Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (http://151.100.161.88)

Home > ARNAUT DANIEL > EDIZIONE > Quan chai la fueilla > Edizioni

Edizioni

  • letto 974 volte

Perugi 2015

I.
Cant chai la fueilla
dels auzors entresims
e·l fregz s'orgueilla
don seca·l vais e·l vimz,
de dos refrims
auz ordezir la brueilla
mas eu soi prims
d'amor, qui que s'en tueilla.

II.
Tot cant es, gela
mas eu non puesc frezir,
c'amors noella
mi fa·l cor reverdir:
no·m dei fremir
c'amors mi cobre e·m scela
e·m fai tener
ma valor e·m capdela.

III.
Bona es vida
pos ioia la mante:
que tals n'escrida
cui ges no vai tan be,
no sai di re
corilar m'escarida,
que per ma fe
del Meils ai ma partida.

IV.
De drudaria
no·m sai de ren blasmar
s'autrui paria
†tron† torn en reirazar:
ges ab sa par
no sai doblar m'amia,
c'una non par
que segonda no·il sia.

V.
No voil s'asemble
mos cors amb autr'amor,
si qe ia·il m'amble
ni volva·l cap aillor:
non ai paor
qe ia cel de Pont Tremble
n'aia genzor
de lieis, ni que la semble.

[Jes non es croia
cela cui son amics:
de sai Savoia
plus bella no·s noiris;
tals m'abellis
dont eu ai plus de joia
non ac Paris
de Lena, sel de Troia.]

VI.
Tan per es genta
cela que·m ten ioios,
las genzors trenta
venz de belas faissos:
ben es razos
adonc qe mos chanz senta,
car tant es pros
e de ric pretz manenta.

VII.
Vai t'en chanzos,
deran lei te presenta,
que s'il no fos,
no·i meir'Arnautz s'ententa.
 

  • letto 616 volte

Toja

I.
Quan chai la fuelha           
dels aussors entresims,       
e·l freg s’erguelha           
don seca·l vais e·l vims      
dels dous refrims             
au sordezir la bruelha,       
mas ieu soi prims             
d’amor, qui que s’en tuelha.  

II.
Tot quant es gela,            
mas ieu non puesc frezir,     
qu’Amors novela               
mi fa·l cor reverdir;         
non dei fremir                
qu’Amors mi cuebr’e·m cela    
e·m fai tenir                 
ma valor e·m capdela.         

III.
Bona es vida                  
pus ioia la mante,            
que tals n’escrida            
cui ges no vai tan be;        
no sai de re                  
coreillar m’escarida          
que per ma fe                 
del mielhs ai ma partida.     

IV.
De drudaria                   
no·m sai de re blasmar,       
qu’autrui paria               
torn ieu en reirazar;         
ges ab sa par                 
no sai doblar m’amia,         
qu’una non par               
que seconda no·ill sia.      

V.
No vuelh s’asemble           
mos cors ab autr’amor        
si qu’eu ia·il memble        
ni volva·l cap ailhor;       
non ai paor                  
que ia selh de Pontremble    
n’aia gensor                 
de lieis ni que la semble.   

VI.
Ges non es croia             
selha cui soi amis;          
de sai Savoia                
plus belha no·s noiris;      
tals m’abelis                
don ieu plus ai de ioia      
non ac Paris                 
d’Elena, sel de Troia.       

VII.
Tant per es genta            
selha que·m ten ioios        
las gensors trenta          
vens de belhas faisos;      
ben es razos                
donças que mos chans senta, 
quar es tan pros            
e de ric pretz manenta.     

VIII.
Vai t’en, chansos,          
denan lieis te prezenta     
que s’ ill no fos           
no·i meir Arnautz s’ententa.
 

  • letto 783 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: http://151.100.161.88/?q=laboratorio/edizioni-175