Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (http://151.100.161.88)

Home > BERNART DE VENTADORN > EDIZIONE > Ab joi mou lo vers e·l comens > Tradizione manoscritta

Tradizione manoscritta

  • letto 1182 volte

CANZONIERE A

  • letto 515 volte

Edizione diplomatica

  
  Bernartz deuentedorn.
  AB ioi mou lo uers el comens. Et ab
  ioi reman efenis. Esol que bona fos
  la fis. Bos cre qer lo comenssamens. Per
  la bona comenssanssa. Mi uen iois et
  alegranssa. Ep(er) so dei la bona fin grazir.
  Car totz bos faitz uei lauzar al fenir.

  
  Si ma podera iois em uens. Merauillas fatz
  car sofris. Qieu non chant enon esbruis.
  Cella don sui gais (et) iauzens. Mas greu
  ueiretz fin amanssa. Ses paor eses dopta(n)-
  sa. Cades tem hom uas so cama faillir.
  P(er) qieu nomaus depreiar enardir.

  
  Ben estai adompna ardimens. Entre
  auols gens emals uezis. Car sarditz
  cors nolafortis. Greu pot esser pros ni
  ualens. P(er) qieu prec naia me(m)branssa.
  La bella en cui ai fianssa. Q(ue) nois camie
  p(er) paraulas nis uir. Qenemics cai fatz
  
  denueia morir.
  
  Non es enois ni faillimens. Ni uilania
  so mes uis. Mas dome qan si fai deuis. dau-
  trui amor ni conoissens. Enoios eqeus
  enanssa. Car faitz enoi ni pesanssa. cha-
  scus si deu deson mestier formir. Mi con-
  fondetz euos non uei iauzir.

  
  Duna re maonda mos sens. Canc nuills
  hom mon ioi nomenquis. Q(ue)u uolontiers
  no len mentis. Car nom par bos esseigna-
  mens. Anz es foillia (et) efanssa. Qui da-
  mor a benananssa. Nin uol son cor ad
  autre descobrir. Si no len pot o ualer o
  seruir.

  
  Anc sabella bocha rizens. Non cuiei bai-
  san mi trahis. Car ab un doutz baisar
  maucis. Si ab autre no mes guirens.
  Catretal mes p(er) semblansa. Cum depela-
  hus salanssa. Que del sieu colp non po-
  dia hom guarir. Si autra uetz no sen
  fezes ferir.

  
  Bella dompnal uostre cors gens. Eil uo-
  stre beil huoill mant conquis. Eil beill
  esgart ab lo clar uis. El uostre bels en-
  seignamens. Q(ue) qan ben men pren esma(n)-
  sa. De beutat nous trob eganssa. La gen-
  ser etz delmon al mieu albir. Onoi uei
  clar dels huoills ab qeus remir.

  
  Bels uezers senes doptansa. Sai que uo-
  stre pretz auanssa. Que tantz sabetz de
  plazers far edir. De uos amar nois pot
  nuills hom sofrir.  
  
  • letto 367 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernartz deuentedorn.   Bernartz de Ventedorn.
  I   I
  
  AB ioi mou lo uers el comens. Et ab
  ioi reman efenis. Esol que bona fos
  la fis. Bos cre qer lo comenssamens. Per
  la bona comenssanssa. Mi uen iois et
  alegranssa. Ep(er) so dei la bona fin grazir.
  Car totz bos faitz uei lauzar al fenir.
  
  
  Ab ioi mou lo vers e·l comens,
  et ab ioi reman e fenis;
  e sol que bona fos la fis,
  bos cre qer lo comenssamens.
  Per la bona comenssanssa
  mi ven iois et alegranssa;
  e per so dei la bona fin grazir,
  car totz bos faitz vei lauzar al fenir.
  
  II   II
  
  Si ma podera iois em uens. Merauillas fatz
  car sofris. Qieu non chant enon esbruis.
  Cella don sui gais (et) iauzens. Mas greu
  ueiretz fin amanssa. Ses paor eses dopta(n)-
  sa. Cades tem hom uas so cama faillir.
  P(er) qieu nomaus depreiar enardir.
  
  
  Si m’apodera iois e·m vens:
  meravillas fatz car sofris
  q’ieu non chant e non esbruis
  cella don sui gais et iauzens;
  mas greu veiretz fin’amanssa
  ses paor e ses doptansa,
  c’ades tem hom vas so c’ama, faillir,
  per q’ieu no m’aus de preiar enardir.
  
  III   III
  
  Ben estai adompna ardimens. Entre
  auols gens emals uezis. Car sarditz
  cors nolafortis. Greu pot esser pros ni
  ualens. P(er) qieu prec naia me(m)branssa.
  La bella en cui ai fianssa. Q(ue) nois camie
  p(er) paraulas nis uir. Qenemics cai fatz
  denueia morir.
  
  
  Ben estai a dompna ardimens,
  entre avols gens e mals vezis;
  car s’arditz cors no l’afortis,
  greu pot esser pros ni valens;
  per q’ieu prec, n’aia membranssa,
  la bella en cui ai fianssa,
  que no·is camieper paraulas ni·s vir,
  q’enemics c’ai fatz d’enveia morir.
  
  IV   IV
  
  Non es enois ni faillimens. Ni uilania
  so mes uis. Mas dome qan si fai deuis. dau-
  trui amor ni conoissens. Enoios eqeus
  enanssa. Car faitz enoi ni pesanssa. cha-
  scus si deu deson mestier formir. Mi con-
  fondetz euos non uei iauzir.
  
  
  Non es enois ni faillimens
  ni vilania, so m’es vis,
  mas d’ome qan si fai devis
  d’autrui amor ni conoissens.
  Enoios! e qe·us enanssa
  car faitz enoi ni pesanssa?
  chascus si deu de son mestier formir,
  mi confondetz e vos non vei iauzir.
  
  V   V
  
  Duna re maonda mos sens. Canc nuills
  hom mon ioi nomenquis. Q(ue)u uolontiers
  no len mentis. Car nom par bos esseigna-
  mens. Anz es foillia (et) efanssa. Qui da-
  mor a benananssa. Nin uol son cor ad
  autre descobrir. Si no len pot o ualer o
  seruir.
  
  
  D’una re m’aonda mos sens:
  c’anc nuills hom mon ioi no·m enquis,
  qu’eu volontiers no l’en mentis;
  car no·m par bos esseignamens,
  anz es foillia et efanssa,
  qui d’amor a benananssa
  ni·n vol son cor ad autre descobrir,
  si no l’en pot o valer o servir.
  
  VI   VI
  
  Anc sabella bocha rizens. Non cuiei bai-
  san mi trahis. Car ab un doutz baisar
  maucis. Si ab autre no mes guirens.
  Catretal mes p(er) semblansa. Cum depela-
  hus salanssa. Que del sieu colp non po-
  dia hom guarir. Si autra uetz no sen
  fezes ferir.
  
  
  Anc sa bella bocha rizens
  non cuiei, baisan mi trahis,
  car ab un doutz baisar m’aucis,
  si ab autre no m’es guirens;
  c’atretal m’es per semblansa
  cum de pelahus sa lanssa,
  que del sieu colp non podia hom guarir
  si autra vetz no s’en fezes ferir.
  
  VII   VII
  
  Bella dompnal uostre cors gens. Eil uo-
  stre beil huoill mant conquis. Eil beill
  esgart ab lo clar uis. El uostre bels en-
  seignamens. Q(ue) qan ben men pren esma(n)-
  sa. De beutat nous trob eganssa. La gen-
  ser etz delmon al mieu albir. Onoi uei
  clar dels huoills ab qeus remir.
  
  
  Bella dompna, ·l vostre cors gens
  e il vostre beil huoill m’ant conquis,
  e il beill esgart ab lo clar vis,
  e·l vostre bels enseignamens,
  que, qan ben m’en pren esmansa,
  de beutat no·us trob eganssa:
  la genser etz del mon al mieu albir,
  o no i vei clar dels huoills ab qe·us remir.
  
  VIII   VIII
  
  Bels uezers senes doptansa. Sai que uo-
  stre pretz auanssa. Que tantz sabetz de
  plazers far edir. De uos amar nois pot
  nuills hom sofrir.
   
  
  Bels Vezers, senes doptansa
  sai que vostre pretz avanssa,
  que tantz sabetz de plazers far e dir:
  de vos amar no·is pot nuills hom sofrir.
  
  • letto 373 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 395 volte

CANZONIERE B

  • letto 445 volte

Edizione diplomatica

  
    Bernartz de uentedorn. 
  AB ioi mou lo uers el comens. (et)
  
  

  ab ioi reman efenis. e sol que bona fos
  la fis. bos cre qer lo comenssamens. per
  la bona comenssanssa. Mi uen iois et 
  alegranssa. ep(er)so dei la bona fin grazir.
  car totz bons faitz uei lauzar al fenir.

   


  Si mapodera iois em uens. Merauil-
  las fauc car soffris. Q(ue) non chan enon
  esbruis. cella don sui gais e iauzens.
  mas greu ueiretz finamanssa. Ses paor
  e ses doptanssa. cades tem hom uas so 
  cama faillir. p(er) qieu nomaus de prei
  ar en ardir.
  


  Ben estai a dompna ardimens. entra-
  uols gens emals uezis. car sarditz
  cors no la fortis. greu pot esser pros ni 
  ualens. p(er) qieul prec naia me(m)branssa.
  la bella en cui ai fianssa. Q(ue) nois camie
  p(er) paraulas nis uir. Qenemics qai faz
  denueia morir.
  

  Non es enois ni faillimens. ni uila-
  nia somes uis. Mas dome qan se fai
  de uis. datrui amor ni conoissens. eno
  ios eqeus enanssa. car faitz enoi epe-
  sanssa. chascus se deu de son mestier
  formir. Mi confondetz e uos non uei
  gauzir.
  

  Duna ren maonda mos sens. Qanc
  nuills hom mon ioi nomenquis. Q(ue)u
  uolontiers nolen mentis. car no(m) par
  

  bos enseignamens. anz es foillia (et)
  enfanssa. Qui damor a benananssa
  nin uol son cor ad autre descobrir. Si 
  no len pot o ualer o seruir.
  
  


  Anc sa bella bocha rizens. non cuiei 
  baisan me trahis. car ab un doutz
  baisar maucis. Si ab autre no mes
  guirens. catretal mes p(er) semblansa.
  cum de pelahus la lanssa. Q(ue) del sieu 
  colp non podia hom guerir. Si autra 
  uetz no sen fezes ferir.
  


  Bella dompna uostre cors gens. ell 
  uostre beill huoill mant conquis. ell
  beill esgart elo clars uis. el uostre 
  bons enseignamens. Q(ue) qan be men
  pren esmanssa. de beutat nous trob
  eganssa. la gensser etz del mon al 
  mieu albir. o noi uei clar dels oills 
  ab qeus remir.
  

  Bels uezers senes doptanssa. Sai q(ue)l
  uostre pretz auanssa. Q(ue) tans sabetz
  de plazers far e dir. de uos amar nois 
  pot nuills hom sofrir.
  
  • letto 386 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernartz de uentedorn.    Bernartz de Ventedorn. 
 I   I
  
  AB ioi mou lo uers el comens. (et)
  ab ioi reman efenis. e sol que bona fos
  la fis. bos cre qer lo comenssamens. per
  la bona comenssanssa. Mi uen iois et 
  alegranssa. ep(er)so dei la bona fin grazir.
  car totz bons faitz uei lauzar al fenir.
  
  
  Ab ioi mou lo vers e·l comens 
  et ab ioi reman e fenis; 
  e sol que bona fos la fis, 
  bos cre q’er lo comenssamens. 
  Per la bona comenssanssa 
  mi ven iois et alegranssa; 
  e per so dei la bona fin grazir,
  car totz bons faitz vei lauzar al fenir.
  
  II   II  
  
  Si mapodera iois em uens. Merauil- 
  las fauc car soffris. Q(ue) non chan enon
  esbruis. cella don sui gais e iauzens.
  mas greu ueiretz finamanssa. Ses paor
  e ses doptanssa. cades tem hom uas so 
  cama faillir. p(er) qieu nomaus de prei
  ar en ardir.
  
  
  Si m’apodera iois e·m vens: 
  meravillas fauc car soffris, 
  que non chan e non esbruis 
  cella don sui gais e iauzens;
  mas greu veiretz fin’amanssa 
  ses paor e ses doptanssa, 
  c’ades tem hom vas so c’ama faillir, 
  per q’ieu no·m aus de preiar enardir.
  
  III   III
  
  Ben estai a dompna ardimens. entra-
  uols gens emals uezis. car sarditz
  cors no la fortis. greu pot esser pros ni 
  ualens. p(er) qieul prec naia me(m)branssa.
  la bella en cui ai fianssa. Q(ue) nois camie
  p(er) paraulas nis uir. Qenemics qai faz
  denueia morir.
  
  
  Ben estai a dompna ardimens 
  entr’avols gens e mals vezis; 
  car s’arditz cors no l’afortis, 
  greu pot esser pros ni valens; 
  per q’ieu·l prec n’aia membranssa
  la bella en cui ai fianssa, 
  que no·is camie per paraulas ni·s vir, 
  q’enemics q’ai, faz d’enveia morir.
  
  IV   IV   
  
  Non es enois ni faillimens. ni uila-
  nia somes uis. Mas dome qan se fai
  de uis. datrui amor ni conoissens. eno
  ios eqeus enanssa. car faitz enoi epe-
  sanssa. chascus se deu de son mestier
  formir. Mi confondetz e uos non uei
  gauzir.
  
  
  Non es enois ni faillimens 
  ni vilania, so m’es vis, 
  mas d’ome, qan se fai devis
  d’atrui amor ni conoissens. 
  Enoios! E qe·us enanssa, 
  car faitz enoi e pesanssa? 
  Chascus se deu de son mestier formir; 
  mi confondetz, e vos no·n vei gauzir.
  
  V   V
  
  Duna ren maonda mos sens. Qanc
  nuills hom mon ioi nomenquis. Q(ue)u
  uolontiers nolen mentis. car no(m) par
  bos enseignamens. anz es foillia (et)
  enfanssa. Qui damor a benananssa
  nin uol son cor ad autre descobrir. Si 
  no len pot o ualer o seruir.
  
  
  D’una ren m’aonda mos sens: 
  q’anc nuills hom mon ioi no·m enquis, 
  qu’eu volontiers no l’en mentis; 
  car no·m par bos enseignamens, 
  anz es foillia et enfanssa
  qui d’amor a benananssa
  ni·n vol son cor ad autre descobrir, 
  si no l’en pot o valer o servir.
  
  VI   VI
  
  Anc sa bella bocha rizens. non cuiei 
  baisan me trahis. car ab un doutz
  baisar maucis. Si ab autre no mes
  guirens. catretal mes p(er) semblansa.
  cum de pelahus la lanssa. Q(ue) del sieu 
  colp non podia hom guerir. Si autra 
  uetz no sen fezes ferir.
  
  
  Anc sa bella bocha rizens 
  non cuiei, baisan me trahis, 
  car ab un doutz baisar m’aucis, 
  si ab autre no m’es guirens; 
  c’atretal m’es per semblansa
  cum de Pelahus la lanssa, 
  que del sieu colp non podia hom guerir, 
  si autra vetz no s’en fezes ferir.
  
  VII   VII
  
  Bella dompna uostre cors gens. ell 
  uostre beill huoill mant conquis. ell
  beill esgart elo clars uis. el uostre 
  bons enseignamens. Q(ue) qan be men
  pren esmanssa. de beutat nous trob
  eganssa. la gensser etz del mon al 
  mieu albir. o noi uei clar dels oills 
  ab qeus remir.
  
  
  Bella dompna, vostre cors gens 
  e·ll vostre beill huoill m’ant conquis, 
  e·ll beill esgart e lo clars vis, 
  e·l vostre bons enseignamens, 
  que qan be m’en pren esmanssa, 
  de beutat no·us trob eganssa: 
  la gensser etz del mon al mieu albir, 
  o no i vei clar dels oills ab qe·us remir.
  
  VIII   VIII
  
  Bels uezers senes doptanssa. Sai q(ue)l
  uostre pretz auanssa. Q(ue) tans sabetz
  de plazers far e dir. de uos amar nois 
  pot nuills hom sofrir.
  
  
  Bels Vezers, senes doptanssa 
  sai que·l vostre pretz avanssa, 
  que tans sabetz de plazers far e dir: 
  de vos amar no·is pot nuills hom sofrir.
  
  • letto 344 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 374 volte

CANZONIERE C

  • letto 1055 volte

Edizione diplomatica

 

  B[…]tadorn.
  […]B ioy mou lo  
  […]ers el come(n)s.
  […]ab ioy rema(n)
  […]fenis. e sol
  […]ue bona fos
  […]fis. bos sai
  […]uer lo come(n)-
  […]mens. per la
  […]ona come(n)-
  sansa mi uays ioys et alegran-
  sa. Per q(ui)eu deg mais la bona fi
  grazir. quar totz los faitz aug
  lauzar al fenir.
 


  Duna ren ma onda mos sens.
  quanc nulhs hom mon ioy
  nom enquis. quieu uolu(n)tiers
  no len mentis. quar nom par
  bos essenhamens. an es folia et
  enfansa. qui damor a benena(n)-
  sa. qua zom nauze son fin cor
  descubrir. si no len pot o ualer
                                      o seruir.


  Si ma poderal ioys
  em uens. quem merauilh cum
  o sofris. qur non dic e no(n) em
  brugis. cum suy aissi guays e
  iauzens. mas greu veiretz fi
  namansa. ses paor e ses dupta(n)-
  sa . qua des tem hom uas so qua-
  ma falhir. per quieu nom aus
  de parlar en ardir.

  Belha donal uostre cors gens.
  el uostre belh huelh man conq(ui)s.
  el dous esguar e lo clar uis. e la
  bella boca rizens. que quan ben
  men pren esmansa. de beutat no(us)
  truep esguansa. la genser etz
  quom puesc el mon chauzir. o
  noy ueg clar dels huelhs ab qe(us)
  remir.

 

  Non es enuegz ni falhimens.
  ni uilania so mes uis. mas do-
  me quan se fa deuis. dautrui a- 
  mor ni conoissens. enoios e que(us)
  enansa. sim faitz enueg ni peza(n)-
  sa. quasqus si deu de so mestier
  formir. me cofondetz e uos non
                                    ueg iauzir.


  Ia sa bella boca ri-
  zens. no cugei baizan me trays.
  mas ab un dous baizar maucis.
  e sab autre no mies guirens. a-
  tressi mes per semblansa. cum
  fo de peleus la lansa. que de son
  colp no podi hom guerir. si p(er) eys
  loc no sen fezes ferir.


  Ben estai a domnardimens. en
  trauols gens e mals uezis. e si
  bon cor non lafortis. greu pot
  esser pros ni ualens. per quieu
  prec naya membransa. la belen
 cui ai fizansa. que nos camie p(er)
  paraulas nis uir. quenemix q(ua)i
  fatz denueya murir.

  Beluezer senes duptansa. uos-
  tre pretz creys et enansa. q(ue) tans
  sabetz de plazers far e dir. per
  quieu de uos amar nom puesc
                                          sufrir. 

  Ben deg auer alegra(n)sa
  quen tal domnai mesperansa. q(ue)
  quin ditz mal no pot plus lag
  mentir. e q(ui)n ditz be no pot pl(us)
  belh uer dir.
  • letto 542 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  B[…]tadorn.   B[…]tadorn
  I   I
 
  […]B ioy mou lo […]ers el come(n)s.
  […] ab ioy rema(n)[…] fenis. 
  e sol […]ue bona fos […] fis. 
  bos sai[…]uer lo come(n)[…]mens. 
  per la […]ona come(n)sansa 
  mi uays ioys et alegransa. 
  Per q(ui)eu deg mais la bona fi grazir. 
  quar totz los faitz aug lauzar al fenir.
 
  
  […]b ioy mou lo […]ers e·l comens
  […] ab ioy reman […] fenis;
  e sol […]ue bona fos[…] fis,
  bos sai […]uer lo comen[…]mens.
  Per la […]ona comensansa
  mi vays ioys et alegransa;
  per qu’ieu deg mais la bona fi grazir,
  quar totz los faitz aug lauzar al fenir.

 
  II   II
 
  Duna ren ma onda mos sens.
  quanc nulhs hom mon ioy
  nom enquis. quieu uolu(n)tiers
  no len mentis. quar nom par
  bos essenhamens. an es folia et
  enfansa. qui damor a benena(n)-
  sa. qua zom nauze son fin cor
  descubrir. si no len pot o ualer
  o seruir
  
 
  D’una ren m’aonda mos sens:
  qu’anc nulhs hom mon ioy no·m enquis
  qu’ieu voluntiers no l’en mentis;
  quar no·m par bos essenhamens,
  an es folia et enfansa,
  qui d’amor a benenansa
  qu’az om n’auze son fin cor descubrir,
  si no l’en pot o valer o servir.
  
  III   III
  
  Si ma poderal ioys
  em uens. quem merauilh cum
  o sofris. qur non dic e no(n) em
  brugis. cum suy aissi guays e
  iauzens. mas greu ueiretz fi
  namansa. ses paor e ses dupta(n)-
  sa . qua des tem hom uas so qua-
  ma falhir. per quieu nom aus
  de parlar en ardir.
  
 
  Si m’apodera·l ioys e·m vens
  que·m meravilh cum o sofris,
  qur non dic e non embrugis
  cum suy aissi guays e iauzens;
  mas greu veiretz fin’amansa
  ses paor e ses duptansa,
  qu’ades tem hom vas so qu’ama, falhir,
  per qu’ieu no·m aus de parlar enardir.
  
  IV   IV
  
  Belha donal uostre cors gens.
  el uostre belh huelh man conq(ui)s.
  el dous esguar e lo clar uis. e la
  bella boca rizens. que quan ben
  men pren esmansa. de beutat no(us)
  truep esguansa. la genser etz
  quom puesc el mon chauzir. o
  noy ueg clar dels huelhs ab qe(us)
  remir.
  
  
  Belha dona·l vostre cors gens
  e·l vostre belh huelh m’an conquis,
  e·l dous esguar e lo clar vis,
  e la bella boca rizens,
  que, quan ben m’en pren esmansa,
  de beutat no·us truep esguansa;
  la genser etz qu’om puesc’el mon chauzir
  o no y veg clar dels huelhs ab qe·us remir.
  
  V   V
  
  Non es enuegz ni falhimens.
  ni uilania so mes uis. mas do-
  me quan se fa deuis. dautrui a- 
  mor ni conoissens. enoios e que(us)
  enansa. sim faitz enueg ni peza(n)-
  sa. quasqus si deu de so mestier
  formir. me cofondetz e uos non
  ueg iauzir.
  
  
  Non es envegz ni falhimens
  ni vilania, so m’es vis,
  mas d’ome quan se fa devis
  d’autrui amor ni conoissens.
  Enoios! e que·us enansa
  si·m faitz enueg ni pezansa?
  Quasqus si deu de so mestier formir;
  me cofondetz, e vos no·n veg iauzir.
  
  VI   VI
 
  Ia sa bella boca ri-
  zens. no cugei baizan me trays.
  mas ab un dous baizar maucis.
  e sab autre no mies guirens. a-
  tressi mes per semblansa. cum
  fo de peleus la lansa. que de son
  colp no podi hom guerir. si p(er) eys
  loc no sen fezes ferir.
 
  
  Ia sa bella boca rizens
  no cugei baizan me trays,
  mas ab un dous baizar m’aucis
  e s’ab autre no mi es guirens,
  atressi m’es per semblansa
  cum fo de Peleus la lansa,
  que de son colp no podi’hom guerir
  si per eys loc no s’en fezes ferir.
  
  VII   VII
  
  Ben estai a domnardimens. en
  trauols gens e mals uezis. e si
  bon cor non lafortis. greu pot
  esser pros ni ualens. per quieu
  prec naya membransa. la belen
  cui ai fizansa. que nos camie p(er)
  paraulas nis uir. quenemix q(a)i
  fatz denueya murir.
  
  
  Ben estai a domn’ardimens
  entr’avols gens e mals vezis,
  e si bon cor non l’afortis
  greu pot esser pros ni valens;
  per qui’eu prec n’aya membransa
  la bel’en cui ai fizansa,
  que no·s camie per paraulas ni·s vir,
  qu’enemix q’ai fatz d’enveya murir.
  
  VIII   VIII
 
  Beluezer senes duptansa. uos-
  tre pretz creys et enansa. q(ue) tans
  sabetz de plazers far e dir. per
  queu de uos amar nom puesc
  sufrir.
  
  
  Bel Vezer, senes duptansa
  vostre pretz creys et enansa,
  que tans sabetz de plazers far e dir,
  per qu’eu de vos amar no·m puesc sufrir.
  
  IX   IX
  
  Ben deg auer alegra(n)sa
  quen tal domnai mesperansa. q(ue)
  quin ditz mal no pot plus lag
  mentir. e q(ui)n ditz be no pot pl(us)
  belh uer dir.
  
  
  Ben deg aver alegransa
  qu’en tal domn’ai m’esperansa,
  que qui·n ditz mal, no pot plus lag mentir,
  e qui·n ditz be no pot plus belh ver dir.
  
  • letto 386 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 443 volte

CANZONIERE D

  • letto 499 volte

Edizione diplomatica

     
     Idem. B.
  Ab ioi mou lo uers el comenz. Et ab ioi
     remon efenis. Esol q(ue) bona fos la fis.
     bos cre q(ue)r lo com(en)sam(en)z. P(er) la bona com(en)-
  sanza. Mi uen iois (et) alegra(n)sa. Ep(er) so dei la bona
  fin grasir. Car toz bos faiz uei lauzar al fenir.

  Si ma podera iois em uenz.
    Merauillas son car sofris. Car no(n) chant eno(n)
  es bruis. Cella dom sui gais e iauzen. Mas greu
  ueirez fin ama(n)za. Ses paor eses doptanza. Ca
  des tem om uas so cama faillir. p(er) q(ue)u nomaus
  de parlar enardir.

  Ben estai ado(m)pnardimenz. Entrauol genz e
    mals uezis. Esardiz cors no(n) la fortis. Greu pot
  esser pros ni ualenz. Per qui il prec naia m(en)b(ra)n
  ça. la bellem cui ai fizansa. Q(ue) nos camie p(er) pa-
  raula nis uir. Quenemics cai fas denueia 
  morir.

  Non es enois ni faillime(n)z ni uilania somes 
    uis. Mas dome can si fai deuis dautrui a-
  mor ni conoissenz. Enuios e q(ue)us ena(n)za. Car fa-
  is enueis ni pezansa. Chascus si dec deson me
  stier formir. Mi co(n)fondes euos no(n) uei iauzir.

  Duna ren mabonda mos corz.
    Canc nuil ho(m) mou ioi nomen quis. Qui 
  eu uolontiers no(n) len m(en)tis. Car no(m) par bos ense-
  ingnam(en)z. Anz es folli (et) enfanza. Qui damor a
  benenanza. Que(m) uol son cor (ad) autre descobrir. Si
  no len pot o ualer o s(er)uir.

  Ia sa bella bocha rizens. Non cugei baizan
  
  
  mitrais. Car abun douz baizar maucis. Si ab
  autre nomes guirenz. Catre tal mes p(er) sembla(n)-
  za. Com de pelaus salanza. Que desom colp nom
  podi hom guerir. Si autra uez no(n) sen fezes feri(r).

  Bella do(m)pna uostre cors ienz.
  Euostre bel oill man conquis. El douz esga-
  rt e lo clar uis. El uostre bos ensei(n)gnamenz.
  Que can ben men p(re)n ismanza. De beutat
  nos trop eganza. Ia ienser es del mon al me-
  u arbir. Oeu no(n) uei clar dels oilz ab queus 
  remir.
  
  • letto 352 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Idem. B.   Idem B.
  I   I
  
  Ab ioi mou lo uers el comenz. Et ab ioi
  remon efenis. Esol q(ue) bona fos la fis.
  bos cre q(ue)r lo com(en)sam(en)z. P(er) la bona com(en)-
  sanza. Mi uen iois (et) alegra(n)sa. Ep(er) so dei la bona
  fin grasir. Car toz bos faiz uei lauzar al fenir.
  
  
  Ab ioi mou lo vers e·l comenz 
  et ab ioi remon e fenis; 
  e sol que bona fos la fis,
  bos cre qu’er lo comensamenz. 
  Per la bona comensanza 
  mi ven iois et alegransa; 
  e per so dei la bona fin grasir, 
  car toz bos faiz vei lauzar al fenir.
  
  II   II
  
  Si ma podera iois em uenz.
  Merauillas son car sofris. Car no(n) chant eno(n)
  es bruis. Cella dom sui gais e iauzen. Mas greu
  ueirez fin ama(n)za. Ses paor eses doptanza. Ca
  des tem om uas so cama faillir. p(er) q(ue)u nomaus
  de parlar enardir.
  
  
  Si m’apodera iois e·m venz:
  meravillas son, car sofris, 
  car non chant e non esbruis 
  cella dom sui gais e iauzen; 
  mas greu veirez fin’amanza 
  ses paor e ses doptanza, 
  c’ades tem om vas so c’ama, faillir, 
  per qu’eu no m’aus de parlar enardir.
  III   III
  
  Ben estai ado(m)pnardimenz. Entrauol genz e
  mals uezis. Esardiz cors no(n) la fortis. Greu pot
  esser pros ni ualenz. Per qui il prec naia m(en)b(ra)n
  ça. la bellem cui ai fizansa. Q(ue) nos camie p(er) pa-
  raula nis uir. Quenemics cai fas denueia 
  morir.
  
  
  Ben estai a dompn’ardimenz 
  entr’avol genz e mals vezis; 
  e s’ardiz cors non l’afortis, 
  greu pot esser pros ni valenz; 
  per qui il prec, n’aia menbrança 
  la bell’em cui ai fizansa, 
  que no·s camie per paraula ni·s vir, 
  qu’enemics c’ai, fas d’enveia morir.
  
  IV   IV
  
  Non es enois ni faillime(n)z ni uilania somes 
  uis. Mas dome can si fai deuis dautrui a-
  mor ni conoissenz. Enuios e q(ue)us ena(n)za. Car fa-
  is enueis ni pezansa. Chascus si dec deson me
  stier formir. Mi co(n)fondes euos no(n) uei iauzir.
  
  
  Non es enois ni faillimenz 
  ni vilania, so m’es vis, 
  mas d’ome, can si fai devis 
  d’autrui amor ni conoissenz. 
  Enuios! E que·us enanza
  car fais enveis ni pezansa? 
  Chascus si dec de son mestier formir; 
  mi confondes, e vos no·n vei iauzir.
  
  V   V
  
  Duna ren mabonda mos corz.
  Canc nuil ho(m) mou ioi nomen quis. Qui 
  eu uolontiers no(n) len m(en)tis. Car no(m) par bos ense-
  ingnam(en)z. Anz es folli (et) enfanza. Qui damor a
  benenanza. Que(m) uol son cor (ad) autre descobrir. Si
  no len pot o ualer o s(er)uir.
  
  
  D’una ren m’abonda mos corz:
  c’anc nuil hom mou ioi no·m enquis, 
  qui eu volontiers non l’en mentis; 
  car no·m par bos enseingnamenz, 
  anz es folli’et enfanza, 
  qui d’amor a benenanza 
  que·m vol son cor ad autre descobrir, 
  si no l’en pot o valer o servir.
  
  VI   VI
  
  Ia sa bella bocha rizens. Non cugei baizan
  mitrais. Car abun douz baizar maucis. Si ab
  autre nomes guirenz. Catre tal mes p(er) sembla(n)-
  za. Com de pelaus salanza. Que desom colp nom
  podi hom guerir. Si autra uez no(n) sen fezes feri(r).
  
  
  Ia sa bella bocha rizens 
  non cugei baizan mi trais, 
  car ab un douz baizar m’aucis, 
  si ab autre no m’es guirenz; 
  c’atretal m’es per semblanza 
  com de Pelaus sa lanza, 
  que de som colp nom podi’hom guerir, 
  si autra vez non s’en fezes ferir.
  
  VII   VII
  
  Bella do(m)pna uostre cors ienz.
  Euostre bel oill man conquis. El douz esga-
  rt e lo clar uis. El uostre bos ensei(n)gnamenz.
  Que can ben men p(re)n ismanza. De beutat
  nos trop eganza. Ia ienser es del mon al me-
  u arbir. Oeu no(n) uei clar dels oilz ab queus 
  remir.
  
  
  Bella dompna, vostre cors ienz
  e vostre bel oill m’an conquis, 
  e·l douz esgart e lo clar vis, 
  e·l vostre bos enseingnamenz,
  que, can ben m’en pren ismanza, 
  de beutat no·s trop eganza, 
  la ienser es del mon al meu arbir, 
  o eu non vei clar dels oilz ab que·us remir.
  
  • letto 342 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 408 volte

CANZONIERE Dc

  • letto 445 volte

Edizione diplomatica

  Bernartz deuentadorn.
  AB ioi mou louers el comenz. Ez abioi  
    rema(i)(n)g efenis. Esol che bona fos la
    fis. Bos sai chels locome(n)same(n)z P(er)
  labona come(n)sança. Meue iois ez alegrança.
  Ep(er)sso dei labona fi grazir. Qetotz bos faitz 
  uei lauçar al feni(r).
  
  • letto 366 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernartz deuentadorn.   Bernartz de Ventadorn.
  I   I
  
  AB ioi mou louers el comenz. Ez abioi
  rema(i)(n)g efenis. Esol che bona fos la
  fis. Bos sai chels locome(n)same(n)z P(er)
  labona come(n)sança. Meue iois ez alegrança.
  Ep(er)sso dei labona fi grazir. Qetotz bos faitz 
  uei lauçar al feni(r).
  
  
  Ab ioi mou lo vers e·l comenz, 
  ez ab ioi remaing e fenis; 
  e sol che bona fos la fis, 
  bos sai che·ls lo comensamenz. 
  Per la bona comensança 
  me ve iois ez alegrança;
  e per sso dei la bona fi grazir, 
  qe totz bos faitz vei lauçar al fenir.
  
  • letto 324 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 337 volte

CANZONIERE F

  • letto 443 volte

Edizione diplomatica

  Bernartz de ue(n)tadorn.
  Ab ioi mou lo uers el come(n)tz.
  [n]On es enois ni fallime(n)tz.
      Ni uilania zom es uis.
  Mas domes qan si fan deuis.
  Dautrui amor econoisse(n)tz.
  Enoios eqeus enanza.
  Sim faitz enoi ni pesanza.
  Cascus si uol de son mester fornir.
  Mi (con)fondez euos no(n) uei iauzir.
  • letto 379 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernartz de ue(n)tadorn.   Bernartz de Ventadorn.
  Ab ioi mou lo uers el come(n)tz.   Ab ioi mou lo vers e·l comentz.
  
  [n]On es enois ni fallime(n)tz.
  Ni uilania zom es uis.
  Mas domes qan si fan deuis.
  Dautrui amor econoisse(n)tz.
  Enoios eqeus enanza.
  Sim faitz enoi ni pesanza.
  Cascus si uol de son mester fornir.
  Mi (con)fondez euos no(n) uei iauzir.
  
  
  Non es enois ni fallimentz
  ni vilania zo m’es vis,
  mas d’omes, qan si fan devis
  d’autrui amor e conoissentz.
  Enoios! E qe·us enanza,
  si·m faitz enoi ni pesanza?
  Cascus si vol de son mester fornir;
  mi confondez, e vos no·n vei iauzir.
  
  • letto 353 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 331 volte

CANZONIERE G

  • letto 484 volte

Edizione diplomatica

 
  idem
  AB ioi mou lo uers el començ. et
  
  
  
  ab ioi re man efenis. esol qe bona
  
  
  
  fos la fis. bons sai qer lo comença
  
  
  
  
  menz. car p(er) la bona com(en)çança. me
  
  
  
  uen iois (et) alegrança. p(er (z)o
[1] deu(o)m[2]  la
  
  
  

  bona fin graçir. qe toç bons faiç uei
  
  
  
  lauçar al fenir.
  

  
  
  Simapodera ios em uenç
  Meraueill me car osofris
  Qeu nodit enomes bruis.
  P(er) cui soi ta(n)t gais ni iausenç.
  Mas greu uereç finama(n)ça.
  Ses paor eses dopta(n)ça.
  Qa des temom uers ço qa ma fallir.
  P(er) qeu no maus d(e) parlar i(n) ardir[3].

  No(n) es enoiz[4] ni fallimenç.
  Ni uilania ço mes uis.
  Mas dome qa(n)t se fai deuins.
  Daltrui amor econoissenç.
  Enoios eqeus enança.
  Qand faiç enoi ni pesança.
  Çascus se uol de sos mesters fornir.
  Mi co(n)fundeç e uos no(n) uei iauçir.

