| ide(m) | Idem |
| I | I |
| LO genç te(m)ps del pascor. abla dolça u(er)dor. nos a(d)ui foilla eflor. de diu(er)sa color. p(er) qe tuit amador. Son gai eça(n)tador. mas eu q(i) pla(n)g eplor. cui iois nona sabor. |
Lo genç temps del pascor ab la dolça verdor nos adui foilla e flor de diversa color, per qe tuit amador son gai e çantador mas eu, qi plang e plor, cui iois non a sabor. |
| II | II |
| auos mi clam segnor. d(e) midonç e damor. Ca qist diu traitor. car mi fiaua en lor. mi fan uiure a dolor. p(er) ben ep(er) honor. cai fait alaçençor. qi n(om) ual nimacor. |
A vos mi clam, segnor, de midonç e d’Amor, c’aqist diu traitor, car mi fiava en lor, mi fan viure a dolor per ben e per honor c’ai fait a la çençor, qi no·m val ni·m acor. |
| III | III |
| pene dolor edan. Nai agut enai gran. mas sofert oai tan. nomo teng ad affa(n). canc no uiç nul aman. meillç ames ses enian. qeu n(om) uau ges canian. Si comlas domnas fan. |
Pen’e dolor e dan n’ai agut, e n’ai gran, mas sofert o ai tan. No m’o teng ad affan; c’anc no viç nul aman, meillç ames ses enian, q’eu no·m vau ges canian si com las domnas fan. |
| IV | IV |
| Pos fom am diu effan. Lam ades elablan. Euai mos iois doplan. Achascus çorn delan. Esi n(om) fai ena(n). Amor abel sce(m)blan. Qant enueilla(m) deman. Qeu laia bon talan. |
Pos fom am diu effan, l’am ades e la blan; e vai mos iois doplan a chascus çorn del an. E si no·m fai enan amor a bel scemblan, qant en veilla·m deman q’eu l’aia bon talan. |
| V | V |
| Anc n(on) ui druç lial. Sordeis oaia sal. Qeu lam damor coral. Elam diç nome(n) cal. Enan diç qe p(er) al. No(n) uol ira mortal. Esi daiçom uol mal pechat na criminal. |
Anc non vi druç lial, sordeis o aia sal, q’eu l’am d’amor coral, ela·m diç “No m’en cal”; enan diç qe per al non vol ira mortal; e si d’aiço·m vol mal, pechat n’a criminal. |
| VI | VI |
| Las eu uiure qem ual. Seu n(on) uei aiornal. Mon fin ioi natural. En leit soç fenestral. Cors blanc tot atrestal. Com la neus a nadal. Si camb dui comunal. Nos mesure(m) engal. |
Las, eu! Viure qe·m val, s’eu non vei a iornal mon fin ioi natural en leit, soç fenestral cors blanc tot atrestal com la neus a Nadal, si c’ambdui comunal no·s mesurem engal?! |
| VII | VII |
| Ben fora omai saços. Bella domna epros Qem fos daç arescos. Enbaisam guiçerdos. Si ça p(er)al n(on) fos. Mos car sui enoios. Cus bes uals daltres dos. Cant p(er) forç es faiç dos. |
Ben fora omai saços, bella domna e pros, qe·m fos daç a rescos en baisam guiçerdos, si ça per al non fos, mos car sui enoios, c’us bes vals d’altres dos, cant per forç’es faiç dos. |
| VIII | VIII |
| