Edizione diplomatica

Aymeri de pegoilhan
S J con larbres qi pe(r) so
bre cargar. frainh
simezeis e pert son
fruch e se. aissi ai ieu perdut
madonn(a)e me. e monentier
sen frach per sobramar.
pero si tot me sui apoderatz.
anc iorn non fis mo(n) dan aesci

en. anz me cug far tot qan
qe fatz absen. mas ar conosc
qe trop sobral foudatz.

M as non es bon qom sia trop se
natz. mas asazon segahom
sontalen. e sialuec no(n) faho(m)
mesclamen. no(n) es bona sola
luna meitatz. ben esdeuen
hom per sobre saber. nescis
enuai mantas ues folleian.
per qe seschai qom an e(n)luec
mesclan. sen e foudat qis uol
ge(n) captener.

L as qieu non ai mi mezeis en
poder. anz uau mo(n) dan e(n)qere(n)
e sercan. e uueill trop mais
pdre e far mon dan. ab uos
donna qab autra conqerer.
qar mi cuch far en aqest dan
mon pro. e qe sauis en aqesta
follor. pero a lei de foll fisn a
mador. maues ades on pieg
me fas plusbo.

N On sai null oc per qieu des
uostre no. pero souen to(r)no(n)
miei ris enplor. ez ieu co(m) fols

ai ioi de ma dolor. e de ma mort
qanuei uostra faisso. qol baza
lesc qab ioi sanet auzir. qant
el mirailh se remiret esui. tot
en aissi es uos miralls ami. qe
mauzises qan uos ue eus remir.

E Nousencal qan mi uezes morir.
enanz o fas de mi tot atresi. co(m)
alenfan qab un maraboti. fai
hom de plor desebrar e partir.
e pueis qant es tornatz enale
grier. ehom illestrai co qel do
net el tol. adoncs plora e mena
maior dol. M(il). aitan plus qe
nonfes daprimier.

letto 345 volte

Edizione diplomatico-interpretativa

Aymeri de pegoilhan	Aymeri de Pegoilhan
	I
S J con larbres qi pe(r) so bre cargar. frainh simezeis e pert son fruch e se. aissi ai ieu perdut madonn(a)e me. e monentier sen frach per sobramar. pero si tot me sui apoderatz. anc iorn non fis mo(n) dan aesci en. anz me cug far tot qan qe fatz absen. mas ar conosc qe trop sobral foudatz.	Sj con l’albres qi per sobrecargar, frainh si mezeis e pert son fruch e se, aissi ai ieu perdut ma donna e me e mon entier sen frach, per sobramar. Pero, sitot me sui apoderatz, anc iorn non fis mon dan a escien; anz me cug far tot qan qe fatz ab sen, mas ar conosc qe trop sobra∙l foudatz.
	II
M as non es bon qom sia trop se natz. mas asazon segahom sontalen. e sialuec no(n) faho(m) mesclamen. no(n) es bona sola luna meitatz. ben esdeuen hom per sobre saber. nescis enuai mantas ues folleian. per qe seschai qom an e(n)luec mesclan. sen e foudat qis uol ge(n) captener.	Mas non es bon q’om sia trop senatz Mas a sazon sega hom son talen; e si a luec non fa hom mesclamen, non es bona sola l’una meitatz. Ben es deven hom, per sobresaber, nescis, e∙n vai mantas ves folleian, per qe s’eschai q’om an el luec mesclan sen e foudat, qis vol gen captener.
	III
L as qieu non ai mi mezeis en poder. anz uau mo(n) dan e(n)qere(n) e sercan. e uueill trop mais pdre e far mon dan. ab uos donna qab autra conqerer. qar mi cuch far en aqest dan mon pro. e qe sauis en aqesta follor. pero a lei de foll fisn a mador. maues ades on pieg me fas plusbo.	Las! Q’ieu non ai mi mezeis en poder, anz vau mon dan enqeren e sercan; e vueill trop mais perdre e far mon dan ab vos, donna, q’ab autra conqerer; Q’ar mi cuch far en aqest dan mon pro E qe savis en aqesta follor; pero, a lei , de foll fin amador m’aves ades, om pieg me fas, plus bo.
	IV
N On sai null oc per qieu des uostre no. pero souen to(r)no(n) miei ris enplor. ez ieu co(m) fols ai ioi de ma dolor. e de ma mort qanuei uostra faisso. qol baza lesc qab ioi sanet auzir. qant el mirailh se remiret esui. tot en aissi es uos miralls ami. qe mauzises qan uos ue eus remir.	Non sai null “oc” per q’ieu des vostre “no”, pero soven tornon miei ris en plor; ez ieu com fols ai ioi de ma dolor e de ma mort, qan vei vostra faisso. Qo∙l bazalesc q’ab ioi s’anet aizir, qant el mirailh se remiret e∙s vi, tot enaissi es vos miralls a mi, qe m’auzises qan vos ve eus remir.
	V
E Nousencal qan mi uezes morir. enanz o fas de mi tot atresi. co(m) alenfan qab un maraboti. fai hom de plor desebrar e partir. e pueis qant es tornatz enale grier. ehom illestrai co qel do net el tol. adoncs plora e mena maior dol. M(il). aitan plus qe nonfes daprimier.	E nous en cal qan mi vezes morir; enanz o fas de mi tot atresi com a l’enfan q’ab un maraboti fai hom de plor de sebrar e partir, e pueis qant es tornatz en alegrier e hom il l’estrai co qe∙l donet el tol, adoncs plora e mena maior dol mil aitan plus qe non fes da primier.

letto 282 volte

Riproduzione fotografica

Vai al manoscritto [1]

letto 246 volte

Credits | Contatti | © Sapienza Università di Roma - Piazzale Aldo Moro 5, 00185 Roma T (+39) 06 49911 CF 80209930587 PI 02133771002