Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (http://151.100.161.88)

Home > CERCAMON > EDIZIONE > Per fin'amor m'esjauzira > Edizioni

Edizioni

  • letto 1078 volte

Edizioni a confronto


 
 
I.
 
 
 
 
 
7
Testo Rossi 2009 
 
Per fin’Amor m’esbaudira
tant qant fai chaut ni s’esfrezis,
toz tems serai vas lei aclis,
mas non puosc saber enqera
si poirai ab joi remaner,
o·m voldra per seu retener
cella, cui mos cors dezira.

 
Testo Tortoreto 1981 
 
Per fin’amor m’esbaudira
tant qant fai chaut ni s’esfrezis,
toz tems serai vas lei aclis,
mas non puosc saber enqera
si poirai ab joi remaner,
o·m voldra per seu retener
cella, cui mos cors dezira.

 
Testo Wolf - Rosenstein 1983 
 
Per fin’amor m’esjauzira
tant quant fai chaut ni s’esfrezis;
toz tems serai vas lei aclis,
mas non puosc saber enqera
si poirai ab joi remaner,
o·m voldra per seu retener
cella cui mos cors dezira.

 
II.
 
 
 
 
 
14
Seinhors e dompnas gequira,
si·l plagues qe eu li servis
e sivals d’aitant m’enrequis
qe dixes qe ma domna era;
e del plus fos al seu plazer,
de la menzonja o del ver,
c’ab sol son dig m’enrequira.

 
Seinhors e dompnas gequira,
si·l plagues qe eu li servis
e sivals d’aitant m’enrequis:
que dixes qe ma domna era;
e del plus fos al seu plazer,
de la menzonja o del ver,
c’ab sol son dig m’enrequira.

 
Seinhors e dompnas gerpira
s'a lei plagues q'eu li servis;
e qi·m diria m’en partis
faria·m morir desera,
q’en autra non ai mon esper,
nuoit ni jorn, ni maitin ni ser,
ni d’als mos cors no consira.

 
III.
 
 
 
 
 
21
Ges tant leu no l’enquezira
s’eu sabes cant grieu s’afranquis;
c’anc res no fo no s’umelis
vas amor, mas ill n’es fera;
en domna non pot ren valer,
per riqueza ni per aver,
se jois d’amor no l'espira.

 
Ges tant leu no l’enquezira
s’eu sabes cant grieu s’afranquis;
c’anc res no fo no s’umelis
vas Amor, mas ill n’es fera;
en domna non pot pres aver
per riqueza ni per aver,
se jois d’amor no la ‘spira.

 
Ges tant leu no l’enqesira
s’eu sabes cant grieu s’afranquis;
anc res no fo no s’umelis
vas amor; mas ill n’es fera;
en domna non pot ren valer,
per riqessa ni per poder,
se joi d’amor no l'aspira.

 
IV.
 
 
 
 
 
28
Ja de sos pes no·m partira,
si·l plagues ni m’o consentis;
e qui·m dezia m’en partis
faria·m morir des era;
q’en autra non ai mon esper,
nuoit ni jorn ni maitin ni ser,
ni d’als mos cors no consira.

 
Ja de sos pes no·m partira
si·l plagues ni m’o consentis,
e qui·m dezia m’en partis
faria·m morir des era,
q’en autra non ai mon esper,
nuoit ni jorn ni maitin ni ser,
ni d’als mos cors no consira

 
Ja de sos pes no·m partira
s'il plagues ni m’o consentis,
o sol que d’aitant m’enrequis
que dixes qe ma domna era,
e del plus fos al seu placer,
de la menzonja o del ver,
c’ab sol son diz m’enrequira.

 
V.
 
 
 
 
 
35
Entre joi remaing et ira
ades qant de leis mi partis,
q’anc pois no la vi q’ela·m dis
qe si l'ames, mi amera.
Alre no sai del sieu voler,
mas ben pot per vertat saber
q’eu morrai si ganre·m tira.

 
Entre joi remaing et ira
ades qant de leis mi partis,
q’anc pois no la vi q’ela·m dis
que si ames mi amera;
alre no sai del sieu voler,
mas ben pot per vertat saber
q’eu morrai s’alor s’avira.

 
Entre joi remaing et ira
ades quant denan lei partis,
q’anc pois no la vi q’ela·m dis
qe si l'ames, mi amera;
mas eu no sai lo sieu voler;
mas ben pot ma domna saber
q’eu morrai si ganre·m tira.

 
VI.
 