  Duna ren ma bonda mos senç.
  Qanc null om mo(n) iois nome(n)qis. 
  
 
  [1] La z è aggiunta in interlinea.
  [2] La o è aggiunta in interlinea.
  [3] Aggiunto successivamente i(n) ardir accanto al verso.
  [4] La e e la z di enoiz sono aggiunte in interlinea.
  
  
  Qeu uolanters nolen mentis.
  Car no(n) es bon ensegnamenç.
  Anç es follia et en fança.
  Qi damor abenena(n)ça.
  Eçalauol ad home descobrir.
  Sel nolinpot oualer os(er)uir.

  Anc sa bella boca riçenç.
  Non cuidei baisan me trais.
  Car abun dolç baisar maucis.
  Esab (un)[1] autre nomes gairenç
  Astretal mes p(er) scemblança
  Com de peleus la lança.
  Qe del son colp no podiom garir.
  Se p(er) eis loc no sen feçes ferir.

  Bona domna uostre cors genç.
  Eill u(ost)re beill oillç man co(n)qis.
  El dolç esgard el (lo)[2] genz ris.
  Ela bella cara plaisenç.
  Qant ben ment prendaesma(n)ça
  De beltat no(n) sai engança.
  La çencer es co(m) poscha el mo(n)d causir.
  O no(n) uei clar dels oillç ab q(e)us remir.
  
  [1] Aggiunto in interlinea.
  [2] Aggiunto in interlinea.
  
  • letto 357 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  idem   idem
  I   I
  AB ioi mou lo uers el començ. et
  ab ioi re man efenis. esol qe bona
  fos la fis. bons sai qer lo comença
  menz. car p(er) la bona com(en)çança. me
  uen iois (et) alegrança. p(er)(z)o deu(o)m la
  bona fin graçir. qe toç bons faiç uei
  lauçar al fenir.
  Ab ioi mou lo vers e·l començ,
  et ab ioi reman e fenis;
  e sol qe bona fos la fis,
  bons sai q’er lo començamenz.
  Car per la bona començança
  me ven iois et alegrança;
  per zo deu om la bona fin graçir,
  qe toç bons faiç vei lauçar al fenir.
  
  II   II
  Simapodera ios em uenç
  Meraueill me car osofris
  Qeu nodit enomes bruis.
  P(er) cui soi ta(n)t gais ni iausenç.
  Mas greu uereç finama(n)ça.
  Ses paor eses dopta(n)ça.
  Qa des temom uers ço qa ma fallir.
  P(er) qeu no maus d(e) parlar i(n) ardir.
  
  Si m’apodera ios e·m venç:
  meraveill me, car o sofris,
  q’eu no dit e no·m esbruis
  per cui soi tant gais ni iausenç;
  mas greu vereç fin’amança
  ses paor e ses doptança,
  q’ades tem om vers ço q’ama, fallir,
  per q’eu no·m aus de parlar inardir.
  
  III   III
  
  No(n) es enoiz ni fallimenç.
  Ni uilania ço mes uis.
  Mas dome qa(n)t se fai deuins.
  Daltrui amor econoissenç.
  Enoios eqeus enança.
  Qand faiç enoi ni pesança.
  Çascus se uol de sos mesters fornir.
  Mi co(n)fundeç e uos no(n) uei iauçir.
  
  
  Non es enoiz ni fallimenç
  ni vilania, ço m’es vis,
  mas d’ome qant se fai devins
  d’altrui amor e conoissenç.
  Enoios! E qe·us enança,
  qand faiç enoi ni pesança?
  Çascus se vol de sos mesters fornir;
  mi confundeç, e vos no·n vei iauçir.
  
  IV   IV
  
  Duna ren ma bonda mos senç.
  Qanc null om mo(n) iois nome(n)qis.
  Qeu uolanters nolen mentis.
  Car no(n) es bon ensegnamenç.
  Anç es follia et en fança.
  Qi damor abenena(n)ça.
  Eçalauol ad home descobrir.
  Sel nolinpot oualer os(er)uir.
  
  
  D’una ren m’abonda mos senç:
  q’anc null om mon iois no·m enqis,
  q’eu volanters no l’en mentis;
  car non es bon ensegnamenç,
  anç es follia et enfança,
  qi d’amor a benenança
  e ça la vol ad home descobrir,
  se·l no l’in pot o valer o servir.
  
  V   V
  
  Anc sa bella boca riçenç.
  Non cuidei baisan me trais.
  Car abun dolç baisar maucis.
  Esab (un) autre nomes gairenç
  Astretal mes p(er) scemblança
  Com de peleus la lança.
  Qe del son colp no podiom garir.
  Se p(er) eis loc no sen feçes ferir.
  
  
  Anc sa bella boca riçenç
  non cuidei, baisan me trais,
  car ab un dolç baisar m’aucis,
  e s’ab un autre no m’es gairenç;
  astretal m’es per scemblança
  com de Peleus la lança,
  qe del son colp no podi’om garir,
  se per eis loc no s’en feçes ferir.
  
  VI   VI
  
  Bona domna uostre cors genç.
  Eill u(ost)re beill oillç man co(n)qis.
  El dolç esgard el (lo) genz ris.
  Ela bella cara plaisenç.
  Qant ben ment prendaesma(n)ça
  De beltat no(n) sai engança.
  La çencer es co(m) poscha el mo(n)d causir.
  O no(n) uei clar dels oillç ab q(e)us remir.
  
  
  Bona domna, vostre cors genç
  e·ill vostre beill oillç m’an conqis,
  e·l dolç esgard e llo genz ris,
  e la bella cara plaisenç,
  qant ben m’ent prenda esmança,
  de beltat no·n sai engança:
  la çencer es c’om poscha el mond causir;
  o non vei clar dels oillç ab qe·us remir.

  
  • letto 449 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 440 volte

CANZONIERE I

  • letto 463 volte

Edizione diplomatica

  
     Bernartz de uentedorn.
  AB ioi mou lo uers el comenz. Et ab ioi roma(n)
  efenis. Esol que bona fos la fis. Bons cre qu-
  er lo come(n)samenz. P(er) la bona comenssansa.
  Mi uen iois (et) alegransa. Ep(er) so dei la bona fin
  grazir. Quar totz bons faitz uei lauzar al fenir.

  Si ma podera iois em uenz. Merauillas son
  car sofris. Quar no(n) chant eno(n) esbrois. Cella 
  don sui gais eiauzenz. Mas greu ueires fina
  mansa. Ses paor oses doptansa. Cades tem o(m)
  uasso cama faillir. P(er) queu nomaus de pre-
  iar enardir.

  Ben estai adomnardimenz. Entraol ien em-
  al uezis. Esarditz cors nola fortis. Greu pot es-
  ser pros ni ualenz. P(er) qui el prec naia memb-
  ransa. La bellen cui ai fiansa. Que nos camie
  p(er) paraula nis uir. Que nemics cai fatz den ue
  ia morir.

  Non es enois ni faillimenz. Ni uilania som-
  es uis. Mas dome quan si fai deuis. Dautrui a-
  mor ni conoissenz enuios queus ena(n)sa. Car 
  fag enueg ni pessansa. Chascus si uol de son
  
  
  mestier formir. Mi confondes euos no(n) uei 
  iauzir.

  Duna rem maonda mos senz. Qua(n)c nuls 
  hom mon ioi nom enquis. Q(ue)u uolentiers no
  len me(n)tis. Quar no(m) par bos enseingname(n)z. Anz
  es folli et enfansa. Qui damor abenanansa.
  Q(ue)u uol son cor adautre descobrir. Si no len
  pot oualer oseruir.

  Ia sa bella boca rizenz. No(n) cugei baisan mi 
  trais. Quar ab un douz baissar maucis. Si ab
  autre nomes guirenz. Catretals mes p(er) sembl-
  ansa. Com de pelaus sa lansa. Que de son
  colp no(n) podi hom guerrir. Si autra uetz no(n) 
  sen fezes ferir.

  Bella domna uostre cors genz. Euostre bel
  oill man conquis. El douz esgarz el clar uis. 
  El uostre bos enseingnam(en)z. Que quan ben
  men pren ismansa. De beutat nos trob egan-
  sa. Laienser es del mon al mieu arbir. Oeu no(n) 
  uei dels oillz ab queus remir.

  Bels uezers senes doptansa. Sai que uostres 
  pretz auansa. Que tant sabez de plazer far 
  edir. De uos amar nos pot nuillz hom soffrir.
  
  • letto 350 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernartz de uentedorn.   Bernartz de Ventedorn.
  I   I
  
  AB ioi mou lo uers el comenz. Et ab ioi roma(n)
  efenis. Esol que bona fos la fis. Bons cre qu-
  er lo come(n)samenz. P(er) la bona comenssansa.
  Mi uen iois (et) alegransa. Ep(er) so dei la bona fin
  grazir. Quar totz bons faitz uei lauzar al fenir.
  
  
  Ab ioi mou lo vers e·l comenz, 
  et ab ioi roman e fenis, 
  e sol que bona fos la fis, 
  bons cre qu’er lo comensamenz. 
  Per la bona comenssansa
  mi ven iois et alegransa; 
  e per so dei la bona fin grazir, 
  quar totz bons faitz vei lauzar al fenir.
  
  II   II
  
  Si ma podera iois em uenz. Merauillas son
  car sofris. Quar no(n) chant eno(n) esbrois. Cella 
  don sui gais eiauzenz. Mas greu ueires fina
  mansa. Ses paor oses doptansa. Cades tem o(m)
  uasso cama faillir. P(er) queu nomaus de pre-
  iar enardir.
  
  
  Si m’apodera iois e·m venz: 
  meravillas son car sofris 
  quar non chant e non esbrois 
  cella don sui gais e iauzenz;
  mas greu veires fin’amansa 
  ses paor o ses doptansa, 
  c’ades tem om vas so c’ama, faillir, 
  per qu’eu no·m aus de preiar enardir.
  
  III   III
  
  Ben estai adomnardimenz. Entraol ien em-
  al uezis. Esarditz cors nola fortis. Greu pot es-
  ser pros ni ualenz. P(er) qui el prec naia memb-
  ransa. La bellen cui ai fiansa. Que nos camie
  p(er) paraula nis uir. Que nemics cai fatz den ue
  ia morir.
  
  
  Ben estai a domn’ardimenz 
  entr’aol ien e mal vezis; 
  e s’arditz cors no l’afortis, 
  greu pot esser pros ni valenz; 
  per qu’ie·l prec, n’aia membransa 
  la bell’en cui ai fiansa, 
  que no·s camie per paraula ni·s vir, 
  qu’enemics c’ai, fatz d’enveia morir.
  
  IV   IV
  
  Non es enois ni faillimenz. Ni uilania som-
  es uis. Mas dome quan si fai deuis. Dautrui a-
  mor ni conoissenz enuios queus ena(n)sa. Car 
  fag enueg ni pessansa. Chascus si uol de son
  mestier formir. Mi confondes euos no(n) uei 
  iauzir.
  
  
  Non es enois ni faillimenz 
  ni vilania, so m’es vis, 
  mas d’ome, quan si fai devis 
  d’autrui amor ni conoissenz. 
  Enuios! Que·us enansa, 
  car fag enueg ni pessansa? 
  Chascus si vol de son mestier formir; 
  mi confondes, e vos no·n vei iauzir.
  
  V   V
  
  Duna rem maonda mos senz. Qua(n)c nuls 
  hom mon ioi nom enquis. Q(ue)u uolentiers no
  len me(n)tis. Quar no(m) par bos enseingname(n)z. Anz
  es folli et enfansa. Qui damor abenanansa.
  Q(ue)u uol son cor adautre descobrir. Si no len
  pot oualer oseruir.
  
  
  D’una rem m’aonda mos senz: 
  qu’anc nuls hom mon ioi no·m enquis, 
  qu’eu volentiers no l’en mentis; 
  quar no·m par bos enseingnamenz, 
  anz es folli’et enfansa, 
  qui d’amor a benanansa
  qu’eu vol son cor ad autre descobrir, 
  si no l’en pot o valer o servir.
  
  VI   VI
  
  Ia sa bella boca rizenz. No(n) cugei baisan mi 
  trais. Quar ab un douz baissar maucis. Si ab
  autre nomes guirenz. Catretals mes p(er) sembl-
  ansa. Com de pelaus sa lansa. Que de son
  colp no(n) podi hom guerrir. Si autra uetz no(n) 
  sen fezes ferir.
  
  
  Ia sa bella boca rizenz 
  non cugei baisan mi trais, 
  quar ab un douz baissar m’aucis, 
  si ab autre no m’es guirenz; 
  c’atretals m’es per semblansa 
  com de Pelaus sa lansa, 
  que de son colp non podi’hom guerrir, 
  si autra vetz non s’en fezes ferir.
  
  VII   VII
  
  Bella domna uostre cors genz. Euostre bel
  oill man conquis. El douz esgarz el clar uis. 
  El uostre bos enseingnam(en)z. Que quan ben
  men pren ismansa. De beutat nos trob egan-
  sa. Laienser es del mon al mieu arbir. Oeu no(n) 
  uei dels oillz ab queus remir.
  
  
  Bella domna, vostre cors genz 
  e vostre bel oill m’an conquis, 
  e·l douz esgarz e·l clar vis, 
  e·l vostre bos enseingnamenz, 
  que quan ben m’en pren ismansa, 
  de beutat no·s trob egansa: 
  la ienser es del mon al mieu arbir, 
  o eu non vei dels oillz ab que·us remir.
  
  VIII   VIII
  
  Bels uezers senes doptansa. Sai que uostres 
  pretz auansa. Que tant sabez de plazer far 
  edir. De uos amar nos pot nuillz hom soffrir.
  
  
  Bels Vezers, senes doptansa 
  sai que vostres pretz avansa, 
  que tant sabez de plazer far e dir: 
  de vos amar no·s pot nuillz hom soffrir.
  
  • letto 345 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 332 volte

CANZONIERE K

  • letto 482 volte

Edizione diplomatica

    Bernart de uentedorn.
  AB ioi mou lo uers el comenz. Et ab ioi re-
  man efenis. Esol que bona fos la fis. Bons
  cre quer lo come(n)same(n)z. Per la bona come(n)san-
  sa. Mi uen iois et alegransa. Eper so dei la bo-
  na fin grazir. Qar toz bons faiz uei lauzar al 
  fenir.

  Si ma podera iois em uenz. Merauillas son
  car soffris. Qar no(n) chant eno(n) esbrois. Cella 
  don sui gais eiauzenz. Mas greu ueires fina-
  mansa. Ses paor oses doptansa. Cades temo(m)
  uasso cama faillir. Per quieu no maus de p(re)
  iar enardir.

  Ben estai adomnardime(n)z. Entraol ien emal
  uezis. esarditz cors nola fortis. Greu pot esser
  pros ni ualenz. Per qui el prec naia menbra(n)s-
  sa. La bellen cui ai fiansa. Que nos camie per
  paraula nis uir. Que nemics cai faz den ue-
  ia morir.

  Non es enois ni faillime(n)z. Ne uilania som-
  es uis. Mas dome quan si fai deuis. Dautrui
  amor ni conoissenz. enuios queus enansa.
  Car fag enueg ni pesansa. Chascus si uol
  de son mestier formir. Mi confondes euos
  non uei iauzir.

  Duna ren maonda mos senz. Qanc nuls
  hom mon ioi nom enquis. Queu uolu(n)tiers
  no len mentis. Qar no(m) par bos ensei(n)gnam(en)z.
  Anz es folli et enfansa. Qui damor abenan-
  ansa. Queu uol son cor adautre descobrir. Si
  no len pot o ualer o seruir.

  Ia sa bella boca rizenz. Non cugei baisan
  mi trais. Quar ab un douz baisar maucis.
  Si ab autre non ies guirenz. Catretals mes
  per semblansa. Com de pelaus sa lansa. Q(ue) 
  de son colp no(n) podi hom guerrir. Si autra 
  uez no(n) sen fezes ferir.

  Bella domna uostre cors genz. Euostre bel
  oill man co(n)quis. El douz esgarz elo clar 
  uis. El uostre bos enseingname(n)z. Qe qan
  ben men pren ismansa. De beutat nos trob
  egansa. laienser es del mon al mieu arbir.
  Oeu no(n) uei dels oillz ab queus remir.

  Bels uezers senes doptanssa. Sai que uo-
  stres prez auanssa. Que tant sabez de pla-
  zer far edir. De uos amar nos pot nuillz ho(m)
  soffrir.
  
  • letto 343 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernart de uentedorn.   Bernart de Ventedorn.
  I   I
  
  AB ioi mou lo uers el comenz. Et ab ioi re-
  man efenis. Esol que bona fos la fis. Bons
  cre quer lo come(n)same(n)z. Per la bona come(n)san-
  sa. Mi uen iois et alegransa. Eper so dei la bo-
  na fin grazir. Qar toz bons faiz uei lauzar al 
  fenir.
  
  
  Ab ioi mou lo vers e·l comenz 
  et ab ioi reman e fenis;
  e sol que bona fos la fis, 
  bons cre qu’er lo comensamenz. 
  Per la bona comensansa 
  mi ven iois et alegransa; 
  e per so dei la bona fin grazir, 
  qar toz bons faiz vei lauzar al fenir.
  
  II   II
  
  Si ma podera iois em uenz. Merauillas son
  car soffris. Qar no(n) chant eno(n) esbrois. Cella 
  don sui gais eiauzenz. Mas greu ueires fina-
  mansa. Ses paor oses doptansa. Cades temo(m)
  uasso cama faillir. Per quieu no maus de p(re)
  iar enardir.
  
  
  Si m’apodera iois e·m venz: 
  meravillas so car soffris, 
  qar non chant e non esbrois 
  cella don sui gais e iauzenz; 
  mas greu veires fin’amansa 
  ses paor o ses doptansa, 
  c’ades tem om vas so c’ama, faillir, 
  per qu’ieu no·m aus de preiar enardir.
  
  III   III
  
  B
en estai adomnardime(n)z. Entraol ien emal
  uezis. esarditz cors nola fortis. Greu pot esser
  pros ni ualenz. Per qui el prec naia menbra(n)s-
  sa. La bellen cui ai fiansa. Que nos camie per
  paraula nis uir. Que nemics cai faz den ue-
  ia morir.
  
  
  Ben estai a domn’ardimenz 
  entr’aol ien e mal vezis; 
  e s’arditz cors no l’afortis, 
  greu pot esser pros ni valenz; 
  per qu’ie·l prec n’aia menbranssa 
  la bell’en cui ai fiansa, 
   que no·s camie per paraula ni·s vir, 
  qu’enemics c’ai faz d’enveia morir.
  
  IV   IV
  
  Non es enois ni faillime(n)z. Ne uilania som-
  es uis. Mas dome quan si fai deuis. Dautrui
  amor ni conoissenz. enuios queus enansa.
  Car fag enueg ni pesansa. Chascus si uol
  de son mestier formir. Mi confondes euos
  non uei iauzir.
  
  
  Non es enois ni faillimenz 
  ne vilania, so m’es vis, 
  mas d’ome, quan si fai devis 
  d’autrui amor ni conoissenz. 
  Enuios! Que·us enansa,
  car fag enveg ni pesansa? 
  Chascus si vol de son mestier formir; 
  mi confondes, e vos no·n vei iauzir.
  
  V   V
  
  Duna ren maonda mos senz. Qanc nuls
  hom mon ioi nom enquis. Queu uolu(n)tiers
  no len mentis. Qar no(m) par bos ensei(n)gnam(en)z.
  Anz es folli et enfansa. Qui damor abenan-
  ansa. Queu uol son cor adautre descobrir. Si
  no len pot o ualer o seruir.
  
  
  D’una ren m’aonda mos senz: 
  q’anc nuls hom mon ioi no·m enquis, 
  qu’eu voluntiers no l’en mentis; 
  qar no·m par bos enseingnamenz,
  anz es folli’et enfansa, 
  qui d’amor a benanansa
  qu’eu vol son cor ad autre descobrir, 
  si no l’en pot o valer o servir.
  
  VI   VI
  
  Ia sa bella boca rizenz. Non cugei baisan
  mi trais. Quar ab un douz baisar maucis.
  Si ab autre non ies guirenz. Catretals mes
  per semblansa. Com de pelaus sa lansa. Q(ue)
  de son colp no(n) podi hom guerrir. Si autra 
  uez no(n) sen fezes ferir.
  
  Ia sa bella boca rizenz
  non cugei baisan mi trais, 
  quar ab un douz baisar m’aucis,
  si ab autre non i es guirenz; 
  c’atretals m’es per semblansa 
  com de Pelaus sa lansa, 
  que de son colp non podi’hom guerrir, 
  si autra vez non s’en fezes ferir.
  
  VII   VII
  
  Bella domna uostre cors genz. Euostre bel
  oill man co(n)quis. El douz esgarz elo clar 
  uis. El uostre bos enseingname(n)z. Qe qan
  ben men pren ismansa. De beutat nos trob
  egansa. laienser es del mon al mieu arbir.
  Oeu no(n) uei dels oillz ab queus remir.
  
  
  Bella domna, vostre cors genz 
  e vostre bel oill m’an conquis, 
  e·l douz esgarz e lo clar vis, 
  e·l vostre bos enseingnamenz, 
  qe qan ben m’en pren ismansa, 
  de beutat no·s trob egansa: 
  la ienser es del mon al mieu arbir,
  o eu non vei dels oillz ab que·us remir.
  
  VIII   VIII
  
  Bels uezers senes doptanssa. Sai que uo-
  stres prez auanssa. Que tant sabez de pla-
  zer far edir. De uos amar nos pot nuillz ho(m)
  soffrir.
  
  
   Bels Vezers, senes doptanssa 
  sai que vostres prez avanssa, 
  que tant sabez de plazer far e dir: 
  de vos amar no·s pot nuillz hom soffrir.
  
  • letto 358 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 332 volte

CANZONIERE L

  • letto 406 volte

Edizione diplomatica

  
  Abjoi mou louers ecomenz  
Bernart daue(n)tador.
  Ezenjoi reman efenis. Esol q(e) bona
  fos lafis. Bon crej q(e)s lo com(en)chamentz.
  P(er)labona com(en)cha(n)cha. Maue joi ealegra(n)cha
  Edei percho la bonafe graszir Q(e) totz bos
  faich uej lauszar alfenir.
 


  Si mapod(e)ra joi em uenz. Merauill me
  qarosoffris. Qar no dich onomen esbruis
  P(er)qui soi ta(n) gais ejauszentz. Mais greu
  uerresz finama(n)cha. Ses paor eses dopta(n)
  cha. Qades tem ho(m) uas bo(n) ama faillir
  P(er)qieu nomaus d(e)parlar en hardir.


  Dvna re mauo(n)da mo(s) senz Qa(n)c n(us) ho(m)
  mo(n)joi nom(en)qis. Q(e) uolo(n)tiers noilen m(en)tis.
  Q(e) nom par bos esseignhamenz. Ansz
  es folia ez enfancha Q(e) damor ha ben
  ana(n)cha. Eja lauol a home d(e)scubrir
  Sinoi lenpod ualer ou ss(er)uir.

  Noes enoj ni faillimentz. Ni uillania
  ço mes uis. Mas dome qa(n) sefai deuis.
  Dautrui amor econoissentz. Enojos
  eq(e) uos ena(n)cha. Qa(n) faiz enoi nepesancha
  Chas(cus) seuol d(e)somestier fromir. Mi (con)
  fundesz euo(s) no uej jauszir  
  

  Ben seschai ado(m)na hardimentz. Entrauols
  gentz emalueszis. Q(e) se bos cor nolafortis
  Grieupod esser pro(s) niualentz. P(er) qieu preg
  nhaja m(en)brancha. La bella encui ai fia(n)cha.
  Q(e) nos cha(n)ge per paraulas nesuir.
  Q(e)nemis qhai. fach denueja morir.
 


  Bona do(m)na luostre cors gentz. Eliuostre
  bels oill mhan (con)qis. li beill scembla(n)s eli
  dousz ris. Ela bella bocha rientz q(e)[1] Qant
  be m(en) prend esma(n)cha De beltatz no li sai
  egancha. La genchor esz qho(m) puoscha.
  el mo(n)d chauszir. Eno iuei clar dels oillz
  ab q(e) us remir.


  Ja sa bella bocha rientz. No cutjei
  baiszan me trais. Qab un sol dousz ba
  iszar maucis. Esabautre nom es gua
  rentz. Aissamen mes per scembla(n)cha.
  Co(m) d(e) pelleu la la(n)cha Q(e) d(e)lsieu colp no
  podia ho(m)[2] garir. Si autra uez nosen
  fezes ferir.

  Bel ueszer ses doptancha. Uei q(e) uostre
  p(re)z ena(n)cha Q(e) tan sabetz d(e) plaszer far
  edir Nuillz ho(m) nos pot d(e) uo(s) amar soffrir. 
 
[1] Probabile aggiunta successiva.
[2] Aggiunto in interlinea.
  • letto 360 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernart daue(n)tador.   Bernart da Ventador.
  I   I
  Abioi mou louers ecomenz
  Ezenioi reman efenis. Esol q(e) bona
  fos lafis. Bon crej q(e)s lo com(en)chamentz.
  P(er)labona com(en)cha(n)cha. Maue ioi ealegra(n)cha
  Edei percho la bonafe graszir Q(e) totz bos
  faich uej lauszar alfenir.
  
  
  Ab ioi mou lo vers e comenz,
  ez en ioi reman e fenis;
  e sol qe bona fos la fis,
  bon crei q’es lo comenchamentz.
  Per la bona comenchancha
  m’ave ioi e alegrancha;
  e dei per cho la bona fe graszir,
  qe totz bos faich, vei lauszar al fenir.
  
  II   II
  
  S
i mapod(e)ra ioi em uenz. Merauill me
  qarosoffris. Qar no dich onomen esbruis
  P(er)qui soi ta(n) gais ejauszentz. Mais greu
  uerresz finama(n)cha. Ses paor eses dopta(n)
  cha. Qades tem ho(m) uas bo(n) ama faillir
  P(er)qieu nomaus d(e)parlar en hardir.
  
  
  Si m’apodera ioi e·m venz
  meravill me qar o soffris,
  qar no dich o no m’en esbruis
  per qui soi tan gais e jauszentz;
  mais greu verresz fin’amancha
  ses paor e ses doptancha,
  q’ades tem hom vas bon ama, faillir,
  per q’ieu no·m aus de parlar enhardir.
  
  III   III
  Dvna re mauo(n)da mo(s) senz. Qa(n)c n(us) ho(m)
  mo(n)joi nom(en)qis. Q(e) uolo(n)tiers noilen m(en)tis.
  Q(e) nom par bos esseignhamenz. Ansz
  es folia ez enfancha. Q(e) damor ha ben
  ana(n)cha. Ejalauol a home d(e)s cubrir
  Sinoi lenpod ualer ou ss(er)uir.
  
  D’una re m’auonda mos senz:
  q’anc nus hom mon ioi no·m enqis,
  qe volontiers no·i l’en mentis;
  qe no·m par bos esseignhamenz,
  ansz es folia ez enfancha,
  qe d’amor ha benanancha
  e ja la vol a home descubrir,
  si no i l’en pod valer ou sservir.
  
  IV   IV
  
  Noes enoj ni faillimentz. Ni uillania
  ço mes uis. Mas dome qa(n) sefai deuis.
  Dautrui amor econoissentz. Enojos
  eq(e) uos ena(n)cha. Qa(n) faiz enoi nepesancha
  Chas(cus) seuol d(e)somestier fromir. Mi (con)
  fundesz euo(s) no uej jauszir 
  
  No es enoj ni faillimentz
  ni villania, ço m’es vis,
  mas d’ome, qan se fai devis
  d’autrui amor e conoissentz.
  Enojos! e qe vos enancha
  qan faiz enoi ne pesancha?
  Chascus se vol de so mestier fromir;
  mi confundesz, e vos no vej jauszir. 
  
  V   V
  
  B
en seschai ado(m)na hardimentz. Entrauols
  gentz emalueszis. Q(e) se bos cor nolafortis
  Grieupod esser pro(s) niualentz. P(er) qieu preg
  nhaia m(en)brancha. La bella encui ai fia(n)cha.
  Q(e) nos cha(n)ge per paraulas nesuir.
  Q(e)nemis qhai fach denueja morir.
  
 
  Ben s’eschai a domna hardimentz
  entr’avols gentz e mal veszis;
  qe, se bos cor no l’afortis,
  grieu pod esser pros ni valentz;
  per q’ieu preg n’haia menbrancha
  la bella en cui ai fiancha,
  que no·s change per paraulas ne·s vir,
  q’enemis q’hai, fach d’enveja morir.
  
  VI   VI
 
  B
ona do(m)na luostre cors gentz. Eliuostre
  bels oill mhan (con)qis. li beill scembla(n)s eli
  dousz ris. Ela bella bocha rientz q(e) Qant
  be m(en) prend esma(n)cha De beltatz no li sai
  egancha. La genchor esz qho(m) puoscha.
  el mo(n)d chauszir. Eno iuei clar dels oillz
  ab q(e) us remir.
  
  
  Bona domna, ·l vostre cors gentz
  e li vostre bels oill m’han conqis,
  li beill scemblans e li dousz ris,
  e la bella bocha rientz
  qe, qant be m’en prend esmancha,
  de beltatz no li sai egancha:
  la genchor esz q’hom puoscha el mond chauszir,
  e no i vei clar dels oillz ab qe·us remir.
  
  VII   VII
  
  J
a sa bella bocha rientz. No cutgei
  baiszan me trais. Qab un sol dousz ba
  iszar maucis. Esabautre nom es gua
  rentz. Aissamen mes per scembla(n)cha.
  Co(m) d(e) pelleu la la(n)cha Q(e) d(e)lsieu colp no
  podia ho(m) garir. Si autra uez nosen
  fezes ferir.
  
  Ja sa bella bocha rientz
  no cutgei baiszan me trais,
  q’ab un sol dousz baiszar m’aucis,
  e s’ab autre no·m es guarentz,
  aissamen m’es per scemblancha
  com de Pelleu la lancha,
  qe del sieu colp no podia hom garir,
  si autra vez no s’en fezes ferir.
  
  VIII   VIII
  Bel ueszer ses doptancha. Uei q(e) uostre
  p(re)z ena(n)cha Q(e) tan sabetz d(e) plaszer far
  edir Nuillz ho(m) nos pot d(e) uo(s) amar soffrir.
  
  Bel Veszer, ses doptancha
  vei qe vostre prez enancha,
  qe tan sabetz de plaszer far e dir:
  nuillz hom no·s pot de vos amar soffrir.
  
  • letto 330 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 310 volte

CANZONIERE M

  • letto 455 volte

Edizione diplomatica

  
  AB ioi mou lo uers
  e comenz. eab ioi
  reman e fenis. e
  sol qe bona fos la
  fis. per bon tenc lo comen
  samenz. per la bona comen
  sansa. mi uen iois e alegra(n)sa.
  pero deu hom la bona fin g(ra)
  zir. qar totz bons fatz uei lau
  zar al fenir.
  
  

  
 
  S
I ma podera iois e uenz. me
  rauilhaes con ho sofris. qieu
  non dic ni non esbruis. per
  qieu sui tan gais e iauzenz.
  qa grieu ueires finamansa.
  ses paor e ses duptansa. q(a)des
  tem hom uas zo qama fail
  
  
  hir. per qieu no maus de par
  lar en ardir.
  

  
  NOn es enueiz ni failhimenz.
  ni uilania so mes uis. mas
  dome qan si fai deuis. dautrui
  amor e conoisenz. enoios e
  quisenansa. de far ennuei
  ni pesansa. chascus si uol de
  son mestier formir. mi con
  fondetz e uos no(n) uei iauzir.
  

  
  BEn couen a domnardimenz.
  entrauol(s) gens e mals uens.
  qar se bos cors no lafort… gr
  eu pot esser pros ni ualenz. pe
  ro prec naia menbransa. la
  bellaen cui ai fiansa. qe nos
  camie per pauraulas nis uir.
  qel enemics fatz denueia mo
  rir.
  

  
  IA sa bella boca rizenz. non cugi
  ei baissan mi trais. qar ab un
  dous baissar mauçis. sab un
  autre no mes garens. qatresi 
  mes per semblansa. con de pe
  leu la la(n)sa. qe del sieu colp no
  podiom garir. si autra uez no
  
  
  sen fes referir. 
  

  
  BElla domna uostre cors genz.
  e uostre belh hueilh man co(n)
  qis. el dous esgar e le clars uis.
  el uostre bel parlars plasenz.
  qar qan ben men pren esma(n)sa.
  de beltat nos trueb engansa.
  la gencer es qentot lo mo(n) si
  mir. ono(n) uei clar dels hueilhs
  ab qieus remir.
  

  
  BEl uezers senes duptansa. gar
  datz con uos pretz enansa. qe
  tan sabetz de plazers far e dir.
  nulls hom nos pot de uos a
  mar sufrir.
  
  • letto 409 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I   I
  
  AB ioi mou lo uers
  e comenz. eab ioi
  reman e fenis. e
  sol qe bona fos la
  fis. per bon tenc lo comen
  samenz. per la bona comen
  sansa. mi uen iois e alegra(n)sa.
  pero deu hom la bona fin g(ra)
  zir. qar totz bons fatz uei lau
  zar al fenir.
  
  
  Ab ioi mou lo vers e comenz, 
  e ab ioi reman e fenis; 
  e sol qe bona fos la fis, 
  per bon tenc lo comensamenz. 
  Per la bona comensansa 
  mi ven iois e alegransa;
  pero deu hom la bona fin grazir, 
  qar totz bons fatz vei lauzar al fenir.
  
  II   II
  
  SI ma podera iois e uenz. me
  rauilhaes con ho sofris. qieu
  non dic ni non esbruis. per
  qieu sui tan gais e iauzenz.
  qa grieu ueires finamansa.
  ses paor e ses duptansa. q(a)des
  tem hom uas zo qama fail
  hir. per qieu no maus de par
  lar en ardir.
  
  
  Si m’apodera iois e venz: 
  meravilha es con ho sofris 
  q’ieu non dic ni non esbruis 
  per q’ieu sui tan gais e iauzenz;
  qa grieu veires fin’amansa
  ses paor e ses duptansa, 
  q’ades tem hom vas zo q’ama, failhir, 
  per q’ieu no·m aus de parlar enardir.
  
  III   III
  
  NOn es enueiz ni failhimenz.
  ni uilania so mes uis. mas
  dome qan si fai deuis. dautrui
  amor e conoisenz. enoios e
  quisenansa. de far ennuei
  ni pesansa. chascus si uol de
  son mestier formir. mi con
  fondetz e uos no(n) uei iauzir.
  
  
  Non es enveiz ni failhimenz
  ni vilania, so m’es vis, 
  mas d’ome, qan si fai devis 
  d’autrui amor e conoisenz. 
  Enoios! E quis enansa 
  de far ennuei ni pesansa? 
  Chascus si vol de son mestier formir; 
  mi confondetz, e vos no·n vei iauzir.
  
  IV   IV
  
  BEn couen a domnardimenz.
  entrauol(s) gens e mals uens.
  qar se bos cors no lafort… gr
  eu pot esser pros ni ualenz. pe
  ro prec naia menbransa. la
  bellaen cui ai fiansa. qe nos
  camie per pauraulas nis uir.
  qel enemics fatz denueia mo
  rir.
  
  
  Ben coven a domn’ardimenz
  entr’avols gens e mals vens;
  qar se bos cors no l’afort… 
  greu pot esser pros ni valenz; 
  pero prec n’aia menbransa 
  la bella en cui ai fiansa, 
  qe no·s camie per pauraulas ni·s vir,
  qe l’enemics fatz d’enveia morir.
  
  V   V
  
  IA sa bella boca rizenz. non cugi
  ei baissan mi trais. qar ab un
  dous baissar mauçis. sab un
  autre no mes garens. qatresi 
  mes per semblansa. con de pe
  leu la la(n)sa. qe del sieu colp no
  podiom garir. si autra uez no
  sen fes referir. 
  
  
  Ia sa bella boca rizenz 
  non cugiei baissan mi trais, 
  qar ab un dous baissar m’auçis, 
  s’ab un autre no m’es garens; 
  q’atresi m’es per semblansa
  con de Peleu la lansa, 
  qe del sieu colp no podi’om garir, 
  si autra vez no s’en fes referir. 
  
  VI   VI
  
  BElla domna uostre cors genz.
  e uostre belh hueilh man co(n)
  qis. el dous esgar e le clars uis.
  el uostre bel parlars plasenz.
  qar qan ben men pren esma(n)sa.
  de beltat nos trueb engansa.
  la gencer es qentot lo mo(n) si
  mir. ono(n) uei clar dels hueilhs
  ab qieus remir.
  
