Lirica Medievale Romanza
Published on Lirica Medievale Romanza (http://151.100.161.88)

Home > CASTELLOZA > EDIZIONE > Amics, s'ie·us trobes avinen > Tradizione manoscritta

Tradizione manoscritta

  • letto 280 volte

CANZONIERE A

  • letto 225 volte

Riproduzione fotografica

Al manoscritto  [1]


 

  • letto 162 volte

Edizione diplomatica

  168r-169v
Amics sieus trobes
auinen. humil e
franc edebona mer-
ce. Beus amera q(ua)nd
era men soue. q(ue)us
trob uas mi mal e
fellon etric. Efauc chanssos p(er) tal qeu
fassa auzir. Vostre bon pretz dond eu
non puosc sofrir. Que nous fassa lau
zar atota gen. Onplus mi faitz mal
(et) adiramen.
Iamais nous tenrai p(er) ualen. Nius a
marai debon cor edefe. Tro q(ue) ueirai si
iam ualria re. Sius mostraua cor fel
lon ni enic. Non farai ia car no uuoil
puscatz dir. Qieu anc uas uos agues
cor de faillir. Cauriatz pois cal que ra
zonamen. Sieu fazia uas uos nuill fa
limen.
Eu sai ben cami estai gen. Si bels dizon
tuich que mout descoue. Que do(m)pna
prei acauallier defe. Ni quel teigna
totztemps apres de se. Mas cel qo ditz
non sap ges ben gauzir. Qieu uuoill
proar enans qem lais morir. Qel prei
ar ai un gran reuenimen. Qan prec
cellui don ai greu pessamen.
Assatz es fols qui men repren. De uos
amar pois tant gen mi coue. E cel qo
ditz non sap cum ses deme. Ni nous
uei ges aras si cum uos uic. Qan me
dissetz que non agues cossir. Que cal
cora porria endeuenir. Que nauria en-
q(ue)ras gauzimen. De sol lo dich nai eu
lo cor gauzen.
Tot autramor teing anien. Esapch
atz ben que mais iois nom soste. Mas
lo uostre q(ue)malegra em reue. on mais
 
ensent dafan ede destric. Em cuig ades
alegrar egauzir. De uos amics qieu no(n)
puosc conuenir. Ni ioi non ai ni socors
non aten. Mas sol aitant qan naurai
endormen.
Oimais non sai qeus mi presen. Que
cercat ai (et) ab mal (et) ab be. Vostre dur
cor don lomieus nois recre. E nous o ma(n)
qieu mezeussaus o dic. Que noia me
si nom uoletz gauzir. Decal q(ue) ioi esim
laissatz morir. Faretz pechat. eserainen
tormen. Eseretz ne blasmatz uilana-
men.
 
  • letto 189 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
Amics sieus trobes
auinen. humil e
franc edebona mer-
ce. Beus amera q(ua)nd
era men soue. q(ue)us
trob uas mi mal e
fellon etric. Efauc chanssos p(er) tal qeu
fassa auzir. Vostre bon pretz dond eu
non puosc sofrir. Que nous fassa lau
zar atota gen. Onplus mi faitz mal
(et) adiramen.
Amics, s’ie·us trobes avinen,
humil e franc e de bona merce,
be·us amera, quand era m’en sove
que·us trob vas mi mal e fellon e tric;
e fauc chanssos per tal q’eu fassa auzir
vostre bon pretz, dond eu non puosc sofrir
que no·us fassa lauzar a tota gen,
on plus mi faitz mal et adiramen.
  II
Iamais nous tenrai p(er) ualen. Nius a
marai debon cor edefe. Tro q(ue) ueirai si
iam ualria re. Sius mostraua cor fel
lon ni enic. Non farai ia car no uuoil
puscatz dir. Qieu anc uas uos agues
cor de faillir. Cauriatz pois cal que ra
zonamen. Sieu fazia uas uos nuill fa
limen.
Jamais no·us tenrai per valen
ni·us amarai de bon cor e de fe,
tro que veirai si ja·m valria re
si·us mostrava cor fellon ni enic;
non farai ja, car no vuoil puscatz dir
q’ieu anc vas vos agues cor de faillir
c’auriatz pois calque razonamen,
s’ieu fazia vas vos nuill falimen.
  III
Eu sai ben cami estai gen. Si bels dizon
tuich que mout descoue. Que do(m)pna
prei acauallier defe. Ni quel teigna
totztemps apres de se. Mas cel qo ditz
non sap ges ben gauzir. Qieu uuoill
proar enans qem lais morir. Qel prei
ar ai un gran reuenimen. Qan prec
cellui don ai greu pessamen.
Eu sai ben c’a mi estai gen
si bels dizon tuich que mout descove
que dompna prei a cavallier de fe
ni que·l teigna totz temps apres de se,
mas cel q’o ditz non sap ges ben gauzir,
q’ieu vuoill proar enans qe·m lais morir,
q’el prejar ai un gran revenimen
qan prec cellui don ai greu pessamen.
  IV
Assatz es fols qui men repren. De uos
amar pois tant gen mi coue. E cel qo
ditz non sap cum ses deme. Ni nous
uei ges aras si cum uos uic. Qan me
dissetz que non agues cossir. Que cal
cora porria endeuenir. Que nauria en-
q(ue)ras gauzimen. De sol lo dich nai eu
lo cor gauzen.
Assatz es fols qui m’en repren
de vos amar, pois tant gen mi cove
e cel q’o ditz non sap cum s’es de me;
ni no·us vei ges aras si cum vos vic
qan me dissetz que non agues cossir
que calc’ora porria endevenir
que n’auria enqueras gauzimen,
de sol lo dich n’ai eu lo cor gauzen.
  V
Tot autramor teing anien. Esapch
atz ben que mais iois nom soste. Mas
lo uostre q(ue)malegra em reue. on mais
ensent dafan ede destric. Em cuig ades
alegrar egauzir. De uos amics qieu no(n)
puosc conuenir. Ni ioi non ai ni socors
non aten. Mas sol aitant qan naurai
endormen.
 