 
 
 
 
42
Gencer en es mon no·s mira,
guai’e blanca coma ermis,
plus fresca qe rosa ni lis:
ren als no m’en desespera.
Dieus! si poirai l’ora vezer,
qu’ieu josta leis puesca jazer!
Eu non, qar vas mi no·s vira.

 
Gencer en es mon no·s mira,
guai’ e blanca coma ermis,
plus fresca qe rosa ni lis;
ren als no m’en desespera:
Dieus! si poirai l’ora veder,
qu’ieu josta leis puesca jazer!
Be n’ai dreg mas trop mi tira.

 
Gencer en est mon no·s mira,
bell'e blancha plus c'us hermis,
plus fresca qe rosa ni lis;
ren als no m’en desespera;
hai! si poirai l’ora veder
q’eu puosca pres de llei jacer!
eu non, qar vas mi no·s vira.

 
VII.
 
 
 
 
 
49
Toz mos talenz m’aemplira
ma domna, sol d’un bais m’aizis,
q’en guerrejeira mos vezis,
e·n fora larcs e donera,
e·m fera grazir e temer,
e mos enemics bas chader
e tengra·l meu e·l garnira.

 
Toz mos talenz m’aemplira
ma domna, sol d’un bais m’aizis,
q’en guerrejera mos vezis,
e·n fora larcs e donera,
e·m fera grazir e temer
e mos enemics bas chader
e tengra·l meu e·l garnira.

 
Toz mos talenz m’aëmplira
ma domna, sol d’un bais m’aizis,
q’en guerrejera mos vezis,
e fora larcs, e donera,
e·m fera grazir e temer,
e mos enemics bas chader,
e tengra·l meu e·l garnira.

 
VIII.
 
52
E pot ben ma domna saber
qe ja nulz hom de mon poder
de meillor cor no·ill servira.

 
E pot ben ma domna saber
qe ja nulz hom de mon poder
de meillor cor no·ill servira.

 
E pot ben ma domna saber
que ja nulz hom de mon poder
de meillor cor no·ill servira.

 
IX.
 
55
E si·m fezes tant de plazer
qe·m laisses pres de si jaser,
ja d’aquest mal non morira.

 
LE si·m fezes tant de plazer,
qe·m laisses pres de si jaser,
ja d’aquest mal non morira.

 
E si·m fezes tant de placer
qe·m laisses pres de si jaser,
ja d’aquest mal non morira.

 
  • letto 738 volte

Rossi

I.
Per fin’Amor m’esbaudira
tant qant fai chaut ni s’esfrezis,
toz tems serai vas lei aclis,
mas non puosc saber enqera
si poirai ab joi remaner,
o·m voldra per seu retener
cella, cui mos cors dezira.

II.
Seinhors e dompnas gequira,
si·l plagues qe eu li servis
e sivals d’aitant m’enrequis
qe dixes qe ma domna era;
e del plus fos al seu plazer,
de la menzonja o del ver,
c’ab sol son dig m’enrequira.

III.
Ges tant leu no l’enquezira
s’eu sabes cant grieu s’afranquis;
c’anc res no fo no s’umelis
vas amor, mas ill n’es fera;
en domna non pot ren valer,
per riqueza ni per aver,
se jois d’amor no l'espira.

IV.
Ja de sos pes no·m partira,
si·l plagues ni m’o consentis;
e qui·m dezia m’en partis
faria·m morir des era;
q’en autra non ai mon esper,
nuoit ni jorn ni maitin ni ser,
ni d’als mos cors no consira.

V.
Entre joi remaing et ira
ades qant de leis mi partis,
q’anc pois no la vi q’ela·m dis
qe si l'ames, mi amera.
Alre no sai del sieu voler,
mas ben pot per vertat saber
q’eu morrai si ganre·m tira.

VI.
Gencer en es mon no·s mira,
guai’e blanca coma ermis,
plus fresca qe rosa ni lis:
ren als no m’en desespera.
Dieus! si poirai l’ora vezer,
qu’ieu josta leis puesca jazer!
Eu non, qar vas mi no·s vira.

VII.
Toz mos talenz m’aemplira
ma domna, sol d’un bais m’aizis,
q’en guerrejeira mos vezis,
e·n fora larcs e donera,
e·m fera grazir e temer,
e mos enemics bas chader
e tengra·l meu e·l garnira.

