Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (http://151.100.161.88)

Home > BERNART DE VENTADORN > EDIZIONE > Lo tems vai e ven e vire

Lo tems vai e ven e vire

BdT 70, 30

Mss.: A 86, C 51, D 17, G 16, I 33, K 21, N² 29 (incipit), Q 28, R 12, a¹ 103.
Nell'indice di C è attribuito a G. de Quintenac (BdT 228).

Metrica: a7' b7 a7' b7 c7' c7' d7 (Frank 376:15). Canso di 8 coblas doblas di 7 versi, seguite da una tornada di 3.

Edizioni: Appel 1915, 30, p. 180; Lazar 1966, 44, p. 232.

  • letto 2221 volte

Collazione

Lo tems vai e ven e vire: 8 coblas doblas e una tornada; a 7’, b 7, a 7’, b 7, c 7’, c 7’, d 7.
Ordine coblas:

Appel 1 2 3 4 5 6 7 8 tor
A 1 2 4 3 5 6 7 8 tor
C 1 2 3 4 5 6 7 8 tor
D 1 2 3 4 5 6 7 8 tor
G 1 2 3 4 5 6 7 8 tor
I 1 2 3 4 5 6 7 8 tor
K 1 2 3 4 5 6 7 8 tor
Q 1 2 3 4 5 6 7 8 tor
R 1 2 3 4 5 6 7 8 tor
a 1 2 3 4 5 6 7 8 tor

 
Cobla I

v 1

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Lonc temps vau e veing e vire
Lo temps vai e ven e vire.
Lo tems vai e ven e vire
Lo tems vai e ven e vire
Lo temps vai e ven e vire
Lo temps vai e ven e vire
Lo temps vai et ven et vire
Lo tems vay e ven e vieure
Lo temps vai e ven e·s vire

v 2

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
per iorns, per mes e per ans,
per iorns, per mes e per ans,
per iorn, per mes e per anz,
per iorn e per mes e per anz,     (+1)
per iorns, per mes e per ans,
per iorns, per mes e per ans,
per iorn et per mes et per anç,     (+1)
per iorns e per mes e per ans,     (+1)
per iorns, per mes e per ans,

v 3

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
et ieu, las! Non sai que dire,
et ieu, las! No sai que dire,
et eu, las! No sai que dire,
et eu, las! No sai qe dire,
et eu, las! No·n sai que dire,
et eu, las! No·n sai que dire,
et eu, las! No·n sai qe dire,
et ieu lay no say que dire,
et eu, las! No sai qe dire,

v 4

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
c’ades es us mos talans.
qu’ades es vers mos talans.
c’ades es us mos talanz.
c’ades es uns mos talanz.
c’ades es us mos talans.
c’ades es us mos talans.
q’ades es us mos talans.
c’ades es vers mos talans.
q’ades es us mos talans.

v 5

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Ades es us e no·is muda,
Ades es vers e no·s muda,
Ades es us e no·s muda,
Ades es uns e no·s muda,
Ades es us e no·us muda,
Ades es us e no·us muda,
Ades es us et no·us muda,
Ades es vers e no·s muda,
Ades es us e no·s muda,

v 6

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
c’una·n vuoill e·n ai volguda,
q’una·n vuelh e·n ai volguda,
c’una·n voill e·n ai volguda,
c’una·n voill e·n ai volguda,
c’una·m voill e·n ai volguda,
c’una·m voill e·n ai volguda,
c’una·n voil et ai volguda,
c’una·n vuelh e·n ay volguda,
q’uno·n voil e·n ai volguda,

v 7

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
don anc non aic iauzimen.
don anc non aic iauzimen.
don anc non aic iauzimen.
don anc non ac iauçimen.
dont anc non aic iauzimen.
dont anc non aic iauzimen.
don anc non ac iaudiment.
don anc non ayc iauzimen.
don anc non agui iauzimen.

 
Cobla II

v 1

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Puois ella non pert lo rire,
Pus elha no·n pert lo rire,
Pos ela no·n pert lo rire,
E pos ella no·n pert lo rire,     (+1)
Puois ella no·n pert lo rire,
Puois ella no·n pert lo rire
Pos ela non pert lo rire,
Tues ela no pert lo rire,
Pois ella no·n pert lo rire,

v 2

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
a mi en ven dols e dans,
a mi en ve dols e dans,
a mi en ve dols e danz,
a mi en ven e dol e danz,     (+1)
a mi en ve dols e dans,
a mi en ve dols e dans,
a mi en ven e dols et dans,     (+1)
a mi en ve e dols e dans,      (+1)
a mi·n ven e dols e danz,      

v 3

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
c’a tal ioc ma faich assire
qu’aital ioc m’a fait assire
c’aital ioc me fait assire
car tal ioc m’a fait assire
c’aital ioc me fait aissire
c’aital ioc me fait aissire
q’aital ioc m’a fait aissire
car tal ioc m’a fag assire
q’aital ioc m’a fait assire

v 4

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
don ai lo peior dos tans,
dont ai lo peior dos tans,
dont ei lo peior dos tanz,
don ei lo peior dos tanz,
don ei lo peior dos tans,
don ei lo peior dos tans,
dont ei lo peior dos tanç,
don ay lo peior des tans,
dont ai lo peior dos tanz,

v 5

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
c’aitals amors es perduda
qu’aitals amors es perduda
c’aitals amors es perduda
c’aitals amors es perduda
c’aitals amors es perduda
c’aitals amors es perduda
q’aitals amors es perduda
c’aytals amors es perduda
e tals amors es perduda

v 6

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
q’es d’una part mantenguda,
qu’es d’una part mantenguda,
que d’una part mantenguda,
q’es d’una part mantenguda,
qu’es d’una part mantenguda,
qu’es d’una part mantenguda,
q’es d’una part mantenguda,
qu’es d’una part mantenguda,
q’es d’una part mantenguda,

v 7

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
tro que fai acordamen.
tro que fai acordamen.
tro que fai acordamen.
tro qe fai acordamen.
tro que fai acordamen.
tro que fai acordamen.
tro qe fai accordament.
tro que fay acordamen.
tro qe·m fai acordamen.

 
Cobla III

v 1

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Ben deuria esser blasmaire,
Ben deuri’esser blasmaire
Ben deuri’esser blasmaire
Ben deuria esser blasmaire
Ben deuri’esser blasmaire
Ben deuri’esser blasmaire
Ben deuria esser blasmaire
Ben deuri’esser blasmayre
Ben deuri’esser blasmaire

v 2

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
de mi mezeis a razon,
de mi meteis a razo,
/
de mi meteis a razon,
de mi mezeis a rason,
de mi mezeis a rason,
de mi meteis a rraison,
de mi meteys a razo,
de mi meteis per rason,

v 3

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
c’anc non nasquet cel de maire
qu’anc no nasquet sel de maire
/
q’anc no nasqet cel de maire
qu’anc no nasquet sel de maire
q’anc no nasquet sel de maire
q’anc non nasqet cel de maire
c’anc no nasquet sel de mayre
c’anc non nasqet cel de maire

v 4

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
que tant servis en perdon;
que tan servis en perdo;
tan servici en perdon;
que tant servis em perdon;
tan servizi em perdon;
tan servizi em perdon;
tant servissa em perdon;
tan servissa en perdon;
qi tant servis en perdon;

v 5

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
e s’ella no m’en chastia,
e s’elha no m’en chastia,
e s’ela no m’en castia,
e s’ara no m’en chastia,
e s’ella no m’en castia,
e s’ella no m’en castia,
e s’ella no m’en chastia,
e s’elha no m’en chastia,
e c’illa no m’en chastia,

v 6

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
ades doblara·ill foillia,
ades doblara·l folia,
ades doblara la folia,
ades doblara·l folia,
ades dobla la fuoillia,
ades dobla la fuoilla,
ades doblara·l folia,
ades doblara·l folha,
ades doblara·il folia,

v 7

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
que fols  non tem, tro·l mal pren.
que fols no tem, tro que pren.
qe·l folz non tem, tro que pren.
qe fol no tem, tro qe pren.
que·l fols non tem, tro que pren.
que·l fols non tem, tro que pren.
qe fols non ten, pro qe prens.
que fols no tem, tro que pren.
qe fols non tem tro qe pren.

 
Cobla IV

v 1

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Ia mais no serai chantaire
Ia mais no serai chantaire
Ia mais non serai cantaire
Ia mais no serai chantaire
Ia mais no serai chantaire
Ia mais no serai chantaire
Ia mai non serai chantaire
Ia mays no serai chantaire
Ia mai non serai chantaire

v 2

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
ni de l’escola n’Eblon,
ni de l’escola n’Eblo,
ni de la scola n’Iblon,
ni d’escola n’Eblon,     (-1)
ni de lla scolla n’Iblon,
ni de la scola n’Iblon,
ni de la scola n’Eblon,
ni de l’escola n’Eblon,
ni de l’escola n’Eblo,

v 3

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
que mos chantars non val gaire
que mos chantars no val guaire
que mos chantars no val gaire
qe mos chantars no val gaire
que mos chantars no val gaire
que mos chantars no val gaire
qe mos chantars non val gaire
que mos chantars no val gayre
pos mos chantars no·m val gaire

v 4

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
ni mas voutas ni miei son;
ni mas volras ni mei so;
ni mas voutas ni mei son;
ni mas voltas ni mei son;
ni mas voutas ni miei son;
ni mas voutas ni miei son;
ni mas voltas ni mei son;
ni mas notas ni miey so;
ni mas voltas ni mei so;

v 5

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
ni res qu’eu fassa ni dia,
ni res que fassa ni dia,
ni res qu’eu faza ni dia,
ni ren q’eu faza ni dia,
ni res qu’eu fassa ni dia,
ni ies qu’ieu fassa ni dia,
ni res q’eu faça ni dia,
ni res que fassa ni dia,
ni ren q’eu fassa ni dia,

v 6

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
non conosc que pros me sia,
no conosc que pros me sia,
no conosc que pros me sia,
no conosch qe pro me sia,
no conosc que pros me sia,
no conosc que pros me sia,
non conosc qe pro mi sia,
non conosc que pros me sia,
non conosc que pro me sia,

v 7

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
ni no·i vei meilluramen.
ni no vei melhuramen.
ni no vei meilluramen.
ni no·n vei meilloramen.
ni no·n vei meilluramen.
ni non vei meilluramen.
ni no·n vei meillorament.
ni no·y vey melhuramen.
ni no·i vei meilluramen.

 
Cobla V

v 1

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Si tot fatz de ioi parvenssa,
Si tot fas de ioi parvensa,
Si tot faz de ioi parvenza,
Si tot faz de ioi parvenza,
Si tot fas de ioi parvensa,
Si tot fas de ioi parvensa,
Si tut fai de ioi parvença,
Si tot fas de ioy parvensa,
Se tot fas de ioi parvenza,

v 2

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
molt ai dinz lo cor irat.
molt ai din lo cor irat.
molt ai dinz lo cor irat.
molt ei dinz lo cor irat.
molt ai dinz lo cor iratz.
molt ai dinz lo cor irat.
molt ei dinç lo cor irat.
mot ay dins lo cor irat.
molt ai dinz lo cor irat.

v 3

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Qui vi anc mais penedenssa
Qui vi anc mais penedensa
Qui viz anc mais penedenza
Qi vis anc mais penedenza
Qui vit anc mais penedensa
Qui vit anc mais penedensa
Qi vis anc mais penedença
Qui vi anc mays penedensa
Qi vi anc mais penedenza

v 4

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
faire denan lo pechatz?
faire denant lo pechat?
faire denan lo peccat?
faire denan lo pechat?
faire denan lo pechat?
faire denan lo pecchat?
faire denan lo peccat?
faire denan lo peccat?
faire denant lo pecchat?

v 5

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
On plus la prec, plus m’es dura;
On plus la prec, plus m’es dura;
On plus la prec, plus m’es dura;
On plus la prec plus, m’es dura;
On plus la prec, plus m’es dura;
On plus la prec, plus m’es dura;
On plus la prec, plus m’es dura;
Con pus la prec, pus m’es dura;
On plus la prec, plus m’es dura;

v 6

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
mas si’n breu temps no·is meillura,
mas si·m breu ni·n si melhura,
mas s’en breu iorn no·s meillura,
mai s’en breus ioiz no·s meillura,
mas s’en breu iorn no·s meillura,
mas s’en breu iorn no·s meillura,
mai s’en breu no·s mellora,  (-1)
may si’n breu no si melhura,
mas si em breu no meillura,     

v 7

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
vengut er al partimen.
vengut er al partimen.
vengut er al partimen.
vengut er al partimen.
vengut er al partimen.
vengut er al partimen.
vengut era al partiment.
vengut er al partimen.
vengut d’er al partimen.

 
Cobla VI

v 1

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Pero bes es qu’ela·m venssa
Pero ben es qu’ela·m vensa
Pero bes es qu’ela·m venza
Pero ben es q’ela·m venza
Pero bes es qu’ela·m vensa
Pero bos es qu’ela·m vensa
Pero ben es q’ella·m vença
Pero ben es qu’ela·m vensa
Pero ben es q’ella venza

v 2

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
a tota sa volontat,
a tota sa voluntat,
a tota sa voluntat,
a tota sa voluntat,
a tota sa voluntat,
a tota sa voluntat,
a totta sa volentat,
a tota sa voluntat,
a tota sa volontat,

v 3

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
que s’ella a tort o bistenssa,
que, s’el’a tort a bistensa,
que s’ell’a tot o bistenza,
qe, s’ell’a tot o bistenza
que, s’ella tot o bistensa,
que s’ell’a tot o bistensa,
qe s’ell’a tort o bistença,
que, s’el’a tort a bistensa,
e cil a tort o bistenza,

v 4

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
ades n’aura pietat;
ades n’aura pietat;
ades n’aura pietat;
ades n’aura pietat;
ades n’aura pietat;
ades n’aura pietat;
ades n’aura pietat;
ades n’aura pietat;
ades n’aura pietat;

v 5

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
que so mostra l’Escriptura:
que so mostra l’Escriptura:
que zo mostra l’Escriptura:
qe cho·m mostra l’Escriptura:
qe so mostra l’Escritura:
que so mostra l’Escriptura:
qe cho mostra l’Escrittura:
que so mostra l’Escriptura:
car zo mostra l’Escriptura:

v 6

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
causa de bon’aventura
ad ops de bon’aventura
causa de bon’aventura
causa de bon’aventura
causa de bon’aventura
causa de bon’aventura
causa de bon’aventura
ad ops de bon’aventura
q’us aiz de bon’aventura

v 7

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
val us sols iorns mais de cen.
val un sols iorns mais que cent.
val un sol iorn mais de cen.
val un sol iorn mais qe cen.
val un sol iorn mais de cen.
val un sol iorn mais de cen.
val un sol iorn mais qe cent.
val un sol iorns may que sen.
val us sol iornz mais de cen.

 
Cobla VII

v 1

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Ia no·m partrai a ma vida,
Ia non partrai a ma vida,
Ia no·m partrai a ma vida,
Ia no·m partirai a ma vida,
Qua no·m partirai a ma vida,
Q’a no·m partirai a ma vida,
Ia non partrai a ma vida,
Ia no·m partray a ma vida,
Ia no·m partrai a ma vida,

v 2

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
tant cum sia sans ni saus,
tant cum sia sals ni sas,
tant cum sia sas ni sals,
tan com sia sals ni sans,
tam com sia sals ni sans,
tan cum sia sals ni sans,
tant com sia saus ni sains,
tan com sia sals ni sas,
tant qom sia sals ni sanz,

v 3

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
que pos l’arma n’es issida,
que pus l’espigu’es issida,
que pos l’arma es issida,
qe pois l’arma ne·is essida,
que puois l’arma n’es issuda,
que puois l’arma n’es issuda,
qe pos l’alma n’es eissida,
que pos l’eipig’es issida,
qe pos l’arma n’er issida,

v 4

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
balaia lonc temps los grans;
balaia lonc temps lo gras;
balaia loncs tems lo grans;
balaia lonc tems lo grans;
balaia lonc temps lo grans;
balaia loncs temps lo grans;
balaia lonc temps lo grans;
balaya loncx tems los gras;
balaia totz temps lo granz;

v 5

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
e si tot no s’es coitada,
e si tot no s’es coitada,
e si tot no s’es coitada,
e si tot no s’es coitada,
e si tot no s’es coitanda,
e si tot no s’es coitada,
e si tot no s’es coitada,
e si tot no s’es coytada,
e se tot non s’es coitada,

v 6

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
ia per mi non er blasmada,
ia per me no·n er blasmada,
ia per me no·n er blasmada,
ia per me no·n er blasmada,
ia per me no·n er blasmada,
ia per me no·n er blasmada,
ia per me no·n er blasmada,
ia per me non er blasmada,
ia per me no·n er blasmada,

v 7

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
sol d’eus adenan temen.
sol mi do adenant s’emen.
sol d’eus adenanza c’emen.
sol d’eus adenan s’emen.
sol d’ieus adenan camen.
sol d’ieus adenan c’emen.
sol d’eus adenan s’ement.
sol ni do al denant si ment.
sol d’er adenan s’esmen.

 
Cobla VIII

v 1

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Ai, bona amors encobida,
Ai, bon’amors encobida,
Ai, bon’amors encobida,
Hai, bon’amors encobida,
Ai, bon’amors encobida,
Ai, bon’amors encobida,
Hai, bon’amors encobida,
Ai, bon’amors encobida,
Ai! Bona amor ecomplida,

v 2

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
cors ben faitz, delgatz e plans,
cors ben fait, delgat e plas,
cors be fait,     (-4)
cors ben faich, deliat e plans,
cors ben fait, grailles e plas,
cors ben fait, grailes e plas,
cor ben fait, deliat, plains,
cors be fayt, deliat, plas,
cors ben faitz, deliatz e planz,

v 3

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
fresca cara colorida,
a frecha carn colorida,
ai! Fresca caira colorida,
hai, frescha charn colorida
fresca caira colorida,
fresca caira colorida,
hai! Fresca carn colorida,
ab fresca carn colorida,
ai! Fresca cara colorida,

v 4

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
cui Dieus formet ab sas mans!
cui Dieu formet ab sas mas!
cui Deus formet ab las mans!
cui Dex formet ab las mans!
cui Dieus formet ab las mas!
cui Deus formet ab las mas!
cui Deus formet ab las mains!
cuy Dieus formet ab sas mas!
cui Dieus formet de sos manz!

v 5

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Totz temps vos ai desirada,
Tostemps vos ai dezirada,
Toz tems vos ai desirada,
Toz tems vos ai desirada,
Totz temps vos ai desiranda,
Totz temps vos ai desirada,
Tostemps vos ai desirada,
Tostems vos ay dezirada,
Totz temps vos ai desirada,

v 6

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
que ies autra no m’agrada,
qu’en res altra no m’agrada.
que res altra no m’agrada.
qe res altra no m’agrada.
/
/
qe res altra no m’agrada.
que res autra no m’agrada.
qe ren als no m’agrada.

v 7

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
ni autra non vuoill ni·n pren!
D’altr’amor no vuelh nien!
Altr’amor ne voill neien!
Altr’amor no voill nien!
altr’amor ne voill neien!
altr’amor ne voill neien!
Altr’amor ni voil nient!
Autra mort no vuelh men!     (-1)
D’altra amor non ai nien!

 
Tornada

v 1

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
Doussa res ben enseignada,
Dolsa res ben ensenhada,
Dolza res ben ensegnada,
Dolça res ben enscignada,
Dolsa res ben enseingnada,
Dolsa res ben enseingnada,
Dolça res ben ensignada,
Dossa res ben ensenhada,
Dolza res ben ensegnada,

v 2

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
cel qe·us a tant gen formada,
selh qui·us a tan gen formada,
cel qe·us a tan gen formada,
cel qi·os a tan gen formada,
cels que·us a tan gen formada,
cels que·us a tan gen formada,
cel qi·os a tan gent formada,
sel que·us a tan gen formada,
cel qi·us a tan gent formada,

v 3

A
C
D
G
I
K
Q
R
a
m’en don cel ioi q’ieu n’aten!
m’en do sel ioy qu’ieu n’aten!
m’en do cel ioi qu’eu n’aten!
me don cel ioi q’eu n’aten!
m’en don cel ioi qu’eu aten!
m’en don cel ioi qu’eu aten!
me·n dol cel ioi, q’eu n’atten!
me don sel ioy, qu’ieu n’aten!
me don cel ioi q’eu n’aten!
  • letto 700 volte

Tradizione manoscritta

  • letto 877 volte

CANZONIERE A

  • letto 517 volte

Edizione diplomatica

  
  Bernartz deuentedorn.

  LOnc temps uau eueing euire. Per 
  iorns p(er)mes ep(er)ans. Et ieu las non sai q(ue)
  dire. Cades es us mos talans. Ades es us
  enois muda. Cunan uuoill enai uol-
  guda. Don anc non aic iauzimen.

 
  P
uois ella non pert lo rire. Ami en uen
  dols edans. Catal ioc ma faich assire. Don
  ai lo peior dos tans. Caitals amors es
  p(er)duda. Qes duna part mantenguda.
  Tro que fai acordamen.
  