Tot’ autr’ amor teing a nien
e sapchatz ben que mais jois no·m soste,
mas lo vostre que m’alegra e·m reve,
on mais en sent d’afan e de destric;
e·m cuig ades alegrar e gauzir
de vos, amics, q’ieu non puosc convenir,
ni joi non ai, ni socors non aten,
mas sol aitant qan n’aurai en dormen.
  VI
Oimais non sai qeus mi presen. Que
cercat ai (et) ab mal (et) ab be. Vostre dur
cor don lomieus nois recre. E nous o ma(n)
qieu mezeussaus o dic. Que noia me
si nom uoletz gauzir. Decal q(ue) ioi esim
laissatz morir. Faretz pechat. eserainen
tormen. Eseretz ne blasmatz uilana-
men.
Oimais non sai qe·us mi presen,
que cercat ai et ab mal et ab be
vostre dur cor, don lo mieus noi·s recre;
e no·us o man, q’ieu mezeussa·us o dic:
que noia me, si no·m voletz gauzir
de calque joi, e si·m laissatz morir,
faretz pechat e serai n’en tormen,
e seretz ne blasmatz vilanamen.
  • letto 157 volte

CANZONIERE I

  • letto 185 volte

Riproduzione fotografica

Al manoscritto  [2]

 

  • letto 150 volte

Edizione diplomatica

  125r
Amics sius trobes auinen.
Humils efranc ede bo(n)a
merce. Beus amera ca(n)t
eramen soue. Q(ue)us trob
ues mi malefol etric.
Em fatz cansos p(er) tal qe
fasauzir. Vostre bo(n) p(re)tz
don eu n(on) puosc soffrir.
Q(ue)us nous fassa lausar
atota gen. On plus mi faietz male asiram(en).
Iamais nous tenrai p(er) ualen. Nius ama
rai de bon cor ni p(er) fe. P(er) uer ueirei si iamua-
lria re. Sius monstraua cor felon ni enit.
No(n) farei ia q(ue)u noueill puesca dir. Q(ue)u anc
ues uos agues cor de faillir. Cauriatz puois
calque razonamen. Sieus fasia ues uos nu
ill faillimen.
Eu sai ben cami esta gen. Si ben dison tuig
que mout descoue. Que domna preia cau
allier de se. Ni quel tei(n)gna totz temps ta(n)
pres de se. Mas cel coditz no sap ges ben
iauzir. Q(ue)u uueil pregar ena(n)z q(ue)m lais mo-
rir. Quel p(re)iar ia nai nos douz reuenime(n).
Canc prec cellui don ai greu pessamen.
Assatz es fols qui me rep(re)n. De uos amar
pos tan gen menconue. Ecel co ditz no sap
quoses de me. Ni nous uit gens absuels si
com uos uit. Quan me disetz que n(on) agues
consir. Que calcora porien deuenir. Q(ue)i nau
rie encora ausimen. De sollo ditz naieulo
cor iausen.
Tot autramor teing anien. Esapcha ben
que mais iois nom soste. Mas lo uostre
quem alegrem reue. On mais ensen dafa(n)
ede destric. Encug ades p(er) plainessa eiausir.
De uos amics q(ue)u no(n) puosc (con)u(er)tir. Ni ioi no(n)
ai ni socors n(on) aten. Mas sol aitan cam na
ura endurmen.
Oimais no(n) sai queus me presen. Que cer-
cat ai et amal et abe. Vostre dur cor lo
mieus nous recre. Enous oman q(ue)u me-
seis eu odic. Q(ue)m noiamez si no(n) uolez iau-
sir. De calque ioi esim laissatz morir. Farez
peccat eseretz entormen. Eseretz enblasmaz
uilanamen.