  
  Bella domna, vostre cors genz
  e  vostre belh hueilh m’an conqis, 
  e·l dous esgar e le clars vis, 
  e·l vostre bel parlars plasenz,
  qar, qan ben m’en pren esmansa,
  de beltat no·s trueb engansa:
  la gencer es q’en tot lo mon si mir, 
  o non vei clar dels hueilhs ab qie·us remir.
  
  VII   VII
  
  BEl uezers senes duptansa. gar
  datz con uos pretz enansa. qe
  tan sabetz de plazers far e dir.
  nulls hom nos pot de uos a
  mar sufrir.
  
  
  Bel Vezers, senes duptansa, 
  gardatz con vos pretz enansa, 
  qe tan sabetz de plazers far e dir:
  nulls hom no·s pot de vos amar sufrir.
   
  • letto 342 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 349 volte

CANZONIERE P

  • letto 490 volte

Edizione diplomatica

  
   Bernard.
  AB zoi mou lo uers el comenz
    Et ab zoi remaing e fenis
  Et sol qe bona fos la fis
  Bons teng qes los comensamenz
  Per la bona come(n)cansa
  Mi uen iois e alegransa
  E per zo dei la bon fin grazir
  
   
 Car toz bons faiz uei laudar al fenir

  Si ma podera ioi em uenz
  Chem merueilh car o sofris
  Qar non o dic e non es bruis
  Per qe soi tan gais ni zauzen
  Mais greu ueirez fin amansa
  Ses paor e ses doptansa
  Qa des tem hom ues zo qama fallir
  Per qeu no maus del parlar en a(r)dir

  Duna ren ma uonda mos senz
  Qanc nuls hom mon zoi non enqis
  Qeu uolentier no len mentis
  Qe no(m) par bon enseignamenz
  Anz es folia enfansa
  Qi damor a benenansa
  Qe ia lo uol ad home descobrir
  Sil no len pod o ualer o seruir

  Non es enois ni fallimenz
  Ni uilania zo mes uis
  Mais dome qan se fai deuis
  Dautrui amor e conoisenz
  Enoios e qeus enansa
  Sim faiz enois ni pesansa
  Zanscuns se uol de son mester fornir
  Mi confondes e uos no(n) uei zausir

  Ben (con)uen a do(m)pna ardimen
  Entre auols genz e mal uezins
  Qe si bon cor nola fortis
  Greu pod esser pros ni ualenz
  Per qeu preg maia en membransa
  La bella en cui ai fiansa
  Qe nos canges p(er) paraulas nes uir
  Qels enemicx faz denueia morir

  Ia sa bella bocha rienz
  Non cuidei baisan me trais
  Qab un sol dolz baisar maucis
  Et sab altre no(n) mes garenz
  Eissamen mes per senblansa
  Com de peraus la lansa
  Qe del seu colp no(n) podi hom garir
  Se per eis loc no sen fezes ferir

  Bella do(m)nal uostre cors genz
  E ill uostre bel oill man conqis
  
  
  Li bel senblant e li dolz ris
  Et la bella boza rienz
  Qan ben men prend a esmenansa
  De beutat non sai engansa
  La genzer es quom anc pogues chausir
  Et non uei clar dels oillz ab qe os remir.

  Bel uezer senes doptansa
  Uei qel uostre prez ena(n)sa
  Qe tant sabez de plaser far e dir
  Nulz hom nos pot de uos amar sufrir
  
  • letto 347 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernard.   Bernard.
  I   I
  
  AB zoi mou lo uers el comenz
  Et ab zoi remaing e fenis
  Et sol qe bona fos la fis
  Bons teng qes los comensamenz
  Per la bona come(n)cansa
  Mi uen iois e alegransa
  E per zo dei la bon fin grazir
  Car toz bons faiz uei laudar al fenir
  
  
  Ab zoi mou lo cers e·l comenz,
  et ab zoi remaing e fenis;
  et sol qe bona fos la fis,
  bons teng q’es los comensamenz.
  Per la bona comencansa
  mi ven iois e alegransa;
  e per zo dei la bon fin grazir,
  car toz bons faiz vei laudar al fenir.
  
  II   II
  
  Si ma podera ioi em uenz
  Chem merueilh car o sofris
  Qar non o dic e non es bruis
  Per qe soi tan gais ni zauzen
  Mais greu ueirez fin amansa
  Ses paor e ses doptansa
  Qa des tem hom ues zo qama fallir
  Per qeu no maus del parlar en a(r)dir
  
  
  Si m’apodera ioi e·m venz,
  che·m merveilh car o sofris
  qar non o dic e non esbruis
  per qe soi tan gais ni zauzen;
  mais greu veirez fin’amansa
  ses paor e ses doptansa,
  q’ades tem hom ves zo q’ama, fallir,
  per q’eu no m’aus del parlar enardir.
  
  III   III
  
  Duna ren ma uonda mos senz
  Qanc nuls hom mon zoi non enqis
  Qeu uolentier no len mentis
  Qe no(m) par bon enseignamenz
  Anz es folia enfansa
  Qi damor a benenansa
  Qe ia lo uol ad home descobrir
  Sil no len pod o ualer o seruir
  
  
  D’una ren m’auonda mos senz:
  q’anc nuls hom mon zoi non enqis,
  q’eu volentier no l’en mentis;
  qe no·m par bon enseignamenz,
  anz es folia, enfansa,
  qi d’amor a benenansa
  qe ia lo vol ad home descobrir,
  si·l no l’en pod o valer o servir.
  
  IV   IV
  
  Non es enois ni fallimenz
  Ni uilania zo mes uis
  Mais dome qan se fai deuis
  Dautrui amor e conoisenz
  Enoios e qeus enansa
  Sim faiz enois ni pesansa
  Zanscuns se uol de son mester fornir
  Mi confondes e uos no(n) uei zausir
  
  
  Non es enois ni fallimenz
  ni vilania zo m’es vis,
  mais d’ome, qan se fai devis
  d’autrui amor e conoisenz.
  Enoios! E qe·us enansa,
  si·m faiz enois ni pesansa?
  Zanscuns se vol de son mester fornir;
  mi confondes, e vos no·n vei zausir.
  
  V   V
  
  Ben (con)uen a do(m)pna ardimen
  Entre auols genz e mal uezins
  Qe si bon cor nola fortis
  Greu pod esser pros ni ualenz
  Per qeu preg maia en membransa
  La bella en cui ai fiansa
  Qe nos canges p(er) paraulas nes uir
  Qels enemicx faz denueia morir
  
  
  Ben conven a dompna ardimen
  entre avols genz e mal vezins;
  qe si bon cor no l’afortis,
  greu pod esser pros ni valenz;
  per q’eu preg, m’aia en membransa
  la bella en cui ai fiansa,
  qe no·s canges per paraulas ne·s vir,
  qe·ls enemicx faz d’enveia morir.
  
  VI   VI
  
  Ia sa bella bocha rienz
  Non cuidei baisan me trais
  Qab un sol dolz baisar maucis
  Et sab altre no(n) mes garenz
  Eissamen mes per senblansa
  Com de peraus la lansa
  Qe del seu colp no(n) podi hom garir
  Se per eis loc no sen fezes ferir
  
  
  Ia sa bella bocha rienz
  non cuidei baisan me trais,
  q’ab un sol dolz baisar m’aucis,
  et s’ab altre non m’es garenz;
  eissamen m’es per senblansa
  com de Peraus la lansa,
  qe del seu colp non podi’hom garir,
  se per eis loc no s’en fezes ferir.
  VII   VII
  
  Bella do(m)nal uostre cors genz
  E ill uostre bel oill man conqis
  Li bel senblant e li dolz ris
  Et la bella boza rienz
  Qan ben men prend a esmenansa
  De beutat non sai engansa
  La genzer es quom anc pogues chausir
  Et non uei clar dels oillz ab qe os remir.
  
  
  Bella domna, ·l vostre cors genz
  e·ill vostre bel oill m’an conqis,
  li bel senblant e li dolz ris,
  et la bella boza rienz,
  qan ben m’en prend a esmenansa,
  de beutat no·n sai engansa:
  la genzer es qu’om anc pogues chausir,
  et non vei clar dels oillz ab qe·os remir.
  
  VIII   VIII
  
  Bel uezer senes doptansa
  Uei qel uostre prez ena(n)sa
  Qe tant sabez de plaser far e dir
  Nulz hom nos pot de uos amar sufrir
  
  
  Bel Vezer, senes doptansa
  vei qe·l vostre prez enansa,
  qe tant sabez de plaser far e dir:
  nulz hom no·s pot de vos amar sufrir.
  
  • letto 294 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 340 volte

CANZONIERE Q

  • letto 458 volte

Edizione diplomatica

 
  Bernardo adue(n)tat
  Ab ioi meu lo uers el començ
  Et ab ioi reman...
  E sol qe bona fos la …
  Bos teng qe sial començamenç
  Car de la bona començança
  Mi uen iois et allegrança
  E p(er) ço dei la bona fin graçir
  Qe toç bos faç liei laudar alfenir

  Si ma podera iois em uenç
  Qem mirauil co(n)sil soffris
  Car no(n) dic et no(n) es bruis
  Ço don sui tan ric (et) iausenç
  Mas greu ueireç finamança
  Ses paor eses doptança
  Qa des tem hom ues son amic fallir
  P(er) qeu no maus de parlar en ardir

  Duna ren auonda mon senç
  Qanc nuls hom mo(n) ioi nome(n)qis
  Qe uolentiers nolen me(n)tis
  Ne no(m) par bon ensegname(n)ç
  Ans es folia (et)enfança
  Qi damor abene(n)nança
  Qi uol ad autre tuç son cor descobrir
  Sil nollen pot o ualer oseruir

  Ben se schai ado(m)nardime(n)t
  En trauol genç (et) mal uesis
  E sardiç cor nola f…
  Greu pot esser pro…alenç
  Du(n)t prec qe naia …rança
  La bella en cu…
  Qe nos camge p(er) paraulas ne uir
  Me nemis qai faç de(n) ueia morir
  
 
  […][1]nc sa bella bocha r…ç
  Non …
  …
  Se … no me stai guirenç
  Qat… fezes …
  Come de piraus la …
  Qe dun seu colp no(n) podia …
  Si autra ueç no(n) sen fedes fe…

  Bella do(m)na uostre cors genç
  E uostre beus oil ma conqis
  E le dolç baisar el gent ris
  E la bella bocha ridens
  Qe qant il men pren esmança
  De beltat non trob esgança
  La genser es co(m) posca el mo(n)t chausir
  Au no(n) uei clar des oils abqeos remir

  Non es enoi ni faillimenç
  Ni uellania ço mes uis
  Mais domes qant se fai deuis
  Dautrui amor e conoissenç
  Enoios aqeos enança
  Sim faiç enoi et pesança
  Cascun se uol de son mester formir
  Mi co(n)fondeç (et) uos no uei iaudir
  
  [1] Manca la A iniziale.
  • letto 382 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernardo adue(n)tat   Bernardo ad Ventat  
  I   I
 
  A
b ioi meu lo uers el començ
  Et ab ioi reman…
  E sol qe bona fos la …
  Bos teng qe sial començamenç
  Car de la bona començança
  Mi uen iois et allegrança
  E p(er) ço dei la bona fin graçir
  Qe toç bos faç liei laudar alfenir
  
  
  Ab ioi meu lo vers e·l començ,
  et ab ioi reman…
  e sol qe bona fos la …
  bos teng qe sia·l començamenç.
  Car de la bona començança
  mi ven iois et allegrança;
  e per ço dei la bona fin graçir,
  qe toç bos faç liei laudar al fenir.
  
  II   II
  
  S
i ma podera iois em uenç
  Qem mirauil co(n)sil soffris
  Car no(n) dic et no(n) es bruis
  Ço don sui tan ric (et) iausenç
  Mas greu ueireç finamança
  Ses paor eses doptança
  Qa des tem hom ues son amic fallir
  P(er) qeu no maus de parlar en ardir
  
  
  Si m’apodera iois e·m venç,
  qe·m miravil con si·l soffris
  car non dic et non esbruis
  co don sui tan ric et iausenç;
  mas greu veireç fin’amança
  ses paor e ses doptança,
  q’ades tem hom ves son amic, fallir,
  per q’eu no·m aus de parlar enardir.
  
  III   III
  Duna ren auonda mon senç
  Qanc nuls hom mo(n) ioi nome(n)qis
  Qe uolentiers nolen me(n)tis
  Ne no(m) par bon ensegname(n)ç
  Ans es folia (et)enfança
  Qi damor abene(n)nança
  Qi uol ad autre tuç son cor descobrir
  Sil nollen pot o ualer oseruir
  
  
  D’una ren auonda mon senç:
  q’anc nuls hom mon ioi no m’enqis,
  qe volentiers no l’en mentis;
  ne no·m par bon ensegnamenç,
  ans es folia et enfança,
  qi d’amor a benennança
  qi vol ad autre tuç son cor descobrir,
  si·l no ll’en pot o valer o servir.
  
  IV   IV
  Ben se schai ado(m)nardime(n)t
  En trauol genç (et) mal uesis
  E sardiç cor nola f…
  Greu pot esser pro…alenç
  Du(n)t prec qe naia …rança
  La bella en cu…
  Qe nos camge p(er) paraulas ne uir
  Me nemis qai faç de(n) ueia morir 
  
  
  Ben s’eschai a domn’ardiment
  entr’avol genç et mal vesis;
  e s’ardiç cor no l’af…
  greu pot esser pro…alenç;
  dunt prec qe n’aia …rança
  la bella, en cu…
  qe no·s camge per paraulas ne vir,
  m’enemis q’ai, faç d’enveia morir.
  
  V   V
  […]nc sa bella bocha r…ç
  Non …
  …
  Se … no me stai guirenç
  Qat… fezes …
  Come de piraus la …
  Qe dun seu colp no(n) podia …
  Si autra ueç no(n) sen fedes fe… 
  
  
  […]nc sa bella bocha r…ç
  Non …
  …
  Se … no·m estai guirenç;
  q’at… fezes …
  come de Piraus la …
  qe d’un seu colp non podia …
  si autra veç non s’en fedes fe…
  
  VI   VI
  Bella do(m)na uostre cors genç
  E uostre beus oil ma conqis
  E le dolç baisar el gent ris
  E la bella bocha ridens
  Qe qant il men pren esmança
  De beltat non trob esgança
  La genser es co(m) posca el mo(n)t chausir
  Au no(n) uei clar des oils abqeos remir
  
  Bella domna, vostre cors genç
  e vostre beus oil m’a conqis,
  e le dolç baisar e·l gent ris,
  e la bella bocha ridens,
  qe, qant il m’en pren esmança,
  de beltat no·n trob esgança:
  La genser es c’om posca el mont chausir,
  au non vei clar des oils ab qe·os remir
  
  VII   VII
 
  N
on es enoi ni faillimenç
  Ni uellania ço mes uis
  Mais domes qant se fai deuis
  Dautrui amor e conoissenç
  Enoios aqeos enança
  Sim faiç enoi et pesança
  Cascun se uol de son mester formir
  Mi co(n)fondeç (et) uos no uei iaudir
  
  
  Non es enoi ni faillimenç
  ni vellania, ço m’es vis,
  mais d’omes, qant se fai devis
  d’autrui amor e conoissenç.
  Enoios! A qe·os enança,
  si·m faiç enoi et pesança?
  Cascun se vol de son mester formir;
  mi confondeç et vos no vei iaudir.
  
 
  • letto 285 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 300 volte

CANZONIERE R

  • letto 442 volte

Edizione diplomatica

  
                                                                                   B. de ue(n)tadorn.
  

     AB ioi ]comens[[1] muou lo uers el comens. (et) ab ioi
  
     reman e fenis. (et) ab que bona sia la fis. bos crey quer lo co-
  
     mensamens. p(er) la bona comensansa. mi don ioi (et) alegransa.
  
     p(er) so deu hom la bona fin grazir. car totz bos faitz. aug lau-
  
     zar al fenir. 
  

  [1] Cancellato dal copista.
  

  
                          Sim apod(er)a iois em uens. m(er)auilhem co(m)z o
                        ]pot[[2] sufris. q(ui)eu no(n) cha(n) mim(e)[3] esbaudis. mas p(er) leis
                        do(n) soi ta(n) iauzens. mas greu ueiretz finaima(n)sa.
     ses paor e ses duptan sansa. cades tem hom uas so(n) amic falhir.
     p(er) q(ui)eu nom aus del preiar e(n)ardir.
  


  [2] Espunto e poi cancellato dal copista.

  [3] La e è aggiunta successiva.

  

  
                                                                             Duna res mao(n)da mos
     sens. canc nulhs hom mo(n) ioi nom enquis. q(ui)eu uolo(n)tiers no(n)
     loi me(n)tis. e no(m)z par bos ensenhame(n)s. ans es folie efansa. q(ui)
     damors a be(n)anansa. ni uol ad ho(m)z so(n) tala(n) descubrir. si no lin pot
     o ualer o s(er)uir. 
  
  
     No(n) es enuetz ni falhime(n)s. ni uilania so
     mes uis. mas dome can se fay deuis. dautramor ni (de)[4] conoissens.
     e(n)ueyos e q(ue)us enansa. sim faitz enueg ni pezansa. cascus se deu
     de so(n) mestier formir. mi cofo(n)detz e uos no uei iauzir. 
  

  [4] Aggiunto in interlinea.
  
  
                                                                                                       Be(n)
  estai adonardime(n)s e(n) trauols gens e mals uezis. e sarditz cors e
  no(n) la fortis. greu pot esser pros ni uale(n)s. p(er) q(ui)el prec naya me(m)
  bransa. la bele(n) cuy ai fiansa. q(ue) nos camie p(er) paraulas nis
  uir. q(ue)ls e(n)ueios fas de(n)ueia murir. 
  
  
                                                                            Anc sa bela boca rie(n)s.
     no(n) cugey baizan me trais. cab u(n) dos bais q(uem) det mausils. et
     sab autre no me(n) gueris. tot aisim ue(n) p(er) se(m)blansa. com de pel-
     aus salansa. q(ue) de son colp no(n) podiom guerir. tro p(er) eus loc si
     era faitz ferir. 
  
  
                                           Bona donal uostre cors ge(n). els uostres bels
     huelhs ma(n) co(n)quis. el bel semblan el(o)[5]dos ris. ela fresca bocca ri
     ze(n)s q(ue) o(n) pus me(n) pre(n) esmansa. de beutat nous truep e(n)gansa. la
     ge(n)s(er) es co(m)z puesca ia chauzir. e noi uei clar dels huelhs ab
     q(ue)us remir. 
  