  
  Ia mais no serai chantaire. Ni delescola
  neblon. Que mos chantars non ual gai
  re. Ni mas uoutas ni miei son. Ni res q(ue)u
  fassa ni dia. Non conosc q(ue) pros me sia. Ni
  noi uei meilluramen.


  
  Ben deuria esser blasmaire. De mi mezeis
  a razon. Canc non nasquet cel de maire.
  Q(ue) tant seruis en p(er)don. Esella no men
  chastia. Ades doblaraill foillia. Que fols 
  non tem trol mal pren.


  
  Si tot fatz de ioi paruenssa. Molt ai dinz
  lo cor irat. Qui ui anc mais penedenssa. 
  Faire denan lo pechatz. On plus laprec pl(us)
  mes dura. Mas sin breu temps nois meil-
  lura. Vengut er al partimen.

  
  Pero bes es q(ue)lam uenssa. A tota sa uolon-
  tat. Q(ue) sella atort obistenssa. Ades naura
  pietat. Q(ue) so mostra lescriptura. Causa
  de bonauentura. Ual us sols iorns mais 
  de cen.

  
  Ia nom partrai ama uida. Tant cu(m) sia
  sans ni saus. Q(ue) pos larma nes issida.
  balaia lonc temps los grans. Esi tot no 
  ses coitada. Ia p(er)mi non er blasmada. sol
  deus adenan temen.

  
  Ai bona amors encobida. Cors ben faitz
  delgatz eplans. Fresca cara colorida. Cui
  dieus formet ab sas mans. Totz temps
  uos ai desirada. Q(ue) ies autra nomagrada.
  Ni autra non uuoill nin pren.

  
  Doussa res benenseignada. Cel qeus a
  tant gen formada. Men don cel ioi qieu 
  naten. 
  
  • letto 373 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernartz deuentedorn.   Bernartz de Ventedorn.
  I   I
  
  LOnc temps uau eueing euire. Per 
  iorns p(er)mes ep(er)ans. Et ieu las non sai q(ue)
  dire. Cades es us mos talans. Ades es us
  enois muda. Cunan uuoill enai uol-
  guda. Don anc non aic iauzimen.

  
  
  Lonc temps vau e veing e vire
  per iorns, per mes e per ans, 
  et ieu -las!- non sai que dire, 
  c’ades es us mos talans.
  Ades es us e no·is muda, 
  c’una·n vuoill e·n ai volguda, 
  don anc non aic iauzimen.
  
  II   II
  
  Puois ella non pert lo rire. Ami en uen
  dols edans. Catal ioc ma faich assire. Don
  ai lo peior dos tans. Caitals amors es
  p(er)duda. Qes duna part mantenguda.
  Tro que fai acordamen.
  
  
  Puois ella non pert lo rire, 
  a mi en ven dols e dans, 
  c’a tal ioc ma faich assire
  don ai lo peior dos tans, 
  c’aitals amors es perduda 
  q’es d’una part mantenguda,
  tro que fai acordamen.
  
  III   III
  
  Ia mais no serai chantaire. Ni delescola
  neblon. Que mos chantars non ual gai
  re. Ni mas uoutas ni miei son. Ni res q(ue)u
  fassa ni dia. Non conosc q(ue) pros me sia. Ni
  noi uei meilluramen.
  
 
  Ia mais no serai chantaire
  ni de l’escola N’Eblon, 
  que mos chantars non val gaire 
  ni mas voutas ni miei son; 
  ni res qu’eu fassa ni dia, 
  non conosc que pros me sia, 
  ni no·i vei meilluramen.
  
  IV   IV
  
  Ben deuria esser blasmaire. De mi mezeis
  a razon. Canc non nasquet cel de maire.
  Q(ue) tant seruis en p(er)don. Esella no men
  chastia. Ades doblaraill foillia. Que fols 
  non tem trol mal pren.
  
  
  Ben deuria esser blasmaire, 
  de mi mezeis a razon, 
  c’anc non nasquet cel de maire
  que tant servis en perdon; 
  e s’ella no m’en chastia, 
  ades doblara·ill foillia,
  que fols  non tem tro·l mal pren.
  
  V   V
  
  Si tot fatz de ioi paruenssa. Molt ai dinz
  lo cor irat. Qui ui anc mais penedenssa. 
  Faire denan lo pechatz. On plus laprec pl(us)
  mes dura. Mas sin breu temps nois meil-
  lura. Vengut er al partimen.
  
  
  Si tot fatz de ioi parvenssa, 
  molt ai dinz lo cor irat. 
  Qui vi anc mais penedenssa 
  faire denan lo pechatz? 
  On plus la prec, plus m’es dura, 
  mas si’n breu temps no·is meillura, 
  vengut er al partimen.
  
  VI   VI
  
  Pero bes es q(ue)lam uenssa. A tota sa uolon-
  tat. Q(ue) sella atort obistenssa. Ades naura
  pietat. Q(ue) so mostra lescriptura. Causa
  de bonauentura. Ual us sols iorns mais 
  de cen.
  
  
  Pero bes es qu’ela·m venssa 
  a tota sa volontat, 
  que s’ella a tort o bistenssa, 
  ades n’aura pietat; 
  que so mostra l’Escriptura: 
  causa de bon’aventura
  val us sols iorns mais de cen.
  
  VII   VII
  
  Ia nom partrai ama uida. Tant cu(m) sia
  sans ni saus. Q(ue) pos larma nes issida.
  balaia lonc temps los grans. Esi tot no 
  ses coitada. Ia p(er)mi non er blasmada. sol
  deus adenan temen.
  
  
  Ia no·m partrai a ma vida, 
  tant cum sia sans ni saus, 
  que pos l’arma n’es issida,
  balaia lonc temps los grans; 
  e si tot no s’es coitada, 
  ia per mi non er blasmada, 
  sol d’eus adenan temen.
  
  VIII   VIII
  
  Ai bona amors encobida. Cors ben faitz
  delgatz eplans. Fresca cara colorida. Cui
  dieus formet ab sas mans. Totz temps
  uos ai desirada. Q(ue) ies autra nomagrada.
  Ni autra non uuoill nin pren.
  
  
  Ai, bona amors encobida, 
  cors ben faitz, delgatz e plans, 
  fresca cara colorida, 
  cui Dieus formet ab sas mans! 
  Totz temps vos ai desirada, 
  que ies autra no m’agrada,
  Ni autra non vuoill ni·n pren.
  
  IX   IX
  
  Doussa res benenseignada. Cel qeus a
  tant gen formada. Men don cel ioi qieu 
  naten. 
  
  
  Doussa res ben enseignada, 
  cel qe·us a tant gen formada, 
  m’en don cel ioi q’ieu n’aten! 
  
  • letto 370 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 418 volte

CANZONIERE C

  • letto 613 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 559 volte

Edizione diplomatica

  
                                        B(er)- 
  LO temps  nat de ue(n)tedorn.
     uai e uen e uire. p(er) iorn(s)
     per mes e per ans. (et) ieu
     las no sai que dire. q(ua)
  des es uers mos talans. ades es
  uers e nos muda. qunan uuelh
  enai uolguda. don anc non aic
  iauzimen.

  Pus elha non pert lo rire. a mi
  
  
  en ue dols e dans. quaital ioc
  ma fait assire dont ai lo peior
  dos tans. quaitals amors es per- 
  duda ques duna part mante(n)- 
  guda. tro que fai acordamen.

  Ben deuriesser blasmaire. de 
  mi meteis a razo. quanc no na(s)- 
  quet sel de maire. que tan serui(s)
  en perdo. e selha no men chastia.
  a des doblaral folia. que fols no
  tem tro que pren.

  Iamais no serai chantaire. ni 
  de lescola neblo. que mos chan-
  tars no ual guaire. ni mas uol- 
  ras ni mei so. ni res que fassa 
  ni dia. no conosc que pros me
  sia. ni no uei melhuramen.

  Si tot fas de ioi paruensa. molt
  ai din lo cor irat. qui ui anc mai(s)
  penedensa. faire denant lo pechat.
  on plus la prec pl(us) mes dura. 
  mas sim breu nin si melhura.
  uengut er al partimen.

  Pero ben es quelam uensa. a
  tota sa uoluntat. que se la tort
  abistensa. ades naura pietat. q(ue)
  so mostra lescriptura. ad ops de 
  bona uentura. ual un sols iorn(s)
  mais que cent.

  Ia non partrai ama uida. tant
  cum sia sals ni sas. que pus les-
  pigues issida. balaia lonc te(m)ps
  lo gras. e si tot no ses coitada. 
  ia per me non er blasmada. sol 
  mi do adenant semen.

  Ai bona mors en cobida. cors
  ben fait delgat e plas. a frecha
  carn colorida. cui dieu formet
  ab sas mas. tostemps uos ai de- 
  zirada. quen res altra nom agra-
  
  
  da. daltramor no uuelh nien.

  Dolsa res ben ensenhada. selh
  quius a tan gen formada. men
  do sel ioy q(ui)eu naten.
  
  • letto 587 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  B(er)nat de ue(n)tedorn.   Bernat de Ventedorn.
  I   I
  
  LO temps
  uai e uen e uire. p(er) iorn(s)
  per mes e per ans. (et) ieu
  las no sai que dire. q(ua)
  des es uers mos talans. ades es
  uers e nos muda. qunan uuelh
  enai uolguda. don anc non aic
  iauzimen.
  
  
  Lo temps  vai e ven e vire. 
  per iorns, per mes e per ans, 
  et ieu, las, no sai que dire, 
  qu’ades es vers mos talans. 
  Ades es vers e no·s muda, 
  q’una·n vuelh e n’ai volguda, 
  don anc non aic iauzimen.
  
  II   II
  
  Pus elha non pert lo rire. a mi
  en ue dols e dans. quaital ioc
  ma fait assire dont ai lo peior
  dos tans. quaitals amors es per- 
  duda ques duna part mante(n)- 
  guda. tro que fai acordamen.
  
  
  Pus elha no·n pert lo rire, 
  a mi en ve dols e dans, 
  qu’aital ioc m’a fait assire 
  dont ai lo peior dos tans,
  qu’aitals amors es perduda 
  qu’es d’una part mantenguda, 
  tro que fai acordamen.
  
  III   III
  
  Ben deuriesser blasmaire. de 
  mi meteis a razo. quanc no na(s)- 
  quet sel de maire. que tan serui(s)
  en perdo. e selha no men chastia.
  a des doblaral folia. que fols no
  tem tro que pren.
  
  
  Ben deuri’esser blasmaire
  de mi meteis a razo, 
  qu’anc no nasquet sel de maire 
  que tan servis en perdo; 
  e s’elha no m’en chastia, 
  ades doblara·l folia,
  que fols no tem tro que pren.
  
