hom no ui tan auinen. oils am
             oros boca rizenz genc(er) q(ue)u no saidire. deleis no ai res adire mas q(ue) p(re)ses tan
             dardimen. cuna nuit lai os despuella. memeses en luec damic com
 
 
              feses dels bratz latz al col.
              Acar nosai lai on il iai. si q(ue)remires son cors gen. acals obs mafait de
              nien. alas com muer dedesire. uol me doncs midons aucire. car lam
              o q(ue)l ai faillitz. aram faza q(ue)las uuilla. trosos talens naia complitz. q(ue)u
              nomen planc sitot men dull.
 
  • letto 327 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I   I
 
 L
onc tems a queu no chantei mai ni saubi far captene
 men. era no tem plueia ni uen. tan son intratz en cossire com
 pogues bos motz assire. en un so cai apeditz si tot no par flor ni fu
 lla. miels me ua quel tems florit can lamors queu plus uuill me
 uol.
 
 
 Lonc tems a qu’eu no chantei mai
 ni saubi far captenemen.
 Era no tem plueia ni ven,
 tan son intratz en cossire
 com pogues bos motz assire
 en un so c'ai apeditz,
 si tot no par flor ni fulla,
 miels me va qu’el tems florit,
 can l’amors qu'eu plus vuill, me vol.
 
  II   II
 
 T
ot me desconosc tam bem uai e som saubes en cui maten
 ni auses far mon p(er)uen del miels del mon son iausire. eseu a(n)c
 fui bo sufrire era men tenc per gueritz. q(ue)re nosen mal quem duella
 sima iois p(re)s esaizitz. no sai sim soi aq(ue)l q(uim) sueill.
 
 
 Tot me desconosc, tam be·m vai;
 e s’om saubes en cui m’aten,
 ni auses far mon perven!
 Del miels del mon son iausire!
 e s'eu anc fui bo sufrire,
 era m’en tenc per gueritz,
 que re no sen mal que·m duella.
 Si m’a iois pres e saizitz,
 no sai si·m soi aquel qui·m sueill!
 
  III   III
 
 E
l mon tam bon amic non ay. fraire ni cosi ni pare(n). q(ue) sim uai mo(n)
 ioy enquiren. q(ui)ns emon cor nol nazire. eseu men uuil escondire.
 nomen teinatz p(er) traitz. non uuil lausengier macuella. nin moua tals
 critz. p(er)q(ui)eu men lais morir dedol
 
 
 El mon tam bon amic non ay,
 fraire ni cossin ni paren,
 que si·m vai mon ioy enquiren,
 qu’ins e mon cor no·l n’azire.
 E s’eu m’en vuil escondire,
 no m’en teinatz per traitz.
 Non vuil lausengier m’acuella
 ni·n mova tals critz
 per qu’ieu m’en lais morir de dol.
 
  IV   IV
 
 C
ors afresquet cuindet egay.  quanc hom no ui tan auinen. oils am
 oros boca rizenz genc(er) q(ue)u no saidire. deleis no ai res adire mas q(ue) p(re)ses tan
 dardimen. cuna nuit lai os despuella. memeses en luec damic com
 feses dels bratz latz al col.
 
 
 Cors a fresqu’et cuind’et e gay 
 qu’anc hom no vi tan avinen.
 Huils amoros, boca rizenz,
 gencer qu’eu no sai dire.
 De leis no ai res a dire,
 mas que preses tan d’ardimen
 c’una nuit lai o·s despuella,
 me meses en luec d’amic,
 com feses dels bratz latz al col.
 
  V   V
 
 A
car nosai lai on il iai. si q(ue)remires son cors gen. acals obs mafait de
 nien. alas com muer dedesire. uol me doncs midons aucire. car lam
 o q(ue)l ai faillitz. aram faza q(ue)las uuilla. trosos talens naia complitz. q(ue)u
 nomen planc sitot men dull.
 
 
 A! Car no sai lai on il iai,
 si que remires son cors gen,
 a cals obs m’a fait de nien?
 A, las! Com muer de desire!
 Vol me doncs midons aucire
 car l’am? O que l'ai faillitz?
 Ara·m faza qu’ela·s vuilla
 tro sos talens n’aia complitz,
 qu’eu no m’en planc si tot m’en dull.
 
  • letto 333 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 352 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 424 volte

Edizione diplomatica

 
                                   bernartz del uentador.
             Lonc temps a qieu non chantei mai. ni saup far capte
             neme(n). mas ar non tem plueia ni uen. anz sui (int)[1]ratz en
             gran cossire con pogues bons motz assire. en un uers qai
             aperit. si tot non pars flors ni fuelha. meils me
             uai qel temps florit. pos la mors qieu tant uueil me
             uoil.
 

 [1] Il copista scrive inizialmente miratz, poi espunge mi e corregge in interlinea con int.
 
 
             Labor ai gent sotil egai. canc hom no(n) ui tan auinent
             pretz e beutat ualor e sen. e a truep mais qeu no(n)
             sai dire. res non es ]deleis[[2] delieis a dire. ab sol qil fezes
             tant dardi(t)[3]. cuna nueg. lai on despuelha. me
             menes en luec aizit. em fezes del b(r)[4]as laz al col.
 
 [2] Cancellato dal copista.
 [3] Il copista scrive inizialmente dardir, poi espunge r e corregge con t.
 [4] Il copista scrive inizialmente beas, poi espunge la e e corregge in interlinea con r.
 
 
            Si nom manda lai on il iai. on eu remir lo sieu cors
            genz. a cal obs ma fag de nien. ai las comuer de desire
            uol mi doncs mi donz aucire. car lam oqei ai chauzit.
            aran faza so qes uueilha. tru(e)[5] son talan naia complit.
            qeu nom plai(n)g si tot me dol.
 
 [5] Il copista scrive inizialmente truc, poi espunge c e corregge in interlinea con e.
 
 
             El mon tam bon amic non ai fraire. cozin ni paren. qe
             sim uam on ioi enqeren. qeu emon cor non lazire. e si
             men fai escondire. no(n) sen tenga p(er) trait. non uueil lauz
             enia mi tueilha. mi donz leu aital crit. p(er) qe mi
             lais murir de dol.
 
 
             Totz me desconois tam ben uai e sauzes dir en (cui)[6] men
             ten. mi auzes far mon ioi paruen. pels miels del
             mon son iauzire. e sieu (s)[7]ai chantar ni rire. tot mes
 
 [6] Corretto dal precedente eu, espunto dal copista.
 [7] Il copista scrive inizialmente fai, poi espunge f e corregge con s.
 
 
             p(er) leis escarit. ai qieu no sen mal qem doneilha. tant
             ma iois prez esazit. non sai sieu sui aqel qe sol.
             per sol le bel semblan qem fai. cant luecs ni aizes lio cose(n)
             ai tant de ioi qe sol nom (s)[8]en. souen (s)[9]ail emuolf
            emuire e sai ben can la remire. cant hom plus bella
            non ui p(er) merceil. prec qe macueilha. e pos tant ma
            enreqit. nom sia qi dona qi tol.
 

 [8] Il copista scrive inizialmente cen, poi espunge c e corregge in interlinea con s.
 [9] Il copista scrive inizialmente fail, poi espunge f e corregge interlinea con s.
 
  • letto 412 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 bernartz del uentador.  Bernartz del Ventador.
  I   I
 
 Lonc temps a qieu non chantei mai. ni saup far capte
 neme(n). mas ar non tem plueia ni uen. anz sui (int)ratz en
 gran cossire con pogues bons motz assire. en un uers qai
 aperit. si tot non pars flors ni fuelha. meils me
 uai qel temps florit. pos la mors qieu tant uueil me
 uoil.
 
 
 Lonc temps a q’ieu non chantei mai
 ni saup far captenemen.
 Mas ar non tem plueia ni ven,
 anz sui intratz en gran cossire
 con pogues bons motz assire
 en un vers q’ai aperit;
 si tot non pars flors ni fuelha,
 meils me vai q’el temps florit,
 pos l’amors q’ieu tant vueil, me voil.
 
