I.
Belh m’es qui a son bon sen  
qu’en bona cort lo prezen,   
q’us bes ab autre s’enansa   
e ricx mestiers conogutz,    
lai on pus es mentaugutz,    
val mais qu’a la comensansa. 

II.
Doncx aissi·m dei far parven,
ieu que venc novellamen,     
e mostrar en detriansa       
lo saber que·m n’es cregutz, 
quar qui vas dos loc s’esdutz
leu l’en sort grans alegransa.

III.
Per que d’est comte aten      
de Barsalon’ un don gen,      
que pro·m fass’ e lhuy onransa;
e cre, si de dar non dutz,     
qu’en sa cort, on suy vengutz, 
es fams e vera mermansa.       

IV.
De baron m’es avinen           
qu’a verguonhos pessamen;      
tals o conoys que romansa:     
ans que s’en leu mager brutz,  
aitals afars trop saubutz      
non es grans mas per semblansa.

V.
Ara·us es ops, e non len,      
efforsar contra joven,         
qu’us encombriers vos sobransa 
de sai, on lo solelh lutz,     
en que seretz deceubutz,       
s’acortz no ven deves Fransa.  

VI.
Qu’ab un iovencel valen        
avetz lai guerr’ e conten,     
tal que fier si de sa lansa,   
que d’aquelhs Engles coutz     
ni dels vostres esternutz      
non a paor ni duptansa.        

VII.
Lai es lo vers remazutz        
on espazas sobr’escutz         
penran del forfag venjansa.