I.
«Car vey fenir a tot dia
[...], lo Joi e·l Deport,
e no·m socor la clerzia,
non puesc mudar no·m cofort
co fay, can conois sa mort,
lo signes, que bray e cria
e·n mou son sonet per fort,
que·l cove fenir sa via
e plus no·i a de conort».
II.
«Maïstre, si Dieus me valha,
ben dizetz so que cove;
mas ja d'aiso no vos calha
car li clerc no vos fan be;
car lo bos temps ve – so cre –,
que auretz aital guazalha,
que vos dara palafre
o renda que mais vos valha,
car lo coms de Pieitieus ve».
III.
«Guilhalmi, non pretz mealha
so que·m dizes, per ma fe,
mais volria una calla
estreg tener en mon se
no faria un polhe,
qu'estes en autrui sarralha,
c'atendes la lor merce:
car soven, so cug, badalha
qi s'aten a l'autrui be».
IV.
«Maïstre, gran benanansa
podetz aver si sofretz».
«Guilhalmi, vostra vanansa
non crei, si com vo·m dizetz».
«Maïstre, car no·m crezetz?
Grans bes vos venra de Fransa,
si atendre lo voletz».
«Guilhalmi, tal esperansa
vos don Dieus, com vos m'ufretz».
V.
«Maïstre, n'ajatz coratge
d'efan ni d'ome leugier».
«Guilhalmi, sobre bon guatge
vos creyria volontiers».
«Maïstre, man bon destrier
an li home de paratge,
per sufertar, al derrier».
«Guilhalmi, fort...... [-atge]
e salvat e ...... [-ier]».
VI.
«Maïstre, josta la brosta
vos pareisa·l cesc novel!»
«Guilhalmi, ben pauc vos costa
lo mieus ostals del castel».
«Maïstre, conte novel
aurem nos a Pantacosta,
qe·us pagara ben e bel».
«Guilhalmi, fols qi·us acosta:
vos·m pagatz d'autrui borcel».
IV. Guilhalmi vostra] Guilhalmi, vostra voletz] voletez
V. d'efan] D'efan