  IV   IV
  
  Iamais no serai chantaire. ni 
  de lescola neblo. que mos chan-
  tars no ual guaire. ni mas uol- 
  ras ni mei so. ni res que fassa 
  ni dia. no conosc que pros me
  sia. ni no uei melhuramen.
  
  
  Ia mais no serai chantaire 
  ni de l’escola n’Eblo,
  que mos chantars no val guaire 
  ni mas volras ni mei so; 
  ni res que fassa ni dia, 
  no conosc que pros me sia, 
  ni no vei melhuramen.
  
  V   V
  
  Si tot fas de ioi paruensa. molt
  ai din lo cor irat. qui ui anc mai(s)
  penedensa. faire denant lo pechat.
  on plus la prec pl(us) mes dura. 
  mas sim breu nin si melhura.
  uengut er al partimen.
  
  
  Si tot fas de ioi parvensa, 
  molt ai din lo cor irat. 
  Qui vi anc mais penedensa 
  faire denant lo pechat?
  On plus la prec, plus m’es dura; 
  mas si·m breu ni·n si melhura,
  vengut er al partimen.
  
  VI   VI
  
  Pero ben es quelam uensa. a
  tota sa uoluntat. que se la tort
  abistensa. ades naura pietat. q(ue)
  so mostra lescriptura. ad ops de 
  bona uentura. ual un sols iorn(s)
  mais que cent.
  
  
  Pero ben es qu’ela·m vensa 
  a tota sa voluntat, 
  que, s’el’a tort a bistensa,
  ades n’aura pietat; 
  que so mostra l’Escriptura: 
  ad ops de bon’aventura 
  val un sols iorns mais que cent.
  
  VII   VII
  
  I
a non partrai ama uida. tant
  cum sia sals ni sas. que pus les-
  pigues issida. balaia lonc te(m)ps
  lo gras. e si tot no ses coitada. 
  ia per me non er blasmada. sol 
  mi do adenant semen.
  
  
  Ia non partrai a ma vida,   
  tant cum sia sals ni sas,
  que pus l’espigu’es issida, 
  balaia lonc temps lo gras; 
  e sitot no s’es coitada, 
  ia per me no·n er blasmada,
  sol mi do adenant s’emen.
  
  VIII   VIII
  
  Ai bona mors en cobida. cors
  ben fait delgat e plas. a frecha
  carn colorida. cui dieu formet
  ab sas mas. tostemps uos ai de- 
  zirada. quen res altra nom agra-
  da. daltramor no uuelh nien.
  
  
  Ai! Bon’amors encobida, 
  cors ben fait, delgat e plas, 
  a frecha carn colorida, 
  cui Dieu formet ab sas mas! 
  Tostemps vos ai dezirada,
  qu’en res altra no·m agrada.
  D’altr’amor no vuelh nien!
  
  IX   IX
  
  Dolsa res ben ensenhada. selh
  quius a tan gen formada. men
  do sel ioy q(ui)eu naten.
   
  
  Dolsa res ben ensenhada, 
  selh qui·us a tan gen formada,
  m’en do sel ioy qu’ieu n’aten.
  
  • letto 675 volte

CANZONIERE D

  • letto 446 volte

Edizione diplomatica

  
  Bernard del uentadorn
  LO tems uai euen euire. P(er) ior(n) p(er) mes ep(er)  
  anz. Et eu las no sai que dire. Cades
  es us mos talanz. Ades es us enos muda.
  Cuna(n) uoill enai uolguda. Don anc no(n) aic ia 
  uzimen. 

  POs ela no(n) pert lo rire Ami en ue dols edanz.
  Caital ioc me fait assire. Dont ei lo peior
  dos tanz. Caitals amors es p(er)duda que duna
  part mantenguda. tro que fai acordamen.

  Ben deuriesser blasmaire.
  Tan s(er)uici en p(er)don. Esela nomen castia. A
  des doblara la folia. Qel folz no(n) tem tro que
  pren.

  Iamais no(n) serai cantaire. Ni dela scola ni
  blon. Que mos chantars no ual gaire. Ni
  mas uoutas ni mei son. Ni res q(ue)u faza ni dia.
  No conosc que pros me sia. Ni no uei meillu
  ramen.

  Si tot faz de ioi paruenza. m(o)lt ai dinz lo cor
  irat. Qui uiz anc mais penedenza. faire
  denan lo peccat. On plus la prec plus mes du
  ra. Mas sen breu iorn. nos meillura. Ue(n)gut
  er al partimen.

  Pero bes es quela(m) uenza. Atota sa uolu(n)tat.
  Que sella tot obistenza. Ades naura pietat. 
  Quezo mostra lesc(ri)ptura. Causa de bonau(en)-
  tura. Ual un sol iorn mais de cen. 

  Ia nom partrai ama uida. Tant cu(m) sia sas
  ni sals. Que pos larma es issida. Balaia
  loncs tems lo grans. Esi tot noses coitada.
  Ia p(er) me no(n) er blasmada. Sol deus adena(n)za
  
  
  cemen.

  Ai bona mors encobida. Cors be fait
  Ai fresca caira colorida. Cui deus for
  met ablas mans. Toz tems uos ai desirada. 
  Que res altra nomagrada. Altramor ne uo
  ill neien.

  Dolza res ben ensegnada. Cel qeus a tan gen
  formada. Men do cel ioi queu naten.
  
  • letto 332 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernard del uentadorn   Bernard del Ventadorn
  I   I
  
  LO tems uai euen euire. P(er) ior(n) p(er) mes ep(er)  
  anz. Et eu las no sai que dire. Cades
  es us mos talanz. Ades es us enos muda.
  Cuna(n) uoill enai uolguda. Don anc no(n) aic ia 
  uzimen. 
  
  
  Lo tems vai e ven e vire 
  per iorn, per mes e per anz, 
  et eu, las! No sai que dire, 
  c’ades es us mos talanz. 
  Ades es us e no·s muda,
  c’una·n voill e n’ai volguda, 
  don anc non aic iauzimen. 
  
  II   II
  
  POs ela no(n) pert lo rire Ami en ue dols edanz.
  Caital ioc me fait assire. Dont ei lo peior
  dos tanz. Caitals amors es p(er)duda que duna
  part mantenguda. tro que fai acordamen.
  
  
  Pos ela no·n pert lo rire, 
  a mi en ve dols e danz,
  c’aital ioc me fait assire 
  dont ei lo peior dos tanz, 
  c’aitals amors es perduda 
  que d’una part mantenguda, 
  tro que fai acordamen.
   
  III   III
  
  Ben deuriesser blasmaire.
  Tan s(er)uici en p(er)don. Esela nomen castia. A
  des doblara la folia. Qel folz no(n) tem tro que
  pren.
  
  
  Ben deuri’esser blasmaire
  tan servici en perdon; 
  e s’ela no m’en castia, 
  ades doblara la folia, 
  qe·l folz non tem, tro que pren.
  
  IV   IV
  
  Iamais no(n) serai cantaire. Ni dela scola ni
  blon. Que mos chantars no ual gaire. Ni
  mas uoutas ni mei son. Ni res q(ue)u faza ni dia.
  No conosc que pros me sia. Ni no uei meillu
  ramen.
  
  
  Ia mais non serai cantaire 
  ni de la scola n’Iblon, 
  que mos chantars no val gaire 
  ni mas voutas ni mei son; 
  ni res qu’eu faza ni dia,
  no conosc que pros me sia, 
  ni no vei meilluramen.
  
  V   V
  
  Si tot faz de ioi paruenza. m(o)lt ai dinz lo cor
  irat. Qui uiz anc mais penedenza. faire
  denan lo peccat. On plus la prec plus mes du
  ra. Mas sen breu iorn. nos meillura. Ue(n)gut
  er al partimen.
  
  
  Si tot faz de ioi parvenza, 
  molt ai dinz lo cor irat. 
  Qui viz anc mais penedenza 
  faire denan lo peccat? 
  On plus la prec, plus m’es dura, 
  mas s’en breu iorn no·s meillura, 
  vengut er al partimen.
  
  VI   VI
  
  Pero bes es quela(m) uenza. Atota sa uolu(n)tat.
  Que sella tot obistenza. Ades naura pietat. 
  Quezo mostra lesc(ri)ptura. Causa de bonau(en)-
  tura. Ual un sol iorn mais de cen. 
  
  
  Pero bes es qu’ela·m venza 
  a tota sa voluntat,
  que s’ell’a tot o bistenza, 
  ades n’aura pietat;
  que zo mostra l’Escriptura: 
  causa de bon’aventura 
  val un sol iorn mais de cen. 
  
  VII   VII
  
  Ia nom partrai ama uida. Tant cu(m) sia sas
  ni sals. Que pos larma es issida. Balaia
  loncs tems lo grans. Esi tot noses coitada.
  Ia p(er) me no(n) er blasmada. Sol deus adena(n)za
  cemen.
  
  
  Ia no·m partrai a ma vida, 
  tant cum sia sas ni sals, 
  que pos l’arma es issida, 
  balaia loncs tems lo grans; 
  e si tot no s’es coitada,
  ia per me no·n er blasmada, 
  sol d’eus adenanza c’emen.
  
  VIII   VIII
  
  Ai bona mors encobida. Cors be fait
  Ai fresca caira colorida. Cui deus for
  met ablas mans. Toz tems uos ai desirada. 
  Que res altra nomagrada. Altramor ne uo
  ill neien.
  
  
  Ai! Bon’amors encobida, 
  cors be fait, 
  ai! Fresca caira colorida, 
  cui Deus formet ab las mans! 
  Toz tems vos ai desirada, 
  que res altra no m’agrada. 
  Altr’amor ne voill neien!
  
  IX   IX
  
  Dolza res ben ensegnada. Cel qeus a tan gen
  formada. Men do cel ioi queu naten.
  
  
  Dolza res ben ensegnada, 
  cel qe·us a tan gen formada, 
  m’en do cel ioi qu’eu n’aten!
  
  • letto 347 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 359 volte

CANZONIERE G

  • letto 485 volte

Edizione diplomatica

  
  ide(m) Lo tems uai euen euire. p(er) iorn
  
  
  
  ep(er) mes ep(er) anz. et eu las no sai qe
  
  
  
  dire. Cades es u(n)s mos talanz. ades
  
  
  
  es uns enos muda. cunan uoill
  
  
  
  enai uolguda. don anc non (ac) iau
  
  
  
  çimen. epos ella n(on) p(er)t lorire.
  
  
  Ami e(n)uen edol edanz.
  Car tal ioc ma fait assire.
  Donei lopeior dos tanz.
  Caitals amors es p(er)duda.
  Qes duna part ma(n)tenguda.
  Tro qe fai acordame(n).

