I.
Be m’agrada·l bels tems d’estiu                                 
e dels ausels m’agrada·l chanz;                                 
e·l fueilla m’agrad’ e·l verians                                 
e·ill prat vert mi son agradiu;                                 
e vos, domna, m’agradatz mil aitans,                            
et agrada·m qan fas vostres comans:                             
mas vos non platz que re·m deingnes grazir,                     
mas agrada·us car me muor de desir.                             
 
II.
Per un desir, domna, reviu,                                     
que m’es de totz desirs plus grans,                             
qar desir que·l rics benestas                                   
vostre cors desiran m’aiziu,                                    
qe mos desirs si dobles en baisans:                             
e puois tan be·us desir ses totz engans,                        
ja no·m laises al deserier aussir,                              
qe desiran deu om d’amor jausir.                                
 
III.
Tot jausir d’autr’amor esquiu,                                  
mas de vos a jausir m’enanz,                                    
qu’ieu jau los bes e sel los dans                               
de vos que·m faitz jausen pensiu;                               
tan soi jausenz de vos que nuills afans                         
no·m tol jauzir, que·l vostres bels semblans                    
m’esjausis tan que·l jorn que vos remir                         
non puosc estar ses gaug vas on que·m vir.                      

IV. 
Mas alques an virat mon briu                                    
lausengier que viro·ls amans,                                   
e viron las domnas presanz                                      
e manz jais viron en chaitiu.                                   
E si·us viras, domna, per malparlans,                           
vostre rics pretz tem que s’en vir truans,                      
per que·s viron plazer en escarnir                              
e gran lausors s’en vir’ en gran maldir.                         
 
V.
Mas eu dic que, si tostems viu,                                 
tostemps dirai vostres comans;                                  
e se·m dises “vai” o “non ans”,                                 
als vostres bels ditz m’omeliu,                                 
sol no·m digatz que remaingna·l demans,                         
qe totz mos ditz enpassari’ enans                                
que per nuill dig, domna, pogues partir                         
lo cor ni·ls ditz, ni·ls faitz de vos servir.                   
 
VI.
Per servir en ric seingnoriu                                   
es bons servire benanans;                                       
per qu’eu·s voill servir totz mos ans,                          
et anc servidor menz antiu                                      
non ac la bell’ a cui servi Tristans,                           
anz vos farai de bels servisis tans,                            
tro mos servirs me fass’ en grat venir                           
o vos digatz, “mon servidor azir”.                              
 
VII.
De grat desir, domna, qu’ie·us jausis, ans                      
qe·s vir per ditz mos servirs en soans,                         
que servire, ditz on, qu’a dreiç se vir                         
qui son desir ab gaug no·i vol grazir.                          
 
VIII.
Leial, be·m platz de Mon Estiu l’enans,                       
mas de midons es sa valors tan grans                            
q’ieu e totz om li devem obezir                                 
per qu’ieu no·i voill ges Miraval mentir.                      
 
IX.
Mon Audiart am e pretz e dezir,                                
e tenrai lo tostemps, qui qe·m n’azir.