  [5] La o è un’aggiunta successiva.
  
  
                                   En uers ses tota doptansa. creys uostres
     pretz et ena(n)sa. car ta(n) sabetz de plazers far e dir. p(er) co(m)z nos pot
     de uos amar sofrir.
  
 
  • letto 649 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  B. de ue(n)tadorn.   B. de Ventadorn.
  I   I
  
  AB ioi ]comens[ muou lo uers el comens. (et) ab ioi
  reman e fenis. (et) ab que bona sia la fis. bos crey quer lo co-
  mensamens. p(er) la bona comensansa. mi don ioi (et) alegransa.
  p(er) so deu hom la bona fin grazir. car totz bos faitz. aug lau-
  zar al fenir. 
  
  
  Ab ioi muou lo vers e·l comens
  et ab ioi reman e fenis;
  et ab que bona sia la fis,
  bos crey qu’er lo comensamens.
  Per la bona comensansa
  mi don ioi et alegransa;
  per so deu hom la bona fin grazir,
  car totz bos faitz aug lauzar al fenir. 
  
  II   II
  
  Sim apod(er)a iois em uens. m(er)auilhem co(m)z o
  ]pot[ sufris. q(ui)eu no(n) cha(n) mim(e) esbaudis. mas p(er) leis
  do(n) soi ta(n) iauzens. mas greu ueiretz finaima(n)sa.
  ses paor e ses duptan sansa. cades tem hom uas so(n) amic falhir.
  p(er) q(ui)eu nom aus del preiar e(n)ardir.
  
  
  Si m’apodera iois e·m vens:
  meravilh’em comz o sufris
  qu’ieu non chan mi me esbaudis
  mas per leis don soi tan iauzens;
  mas greu veiretz fin’aimansa
  ses paor e ses duptansansa,
  c’ades tem hom vas son amic falhir,
  per qu’ieu no·m aus del preiar enardir. 
  
  III   III
  
  Duna res mao(n)da mos  
  sens. canc nulhs hom mo(n) ioi nom enquis. q(ui)eu uolo(n)tiers no(n)
  loi me(n)tis. e no(m)z par bos ensenhame(n)s. ans es folie efansa. q(ui)
  damors a be(n)anansa. ni uol ad ho(m)z so(n) tala(n) descubrir. si no lin pot
  o ualer o s(er)uir.
  
  
  D’una res m’aonda mos sens:
  c’anc nulhs hom mon ioi no·m enquis,
  qu’ieu volontiers non lo·i mentis;
  e no·mz par bos ensenhamens,
  ans es foli’e efansa,
  qui d’amors a benanansa
  ni vol ad homz son talan descubrir,
  si no li·n pot o valer o servir.
  
  IV   IV
 
  No(n) es enuetz ni falhime(n)s. ni uilania so
  mes uis. mas dome can se fay deuis. dautramor ni (de) conoissens.
  e(n)ueyos e q(ue)us enansa. sim faitz enueg ni pezansa. cascus se deu
  de so(n) mestier formir. mi cofo(n)detz e uos no uei iauzir. 
  

 
  
  Non es envetz ni falhimens
  ni vilania, so m’es vis,
  mas d’ome, can se fay devis
  d’autr’amor ni de conoissens.
  Enveyos! E que·us enansa,
  si·m faitz enveg ni pezansa?
  Cascus se deu de son mestier formir;
  mi cofondetz, e vos no vei iauzir. 
  
  V   V
  
  Be(n)
  estai adonardime(n)s e(n) trauols gens e mals uezis. e sarditz cors e
  no(n) la fortis. greu pot esser pros ni uale(n)s. p(er) q(ui)el prec naya me(m)
  bransa. la bele(n) cuy ai fiansa. q(ue) nos camie p(er) paraulas nis
  uir. q(ue)ls e(n)ueios fas de(n)ueia murir. 
  
  
  Ben estai a don’ardimens
  entr’avols gens e mals vezis;
  e s’arditz cors e non l’afortis,
  greu pot esser pros ni valens;
  per qu’ie·l prec n’aya membransa
  la bel’en cuy ai fiansa,
  que no·s camie per paraulas ni·s vir,
  que·ls enveios fas d’enveia murir. 
  
  VI   VI
  
  Anc sa bela boca rie(n)s.
  no(n) cugey baizan me trais. cab u(n) dos bais q(uem) det mausils. et
  sab autre no me(n) gueris. tot aisim ue(n) p(er) se(m)blansa. com de pel-
  aus salansa. q(ue) de son colp no(n) podiom guerir. tro p(er) eus loc si
  era faitz ferir. 
  
  
  Anc sa bela boca riens
  non cugey baizan me trais,
  c’ab un dos bais que·m det, m’ausils,
  et s’ab autre no m’en gueris,
  tot’aisi·m ven per semblansa
  com de Pelaus sa lansa,
  que de son colp non podi’om guerir,
  tro per eus loc si era faitz ferir. 
  
  VII   VII
  
  Bona donal uostre cors ge(n). els uostres bels
  huelhs ma(n) co(n)quis. el bel semblan el(o) dos ris. ela fresca bocca ri
  ze(n)s q(ue) o(n) pus me(n) pre(n) esmansa. de beutat nous truep e(n)gansa. la
  ge(n)s(er) es co(m)z puesca ia chauzir. e noi uei clar dels huelhs ab
  q(ue)us remir.
   
  
  Bona dona, ·l vostre cors gen
  e·ls vostres bels huelhs m’an conquis,
  e·l bel semblan e lo dos ris
  e la fresca bocca rizens
  que, on pus m’en pren esmansa,
  de beutat no·us truep engansa:
  la genser es c’omz puesca ia chauzir,
  e no i vei clar dels huelhs ab que·us remir. 
  
  VII   VII
  
  En uers ses tota doptansa. creys uostres
  pretz et ena(n)sa. car ta(n) sabetz de plazers far e dir. p(er) co(m)z nos pot
  de uos amar sofrir.
  
  
  En vers ses tota doptansa
  creys vostres pretz et enansa,
  car tan sabetz de plazers far e dir:
  per c’omz no·s pot de vos amar, sofrir.
  
  • letto 396 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 323 volte

CANZONIERE S

  • letto 449 volte

Edizione diplomatica

  
  Bernard. T.
  AB
zoi mou lo uers el comenz.
  Et ab zoi remain (et) fenis.
  Et sol qe bona fos la fins.
  Bons tegn qes lo comensamenz.
  Per la bona comencansa.
  Mi uen iois (et) alegransa.
  Et per zo dei la bona fin grazir.
  Qar toz bons faiz uei laudar al fenir.
  Si ma podera iois em uenz.
  Qem meraueill qar o sofris.
  Qar non o dic (et) non es bruis.
  
 
  Per qe soi tan gais ni zausenz.
  Mais greu uerrez fin amansa.
  Ses paor (et) ses doptansa.
  Qades tem hom ues zo qama fallir.
  Per qeu no maus del parlar enardir.
  Duna ren mauondaua mos senz.
  Qanc nuls hom mon zoi non enqis.
  Qeu uolenter no len mentis.
  Qe nom par bons enseignamenz.
  Anz es folia (et) enfansa.
  Qi damor a benenansa.
  Qer ia lo uol ad home descobrir.
  Sil no len pod o ualer o seruir.
  Non es enois ni fallimenz.
  Ni uilania zo mes uis.
  Mais dome qan se fai deuis.
  Dautrui amor e conoisenz.
  Enoios (et) qeus enansa.
  Sim faiz enoi ni pesansa.
  Cascuns se uol de son mester fornir.
  Mi confondez (et) uos non uei iauzir.
  Ben couen a do(m)pna ardimenz.
  Entrauols genz (et) mals uezins.  
  Qe si bons cors no lafortis.
  Greu pod esser pros ni ualenz.
  Per qeu preg maia en menbransa.
  La bella en cui ai fiansa.
  Qe nos cange per paraulas nes uir.
  Qels enemicx faza denueia morir.
  Ia sa bella boza rienz.
  Non cuidei baisa(n) me trais.
  Qab un sol dolz baisar maucis.
  
  Et sab altre no mes garenz.
  Eissamen mes per senblansa.
  Com de peleus la lansa.
  Qe del seu colp non podihom garir.
  Se per eis loc no sen fezes ferir.
  Bella do(m)pnal uostre cors genz.
  Eill uostre bel oill man conqis.
  Li bel senblant (et) li dolz ris.
  Et la bella bocha rienz.
  Qan ben men prend aesmansa.
  De beutat non sai engansa.
  La genzer es com anc pogues chausir.
  O non uei clar dels oillz ab qeos remir.
  Bel uezer senes doptanza
  Uei qel uostre prez enanza.
  Qe tant sabez de plaser far (et) dir.
  Nuls hom nos pot de uos amar sofrir. 
  
  • letto 367 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernard. T.   Bernard. T.
  I  I
  
  AB zoi mou lo uers el comenz.
  Et ab zoi remain (et) fenis.
  Et sol qe bona fos la fins.
  Bons tegn qes lo comensamenz.
  Per la bona comencansa.
  Mi uen iois (et) alegransa.
  Et per zo dei la bona fin grazir.
  Qar toz bons faiz uei laudar al fenir.
  
  
  Ab zoi mou lo vers e·l comenz,
  et ab zoi remain et fenis;
  et sol qe bona fos la fins,
  bons tegn q’es lo comensamenz.
  Per la bona comencansa
  mi ven iois et alegransa;
  et per zo dei la bona fin grazir,

  qar toz bons faiz vei laudar al fenir.
  

  II   II
  
  Si ma podera iois em uenz.
  Qem meraueill qar o sofris.
  Qar non o dic (et) non es bruis.
  Per qe soi tan gais ni zausenz.
  Mais greu uerrez fin amansa.
  Ses paor (et) ses doptansa.
  Qades tem hom ues zo qama fallir.
  Per qeu no maus del parlar enardir.

  
  
  Si m’apodera iois e·m venz:
  qe·m meraveill qar o sofris
  qar non o dic et non esbruis
  per qe soi tan gais ni zausenz;
  mais greu verrez fin’amansa
  ses paor et ses doptansa,
  q’ades tem hom ves zo q’ama, fallir,
  per q’eu no·m aus del parlar enardir.
  
  III   III
  
  Duna ren mauondaua mos senz.
  Qanc nuls hom mon zoi non enqis.
  Qeu uolenter no len mentis.
  Qe nom par bons enseignamenz.
  Anz es folia (et) enfansa.
  Qi damor a benenansa.
  Qer ia lo uol ad home descobrir.
  Sil no len pod o ualer o seruir.

  
  
  D’una ren m’auondava mos senz:
  q’anc nuls hom mon zoi no·n enqis,
  q’eu volenter no l’en mentis;
  qe no·m par bons enseignamenz,
  anz es folia et enfansa,
  qi d’amor a benenansa
  q’er ia lo vol ad home descobrir,
  s’il no l’en pod o valer o servir.

  
  IV   IV
  
  Non es enois ni fallimenz.
  Ni uilania zo mes uis.
  Mais dome qan se fai deuis.
  Dautrui amor e conoisenz.
  Enoios (et) qeus enansa.
  Sim faiz enoi ni pesansa.
  Cascuns se uol de son mester fornir.
  Mi confondez (et) uos non uei iauzir.

  
  
  Non es enois ni fallimenz
  ni vilania, zo m’es vis,
  mais d’ome, qan se fai devis
  d’autrui amor e conoisenz.
  Enoios! Et qe·us enansa,
  si·m faiz enoi ni pesansa?
  Cascuns se col de son mester fornir;
  mi confondez, et vos no·n vei iauzir.

  
  V   V
  
  Ben couen a do(m)pna ardimenz.
  Entrauols genz (et) mals uezins.
  Qe si bons cors no lafortis.
  Greu pod esser pros ni ualenz.
  Per qeu preg maia en menbransa.
  La bella en cui ai fiansa.
  Qe nos cange per paraulas nes uir.
  Qels enemicx faza denueia morir.

  
  
  Ben coven a dompna ardimenz
  entr’avols genz et mals vezins;
  qe, si bons cors no l’afortis,
  greu pod esser pros ni valenz;
  per q’eu preg m’aia en menbransa
  la bella en cui ai fiansa,
  qe no·s cange per paraulas ne·s vir,
  qe·ls enemicx faza d’enveia morir.

  
  VI   VI
  
  Ia sa bella boza rienz.
  Non cuidei baisa(n) me trais.
  Qab un sol dolz baisar maucis.
  Et sab altre no mes garenz.
  Eissamen mes per senblansa.
  Com de peleus la lansa.
  Qe del seu colp non podihom garir.
  Se per eis loc no sen fezes ferir.

  
  
  Ia sa bella boza rienz
  non cuidei baisan me trais,
  q’ab un sol dolz baisar m’aucis,
  et, s’ab altre no m’es garenz,
  eissamen m’es per senblansa
  com de Peleus la lansa,
  qe del seu colp non podi’hom garir,
  se per eis loc no s’en fezes ferir.

  
  VII   VII
  
  Bella do(m)pnal uostre cors genz.
  Eill uostre bel oill man conqis.
  Li bel senblant (et) li dolz ris.
  Et la bella bocha rienz.
  Qan ben men prend aesmansa.
  De beutat non sai engansa.
  La genzer es com anc pogues chausir.
  O non uei clar dels oillz ab qeos remir.

  
  
  Bella dompna, ·l vostre cors genz
  e·ill vostre bel oill m’an conqis,
  li bel senblant et li dolz ris,
  et la bella bocha rienz,
  qan ben m’en prend a esmansa,
  de beutat non sai engansa:
  la genzer es c’om anc pogues chausir,
  o non vei clar dels oillz ab qe·os remir.

  
  VIII   VIII
  
  Bel uezer senes doptanza
  Uei qel uostre prez enanza.
  Qe tant sabez de plaser far (et) dir.
  Nuls hom nos pot de uos amar sofrir.
  
  
  Bel Vezer, senes doptanza
  vei qe·l vostre prez enanza,
  qe tant sabez de plaser far et dir:
  nuls hom no·s pot de vos amar sofrir.
  
 
  • letto 309 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 336 volte

CANZONIERE T

  • letto 489 volte

Edizione diplomatica

  
                            bernartç deuentador.
          Abgioi mou louers elcomentç. eamgioi reman efe
            nis. esol cebona fos lafis. bona cre cer lacomenca
            menç. p(er) labona comensança. miuen gioi et alegra
            sa et p(er)o deu hom labona fin grasir. car tutç bon
            faitç uei lausar alfenir.

          Sim apodera gois em uenç. merauigllas mer con
            cor soffris. car non cant enon es brois. sell p(er)cui 
            son gais et giausentç. mas greu ueires finamansa.
            ses paur oses dutansa. cades tem om uesso cama
            faillir. p(er) qieu no maus deparar en ardir.

          Nones enuoi nifaglimentç. niuilania sancs auis 
            mas dom canse fai deuis. dautrui amor mai
            noisentç. enue(i)os eceus enansa. carfatç  enuois
  
  
            ni pesança. cascuns siuol desun mestier formir.
            mican fodetç enuos non uei giausir.

          Duna ren maonda mos sentç. canc nuillç hom mon
            gioi nomencis. ceuolontirs nollen mentis. carnom par
            bon nisegnamentç. antç esfolia eenfanssa cidamor
            abeninança. cenuoll soncor adautre descobrir se
            nolin pott ualer osserruir.

          Madesabella bocca riesentç. non cugiei baisan metrais
            caranbun doutç baisart mausis. si ab autre nomes ga
            irentç caltretall mes p(er) seblansa. com depelaus salansa
            che deson collp nopott nuls garir. siautra ues nose
            fessei ferir.

          Bella domna uostre corgientç. euostre bell iogll m
            an concis. eldoltç esgart eloclar uis. eluostre bo
            ns esegnamentç. qe qant ben men prent esmansa.
            debeutat nous trop egansa. lagensor es delmon al
            mieu albir. oeu nouei del uogllz amceus remir.
  
  • letto 447 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  bernartç deuentador.   Bernartç de Ventador.
  I   I
  
  Abgioi mou louers elcomentç. eamgioi reman efe
  nis. esol cebona fos lafis. bona cre cer lacomenca
  menç. p(er) labona comensança. miuen gioi et alegra
  sa et p(er)o deu hom labona fin grasir. car tutç bon
  faitç uei lausar alfenir.
  
  
  Ab gioi mou lo vers e·l comentç, 
  e am gioi reman e fenis; 
  e sol ce bona fos la fis, 
  bona cre c’er la comencamenç. 
  Per la bona comensança 
  mi ven gioi et alegrasa; 
  et per o deu hom la bona fin grasir, 
  car tutç bon faitç vei lausar al fenir.
  
  II   II
  
  Sim apodera gois em uenç. merauigllas mer con
  cor soffris. car non cant enon es brois. sell p(er)cui 
  son gais et giausentç. mas greu ueires finamansa.
  ses paur oses dutansa. cades tem om uesso cama
  faillir. p(er) qieu no maus deparar en ardir.
  
  
  Si m’apodera gois e·m venç: 
  meravigllas m’er con cor soffris 
  car non cant e non esbrois 
  sell per cui son gais et giausentç; 
  mas greu veires fin’amansa
  ses paur o ses dutansa, 
  c’ades tem om ves so c’ama, faillir, 
  per q’ieu no m’aus de parar enardir.
  
  III   III
  
  Nones enuoi nifaglimentç. niuilania sancs auis 
  mas dom canse fai deuis. dautrui amor mai
  noisentç. enue(i)os eceus enansa. carfatç  enuois
  ni pesança. cascuns siuol desun mestier formir.
  mican fodetç enuos non uei giausir.
  
  
  Non es enuoi ni faglimentç 
  ni vilania, s’anc sa vis, 
  mas d’om, can se fai devis 
  d’autrui amor mai no i sentç. 
  Enveios! E ce·us enansa, 
  car fatç  enuois ni pesança? 
  Cascuns si vol de sun mestier formir;
  mi canfodetç, en vos no·n vei giausir.
  
  IV   IV
  
  Duna ren maonda mos sentç. canc nuillç hom mon
  gioi nomencis. ceuolontirs nollen mentis. carnom par
  bon nisegnamentç. antç esfolia eenfanssa cidamor
  abeninança. cenuoll soncor adautre descobrir se
  nolin pott ualer osserruir.
  
