Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (http://151.100.161.88)

Home > BERNART DE VENTADORN > EDIZIONE > Lo rossinhols s'esbaudeya > Tradizione manoscritta > CANZONIERE K

CANZONIERE K

  • letto 547 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 404 volte

Edizione diplomatica

  
  Lo risignols sesbaudeia. josta la flor el uer
  jan. epren men tan granz enueia. qe
  no(n) puose mudar no(n) chan. enon sai de que-
  ni de cui. car eu no(n) am me ni autrui. efas
  esfors car sai faire bon uers eno(n) sui amaire.
  
  
  M
ais adamor qui domneia. aborguoill (et) ab
  enian. que sels que tos tems merceia. Nis
  uai trop humilian. capenas uol amors celui.
  ques francs efis si com eu sui. so ma tot mo(n)
  affaire. qanc no(n) fui fals ni trichaire.

  
  
  Oatressi tol ram si pleia. lai ol uens lo uai me-
  Nan. era uaslei quem guerreia. aclis per far
  son coman. per aiso ma follem destrui. don
  amal lignaie redui. Cams los oill li don a-
  traire, sautre tort mi pot retraire.
  
  
  Non es hom qui dellei ueia. la dreg cors
  nil bel semblan. que diga quella auerdeia.
  fellon cor ni mal talan. mas laiga que soan   
  saidui. espeier qe sella que brui. enian fai       
  qui de bon aire. sembla eno(n) oesgaire. 
   
  
  De totz locs onil esteia. on destuoil em uau
  Loingnan. eperso que no(n) la ueia. pas li mos
  oills claus denan. jenioga de mi es desdui.
  cab eis lo sieus tortz mi conclui. et es uers  
  tos temps qelaire. cuia tut sion siei fraire.
  
  
  Ia no(n) er si tot mi greia. que greu mes caissim recre
  Ia. ni perga tan lonc affan. asos obs me gar
  de me strui. esino(n) em amic amdui. no(n) se(m)
  bla ni mes ueiaire. cautramors lo cor mesda
  Bernartz del uentadorn.   xuj.                  ire.
  
  • letto 382 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

 Bernartz del uentadorn.  Bernartz del Ventadorn.
  I   I
 
 L
O risignols sesbaudeia. Iosta la flor el ue(r)t
 chan. Epren men tan granz enueia. Qe
 no(n) puosc mudar no(n) chan. Enon sai de que
 ni de cui. Car eu no(n) am me ni autrui. Efas
 esfors car sai faire bon uers eno(n) sui amaire.
 
 
 Lo risignols s’esbaudeia
 iosta la flor el vertchan,
 e pren m’en tan granz enveia
 qe non puosc mudar, non chan.
 e non sai de que ni de cui,
 car eu non am me ni autrui,
 e fas esfors, car sai faire
 bon vers e non sui amaire.
 
  II   II
 
 M
ais adamor qui domneia. Aborgoill et ab
 enian. Que sels que tos tems merceia. Nis
 uai trop humilian. Capenas uol amors celui.
 Ques francs efis si com eu sui. So ma tot mo(n)
 afaire. Qanc no(n) fui fals ni trichaire.
 
 
 Mais a d’Amor qui domneia
 ab orgoill et ab enian
 que sels que tostems merceia
 ni·s vai trop humilian;
 c’a penas vol Amors celui
 qu’es francs e fis, si com eu sui.
 So m’a tot mon afaire
 q’anc non fui fals ni trichaire.
 
  III   III
 
 C
atressi col ram si pleia. Lai ol uens lo uai me-
 nan. Era uaslei quem guerreia. Aclis per far
 son coman. Per aiso ma follem destrui. Don
 amal lignaie redui. Cams los oill li don a-
 traire. Sautre tort mi pot retraire.
 
 
 C’atressi co·l ram si pleia
 lai o·l vens lo vai menan,
 era vas lei que·m guerreia,
 aclis per far son coman.
 Per aiso m’afoll’e·m destrui,
 don a mal lignaie redui,
 c’ams los oill li don a traire,
 s’autre tort mi pot retraire.
 
  IV   IV
 
 N
on es hom qui dellei ueia. La dreg cors
 nil bel semblan. Que diga quella auer deia.
 Fellon cor ni mal talan. Mas laiga que soan
 sai dui. Espeier qe sella que brui. Enian fai
 qui de bon aire. Sembla eno(n) oesgaire.
 
 
 Non es hom qui de llei veia
 la dreg cors ni·l bel semblan,
 que diga qu’ella aver deia
 fellon cor ni mal talan;
 mas l’aiga que soau s’aidui,
 es peier qe sella que brui.
 Enian fai qui de bon aire
 sembla e non o es gaire.
 
  V   V
 
 D
e totz locs on il esteia. Mi destuoil em uau
 loingnan. Eperso que no(n) laueia. Pas li mos
 oillz claus denan. Ienioga de mi es desdui.
 Cab eis lo sieus tortz mi conclui. Et es uers
 tos temps qe laire. Cuia tut sion si ei fraire.
 
 
 De totz locs on il esteia,
 mi destuoil e·m vau loingnan,
 e per so que non la veia
 pas li mos oillz claus denan.
 Ien ioga de mi es desdui
 c’ab eis lo sieus tortz mi conclui.
 Et es vers tostemps qe laire
 cuia tut sion siei fraire!
 
  VI   VI
 
 I
a no(n) er si tot mi greia. Quen quer fin e
 pas nol man. Que greu mes caissim recre-
 ia. Ni perga tan lonc affan. Asos obs me gar-
 de me strui. Esi no(n) em amic amdui. No(n) se(m)-
 bla ni mes ueiaire. Cautramors lo cor mescla-
 ire.
 
 
 Ia non er, si tot mi greia,
 qu’enquer fin e pas no·l man;
 que greu m’es c’aissi·m recreia
 ni perga tan lonc affan.
 A sos obs me gard e·m estrui
 e si non em amic amdui,
 non sembla ni m’es veiaire
 c’autr’amors lo cor m’esclaire.
 
  • letto 406 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: http://151.100.161.88/?q=laboratorio/canzoniere-k-111