  Be(n)deuria esser blasmaire.
  Demi meteis arazon.
  Qanc no nasqet cel d(e)maire.
  q(ue) Tant s(er)uis emp(er)don.
  E sara nome(n) chastia.
  Ades doblaral folia.
  Qe fol note(m) tro qe pren.

  Iamais noserai cha(n)taire.
  Ni descola neblon.
  Qe mos cha(n)tars no ual gaire.
  Ni mas uoltas ni mei son.
  Ni ren qeu faza ni dia.
  No conosch qe p(ro) mesia.
  Ni no(n) uei meillorame(n).

  Si tot faz deioi paruenza.
  Molt ei dinz locor irat.
  Qi uis anc mais penedenza.
  Faire denan lopechat.
  On pl(us) la p(re)c plus mes dura.
  Mai sen breus ioiz nos meillura.
  Uengut er al partime(n).

  P(er)o ben es qelam uenza.
  A tota sa uolu(n)tat.
  Qe sella tot obistenza.
  Ades naura pietat
  Qechom mostra le scriptura.
  Causa debona ue(n)tura.
  Ual un sol iorn mais q(e) cen.

  Ia nom partirai ama uida.
  Tan co(m) sia sals ni sans.
  Qe pois larma neis eissida.
  
  
  Balaia lonc tems lograns.
  E si tot noses coitada.
  Ia p(er) me n(on) er blasmada.
  Sol d(eu)s adenan seme(n).

  Hai bona mors encobida.
  Cors ben faich deliat eplans.
  hai frescha charn colorida
  Cui dex formet ablas ma(n)s.
  Toz tems uos ai desirada. qe res altra 
  Altra mor no uoill nien.   nomagrada.

  Dolça res ben enscignada.
  Cel qios atan gen formada.
  Medon cel ioi qeu naten.
  
  • letto 350 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  ide(m)   Idem
  I   I
  
  Lo tems uai euen euire. p(er) iorn
  ep(er) mes ep(er) anz. et eu las no sai qe
  dire. Cades es u(n)s mos talanz. ades
  es uns enos muda. cunan uoill
  enai uolguda. don anc non (ac) iau
  çimen. 
  
  
  Lo tems vai e ven e vire 
  per iorn e per mes e per anz, 
  et eu, las! No sai qe dire, 
  c’ades es uns mos talanz. 
  Ades es uns e no·s muda, 
  c’una·n voill e·n ai volguda, 
  don anc non ac iauçimen.
  
  II   II
  
  epos ella n(on) p(er)t lorire.
  Ami e(n)uen edol edanz.
  Car tal ioc ma fait assire.
  Donei lopeior dos tanz.
  Caitals amors es p(er)duda.
  Qes duna part ma(n)tenguda.
  Tro qe fai acordame(n).
  
  
  E pos ella no·n pert lo rire,
  a mi en ven e dol e danz,
  car tal ioc m’a fait assire
  don ei lo peior dos tanz.
  C’aitals amors es perduda
  q’es d’una part mantenguda,
  tro qe fai acordamen.
  
  III   III
  
  Be(n)deuria esser blasmaire.
  Demi meteis arazon.
  Qanc no nasqet cel d(e)maire.
  q(ue) Tant s(er)uis emp(er)don.
  E sara nome(n) chastia.
  Ades doblaral folia.
  Qe fol note(m) tro qe pren.
  
  
  Ben deuria esser blasmaire
  de mi meteis a razon,
  q’anc no nasqet cel de maire
  que tant servis em perdon;
  E s’ara no m’en chastia,
  ades doblara·l folia,
  qe fol no tem, tro qe pren.
  
  IV   IV
  
  Iamais noserai cha(n)taire.
  Ni descola neblon.
  Qe mos cha(n)tars no ual gaire.
  Ni mas uoltas ni mei son.
  Ni ren qeu faza ni dia.
  No conosch qe p(ro) mesia.
  Ni no(n) uei meillorame(n).
  
  
  Ia mais no serai chantaire
  ni d’escola n’Eblon,
  qe mos chantars no val gaire
  ni mas voltas ni mei son;
  ni ren q’eu faza ni dia,
  no conosch qe pro me sia,
  ni no·n vei meilloramen.
  
  V   V
  
  Si tot faz deioi paruenza.
  Molt ei dinz locor irat.
  Qi uis anc mais penedenza.
  Faire denan lopechat.
  On pl(us) la p(re)c plus mes dura.
  Mai sen breus ioiz nos meillura.
  Uengut er al partime(n).
  
  
  Si tot faz de ioi parvenza,
  molt ei dinz lo cor irat.
  Qi vis anc mais penedenza
  faire denan lo pechat?
  On plus la prec plus, m’es dura;
  Mai s’en breus ioiz no·s meillura,
  vengut er al partimen.
  
  VI   VI
  
  P(er)o ben es qelam uenza.
  A tota sa uolu(n)tat.
  Qe sella tot obistenza.
  Ades naura pietat
  Qechom mostra le scriptura.
  Causa debona ue(n)tura.
  Ual un sol iorn mais q(e) cen.
  
  
  Pero ben es q’ela·m venza
  a tota sa voluntat,
  qe, s’ell’a tot o bistenza
  ades n’aura pietat;
  qe cho·m mostra l’Escriptura:
  causa de bon’aventura
  val un sol iorn mais qe cen.
  
  VII   VII
  
  Ia nom partirai ama uida.
  Tan co(m) sia sals ni sans.
  Qe pois larma neis essida.
  Balaia lonc tems lograns.
  E si tot noses coitada.
  Ia p(er) me n(on) er blasmada.
  Sol d(eu)s adenan seme(n).
  
  
  Ia no·m partirai a ma vida,
  tan com sia sals ni sans,
  qe pois l’arma ne·is essida,
  balaia lonc tems lo grans;
  e si tot no s’es coitada,
  ia per me no·n er blasmada,
  sol d’eus adenan s’emen.
  
  VIII   VIII
  
  Hai bona mors encobida.
  Cors ben faich deliat eplans.
  hai frescha charn colorida
  Cui dex formet ablas ma(n)s.
  Toz tems uos ai desirada. qe res altra nomagrada.
  Altra mor no uoill nien.
  
  
  Hai, bon’amors encobida,
  cors ben faich, deliat e plans,
  hai, frescha charn colorida
  cui Dex formet ab las mans!
  Toz tems vos ai desirada, 
  qe res altra no m’agrada. 
  Altr’amor no voill nien!
  
  IX   IX
  
  Dolça res ben enscignada.
  Cel qios atan gen formada.
  Medon cel ioi qeu naten.
  
  
  Dolça res ben enscignada,
  cel qi·os a tan gen formada,
  me don cel ioi q’eu n’aten!
  
  • letto 356 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 318 volte

CANZONIERE I

  • letto 484 volte

Edizione diplomatica

  
  Bernartz del uentedorn.
  LO temps uai euen euire. P(er) iorns p(er) mes ep(er) ans.
  Et eu las no(n) sai que dire. Cades es us mos ta-
  lans. Ades es us enous muda. Cunam uoill
  enai uolguda. Dont anc no(n) aic iauzimen.

  
  Puois ella no(n) pert lo rire. Ami enue dols edans.
  Caital ioc me fait aissire. Donei lo peior dos ta(n)s.
  Caitals amors es perduda. Ques duna part ma(n)-
  tenguda. Tro que fai acordamen.

  
  Ben deuri esser blasmaire. De mi mezeis arason.
  Quanc no nasquet sel demaire. Tan seruizi em
  p(er)don. Esella nomen castia. Ades dobla la fuoi-
  llia. Quel fols no(n) tem tro que pren.

  
  Iamais no serai chantaire. Ni della scolla nibl-
  on. Que mos chantars no ual gaire. Ni mas 
  
  
  uoutas ni miei son. Ni res q(ue)u fassa nidia. No co-
  nosc que pros me sia. Ni no(n) uei meilluramen.

  
  Si tot fas de ioi paruensa. Mol(t) ai dinz lo cor
  iratz. Qui uit anc mais penedensa. Faire dena(n)
  lo pechat. On plus la prec plus mes dura. Ma(s)
  sen breu iorn nos meillura. Uengut er al pa 
  rtimen.

  
  Pero bes es que lam uensa. A tota sa uoluntat.
  Que sella tot obistensa. Ades naura pietat. Qe
  so mostra le scritura. Causa de bona uentura.
  Ual un sol iorn mais de cen.

  
  Qua no(m) partirai ama uida. Tam com sia sals
  ni sans. Que puois la(r)ma nes issuda. Balaia
  lonc temps lo grans. Esi tot no ses coitanda.
  Ia p(er) me no(n) er blasmada. Sol dieus adena(n) cam-
  en.

  
  Ai bon amors encobida. Cors ben fait grailles
  eplas. Fresca caira colorida. Cui dieus formet
  ablas mas. Totz temps uos ai desiranda. Altram-
  or ne uoill ne ien.

  
  Dolsa res ben enseingnada. Cels queus atan
  gen formada. Men don cel ioi q(ue)u aten. 
  
  • letto 399 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernartz del uentedorn.   Bernartz del Ventedorn.
  I   I
  
  LO temps uai euen euire. P(er) iorns p(er) mes ep(er) ans.
  Et eu las no(n) sai que dire. Cades es us mos ta-
  lans. Ades es us enous muda. Cunam uoill
  enai uolguda. Dont anc no(n) aic iauzimen.
  
  
  Lo temps vai e ven e vire 
  per iorns, per mes e per ans,
  et eu, las! No·n sai que dire, 
  c’ades es us mos talans. 
  Ades es us e no·us muda, 
  c’una·m voill e·n ai volguda, 
  dont anc non aic iauzimen.
  
  II   II
  
  Puois ella no(n) pert lo rire. Ami enue dols edans.
  Caital ioc me fait aissire. Donei lo peior dos ta(n)s.
  Caitals amors es perduda. Ques duna part ma(n)-
  tenguda. Tro que fai acordamen.
  
  
  Puois ella no·n pert lo rire, 
  a mi en ve dols e dans,
  c’aital ioc me fait aissire 
  don ei lo peior dos tans
  c’aitals amors es perduda 
  qu’es d’una part mantenguda, 
  tro que fai acordamen.
  
  III   III
  
  Ben deuri esser blasmaire. De mi mezeis arason.
  Quanc no nasquet sel demaire. Tan seruizi em
  p(er)don. Esella nomen castia. Ades dobla la fuoi-
  llia. Quel fols no(n) tem tro que pren.
  
  
  Ben deuri’esser blasmaire 
  de mi mezeis a rason,
  qu’anc no nasquet sel de maire 
  tan servizi em perdon; 
  e s’ella no m’en castia, 
  ades dobla la fuoillia, 
  que·l fols non tem, tro que pren.
  