  
  D’una ren m’aonda mos sentç: 
  c’anc nuillç hom mon gioi no·m encis, 
  ce volontirs no ll’en mentis; 
  car no·m par bonn isegnamentç, 
  antç es folia e enfanssa, 
  ci d’amor a beninança 
  ce·n voll son cor ad autre descobrir, 
  se no l’in pott valer o sserrvir.
  
  V   V
  
  Madesabella bocca riesentç. non cugiei baisan metrais
  caranbun doutç baisart mausis. si ab autre nomes ga
  irentç caltretall mes p(er) seblansa. com depelaus salansa
  che deson collp nopott nuls garir. siautra ues nose
  fessei ferir.
  
  
  Ma de sa bella bocca riesentç 
  non cugiei baisan me trais,
  car anb un doutç baisart m’ausis, 
  si ab autre no m’es gairentç;
  c’altretall m’es per seblansa 
  com de Pelaus sa lansa,
  che de son collp no pott nuls garir, 
  si autra ves no se fessei ferir.
  
  VI   VI
  
  Bella domna uostre corgientç. euostre bell iogll m
  an concis. eldoltç esgart eloclar uis. eluostre bo
  ns esegnamentç. qe qant ben men prent esmansa.
  debeutat nous trop egansa. lagensor es delmon al
  mieu albir. oeu nouei del uogllz amceus remir.
   
  
  Bella domna, vostre cor gientç 
  e vostre bell iogll m’an concis, 
  e·l doltç esgart e lo clar vis, 
  e·l vostre bons esegnamentç, 
  qe, qant ben m’en prent esmansa,
  de beutat no·us trop egansa: 
  la gensor es del mon al mieu albir 
  o eu no vei del uogllz am ce·us remir.
  
  • letto 380 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 336 volte

CANZONIERE U

  • letto 469 volte

Edizione diplomatica

 
      Bernard deuentadorn.
  AB ioi mou louers el come(n)z.
    E ab ioi re man e fenis.
    E sol que bona fos la fins.
  Bosteing qes lo comenzamen.
  Per la bona comensansa.
  Mi uien ioi e allegransa.
  E perço dei la bona fin grazir.
  Qar toz bon faiz uei lauzar al fenir.

  
  SI mapodera iois em uenz.
  Qem mi meraueilh co(m) eu so fris. 
  Qar non dic e non es bruis.
  Per qe son tan gai ni iausenz.
  Mas greu ueires fis amanza.
  Ses paor e ses dottança.
  Qades ten hom ues ço cama faillir.
  Per qeu non maus de parlar en ardir.

  
  DUna ren mauonda mon senz.
  Qanc nul hom mon ioi non enqis.
  Qeu uolentier no lem mentis.
  Qe non par bon en sengnam(en)z.
  Anz follia et en fansa.

 
  
  Qi damor abe nenança.
  Si ia lo uol ad ome descobrir.
  Si no lem pot ualere seruir.

  
  NOn es en nois ni fallim(en)z.
  Ni uilania ço mes uis.
  Mais dome qan se fai deuis.
  Dautrui amor e conosce(n)z.
  Ennoios e qeus ena(n)za.
  Sim fai ennoi ni pesança.
  Chascun se uol de son mestier fornir.
  Mi confondez e uoi non uei iauzir.

  
  BEn conuen a domna ardimenz.
  Entrauols gens e mal uezis.
  Qe si bon cors no la fortis.
  Greu pot esser pros ni ualenz.
  Per qeu prec naia menbranza.
  La bella en cui ai fianza.
  Qe nos cange per paraula nis uir.
  Qels enemics faz denueia morir.

  
  BOna donnal uostre cor genz.
  El bel oil man conquis.
  Li bel semblant e li dols ris.
  E la bella bocca rienz.
  Qan ben men pren aesmanza.
  De beutat no sai engansa.
  La genser qe hom anc pogues chausir.
  On non uei clar dels oils ab qeus remir.

  
  ANc bella bocca rienz.
  Non cuidei baisand metrais.
  Qab un sol dolz baisar maucis.
  Si ab autres non mes guirenz. 
  
  
  Eissament mes per semblança.
  Cum de peleus la lança.
  Qe del seu colp non podiom garir.
  Sunaltrauez non se(n) fezes ferir.

  
  BEl uezer se nes dottanza.
  Uei qel uostre prez en nanza.
  Qe tant sabez de saber far e dir.
  Nul hom nos pot de uos amar suffrir.
  
  • letto 353 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernard deuentadorn.   Bernard de Ventadorn.
  I   I
  
  AB ioi mou louers el come(n)z.
  E ab ioi re man e fenis.
  E sol que bona fos la fins.
  Bosteing qes lo comenzamen.
  Per la bona comensansa.
  Mi uien ioi e allegransa.
  E perço dei la bona fin grazir.
  Qar toz bon faiz uei lauzar al fenir.
  
 
  Ab ioi mou lo vers e·l comenz,
  e ab ioi reman e fenis;
  e sol que bona fos la fins,
  bos teing q’es lo comenzamen.
  Per la bona comensansa
  mi vien ioi e allegransa;
  e per ço dei la bona fin grazir,
  qar toz bon faiz vei lauzar al fenir.
  
  II   II
  
  SI mapodera iois em uenz.
  Qem mi meraueilh co(m) eu so fris.
  Qar non dic e non es bruis.
  Per qe son tan gai ni iausenz.
  Mas greu ueires fis amanza.
  Ses paor e ses dottança.
  Qades ten hom ues ço cama faillir.
  Per qeu non maus de parlar en ardir.
  
  
  Si m’apodera iois e·m venz
  qe·m mi meraveilh com eu sofris
  qar non dic e non esbruis
  per qe son tan gai ni iausenz;
  mas greu veires fis amanza
  ses paor e ses dottança,
  q’ades ten hom ves ço c’ama, faillir,
  per q’eu non m’aus de parlar enardir.
  
  III   III
  
  DUna ren mauonda mon senz.
  Qanc nul hom mon ioi non enqis.
  Qeu uolentier no lem mentis.
  Qe non par bon en sengnam(en)z.
  Anz follia et en fansa.
  Qi damor abe nenança.
  Si ia lo uol ad ome descobrir.
  Si no lem pot ualere seruir.
  
  
  D’una ren m’auonda mon senz:
  q’anc nul hom mon ioi non enqis,
  q’eu volentier no l’em mentis;
  qe non par bon ensengnamenz,
  anz follia et enfansa,
  qi d’amor a benenança
  si ia lo vol ad ome descobrir,
  si no l’em pot valer e servir.
  
  IV  
  
  NOn es en nois ni fallim(en)z.
  Ni uilania ço mes uis.
  Mais dome qan se fai deuis.
  Dautrui amor e conosce(n)z.
  Ennoios e qeus ena(n)za.
  Sim fai ennoi ni pesança.
  Chascun se uol de son mestier fornir.
  Mi confondez e uoi non uei iauzir.
  
  
  Non es ennois ni fallimenz
  ni vilania, ço m’es vis,
  mais d’ome, qan se fai devis
  d’autrui amor e conoscenz.
  Ennoios! E qe·us enanza,
  si·m fai ennoi ni pesança?
  Chascun se vol de son mestier fornir;
  mi confondez e voi non vei iauzir.
  
  V   V
  
  BEn conuen a domna ardimenz.
  Entrauols gens e mal uezis.
  Qe si bon cors no la fortis.
  Greu pot esser pros ni ualenz.
  Per qeu prec naia menbranza.
  La bella en cui ai fianza.
  Qe nos cange per paraula nis uir.
  Qels enemics faz denueia morir.
  
  
  Ben conven a domna ardimenz
  entr’avols gens e mal vezis;
  qe si bon cors no l’afortis,
  greu pot esser pros ni valenz;
  per q’eu prec n’aia menbranza
  la bella en cui ai fianza,
  qe no·s cange per paraula ni·s vir,
  qe·ls enemics faz d’enveia morir.
  
  VI   VI
  
  BOna donnal uostre cor genz.
  El bel oil man conquis.
  Li bel semblant e li dols ris.
  E la bella bocca rienz.
  Qan ben men pren aesmanza.
  De beutat no sai engansa.
  La genser qe hom anc pogues chausir.
  On non uei clar dels oils ab qeus remir.
  
  
  Bona donna, ·l vostre cor genz
  e·l bel oil m’an conquis,
  li bel semblant e li dols ris,
  e la bella bocca rienz,
  qan ben m’en pren a esmanza,
  de beutat no sai engansa:
  la genser qe hom anc pogues chausir,
  o·n non vei clar dels oils ab qe·us remir.
  
  VII   VII
  
  ANc bella bocca rienz.
  Non cuidei baisand metrais.
  Qab un sol dolz baisar maucis.
  Si ab autres non mes guirenz.
  Eissament mes per semblança.
  Cum de peleus la lança.
  Qe del seu colp non podiom garir.
  Sunaltrauez non se(n) fezes ferir.
  
  
  Anc bella bocca rienz
  non cuidei baisand me trais,
  q’ab un sol dolz baisar m’aucis,
  si ab autres non m’es guirenz;
  eissament m’es per semblança
  cum de Peleus la lança,
  qe del seu colp non podi’om garir,
  s’un’altra vez non s’en fezes ferir.
  
  VIII   VIII
  
  BEl uezer se nes dottanza.
  Uei qel uostre prez en nanza.
  Qe tant sabez de saber far e dir.
  Nul hom nos pot de uos amar suffrir.
  
  
  Bel Vezer, senes dottanza
  vei qe·l vostre prez ennanza,
  qe tant sabez de saber far e dir:
  nul hom no·s pot de vos amar suffrir.
  
  • letto 354 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 336 volte

CANZONIERE V

  • letto 179 volte

Edizione diplomatica

  
  Ab ioy mueu los uers el comens. (et) ab ioy reman
  
  efenis. esol que bona fos lafis. crei quer bos. locomenssame
  
  ns per labona comenssanssa. meuen ioy (et) alegranssa. p(er)zo
  
  deu hom la bona fi grasir car totz bos faitz uei lausar alfinir
  
  
  Simapodera ioy emuens. quemarauill me co(m) sofris. q(ui)eu no
  dic enomes brois. zo p(er)queu soi iais eiausens. mas greu ueiretz
  finamanssa. ses paor eses duptanza. cades tem hom uas zo cama
  faillir. p(er)quieu nom aus del parlar enardir.
  Duna re moahonda mossens. canc nuils hom mo(n) ioy nom enq(ui)s
  queuolontiers nolin mentis. car nom par bos esseinhamens
  ans es folie (et) enfansa. qui damor abenenanssa. nin uol ad ho(m)
  son talan descobrir. si nolin pot oualer oseruir.
  
  
  Non es enugs ni faillimens. ni uilania somes uis. masdo
  me can sefa deuis dautrui amor ni conoixens. enuios equeus
  enanza. sim faitz enug nipesansa. cascus seuol desomest(er) for
  mir. mi (con)fondetz euos non uei iausir.
  Ben eschai adomnardimens. entrauol gen emals uezis esar
  dit cor nola fortis. greu pot esser pros ni ualens. p(er)quel p(re)c naia
  menbranza. la bel encui ai fianza. q(ue)nos ca(m)ge p(er)p(ar)aulas nes u(ir)
  que nemics cai faz denueia morir.
 
  
  Anc sabela boca risens. nom cugei baisan metrais. car ab un
  douz baisar mausis. si abautre nomes guire(n)s. atressi mes per
  semblanza. com depalaus salansa. que del seu colp nopodiom
  guerir. tro per eus loc sen fazia ferir.
  Bona domnal uostre cors gens. els uostres beils huuils man
  conquis lo beil semblan. eli douz ris. ela bela boca risens. q(ue)don
  plus men prenc esmanza. de beutat nous trop eganssa quel
  genser es co(m) pusca el mon chausir. enom uei clar dels uyls. ab q(ue)(us)
  remir.  
  
  • letto 119 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I   I
  
  Ab ioy mueu los uers el comens. (et) ab ioy reman
  efenis. esol que bona fos lafis. crei quer bos. locomenssame
  ns per labona comenssanssa. meuen ioy (et) alegranssa. p(er)zo
  deu hom la bona fi grasir car totz bos faitz uei lausar alfinir
  
   
  Ab ioy mueu los vers e·l comens
  et ab ioy reman e fenis;
  e sol que bona fos la fis,
  crei qu'er bos lo comenssamens.
  Per la bona comenssanssa
  me ven ioy et alegranssa;
  per zo deu hom la bona fi grasir,
  car totz bos faitz vei lausar al finir.
  
  II   II
   
  Simapodera ioy emuens. quemarauill me co(m) sofris. q(ui)eu no
  dic enomes brois. zo p(er)queu soi iais eiausens. mas greu ueiretz
  finamanssa. ses paor eses duptanza. cades tem hom uas zo cama
  faillir. p(er)quieu nom aus del parlar enardir.
  
   
  Si m'apodera ioy e·m vens
  que maravill me com sofris,
  qu'ieu no dic e no·m esbrois
  zo per qu'eu soi iais e iausens;
  mas greu veiretz fin'amanssa
  ses paor e ses duptanza,
  c'ades tem hom vas zo c'ama, faillir,
  per qu'ieu no·m aus del parlar enardir.
  
  III   III
   
  Duna re moahonda mossens. canc nuils hom mo(n) ioy nom enq(ui)s
  queuolontiers nolin mentis. car nom par bos esseinhamens
  ans es folie (et) enfansa. qui damor abenenanssa. nin uol ad ho(m)
  son talan descobrir. si nolin pot oualer oseruir.
  
   
  D'una re m'o ahonda mos sens:
  c'anc nuils hom mon ioy no·m enquis,
  que volontiers no li·n mentis;
  car no·m par bos esseinhamens,
  ans es folie et enfansa 
  qui d'amor a benenanssa 
  ni·n vol ad hom son talan descobrir 
  si no li·n pot o valer o servir.
  
  IV   IV
  
  Non es enugs ni faillimens. ni uilania somes uis. masdo
  me can sefa deuis dautrui amor ni conoixens. enuios equeus
  enanza. sim faitz enug nipesansa. cascus seuol desomest(er) for
  mir. mi (con)fondetz euos non uei iausir.
  
  
  Non es enugs ni faillimens
  ni vilania, so m'es vis,
  mas d'ome can se fa devis
  d'autrui amor ni conoixens.
  Enuios! E que·us enanza,
  s·im faitz enug ni pesansa?
  Cascus se vol de so mester formir;
  mi confondetz e vos non vei iausir.
  
  V   V
   
  B
en eschai adomnardimens. entrauol gen emals uezis esar
  dit cor nola fortis. greu pot esser pros ni ualens. p(er)quel p(re)c naia
  menbranza. la bel encui ai fianza. q(ue)nos ca(m)ge p(er)p(ar)aulas nes u(ir)
  que nemics cai faz denueia morir.
  
 
  Ben eschai a domn'ardimens
  entr'avol gen e mals vezis;
  e s'ardit cor no l'afortis,
  greu pot esser pros ni valens;
  per qu'e·l prec n'aia menbranza
  la bel'en cui ai fianza,
  que no·s camge per paraulas ne·s vir,
  qu'enemics c'ai, faz d'enveia morir.
  
  VI   VI
  
  Anc sabela boca risens. nom cugei baisan metrais. car ab un
  douz baisar mausis. si abautre nomes guire(n)s. atressi mes per
  semblanza. com depalaus salansa. que del seu colp nopodiom
  guerir. tro per eus loc sen fazia ferir.
  
  
  Anc sa bela boca risens
  no·m cugei baisan me trais,
  car ab un douz baisar m'ausis,
  si ab autre no m'es guirens;
  atressi m'es per semblanza
  com de Palaus sa lansa,
  que del seu colp no podi'om guerir,
  tro per eus loc s'en fazia ferir.
  
  VII   VII
  
  Bona domnal uostre cors gens. els uostres beils huuils man
  conquis lo beil semblan. eli douz ris. ela bela boca risens. q(ue)don
  plus men prenc esmanza. de beutat nous trop eganssa quel
  genser es co(m) pusca el mon chausir. enom uei clar dels uyls. ab q(ue)(us)
  remir.  
  
  
  Bona domna, ·l vostre cors gens
  e·ls vostres beils huuils m'an conquis,
  lo beil semblan e li douz ris
  e la bela boca risens,
  que, don plus m'en prenc esmanza,
  de beutat no·us trop eganssa:
  que·l genser es com pusca el mon chausir
  e no·m vei clar dels uyls ab que·us remir.  
  
  • letto 114 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 127 volte

CANZONIERE Ve Ag

  • letto 557 volte

Edizione diplomatica

  
              Autra
  
  
  
  Ab joy mou lo uerç el començ
  Aneb joy roman e finis
  E sol que bona fos la fis
  Bos cresi als comensaments
  Aneb bona comensança
  Mi ue joy ez alegrança
  E per ço dey la bona fi gresir
  Car tots bos fayis uey lausar al finir
  
  
  Sim apodera joy em uent
  Quem marauelh cosil soffris
  Car nom argulh e nom embris
  So don son tants richs e iausens
  Mas greu ueyretz fins amança
  Ses pahor e ses dubtança
  Anades tem hom uas samor felhir
  Per quyeu nom aus de perlar en ardir
  

  
  Duna re mahonda mos sens
  Ananch nulhs homs mon joy non enquis
  Anc uolentiers uoliey mentirs
  Car nom par bos ensenyamens
  Ans folhia ez enança
  Am de amor ha benenança
  E uol asautre son cor descobrir
  Si no lien pot o ualer o seruir
  

  Ben sescay adona ardimens
  Entrauols gens e mals uesis
  Ez arditz cor no lanfortis
  Grieu pot cer pros ne ualens
  Donc de prech la nayen membrança
  La belhancuy hay fiança
  Que nos camie per paraules nes uir
  Quenamichs quay fay denueye morir
  
  
  Anch sa bela boca risens
  Nom cuehe baysan me trasis
  Car amb un dolç baysar maucis
  Si ab autra no mes guirens
  Anatrestal ses per semblança
  Com de peleus la lança
  Que del sieu colp no podien garir
  Si per eus loch no sen ueses ferir
  

  
  Belha domna u(ost)re cors gens
  E uostra belh huelh man conquis
  Esi douç baysar el gen ris
  Ela belha boca risens
  Que quan yeu men pren smanca
  De beutat no(us) trop egua(n)ça
  La iançer es com pusch almon causir
  Ho no uey clar
  los olhs ab quey remir
  

  
                     Tornada
  
  Non es anuig ni falhime(n)ts
  Ne uilania com es auis
  Mais domes qua(n) se fay deuis
  Dautruy amor e conoysens
  Enugos e que(us) enanca
  Sim faytz anuigs e pesança
  Cascun se uol de son mester fornir
  Mi confondetz e uos no uey iausir
  
  • letto 350 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Autra   Autra
  I   I
  
  Ab joy mou lo uerç el començ
  Aneb joy roman e finis
  E sol que bona fos la fis
  Bos cresi als comensaments
  Aneb bona comensança
  Mi ue joy ez alegrança
  E per ço dey la bona fi gresir
  Car tots bos fayis uey lausar al finir
  
  
  Ab joy mou lo verç e·l començ,
  An eb joy roman e finis;
  e sol que bona fos la fis,
  bos cresi als comensaments.
  An eb bona comensança
  ni ve joy ez alegrança;
  e per ço dey la bona fi gresir,
  car tots bos fayis vey lausar al finir.
  