VIII.
E pot ben ma domna saber
qe ja nulz hom de mon poder
de meillor cor no·ill servira.

IX.
E si·m fezes tant de plazer
qe·m laisses pres de si jaser,
ja d’aquest mal non morira.

VI. qu'ieu] Qu'ieu
 

  • letto 1039 volte

Tortoreto

I.
Per fin’amor m’esbaudira
tant qant fai chaut ni s’esfrezis,
toz tems serai vas lei aclis,
mas non puosc saber enqera
si poirai ab joi remaner,
o·m voldra per seu retener
cella, cui mos cors dezira.

II.
Seinhors e dompnas gequira,
si·l plagues qe eu li servis
e sivals d’aitant m’enrequis:
que dixes qe ma domna era;
e del plus fos al seu plazer,
de la menzonja o del ver,
c’ab sol son dig m’enrequira.

III.
Ges tant leu no l’enquezira
s’eu sabes cant grieu s’afranquis;
c’anc res no fo no s’umelis
vas Amor, mas ill n’es fera;
en domna non pot pres aver
per riqueza ni per aver,
se jois d’amor no la ‘spira.

IV.
Ja de sos pes no·m partira
si·l plagues ni m’o consentis,
e qui·m dezia m’en partis
faria·m morir des era,
q’en autra non ai mon esper,
nuoit ni jorn ni maitin ni ser,
ni d’als mos cors no consira.

V.
Entre joi remaing et ira
ades qant de leis mi partis,
q’anc pois no la vi q’ela·m dis
que si ames mi amera;
alre no sai del sieu voler,
mas ben pot per vertat saber
q’eu morrai s’alor s’avira.

VI.
Gencer en es mon no·s mira,
guai’ e blanca coma ermis,
plus fresca qe rosa ni lis;
ren als no m’en desespera:
Dieus! si poirai l’ora veder,
qu’ieu josta leis puesca jazer!
Be n’ai dreg mas trop mi tira.

VII.
Toz mos talenz m’aemplira
ma domna, sol d’un bais m’aizis,
q’en guerrejera mos vezis,
e·n fora larcs e donera,
e·m fera grazir e temer
e mos enemics bas chader
e tengra·l meu e·l garnira.

VIII.
E pot ben ma domna saber
qe ja nulz hom de mon poder
de meillor cor no·ill servira.

IX.
E si·m fezes tant de plazer,
qe·m laisses pres de si jaser,
ja d’aquest mal non morira.
 

  • letto 737 volte

Wolf - Rosenstein

I.
Per fin’amor m’esjauzira
tant quant fai chaut ni s’esfrezis;
toz tems serai vas lei aclis,
mas non puosc saber enqera
si poirai ab joi remaner,
o·m voldra per seu retener
cella cui mos cors dezira.

II.
Seinhors e dompnas gerpira
s'a lei plagues q'eu li servis;
e qi·m diria m’en partis
faria·m morir desera,
q’en autra non ai mon esper,
nuoit ni jorn, ni maitin ni ser,
ni d’als mos cors no consira.

III.
Ges tant leu no l’enqesira
s’eu sabes cant grieu s’afranquis;
anc res no fo no s’umelis
vas amor; mas ill n’es fera;
en domna non pot ren valer,
per riqessa ni per poder,
se joi d’amor no l'aspira.

IV.
Ja de sos pes no·m partira
s'il plagues ni m’o consentis,
o sol que d’aitant m’enrequis
que dixes qe ma domna era,
e del plus fos al seu placer,
de la menzonja o del ver,
c’ab sol son diz m’enrequira.

V.
Entre joi remaing et ira
ades quant denan lei partis,
q’anc pois no la vi q’ela·m dis
qe si l'ames, mi amera;
mas eu no sai lo sieu voler;
mas ben pot ma domna saber
q’eu morrai si ganre·m tira.

VI.
Gencer en est mon no·s mira,
bell'e blancha plus c'us hermis,
plus fresca qe rosa ni lis;
ren als no m’en desespera;
hai! si poirai l’ora veder
q’eu puosca pres de llei jacer!
eu non, qar vas mi no·s vira.

VII.
Toz mos talenz m’aëmplira
ma domna, sol d’un bais m’aizis,
q’en guerrejera mos vezis,
e fora larcs, e donera,
e·m fera grazir e temer,
e mos enemics bas chader,
e tengra·l meu e·l garnira.

VIII.
E pot ben ma domna saber
que ja nulz hom de mon poder
de meillor cor no·ill servira.

IX.
E si·m fezes tant de placer
qe·m laisses pres de si jaser,
ja d’aquest mal non morira.
 

  • letto 707 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: http://151.100.161.88/?q=laboratorio/edizioni-117