  IV   IV
  
  Iamais no serai chantaire. Ni della scolla nibl-
  on. Que mos chantars no ual gaire. Ni mas 
  uoutas ni miei son. Ni res q(ue)u fassa nidia. No co-
  nosc que pros me sia. Ni no(n) uei meilluramen.
  
  
  Ia mais no serai chantaire 
  ni de lla scolla n’Iblon, 
  que mos chantars no val gaire 
  ni mas voutas ni miei son; 
  ni res qu’eu fassa ni dia, 
  no conosc que pros me sia, 
  ni no·n vei meilluramen.
  
  V   V
  
  Si tot fas de ioi paruensa. Mol(t) ai dinz lo cor
  iratz. Qui uit anc mais penedensa. Faire dena(n)
  lo pechat. On plus la prec plus mes dura. Ma(s)
  sen breu iorn nos meillura. Uengut er al pa 
  rtimen.
  
  
  Si tot fas de ioi parvensa, 
  molt ai dinz lo cor iratz. 
  Qui vit anc mais penedensa 
  faire denan lo pechat? 
  On plus la prec, plus m’es dura; 
  mas s’en breu iorn no·s meillura, 
  vengut er al partimen.
  
  VI   VI
  
  Pero bes es que lam uensa. A tota sa uoluntat.
  Que sella tot obistensa. Ades naura pietat. Qe
  so mostra le scritura. Causa de bona uentura.
  Ual un sol iorn mais de cen.
  
  
  Pero bes es qu’ela·m vensa 
  a tota sa voluntat,
  que, s’ella tot o bistensa, 
  ades n’aura pietat; 
  qe so mostra l’Escritura: 
  causa de bon’aventura
  val un sol iorn mais de cen.
  
  VII   VII
  
  Qua no(m) partirai ama uida. Tam com sia sals
  ni sans. Que puois la(r)ma nes issuda. Balaia
  lonc temps lo grans. Esi tot no ses coitanda.
  Ia p(er) me no(n) er blasmada. Sol dieus adena(n) cam-
  en.
  
  
  Qua no·m partirai a ma vida, 
  tam com sia sals ni sans, 
  que puois l’arma n’es issuda, 
  balaia lonc temps lo grans; 
  e si tot no s’es coitanda,
  ia per me no·n er blasmada, 
  sol d’ieus adenan camen.
  
  VIII   VIII
  
  Ai bon amors encobida. Cors ben fait grailles
  eplas. Fresca caira colorida. Cui dieus formet
  ablas mas. Totz temps uos ai desiranda. Altram-
  or ne uoill ne ien.
  
  
  Ai, bon’amors encobida, 
  cors ben fait, grailles e plas, 
  fresca caira colorida, 
  cui Dieus formet ab las mas! 
  Totz temps vos ai desiranda, 
  altr’amor ne voill neien!
  
  IX   IX
  
  Dolsa res ben enseingnada. Cels queus atan
  gen formada. Men don cel ioi q(ue)u aten.
  
  
  Dolsa res ben enseingnada, 
  cels que·us a tan gen formada, 
  m’en don cel ioi qu’eu aten!
  
  • letto 383 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 400 volte

CANZONIERE K

  • letto 464 volte

Edizione diplomatica

  
  Bernartz de uentadorn.
  Lo temps uai euen euire. Per iorns p(er) mes 
  eper ans. Et eu las no(n) sai que dire. Cades 
  es us mos talans. Ades es us e nous muda. 
  Cunam uoill enai uolguda. Dont anc non 
  aic iauzimen.

  Puois ella no(n) pert lo rire. Ami enue dols 
  edans. Caital ioc me fait aissire. Donei lo 
  peior dos tans. Cai tals amors es perduda. 
  Ques duna part mantenguda. Tro q(ue) fai 
  acordamen.

  Ben deuri esser blasmaire. De mi mezeis 
  arason. Qanc no nasquet sel demaire. Ta(n) 
  seruizi emperdon. Esella nomen castia. A
  des dobla la fuoilla. Quel fols no(n) tem tro 
  que pren.

  Iamais no serai chantaire. Ni de la scola 
  ni blon. Que mos chantars no ual gaire. 
  Ni mas uoutas ni miei son. Ni ies quieu 
  fassa ni dia. No conosc que pros me sia. 
  Ni no(n) uei meilluramen.

  Si tot fas de ioi parue(n)sa. Molt ai dinz lo 
  cor irat. Qui uit anc mais penede(n)sa. Fai-
  re denan lo pecchat. On plus la prec plus 
  mes dura. Mas sen breu iorn nos meillu-
  ra. Uengut er al partimen.

  Pero bos es que lam uensa. A tota sa uo-
  luntat. Que sella tot obistensa. Ades na-
  ura pietat. Que so mostra lescriptura. 
  Causa de bona uentura. Ual un sol iorn 
  mais de cen.
  
  
  Qa no(m) partirai ama uida. Tan cum sia sals
  ni sans. Que puois larma nes issuda. Ba-
  laia loncs temps lo grans. Esi tot noses co-
  ita]n[da. Ia per me no(n) er blasmada. Sol dieus 
  adenan cemen.

  Ai bon amors en cobida. Cors ben fait grai-
  les eplas. Fresca caira colorida. Cui deus for-
  met ab las mas. Totz temps uos ai desirada. 
  Al tramor ne uoill ne ien.

  Dolsa res ben ensei(n)gnada. Cels queus a 
  tan gen formada. Men don cel ioi q(ue)u aten.
  
  • letto 392 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernartz de uentadorn.   Bernartz de Ventadorn. 
  I   I
  
  Lo temps uai euen euire. Per iorns p(er) mes 
  eper ans. Et eu las no(n) sai que dire. Cades 
  es us mos talans. Ades es us e nous muda. 
  Cunam uoill enai uolguda. Dont anc non 
  aic iauzimen.
  
  
  Lo temps vai e ven e vire
  per iorns, per mes e per ans, 
  et eu, las! No·n sai que dire, 
  c’ades es us mos talans. 
  Ades es us e no·us muda,
  c’una·m voill e n’ai volguda, 
  dont anc non aic iauzimen.
  
  II   II
  
  Puois ella no(n) pert lo rire. Ami enue dols 
  edans. Caital ioc me fait aissire. Donei lo 
  peior dos tans. Cai tals amors es perduda. 
  Ques duna part mantenguda. Tro q(ue) fai 
  acordamen.
  
  
  Puois ella no·n pert lo rire 
  a mi en ve dols e dans, 
  c’aital ioc me fait aissire 
  don ei lo peior dos tans, 
  c’aitals amors es perduda
  qu’es d’una part mantenguda, 
  tro que fai acordamen.
  
  III   III
  
  Ben deuri esser blasmaire. De mi mezeis 
  arason. Qanc no nasquet sel demaire. Ta(n) 
  seruizi emperdon. Esella nomen castia. A
  des dobla la fuoilla. Quel fols no(n) tem tro 
  que pren.
  
  
  Ben deuri’esser blasmaire 
  de mi mezeis a rason, 
  q’anc no nasquet sel de maire 
  tan servizi em perdon; 
  e s’ella no m’en castia, 
  ades dobla la fuoilla, 
  que·l fols non tem, tro que pren.
  
  IV   IV
  
  Iamais no serai chantaire. Ni de la scola 
  ni blon. Que mos chantars no ual gaire. 
  Ni mas uoutas ni miei son. Ni ies quieu 
  fassa ni dia. No conosc que pros me sia. 
  Ni no(n) uei meilluramen.
  
  
  Ia mais no serai chantaire 
  ni de la scola n’Iblon, 
  que mos chantars no val gaire 
  ni mas voutas ni miei son; 
  ni ies qu’ieu fassa ni dia, 
  no conosc que pros me sia, 
  ni non vei meilluramen.
  
  V   V
  
  Si tot fas de ioi parue(n)sa. Molt ai dinz lo 
  cor irat. Qui uit anc mais penede(n)sa. Fai-
  re denan lo pecchat. On plus la prec plus 
  mes dura. Mas sen breu iorn nos meillu-
  ra. Uengut er al partimen.
  
  
  Si tot fas de ioi parvensa, 
  molt ai dinz lo cor irat. 
  Qui vit anc mais penedensa 
  faire denan lo pecchat? 
  On plus la prec, plus m’es dura; 
  mas s’en breu iorn no·s meillura, 
  vengut er al partimen.
  
  VI   VI
  
  Pero bos es que lam uensa. A tota sa uo-
  luntat. Que sella tot obistensa. Ades na-
  ura pietat. Que so mostra lescriptura. 
  Causa de bona uentura. Ual un sol iorn 
  mais de cen.
  
  
  Pero bos es qu’ela·m vensa 
  a tota sa voluntat, 
  que s’ell’a tot o bistensa,
  ades n’aura pietat;
  que so mostra l’Escriptura: 
  causa de bon’aventura 
  val un sol iorn mais de cen.
  
  VII   VII
  
  Qa no(m) partirai ama uida. Tan cum sia sals
  ni sans. Que puois larma nes issuda. Ba-
  laia loncs temps lo grans. Esi tot noses co-
  ita]n[da. Ia per me no(n) er blasmada. Sol dieus 
  adenan cemen.
  
  
  Q’a no·m partirai a ma vida, 
  tan cum sia sals ni sans, 
  que puois l’arma n’es issuda, 
  balaia loncs temps lo grans; 
  e si tot no s’es coitada, 
  ia per me no·n er blasmada, 
  sol d’ieus adenan c’emen.
  
  VIII   VIII
  
  Ai bon amors en cobida. Cors ben fait grai-
  les eplas. Fresca caira colorida. Cui deus for-
  met ab las mas. Totz temps uos ai desirada. 
  Al tramor ne uoill ne ien.
  
  
  Ai, bon’amors encobida, 
  cors ben fait, grailes e plas, 
  fresca caira colorida, 
  cui Deus formet ab las mas! 
  Totz temps vos ai desirada, 
  altr’amor ne voill neien!
  
  IX   IX
  
  Dolsa res ben ensei(n)gnada. Cels queus a 
  tan gen formada. Men don cel ioi q(ue)u aten.
  
  
  Dolsa res ben enseingnada,
  cels que·us a tan gen formada, 
  m’en don cel ioi qu’eu aten!
  
  • letto 356 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 361 volte

CANZONIERE Q

  • letto 470 volte

Edizione diplomatica

  
  Bernardus.
  Lo te(m)ps uai (et) uen (et) uire.
  P(er) iorn (et)p(er) mes (et)p(er)anç.
  Et eu las no(n) sai qe dire.
  Qa des es us mos talans.
  Ades es us (et) nous muda.
  Cu nan uoil (et)ai uolguda.
  Don anc no(n) ac iaudiment.
  