  II   II
  
  Sim apodera joy em uent
  Quem marauelh cosil soffris
  Car nom argulh e nom embris
  So don son tants richs e iausens
  Mas greu ueyretz fins amança
  Ses pahor e ses dubtança
  Anades tem hom uas samor felhir
  Per quyeu nom aus de perlar en ardir
  
  
  Si m’apodera joy e·m vent:
  que·m maravelh co si·l soffris
  car no·m argulh e no·m embris
  so don son tants richs e iausens;
  mas greu veyretz fins amança
  ses pahor e ses dubtança,
  an ades tem hom vas s’amor felhir,
  per qu’yeu no·m aus de perlar enardir.
  
  III   III
  
  Duna re mahonda mos sens
  Ananch nulhs homs mon joy non enquis
  Anc uolentiers uoliey mentirs
  Car nom par bos ensenyamens
  Ans folhia ez enança
  Am de amor ha benenança
  E uol asautre son cor descobrir
  Si no lien pot o ualer o seruir
  
  
  D’una re m’ahonda mos sens:
  an anch nulhs homs mon joy non enquis,
  anc volentiers voliey mentirs;
  car no·m par bos ensenyamens,
  ans folhia ez enança,
  am de amor ha benenança
  e vol as autre son cor descobrir
  si no li en pot o valer o servir.
  
  IV   IV
  
  Ben sescay adona ardimens
  Entrauols gens e mals uesis
  Ez arditz cor no lanfortis
  Grieu pot cer pros ne ualens
  Donc de prech la nayen membrança
  La belhancuy hay fiança
  Que nos camie per paraules nes uir
  Quenamichs quay fay denueye morir
  
  
  Ben s’escay a dona ardimens
  entr’avols gens e mals vesis;
  ez arditz cor no l’anfortis,
  grieu pot cer pros ne valens;
  donc de prech la, n’ayen membrança
  la belha’n cuy hay fiança, 
  que no·s camie per paraules ne·s vir,
  qu’enamichs qu’ay, fay d’enveye morir.
  
  V   V
  
  Anch sa bela boca risens
  Nom cuehe baysan me trasis
  Car amb un dolç baysar maucis
  Si ab autra no mes guirens
  Anatrestal ses per semblança
  Com de peleus la lança
  Que del sieu colp no podien garir
  Si per eus loch no sen ueses ferir
  
  
  Anch sa bela boca risens
  no·m cuehe, baysan me trasis,
  car amb un dolç baysar m’aucis,
  si ab autra no m’es guirens;
  An atrestal s’es per semblança
  com de Peleus la lança,
  que del sieu colp no podien garir,
  si per eus loch no s’en veses ferir.
  
  VI   VI
  
  Belha domna u(ost)re cors gens
  E uostra belh huelh man conquis
  Esi douç baysar el gen ris
  Ela belha boca risens
  Que quan yeu men pren smanca
  De beutat no(us) trop egua(n)ça
  La iançer es com pusch almon causir
  Ho no uey clar
  los olhs ab quey remir
  
  
  Belha domna, vostre cors gens
  e vostra belh huelh m’an conquis,
  e si douç baysar e·l gen ris,
  e la belha boca risens,
  que, quan yeu m’en pren smanca,
  de beutat no·us trop eguança:
  la iançer es com pusch al mon causir,
  ho no vey clar los olhs ab qu’ey remir.
  
  VII   VII
  
  Tornada
  Non es anuig ni falhime(n)ts
  Ne uilania com es auis
  Mais domes qua(n) se fay deuis
  Dautruy amor e conoysens
  Enugos e que(us) enanca
  Sim faytz anuigs e pesança
  Cascun se uol de son mester fornir
  Mi confondetz e uos no uey iausir
  
  
  Tornada
  Non es anuig ni falhiments
  ne vilania, co m’es a vis
  Mais d’omes, quan se fay devis
  d’autruy amor e conoysens.
  Enugos! E que·us enanca,
  si·m faytz anuigs e pesança?
  Cascun se vol de son mester fornir;
  mi confondetz, e vos no vey iausir.
  
  • letto 381 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 331 volte

CANZONIERE W

  • letto 464 volte

Edizione diplomatica

  En ioi mof lou uers et (co)me(n)s
  
  
  et en ioi reman et fenis. (et)
  
  
  sab q(ue) bone en (est) la fins car bo(n)s (est)
  
  
  li (con)mencemens. per la bone (con)mencance.
  
  
  mi uen iois et alegrance. et per oc dei la
  
  
  bone fin grasir. que toz bens faz uei lau-
  
  
  sar al fenir. 
  
  • letto 436 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  
  En ioi mof lou uers et (co)me(n)s
  et en ioi reman et fenis. (et)
  sab q(ue) bone en (est) la fins car bo(n)s (est)
  li (con)mencemens. per la bone (con)mencance.
  mi uen iois et alegrance. et per oc dei la
  bone fin grasir. que toz bens faz uei lau-
  sar al fenir.
   
  
  En ioi mof lou vers et comens,
  et en ioi reman et fenis; 
  et sab que bone en est la fins, 
  car bons est li conmencemens. 
  Per la bone conmencance
  mi ven iois et alegrance; 
  et per oc dei la bone fin grasir, 
  que toz bens faz vei lausar al fenir.
  
  • letto 362 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 333 volte

CANZONIERE X

  • letto 459 volte

Edizione diplomatica

  
          En ioi mof mon uers encomenz. (et) en ioi remaint
  
          (et) fenis. peroc que bona fous la fins teng a bon lo coman-
  
          caument. pir la bona comencance. mi uent iois (et) ali
  
          grance. (et) peroc deit la bona fins grazir. que toz bons
  
  
                                               De sa bele boiche riant non cuidai
          faiz oi laudar au fenir.   baisant me tradist. kant p(er) un baisar
          ma aucis. se par un autre nel raiaint. se ua de moi par san-
          blance. con de peleus la lance. cainz de son cop ne pout
          nus hom garir. sun autre foiz ne sen fait referir. Il nest
          enuis ni faillimans ne uilenie ce mest uis. fors de cels q(ui)
          se font deuis dautrui amor (et) conoissant. enieus qui uos e-
          nance. de faire enui (et) pesance. chascuns se doit de son mes-
          tier fornir. mei co(n)fundaz (et) uos nen uei iauzir. Dune
          rien mabunde mes sens conques nus mon g(ra)nt nenquist
          ke uolent(ie)rs ne len ]menq(i)st[ mentis ce teng a boen ensen-
          gnelment. car folors est (et) enfance. q(ui) bien est damors en- 
         ance. kose a home son pansar descobrir. se ne pot ou ua-
         ler ou iau zir.
  
  • letto 453 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I   I
  
  En ioi mof mon uers encomenz. (et) en ioi remaint
  (et) fenis. peroc que bona fous la fins teng a bon lo coman-
  caument. pir la bona comencance. mi uent iois (et) ali
  grance. (et) peroc deit la bona fins grazir. que toz bons
  faiz oi laudar au fenir.
  
  
  En ioi mof mon vers e·n comenz,
  et en ioi remaint et fenis; 
  peroc que bona fous la fins, 
  teng a bon lo comancaument. 
  Pir la bona comencance 
  mi vent iois et aligrance; 
  et peroc deit la bona fins grazir, 
  que toz bons faiz oi laudar au fenir. 
  
  II   II
  
  De sa bele boiche riant non cuidai
  baisant me tradist. kant p(er) un baisar
  ma aucis. se par un autre nel raiaint. se ua de moi par san-
  blance. con de peleus la lance. cainz de son cop ne pout
  nus hom garir. sun autre foiz ne sen fait referir. 
  
  
  De sa bele boiche riant 
  non cuidai baisant me tradist, 
  kant per un baisar m’a aucis, 
  se par un autre nel raiaint; 
  se va de moi par sanblance 
  con de Peleus la lance, 
  c’ainz de son cop ne pout nus hom garir, 
  s’un autre foiz ne s’en fait referir. 
  
  III   III
  
  Il nest
  enuis ni faillimans ne uilenie ce mest uis. fors de cels q(ui)
  se font deuis dautrui amor (et) conoissant. enieus qui uos e-
  nance. de faire enui (et) pesance. chascuns se doit de son mes-
  tier fornir. mei co(n)fundaz (et) uos nen uei iauzir.
  
  
  Il n’est enuis ni faillimans 
  ne vilenie, ce m’est vis,
  fors de cels qui se font devis 
  d’autrui amor et conoissant. 
  Enieus! Qui vos enance 
  de faire enui et pesance? 
  Chascuns se doit de son mestier fornir; 
  mei confundaz, et vos ne·n vei iauzir. 
  
  IV   IV
  
  Dune
  rien mabunde mes sens conques nus mon g(ra)nt nenquist
  ke uolent(ie)rs ne len ]menq(i)s[ mentis ce teng a boen ensen-
  gnelment. car folors est (et) enfance. q(ui) bien est damors en-
  ance. kose a home son pansar descobrir. se ne pot ou ua-
  ler ou iau zir.
  
  
  D’une rien m’abunde mes sens: 
  conques nus mon grant n’enquist,
  ke volentiers ne l’en mentis; 
  ce teng a boen ensengnelment, 
  car folors est, et anfance, 
  qui bien est d’amors enance, 
  k’ose a home son pansar descobrir, 
  se ne pot ou valer ou iauzir.
  
  • letto 356 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 353 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 475 volte

Edizione diplomatica

   
                                              bernartz del uentador
             Ab ioi mou louers el comenz. e ab ioi reman e fenis. (et) sol
             qe bona fos la fiz. bon teing qe foral com(en)samenz. car de
             la bona comensa(n)sa. mi uen iois e alegransa (et) p(er) zo deu la bona
             finz grazir. qe tot bon (f)ag[1] uei lauzar al fenir.
 
  [1] Il copista scrive inizialmente sag, poi espunge la s e corregge in interlinea con f.
  
             Sim apodera amors em uenz. qem merauil com sil sosfris. car
             non dic e non esbruiz. so don sui tan rics e iauzenz. mas len
             ueires fin amansa. ses paor e ses duptansa. qades rem ho(m)
             ues son amic failir. per qeu non auz de parlar en ardir.
  
  
             Duna ren ma onda mos senz. canc nuls hom no lom en
             qis. qe uolontiers no lin mentis. ni nom par bon essignamenz
             anz es folia (et) enfanza. qi damor a ben ananza. q(ue) uol
             adautre tot son cor de(s)cubrir[2]. si noilhen pot o ualer o
             seruir.
  
  [2] Aggiunta in interlinea.
  
    
              ben seschai a dona ardimenz. entrauol gen e mal uezis.
              e sa dreit cor non la fortis. greu pot esser pros ni
              ualenz. p(er) qieu prec naia m(em)branza. la bella en cui ai fiza(n)sa
              e nos ca(m)ge p(er) ]paur[[3] paraulas nis uir. qe nemics qai faz den
              ue(i)[4]a morir.
 
[3] Cancellato dal copista.
[4] Il copista scrive inizialmente uera, poi espunge la r e corregge con i.
  
  
              Non es enuegz ni faillimenz. ni uilania so mes uis. mas dome
              cant se fa deuis. dautrui amor e conoissenz. enoios e qeus
              enansa. sim faitz enoig ni pesansa. cascus si uol de
              son mestier (t)urmir[5]. men cofundetz e uos non uei iauzir.
 
[5] Il copista scrive inizialmente furmir, poi espunge la f e corregge con t.
  
  
             Anc sa bella bocha rizenz. non cuie(i)[6] baizan me trais.
             car ab un douz bazar maucis. e sab autre nomes guire(n)tz
             atretal mer p(er) semblanza. con de pelaus la lanza. qe
             del sieu colp nom podiom guerir. sun autra uez no sen
             fezes ferir.
 
[6] Aggiunto successivamente in interlinea.
  
  
             Bela donnal uostre cors genz. eil uostre bel oil
             man conqis. le douz esgartz (et) lo clers uis. (et) la bella bocha
             rizens. qe cant eu men prent esmanza. nous truep de 
             beautat eganza. le genzers est com puesc el mon ch
             auzir. o no uei clar dels oils ab qieus remir.
  
  
             Bel uezer senes d(u)ptanza[7]. sa qe uostre pretz enansa. qe
             tant sabes. de plazer far e dir. p(er) qe nuls homs nos
             pot damar suffrir.
 
[7] Il copista scrive inizialmente doptanza, poi espunge o e corregge in interlinea con u.
  
  • letto 416 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  bernartz del uentador   Bernartz del Ventador
  I   I
  
  Ab ioi mou louers el comenz. e ab ioi reman e fenis. (et) sol
  qe bona fos la fiz. bon teing qe foral com(en)samenz. car de
  la bona comensa(n)sa. mi uen iois e alegransa (et) p(er) zo deu la bona
  finz grazir. qe tot bon (f)ag uei lauzar al fenir.
  
  
  Ab ioi mou lo vers e·l comenz
  e ab ioi reman e fenis;
  et sol qe bona fos la fiz,
  bon teing qe fora·l comensamenz.
  Car de la bona comensansa
  mi ven iois e alegransa;
  et per zo deu la bona finz grazir,
  qe tot bon fag vei lauzar al fenir.
  
  II   II
  
  Sim apodera amors em uenz. qem merauil com sil sosfris. car
  non dic e non esbruiz. so don sui tan rics e iauzenz. mas len
  ueires fin amansa. ses paor e ses duptansa. qades rem ho(m)
  ues son amic failir. per qeu non auz de parlar en ardir.
  
  
  Si m’apodera amors e·m venz:
  qe·m meravil com si·l sosfris
  car non dic e non esbruiz
  so don sui tan rics e iauzenz;
  mas l’en veires fin’amansa
  ses paor e ses duptansa,
  q’ades rem hom ves son amic failir,
  per q’eu non auz de parlar enardir.

 
  III   III
  
  Duna ren ma onda mos senz. canc nuls hom no lom en
  qis. qe uolontiers no lin mentis. ni nom par bon essignamenz
  anz es folia (et) enfanza. qi damor a ben ananza. q(ue) uol
  adautre tot son cor de(s)cubrir. si noilhen pot o ualer o
  seruir.
  
  
  D’una ren m’aonda mos senz:
  c’anc nuls hom no lo·m enqis,
  qe volontiers no l’in mentis;
  ni no·m par bon essignamenz,
  anz es folia et enfanza,
  qi d’amor a benananza
  que vol ad autre tot son cor descubrir,
  si no·ilh en pot o valer o servir.
  
  IV   IV
  
  ben seschai a dona ardimenz. entrauol gen e mal uezis.
  e sa dreit cor non la fortis. greu pot esser pros ni
  ualenz. p(er) qieu prec naia m(em)branza. la bella en cui ai fiza(n)sa
  e nos ca(m)ge p(er) ]paur[ paraulas nis uir. qe nemics qai faz den
  ue(i)a morir.
  
  
  Ben s’eschai a dona ardimenz
  entr’avol gen e mal vezis;
  e s’adreit cor non l’afortis,
  greu pot esser pros ni valenz;
  per q’ieu prec, n’aia membranza
  la bella en cui ai fizansa,
  e no·s camge per paraulas ni·s vir,
  q’enemics q’ai, faz d’enveia morir.  
  
  V   V
  
  Non es enuegz ni faillimenz. ni uilania so mes uis. mas dome
  cant se fa deuis. dautrui amor e conoissenz. enoios e qeus
  enansa. sim faitz enoig ni pesansa. cascus si uol de
  son mestier (t)urmir. men cofundetz e uos non uei iauzir. 
  
  
  Non es envegz ni faillimenz
  ni vilania, so m’es vis,
  mas d’ome, cant se fa devis
  d’autrui amor e conoissenz.
  Enoios! E qe·us enansa,
  si·m faitz enoig ni pesansa?
  Cascus si vol de son mestier turmir;
  m’en cofundetz, e vos non vei iauzir.
  
  VI   VI
  
  Anc sa bella bocha rizenz. non cuie(i) baizan me trais.
  car ab un douz bazar maucis. e sab autre nomes guire(n)tz
  atretal mer p(er) semblanza. con de pelaus la lanza. qe
  del sieu colp nom podiom guerir. sun autra uez no sen
  fezes ferir.
  
  
  Anc sa bella bocha rizenz
  non cuiei, baizan me trais,
  car ab un douz bazar m’aucis,
  e s’ab autre no m’es guirentz;
  atretal m’er per semblanza
  con de Pelaus la lanza,
  qe del sieu colp no·m podi’om guerir,
  s’un autra vez no s’en fezes ferir.
  
  VII   VII
  
  Bela donnal uostre cors genz. eil uostre bel oil
  man conqis. le douz esgartz (et) lo clers uis. (et) la bella bocha
  rizens. qe cant eu men prent esmanza. nous truep de
  beautat eganza. le genzers est com puesc el mon ch
  auzir. o no uei clar dels oils ab qieus remir.
  
  
  Bela donna, ·l vostre cors genz
  e·il vostre bel oil m’an conqis,
  le douz esgartz et lo clers vis,
  et la bella bocha rizens;
  qe, cant eu m’en prent esmanza,
  no·us truep de beautat eganza:
  le genzers est c’om puesc'el mon chauzir,
  o no vei clar dels oils ab q’ie·us remir.
  
  VIII   VIII
  
  Bel uezer senes d(u)ptanza. sa qe uostre pretz enansa. qe
  tant sabes. de plazer far e dir. p(er) qe nuls homs nos
  pot damar suffrir.
  
  
  Bel Vezer, senes duptanza
  sa qe vostre pretz enansa,
  qe tant sabes de plazer far e dir:
  per qe nuls homs no·s pot d’amar suffrir.
  
  • letto 417 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 425 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: http://151.100.161.88/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-592