  II   II
 
 Labor ai gent sotil egai. canc hom no(n) ui tan auinent
 pretz e beutat ualor e sen. e a truep mais qeu no(n)
 sai dire. res non es ]deleis[ delieis a dire. ab sol qil fezes
 tant dardi(t). cuna nueg. lai on despuelha. me
 menes en luec aizit. em fezes del b(r)as laz al col.
 
 
 Labor ai gent, sotil e gai,
 c’anc hom no·n vi tan avinent.
 Pretz e beutat, valor e sen,
 e a truep mais q’eu no·n sai dire,
 res non es de lieis a dire,
 ab sol q’il fezes tant d’ardit
 c’una nueg lai on despuelha,
 me menes en luec aizit,
 e·m fezes del bras laz al col.
 
  III   III
 
 Si nom manda lai on il iai. on eu remir lo sieu cors
 genz. a cal obs ma fag de nien. ai las comuer de desire
 uol mi doncs mi donz aucire. car lam oqei ai chauzit.
 aran faza so qes uueilha. tru(e) son talan naia complit.
 qeu nom plai(n)g si tot me dol.
 
 
 Si no·m manda lai on il iai,
 on eu remir lo sieu cors genz,
 a cal obs m’a fag de nien?
 Ai, las! Co muer de desire!
 Vol mi doncs midonz aucire,
 car l’am? O qei ai chauzit?
 Ara·n faza so qe·s vueilha
 true son talan n’aia complit,
 q’eu no·m plaing, si tot me dol.
 
  IV   IV
 
 El mon tam bon amic non ai fraire. cozin ni paren. qe
 sim uam on ioi enqeren. qeu emon cor non lazire. e si
 men fai escondire. no(n) sen tenga p(er) trait. non uueil lauz
 enia mi tueilha. mi donz leu aital crit. p(er) qe mi
 lais murir de dol.
 
 
 El mon tam bon amic non ai,
 fraire, cozin ni paren,
 qe si·m vam on ioi enqeren,
 q’eu e mon cor non l’azire.
 E si m’en fai escondire,
 non s’en tenga per trait.
 Non vueil, lauzenia mi tueilha
 midonz leu aital crit
 per qe mi lais murir de dol.
 
  V   V
 
 Totz me desconois tam ben uai e sauzes dir en (cui) men
 ten. mi auzes far mon ioi paruen. pels miels del
 mon son iauzire. e sieu (s)ai chantar ni rire. tot mes
 p(er) leis escarit. ai qieu no sen mal qem doneilha. tant
 ma iois prez esazit. non sai sieu sui aqel qe sol.
 
 
 Totz me desconois, tam ben vai;
 e s’auzes dir en cui m’enten,
 mi auzes far mon ioi parven!
 Pels miels del mon son iauzire!
 E s’ieu sai chantar ni rire,
 tot m’es per leis escarit
 ai, q’ieu no sen mal qe·m doneilha.
 Tant m’a iois prez e sazit,
 non sai s’ieu sui aqel qe sol.
 
  VI   VI
 
 per sol le bel semblan qem fai. cant luecs ni aizes lio cose(n)
 ai tant de ioi qe sol nom (s)en. souen (s)ail emuolf
 emuire e sai ben can la remire. cant hom plus bella
 non ui p(er) merceil. prec qe macueilha. e pos tant ma
 enreqit. nom sia qi dona qi tol.
 
 
 Per sol le bel semblan qe·m fai
 cant luecs ni aizes li o cosen,
 ai tant de ioi qe sol no·m sen,
 soven sai·l e·m volf’e·m vire.
 E sai ben, can la remire,
 c’anc hom plus bella no·n vi;
 per merce·il prec qe m’acueilha,
 e pos tant m’a enreqit,
 no·m sia qi dona, qi tol.
 
  • letto 392 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 431 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: http://151.100.161.88/?q=laboratorio/lonc-temps-queu-no-chantei-mai