  
  Pos ela non pert lo rire.
  Ami en uen edols (et)dans.
  Qai tal ioc ma fait aissire.
  Dont ei lo peior dos tanç.
  Qai tals amors es p(er)duda
  Qes duna part mantenguda.
  Tro qe fai accordame(n)t.
  

  
  Ben deuria esser blasmaire.
  De mi meteis arraison.
  Qanc no(n) nasqet cel de maire.
  Tant seruissa emp(er)don.
  Esella no me(n) chastia.
  Ades doblaral folia.
  Qe fols no(n) ten pro qe prens.
  

  
  Iamai no(n) serai chantaire.
  Ni de lascola neblon.
  Qe mos chantars no(n) ual gaire.
  Ni mas uoltas ni mei son.
  Ni res qeu faça ni dia.
  No(n) conosc qe pro mi sia.
  Ni non uei meillorame(n)t. 
  
  
  Si tut fai de ioi paruença.
  Molt ei dinç lo cor irat
  Qi uis anc mais penedença
  Faire de nan lo peccat.
  On plus la prec plus mes dura.
  Mai senbreu nos mellora.
  Uengut era al partime(n)t.
  

  
  Pero ben es qellam uença.
  A totta sa uolentat
  Qe sella tort obistença
  Ades naura pietat.
  Qe cho mostra lescrittura
  Causa de bona uentura.
  Ual un sol iorn mais qe cent.
  

  
  Ia non partrai ama uida
  Tant com sia saus ni sains.
  Qe pos lalma nes eissida.
  Balaia lonc te(m)ps lo grans.
  E si tot no ses coitada.
  Ia p(er) me no(n) er blasmada.
  Sol deus adenan se ment.
  

  Hai bon amors en cobida.
  Cor ben fait deliat plains.
  Hai fresca carn colorida
  Cui deus formet ab las mains.
  Tos te(m)ps uos ai desirada.
  Qe res altra no ma grada.
  Altramor ni uoil nient.
  

  Dolça res ben ensignada
  Cel qios a tan gent formada
  Men dol cel ioi qeu natten.
  
  • letto 378 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  Bernardus.   Bernardus.
  I   I
  
  Lo te(m)ps uai (et) uen (et) uire.
  P(er) iorn (et)p(er) mes (et)p(er)anç.
  Et eu las no(n) sai qe dire.
  Qa des es us mos talans.
  Ades es us (et) nous muda.
  Cu nan uoil (et)ai uolguda.
  Don anc no(n) ac iaudiment.
  
  
  Lo temps vai et ven et vire
  per iorn et per mes et per anç,
  et eu, las! No·n sai qe dire,
  q’ades es us mos talans.
  Ades es us et no·us muda,
  c’una·n voil et ai volguda,
  don anc non ac iaudiment.
  
  II   II
  
  Pos ela non pert lo rire.
  Ami en uen edols (et)dans.
  Qai tal ioc ma fait aissire.
  Dont ei lo peior dos tanç.
  Qai tals amors es p(er)duda
  Qes duna part mantenguda. 
  Tro qe fai accordame(n)t.
  
  
  Pos ela non pert lo rire,
  a mi en ven e dols et dans,
  q’aital ioc m’a fait aissire
  dont ei lo peior dos tanç,
  q’aitals amors es perduda
  q’es d’una part mantenguda,
  tro qe fai accordament.
  
  III   III
  
  Ben deuria esser blasmaire.
  De mi meteis arraison.
  Qanc no(n) nasqet cel de maire.
  Tant seruissa emp(er)don.
  Esella no me(n) chastia.
  Ades doblaral folia.
  Qe fols no(n) ten pro qe prens.
  
  
  Ben deuria esser blasmaire
  de mi meteis a rraison,
  q’anc non nasqet cel de maire
  tant servissa em perdon;
  e s’ella no m’en chastia,
  ades doblara·l folia,
  qe fols non ten pro qe prens.
  
  IV   IV
  
  Iamai no(n) serai chantaire.
  Ni de lascola neblon.
  Qe mos chantars no(n) ual gaire.
  Ni mas uoltas ni mei son.
  Ni res qeu faça ni dia.
  No(n) conosc qe pro mi sia.
  Ni non uei meillorame(n)t.
  
  
  Ia mai non serai chantaire
  ni de la scola n’Eblon,
  qe mos chantars non val gaire
  ni mas voltas ni mei son;
  ni res q’eu faça ni dia,
  non conosc qe pro mi sia,
  ni no·n vei meillorament.
  
  V   V
  
  Si tut fai de ioi paruença.
  Molt ei dinç lo cor irat
  Qi uis anc mais penedença
  Faire de nan lo peccat.
  On plus la prec plus mes dura.
  Mai senbreu nos mellora.
  Uengut era al partime(n)t.
  
  
  Si tut fai de ioi parvença,
  molt ei dinç lo cor irat.
  Qi vis anc mais penedença
  faire denan lo peccat?
  On plus la prec, plus m’es dura;
  mai s’en breu no·s mellora,
  vengut era al partiment.
  
  VI   VI
  
  Pero ben es qellam uença.
  A totta sa uolentat
  Qe sella tort obistença
  Ades naura pietat.
  Qe cho mostra lescrittura
  Causa de bona uentura.
  Ual un sol iorn mais qe cent.
  
  
  Pero ben es q’ella·m vença
  a totta sa volentat,
  qe s’ell’a tort o bistença,
  ades n’aura pietat;
  qe cho mostra l’Escrittura:
  causa de bon’aventura
  val un sol iorn mais qe cent.
  
  VII   VII
  
  Ia non partrai ama uida
  Tant com sia saus ni sains.
  Qe pos lalma nes eissida.
  Balaia lonc te(m)ps lo grans.
  E si tot no ses coitada.
  Ia p(er) me no(n) er blasmada.
  Sol deus adenan se ment.
  
  
  Ia non partrai a ma vida,
  tant com sia saus ni sains,
  qe pos l’alma n’es eissida,
  balaia lonc temps lo grans;
  e si tot no s’es coitada,
  ia per me no·n er blasmada,
  sol d’eus adenan s’ement.
  
  VIII   VIII
  
  Hai bon amors en cobida.
  Cor ben fait deliat plains.
  Hai fresca carn colorida
  Cui deus formet ab las mains.
  Tos te(m)ps uos ai desirada.
  Qe res altra no ma grada.
  Altramor ni uoil nient.
  
  
  Hai! Bon’amors encobida,
  cor ben fait, deliat, plains,
  hai! Fresca carn colorida,
  cui Deus formet ab las mains!
  Tostemps vos ai desirada,
  qe res altra no m’agrada.
  Altr’amor ni voil nient!
  
  IX   IX
  
  Dolça res ben ensignada
  Cel qios a tan gent formada
  Men dol cel ioi qeu natten.
  
  
  Dolça res ben ensignada,
  cel qi·os a tan gent formada
  me·n dol cel ioi, q’eu n’atten!
  
  • letto 353 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 376 volte

CANZONIERE R

  • letto 429 volte

Edizione diplomatica

                               
                                                                                                                        B. de 
                                  LO tems uay e uen e uieure. p(er) iorns e per ue(n)tador(n)
  

                                  mes e per ans. et ieu lay no say que dire. cades es uers
  
                                  mos talans. ades es uers e nos muda. cunan uuelh e 
  
                                  nay uolguda. don anc non ayc iauzimen. 
  
  
                                                                                                           Tues ela 
                                                                                                            no pert lo 
                                                                                                            rire.
 am ie(n) 
                       ue e dols e dans. car tal ioc ma fag assire. do(n) ay lo peior
                       destans. caytals amors es p(er)duda. q(ue)s duna part ma(n)te(n)gu-
                       da. tro q(ue) fay acordame(n). Ben deuriesser blasmayre. de mi
                       meteys a razo. ca(n)c no nasq(ue)t sel de may re. ta(n) seruissa en
                       p(er)don. e selha nomen chastia ades doblaral folha. q(ue) fols no 
                       tem tro que pre(n). Iamays no serai chantaire. ni de lescola
                       neblo(n). q(ue) mos cha(n)tars no ual gayre. ni mas notas. ni miey 
  
  
                       so. ni res q(ue) fassa ni dia. no(n) conosc q(ue) pros me sia. ni noy uey me-
                       lhurame(n). Si tot fas de ioy parue(n)sa. mot ay dins lo cor irat. q(ui)
                       ui anc mays penede(n)sa. faire dena(n) lo peccat. con pus la prec p(us)
                       mes dura. may sin breu no si melhura uengut er al partime(n).
                       PEro be(n) es q(ue) lam uensa. a tota sa uoluntat. q(ue) sela tort abiste(n)-
                       sa. ades naura pietat. q(ue) so mostra lescriptura. ad ops de bona
                       ue(n)tura. ual un sol iorns may q(ue) sen.
  
  
                                                                                                  Ia nom partray a ma
                     uida. tan co(m) sia sals ni sas. q(ue) pos leipiges issida. balaya loncx
                     tems los gras. e si tot no ses coytada. ia p(er) me no(n) er blasmada.
                     sol ni do al dena(n)t si ment. Ai bona mors encobida. cors be
                     fayt. deliat plas. ab fresca carn colorida. cuy dieus formet ab
                     sas mas. tostems uos ay dezirada. q(ue) res autra no magrada. au-
                     tra mort no uuelh me(n). Dossa res be(n) e(n)senhada. sel q(ue)us a ta(n)
                     ge(n) formada. me do(n) sel ioy q(ui)eu nate(n).
  
  • letto 416 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  B. de ue(n)tador(n)   B. de Ventadorn
  I   I
  
  LO tems uay e uen e uieure. p(er) iorns e per
  mes e per ans. et ieu lay no say que dire. cades es uers
  mos talans. ades es uers e nos muda. cunan uuelh e 
  nay uolguda. don anc non ayc iauzimen.
  
  
  Lo tems vay e ven e vieure 
  per iorns e per mes e per ans, 
  et ieu lay no say que dire, 
  c’ades es vers mos talans, 
  ades es vers e no·s muda, 
  c’una·n vuelh e n’ay volguda 
  don anc non ayc iauzimen. 
  
  II   II
 
  Tues ela 
  no pert lo 
  rire. am ie(n) ue e dols e dans. car tal ioc ma fag assire. do(n) ay lo peior
  destans. caytals amors es p(er)duda. q(ue)s duna part ma(n)te(n)gu-
  da. tro q(ue) fay acordame(n).
  
  
  Tues ela no pert lo rire, 
  a mi en ve e dols e dans, 
  car tal ioc m’a fag assire 
  don ay lo peior des tans,
  c’aytals amors es perduda 
  qu’es d’una part mantenguda, 
  tro que fay acordamen. 
  
  III   III
  
  Ben deuriesser blasmayre. de mi
  meteys a razo. ca(n)c no nasq(ue)t sel de may re. ta(n) seruissa en
  p(er)don. e selha nomen chastia ades doblaral folha. q(ue) fols no 
  tem tro que pre(n).
  
