I.
Qui no sap esser chantaire,
laire,
qant au lo vivier sonar
clar
e qant son per tot mesclat
prat
e·l rozatz del matin s’espan
lan
sobre l’erba iosta·l sauza.

II.
No auz semblan ni veiaire
faire
q’eu l’am ni l’aus desamar;
car
en amor son drut intrat
fat.
e·il fals amador ab engan
van,
cui amor[s] engann’ e bauza.

III.
Non es reis ni emperaire
gaire,
qe l’ause·l mantel drechar
var
ni far q’ agues acatat
grat.
Ric me fai la noig en somnian,
can
m’es vis q’e mos bratz l’enclauza.

II.
No auz semblan ni veiaire
faire
q’eu l’am ni l’aus desamar;
car
en amor son drut intrat
fat.
e·il fals amador ab engan
van,
cui amor[s] engann’ e bauza.

II.
No auz semblan ni veiaire
faire
q’eu l’am ni l’aus desamar;
car
en amor son drut intrat
fat.
e·il fals amador ab engan
van,
cui amor[s] engann’ e bauza.

III.
Non es reis ni emperaire
gaire,
qe l’ause·l mantel drechar
var
ni far q’ agues acatat
grat.
Ric me fai la noig en somnian,
can
m’es vis q’e mos bratz l’enclauza.

IV.
Lai n’irai el sieu repaire
laire,
em peril qom de passer
mar;
si de mi no·il pren pitat,
bat
fer freg. Las! tan la vau pregan!
qan
qe ia de leis no men iauza.

V.
Si no·m val amar, m’amia
Dia,
pos eu l’am, s’il m’amara.
A!
sui al seu comandamen!
Gen
l’i serai, si·m vol retener.
Ver
li dirai. Q’autres li menta!

I.
Qui no sap esser chantaire,
braire
deu quant aug lo ver sonar
clar                      
e qant son per tot mesclat
prat                      
e·l rozal del mati s’espan
blan                      
sobre l’erba josta·l sauza.

II.
Non aus semblan ni vejaire 
faire                      
q’eu l’am, ni l’aus desamar
ar                         
q’en amor son drut mirat   
fat                        
e·il fals amador ab engan  
van                        
cui amor engann’ e bauza.  

III.
Non es reis ni emperaire   
gaire                      
qe l’ause·l mantel drechar 
var,                       
ni far q’agues acatat      
grat.                      
Ric me fai la noig en somnian,
tan                           
m’es vis q’en mos bratz l’enclauza.

IV.
Lai n’irai el seu repaire,
laire,                    
em peril qom de passar    
mar;                      
si de mi no·il pren pitat,
bat                       
fer freg. Las! Tan la vau pregan
qan                             
ni ja ren de leis no m’en jauza.

V.
Si no·m vol amar m’amia,  
dia,                      
pos eu l’am, s’il m’amara 
ja:                       
q’eu sui al seu mandamen, 
gen                       
li serai, si·m vol retener, 
ver                         
li dirai q’autres i menta.

I.
Qui no sap esser chantaire,
braire
deu quant aug lo ver sonar
clar                      
e [qant] son per tot mesclat
prat                      
e·l rozal del mati s’espan
blan                      
sobre l’erba josta·l sauza.

II.
Non aus semblan ni vejaire 
faire                      
q’eu l’am, ni l’aus desamar
ar                         
q’en amor son drut mirat   
fat                        
e·il fals amador ab engan  
van                        
cui amor engann’ e bauza.  

III.
Non es reis ni emperaire   
gaire                      
qe l’ause·l mantel drechar 
var,                       
ni far q’agues acatat      
grat.                      
Ric me fai la noig en somnian,
tan                           
m’es vis q’en mos bratz l’enclauza.

IV.
Lai n’irai el sieu repaire,
laire,                    
em peril qom de passar    
mar;                      
si de mi no·il pren pitat,
bat                       
fer freg. Las! Tan la vau pregan
qan                             
ni ja ren de leis no m’en jauza.

V.
Si no·m vol amar m’amia,  
dia,                      
pos eu l’am, s’il m’amara 
ja:                       
q’eu sui al seu mandamen, 
gen                       
li serai, si·m vol retener, 
ver                         
li dirai q’autres i menta.

I.
Qui no sap esser chantaire
Laire
Quant aug los vergiers sonar
Clar                      
E [quan] son per tot mesclat
Prat                      
E·l rozazt del matin s’espan
Blan                      
Sobre l’erba josta·l sauza.

II.
Non aus semblan ni vejaire 
Faire                      
Q’eu l’am, ni l’aus desamar,
Ar                         
Q’en amor son drut intrat
Fat                        
E·il fals amador ab engan  
Van                        
Cui Amors engann’e bauza.  

III.
Non es reis ni emperaire   
Gaire                      
Que l’aus el mantel tochar 
Var,                       
Ni far q’agues acatat      
Grat;                      
Ric me fai la noig en somnjan
Can                           
M’es vis q’e mos bratz l’enclauza.

IV.
Lai n’irai el seu repaire,
Laire,                    
Em peril qom de passar    
Mar;                      
Si de mi no·l pren pitat,
Bat                       
Fer freg. Las! tan la vau pregan,
Qan                             
Qe ja de leis no m’en jauza!

V.
Si no·m vol amar m’amia,  
Dia,                      
Pos eu l’am, s’il m’amara 
Ja:                       
Q’eu sui al seu mandamen
Gen                       
E·il serai, si·m vol retener;
Ver                         
Li dirai, q’autres li menta.

I.
Qui no sap esser chantaire
braire
deu quant au lo ver sonar
clar
e que son per tot mesclat
prat
e’l rozal del matín s’espan
blan                      
sobre l’erba josta’l sauza.

II.
Non aus semblan ni vejaire 
faire                      
q’eu l’am ni l’aus desamar
ar
q’en amor son drut mirat
fat
e’il fals amador ab engan
van
cui amors engann’e bauza.  

III.
Non es reis ni emperaire   
gaire                      
que l’ause’l mantel drechar
var                   
ni far q’agués acatat      
grat.               
Ric me fai la noig en somnian,
tan
m’es vis q’en mos bratz l’enclauza.

IV.
Lai n’irai el sieu repaire,
laire,                    
em peril qom de passar    
mar.                     
Si de mi no’il pren pitat,
bat                       
fer freg. Las! tan la vau pregan
qan                             
ni ja ren de leis m’en jauza.

V.
Si no’m vol amar m’amia,  
dia,                      
pos eu l’am, s’il m’amarà;
ja                    
q’eu sui al seu mandamen,
gen                      
li serai si’m vòl retener:
ver
li dirai, q’autrez i menta!

I.
Qui no sap esser chantaire
Blaire
De qant aug lo ver sonar
Clar                      
E [qe] son per tot mesclat
Prat                      
[E·l] rozal del mati s’espan
Lan                      
Sobre l’erba josta·l sauza.

II.
Non auz semblan ni vejaire 
[Faire]                      
Q’eu l’am, ni l’aus desamar,
[Ar]                         
Q’en amor son drut mirat
Asatz                        
E·il fals amador [ab] engan  
Van,                        
Cui amor engann’ e bauza.  

III.
Non es reis ni emperaire   
Gaire                      
Qe l’ [auze·]l mantel drechar 
Var                       
Ni far q’agues acatat      
Grat.                      
Ric me fai la noig en somnian,
Tan                           
M’es vis qe mos bratz l’enclauza.

IV.
Lai n’irai el sieu repaire,
Laire,                    
Em peril com de passar    
Mar;                      
E si de mi no·il pren pitat,
Bat                       
Fer freg: las! tan la vau pregan,
Qan                             
Ja ren de leis [no] me·n jauza.

V.
Si no·m vol amar m’amia,  
Dia,                      
Pos eu l’am, s’il m’amara 
Ja,                       
Q’eu sui al seu comandamen:
Gen                       
Li serai si·m vol retener,
Ver                         
Li dirai, q’autresi menta.

I.
Qui no sap esser chantaire, — braire
de’ qant aug lo ver sonar — clar,
e son per tot [gen] mesclat — prat,
e·l rozal del matin s’espan — lan,
sobre l’erba josta·l sauza.

II.
Non auz semblan ni vejaire — faire
q’eu l’am, ni l’aus desamar, — ar
q’en amor son drut mirat — fat,
e ·il fals Amador ab engan — van,
cui amor engann’e bauza.

III.
Non es reis ni emperaire — gaire
qe l’ause ·l mantel drechar — var,
ni far q’agues acatat — grat.
Ric me fai la noig en somnjan, — tan
m’es vis qe mos bratz l’enclauza.

IV.
Lai n’irai el sieu repaire, — laire,
em peril qom de passar — mar;
si de mi no ·il pren pitat, — bat
fer freg, las! Tan la vau pregan, — qan,
ni ja ren, de leis nien jauza.

V.
Si no·m vol amar m’amia, — dia,
pose u l’am, s’il m’amara, — ja
q’eu sui al seu mandamen; — gen
li serai, si·m vol tener; — ver
li dirai: q’autre si menta!