I.
Ara·m so del tot conquis,       
si que de pauc me sove,         
c’oblidat n’ai gaug e ris       
e plor e dol e feunia;          
e no·i faz semblan trop bel,    
ni crei — tant ai manentia —    
que res, mas Dieus, me capdel.  

II.
Car ges per mon sen no cre,     
ni per prec ni per gragel,      
qu’eu poges aver per re         
ni conquerer tal amia           
si Dieus, a cui la grazis,      
no·m n’ages mes en la via       
et a leis bon cor assis.        

III.
Pregarai mais de novel          
que no suill de viel servis;    
car dat m’a en luoc sembel      
lo plus d’aquo que·l queria;    
e sai per que·m det tan be:     
car me conoc ses bauzia         
vas leis qui·m retenc ab se.    

IV.
A leis tainh amars tan fis,     
per que Dieus l’autrejet me;    
c’ad home qui la trais          
no volc dar la seinhoria,       
ni que ja·l fezes revel:        
qu’ilh non deu esser traya,     
tan val — mais trop ho espel!   

V.
Car s’eu dic so que·s cove      
de leis que mon cor sagel       
totz lo mons sap, per ma fe,    
cals es; car tota gen cria      
e sap, et es pron devis         
cals es la meiller que sia!     
Per qu’eu la laus et enquis.    

VI.
Mon cor ai eu tan isnel         
que a penas m’en sofris;        
c’amors me pueg’ el cervel,     
si que cor ai que lei dia       
a totz — tals talens m’en ve —; 
mas Temers e Cortesia           
e dreg Ben-Amar m’en te.        

VII.
Que si·m volia ses ris,         
si ri mon cor de joy ple;       
qu’esser cug em paradis         
can de midons, c’aixi·m lia     
que vas autra no·m apel,        
auzi parlar ses folia,          
sol c’om de leis me favel.      

VIII.
Per que es molt gran merce      
qui·m mentau neis lo castel     
on jai. Mas no sai per que      
es pros qui no·n a paria        
ab leis, c’ans que·l fos aclis  
no sai per que ren valia,       
mas pel be c’ar n’ai, m’es vis. 

IX.
Que ges lanza ni cairel         
non tem, ni brans asseris,      
can bai ni mir son anel;        
e si·n faz gran galardia        
ben o dei faire jasse,          
e s’om m’o ten a fulia          
no sap d’amor co·s mante.       

X.
Muira ogan ab coutel            
qui non tema ma fulia,          
o ab peir’ o ab cairel.         

XI.
Joglar, Dieus que·us fetz tan be
e·us creix vostre pretz quec dia
vos capdel si co·us cove.