  
  Ben deuri’esser blasmayre 
  de mi meteys a razo, 
  c’anc no nasquet sel de mayre 
  tan servissa en perdon; 
  e s’elha no m’en chastia, 
  ades doblara·l folha, 
  que fols no tem, tro que pren. 
  
  IV   IV
  
  Iamays no serai chantaire. ni de lescola
  neblo(n). q(ue) mos cha(n)tars no ual gayre. ni mas notas. ni miey 
  so. ni res q(ue) fassa ni dia. no(n) conosc q(ue) pros me sia. ni noy uey me-
  lhurame(n).
  
  
  Ia mays no serai chantaire 
  ni de l’escola n’Eblon, 
  que mos chantars no val gayre 
  ni mas notas ni miey so; 
  ni res que fassa ni dia, 
  non conosc que pros me sia, 
  ni no·y vey melhuramen. 
  
  V   V
  
  Si tot fas de ioy parue(n)sa. mot ay dins lo cor irat. q(ui)
  ui anc mays penede(n)sa. faire dena(n) lo peccat. con pus la prec p(us)
  mes dura. may sin breu no si melhura uengut er al partime(n).
  
  
  Si tot fas de ioy parvensa, 
  mot ay dins lo cor irat. 
  Qui vi anc mays penedensa 
  faire denan lo peccat? 
  Con pus la prec, pus m’es dura; 
  may si’n breu no si melhura, 
  vengut er al partimen.
  
  VI   VI
  
  PEro be(n) es q(ue) lam uensa. a tota sa uoluntat. q(ue) sela tort abiste(n)-
  sa. ades naura pietat. q(ue) so mostra lescriptura. ad ops de bona
  ue(n)tura. ual un sol iorns may q(ue) sen.
  
  
  Pero ben es qu’ela·m vensa 
  a tota sa voluntat, 
  que, s’el’a tort a bistensa, 
  ades n’aura pietat; 
  que so mostra l’Escriptura: 
  ad ops de bon’aventura 
  val un sol iorns may que sen. 
  
  VII   VII
  
  Ia nom partray a ma
  uida. tan co(m) sia sals ni sas. q(ue) pos leipiges issida. balaya loncx
  tems los gras. e si tot no ses coytada. ia p(er) me no(n) er blasmada.
  sol ni do al dena(n)t si ment.
  
  
  Ia no·m partray a ma vida, 
  tan com sia sals ni sas. 
  Que pos l’eipig’es issida, 
  balaya loncx tems los gras; 
  e si tot no s’es coytada, 
  ia per me non er blasmada,
  sol ni do al denant si ment.
  
  VIII   VIII
  
  Ai bona mors encobida. cors be
  fayt. deliat plas. ab fresca carn colorida. cuy dieus formet ab
  sas mas. tostems uos ay dezirada. q(ue) res autra no magrada. au-
  tra mort no uuelh me(n). 
  
  
  Ai, bon’amors encobida, 
  cors be fayt, deliat, plas, 
  ab fresca carn colorida, 
  cuy Dieus formet ab sas mas! 
  Tostems vos ay dezirada, 
  que res autra no m’agrada. 
  Autra mort no vuelh men.
  
  IX   IX
  
  Dossa res be(n) e(n)senhada. sel q(ue)us a ta(n)
  ge(n) formada. me do(n) sel ioy q(ui)eu nate(n).
  
  
  Dossa res ben ensenhada, 
  sel que·us a tan gen formada, 
  me don sel ioy, qu’ieu n’aten!
  
  • letto 338 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 327 volte

CANZONIERE a¹

  • letto 415 volte

Edizione diplomatica

  
                                                               bernartz del uentador.
          Lo temps uai e uen esuire. P(er) iorns p(er) mes e p(er) ans (et) eulas nosai
          qe dire. qades es us mos talans. ades es us e nos muda qu non 
          uoil e nai uolguda. don anc no(n) agui iauzimen.
  
          
          Pois ella non pert lo rire. aminue(n) e dols edanz. qaital
          ioc ma fait assire. dont ai lo peior dos tanz. e tals amors es
          p(er)duda. qes duna part mantenguda. tro qe(m) fai acordamen.
  
  
          ben d(e)uri esser blasmaire. de mi meteis p(er) rason. canc no(n) 
          nasqet cel de maire. qi tant seruis en p(er)don. ecilla no me(n)
          chast(i)a. ades dobla ]la[ railfolia. qe fols non tem tro qe pren.
  
  
          Iamai non serai chantaire. ni de lescola neblo. pos mos
          chantars nom ual gaire. ni mas uoltas ni mei so. ni re(n)
          qeu fassa ni dia. no(n) conosc q(ue) pro me sia. ni noi uei
          meilluramen.
  
  
          Se tot fas de ioi paruenza molt ai dinz lo cor irat. qi uianc
          mais penedenza. faire denant lo pecchat. on pl(us) la
          p(re)c pl(us) mes dura. mas si embreu no meillura. uengut
          der al partimen.
  
  
         Pero ben es qella uenza. a tota sa uolontat. e cil a tort
         obistenza. ades naura pietat. car zo mostra lescriptura
         qus aiz de bonauentura. ual us sol iornz mais de cen.
  
  
         Ia nom partrai ama uida. tant qo(m) sia sals ni (s)anz. qe pos
         larmaner issida. balaia totz temps lo gra(n)z. e se tot no(n) ses
         coitada. ia p(er) me non er blasmada sol der adena(n) ses men
  
  
          Ai bona amor ecomplida. cors ben faitz deliatz e planz.
          ai fresca cara colorida. cui dieus formet de sos manz
          totz temps uos ai desirada. qe ren als nom agrada.
          daltra amor no(n) ai nien.
  
           
           Dolza res ben ensegnada. cel qius a tan gent formada. 
           me don cel ioi qeu naten.
  
  • letto 447 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  bernartz del uentador.   Bernartz del Ventador.
  I   I
 
  Lo temps uai e uen esuire. P(er) iorns p(er) mes e p(er) ans (et) eulas nosai
  qe dire. qades es us mos talans. ades es us e nos muda qu non 
  uoil e nai uolguda. don anc no(n) agui iauzimen.
  
  
  Lo temps vai e ven e·s vire 
  per iorns, per mes e per ans, 
  et eu, las! No sai qe dire, 
  q’ades es us mos talans. 
  Ades es us e no·s muda 
  q’uno·n voil e n’ai volguda, 
  don anc non agui iauzimen.
  
  II   II
  
  Pois ella non pert lo rire. aminue(n) e dols edanz. qaital
  ioc ma fait assire. dont ai lo peior dos tanz. e tals amors es
  p(er)duda. qes duna part mantenguda. tro qe(m) fai acordamen.
  
  
  Pois ella no·n pert lo rire, 
  a mi·n ven e dols e danz, 
  q’aital ioc m’a fait assire 
  dont ai lo peior dos tanz 
  e tals amors es perduda
  q’es d’una part mantenguda, 
  tro qe·m fai acordamen.
  
  III   III
  
  ben d(e)uri esser blasmaire. de mi meteis p(er) rason. canc no(n) 
  nasqet cel de maire. qi tant seruis en p(er)don. ecilla no me(n)
  chast(i)a. ades dobla ]la[ railfolia. qe fols non tem tro qe pren.
  
  
  Ben deuri’esser blasmaire 
  de mi meteis per rason, 
  c’anc non nasqet cel de maire 
  qi tant servis en perdon; 
  e cilla no m’en chastia, 
  ades doblara·il folia, 
  qe fols non tem tro qe pren.
  
  IV   IV
  
  Iamai non serai chantaire. ni de lescola neblo. pos mos
  chantars nom ual gaire. ni mas uoltas ni mei so. ni re(n)
  qeu fassa ni dia. no(n) conosc q(ue) pro me sia. ni noi uei
  meilluramen.
  
  
  Ia mai non serai chantaire 
  ni de l’escola n’Eblo, 
  pos mos chantars no·m val gaire 
  ni mas voltas ni mei so; 
  ni ren q’eu fassa ni dia, 
  non conosc que pro me sia, 
  ni no·i vei meilluramen.
  
  V   V
 
  Se tot fas de ioi paruenza molt ai dinz lo cor irat. qi uianc
  mais penedenza. faire denant lo pecchat. on pl(us) la
  p(re)c pl(us) mes dura. mas si embreu no meillura. uengut
  der al partimen.
  
  
  Se tot fas de ioi parvenza, 
  molt ai dinz lo cor irat. 
  Qi vi anc mais penedenza 
  faire denant lo pecchat? 
  On plus la prec, plus m’es dura; 
  mas si em breu no meillura, 
  vengut d’er al partimen.
  
  VI   VI
 
  Pero ben es qella uenza. a tota sa uolontat. e cil a tort
  obistenza. ades naura pietat. car zo mostra lescriptura
  qus aiz de bonauentura. ual us sol iornz mais de cen.
  
  
  Pero ben es q’ella venza 
  a tota sa volontat, 
  e cil a tort o bistenza, 
  ades n’aura pietat; 
  car zo mostra l’Escriptura:
  q’us aiz de bon’aventura 
  val us sol iornz mais de cen.
  
  VII   VII
  Ia nom partrai ama uida. tant qo(m) sia sals ni (s)anz. qe pos
  larmaner issida. balaia totz temps lo gra(n)z. e se tot no(n) ses
  coitada. ia p(er) me non er blasmada sol der adena(n) ses men
  
  
  Ia no·m partrai a ma vida, 
  tant qom sia sals ni sanz, 
  qe pos l’arma n’er issida, 
  balaia totz temps lo granz; 
  e se tot non s’es coitada, 
  ia per me no·n er blasmada, 
  sol d’er adenan s’esmen
  
  VIII   VIII
  
  Ai bona amor ecomplida. cors ben faitz deliatz e planz.
  ai fresca cara colorida. cui dieus formet de sos manz
  totz temps uos ai desirada. qe ren als nom agrada.
  daltra amor no(n) ai nien.
  
  
  Ai! Bona amor ecomplida, 
  cors ben faitz, deliatz e planz,
  ai! Fresca cara colorida, 
  cui Dieus formet de sos manz!
  Totz temps vos ai desirada, 
  qe ren als no m’agrada.
  D’altra amor non ai nien.
  
  IX   IX
  
  Dolza res ben ensegnada. cel qius a tan gent formada. 
  me don cel ioi qeu naten.
  
  
  Dolza res ben ensegnada, 
  cel qi·us a tan gent formada,
  me don cel ioi q’eu n’aten.
  
  • letto 407 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 434 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: http://151.100.161.88/?q=laboratorio/lo-tems-vai-e-ven-e-vire