 
  • letto 171 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  I
Amics sius trobes auinen.
Humils efranc ede bo(n)a
merce. Beus amera ca(n)t
eramen soue. Q(ue)us trob
ues mi malefol etric.
Em fatz cansos p(er) tal qe
fasauzir. Vostre bo(n) p(re)tz
don eu n(on) puosc soffrir.
Q(ue)us nous fassa lausar
atota gen. On plus mi faietz male asiram(en).
Amics, si·us trobes avinen,
humils e franc e de bona merce,
be·us amera, cant era m’en sove
que·us trob ves mi mal e fol e tric;
em fatz cansos per tal qe fas auzir
vostre bon pretz, don eu non puosc soffrir
que·us no·us fassa lausar a tota gen,
on plus mi faietz mal asiramen.
 
  II
Iamais nous tenrai p(er) ualen. Nius ama
rai de bon cor ni p(er) fe. P(er) uer ueirei si iamua-
lria re. Sius monstraua cor felon ni enit.
No(n) farei ia q(ue)u noueill puesca dir. Q(ue)u anc
ues uos agues cor de faillir. Cauriatz puois
calque razonamen. Sieus fasia ues uos nu
ill faillimen.
Jamais no·us tenrai per valen
ni·us amarai de bon cor ni per fe,
per ver veirei si ja·m valria re
si·us monstrava cor felon ni enit;
non farei ja, qu’eu no veill puesca dir
qu’eu anc ves vos agues cor de faillir,
c’auiratz puois calque razonamen,
s’ieus fasia ves vos nuill faillimen. 
  III
Eu sai ben cami esta gen. Si ben dison tuig
que mout descoue. Que domna preia cau
allier de se. Ni quel tei(n)gna totz temps ta(n)
pres de se. Mas cel coditz no sap ges ben
iauzir. Q(ue)u uueil pregar ena(n)z q(ue)m lais mo-
rir. Quel p(re)iar ia nai nos douz reuenime(n).
Canc prec cellui don ai greu pessamen.
Eu sai ben c’a mi esta gen
si ben dison tuig que mout descove
que domna prei a cavallier de se
ni que·l teingna totz temps tan pres de se,
mas cel c’o ditz no sap ges ben iauzir,
qu’eu vueil pregar enanz que·m lais morir
qu’el prejar ia n’ai nos douz revenimen
canc prec cellui don ai greu pessamen.
 
  IV
Assatz es fols qui me rep(re)n. De uos amar
pos tan gen menconue. Ecel co ditz no sap
quoses de me. Ni nous uit gens absuels si
com uos uit. Quan me disetz que n(on) agues
consir. Que calcora porien deuenir. Q(ue)i nau
rie encora ausimen. De sollo ditz naieulo
cor iausen.
Assatz es fols qui me repren
de vos amar, pos tan gen m’en conve
e cel c’o ditz no sap quo s’es de me;
ni no·us vit gens ab suels si com vos vit
quan me disetz que non agues consir
que calc’ora pori endevenir
quei n’aurie encora ausimen:
de sol lo ditz n’ai eu lo cor jausen
  V
Tot autramor teing anien. Esapcha ben
que mais iois nom soste. Mas lo uostre
quem alegrem reue. On mais ensen dafa(n)
ede destric. Encug ades p(er) plainessa eiausir.
De uos amics q(ue)u no(n) puosc (con)u(er)tir. Ni ioi no(n)
ai ni socors n(on) aten. Mas sol aitan cam na
ura endurmen.
 
Tot’ autr’amor teing a nien
e sapcha ben que mais jois no·m soste,
mas lo vostre que m’alegr’ e·m reve.
on mais en sen d’afan e de destric;
en cug ades per plainessa e jausir
de vos, amics, qu’eu non puosc convertir;
ni joi non ai, ni socors non aten,
mas sol aitan cam n’aura en durmen.
 
  VI
Oimais no(n) sai queus me presen. Que cer-
cat ai et amal et abe. Vostre dur cor lo
mieus nous recre. Enous oman q(ue)u me-
seis eu odic. Q(ue)m noiamez si no(n) uolez iau-
sir. De calque ioi esim laissatz morir. Farez
peccat eseretz entormen. Eseretz enblasmaz
uilanamen.
Oimais non sai que·us me presen,
que cercat ai et a mal et a be
vostre dur cor, lo mieus no·us recre;
e no·us o man, qu’eu meseis eu o dic,
qu’em noiamez si non volez jausir
de calque joi, e si·m laissatz morir,
farez peccat e seretz en tormen,
e seretz en blasmaz vilanamen.
  • letto 182 volte

CANZONIERE K

  • letto 159 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 117 volte

Edizione diplomatica

  • letto 123 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 129 volte

CANZONIERE N

  • letto 152 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 124 volte

Edizione diplomatica

  • letto 123 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 141 volte

CANZONIERE d

  • letto 156 volte

Riproduzione fotografica

  • letto 128 volte

Edizione diplomatica

  • letto 134 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

  • letto 143 volte
Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002

Source URL: http://151.100.161.88/?q=laboratorio/tradizione-manoscritta-1082

Links:
[1] https://digi.vatlib.it/view/MSS_Vat.lat.5232/0340
[2] https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b8419245d/f263.item.r=Chansonnier.langFR#