I.
Ans qe·l cim reston de branchas  
sec, ni despoillat de fuoilla,   
farai, c’Amors m’o comanda,      
breu chansson de razon loigna,   
que gen m’a duoich de las artz de s’escola;
tant sai qe·l cors fatz restar de suberna  
e mos bous es pro plus correns que lebres. 

II.
Ab razos coindas e franchas         
m’a mandat q’ieu no m’en tuoilla    
ni autra·n serva ni·n blanda        
puois tant fai c’ab si m’acoigna;   
e·m di que flors no·il semble de viola,
qui·s camia leu, sitot nonça s’iverna, 
anz per s’amor sia laurs o genebres.   

III.
Ditz: “Tu c’aillors non t’estanchas 
per altra qui·t deing ni·t vuoilla, 
totz plaitz esqiv’ e desmanda,      
sai e lai qui qe·t somoigna;        
que ses clam faill qui se meteus afola,
e tu no far failla don hom t’esqerna,  
mas apres Dieu lieis honors e celebres.”

IV.
E: “Tu, coartz, non t’afranchas    
per respieich c’amar no·t vuoilla; 
sec, s’il te fuig ni·t fai ganda,  
que greu er c’om no·i apoigna      
qui s’afortis de preiar e no cola, 
q’en passara part las palutz d’Userna
con peregrins, lai on cor en ios Ebres.” 

V.
S’ieu n’ai passatz pons ni planchas     
per lieis, cuidatz q’ieu m’en duoilla?  
Non eu, c’ab ioi ses vianda             
m’en sap far meizina coigna,            
baisan tenen; e·l cors, sitot si vola,  
no·is part de lieis qe·l capdell’ e·l governa.
Cors, on q’ieu an, de lieis no·t loinz ni·t sebres! 

VI.
De part Nil entro c’a Sanchas      
gensser no·is viest ni·s despuoilla, 
car sa beutatz es tan granda         
que semblaria·us messoigna.         
Be·m vai d’amor, q’ela·m bais’ e m’acola,
e no·m frezis freitz ni gels ni buerna,  
ni·m fai dolor mals ni gota ni febres.   

VII.
Sieus es Arnautz del cim tro en la sola,  
e senes lieis no vol aver Lucerna         
ni·l senhoriu del renc per on cor Ebres.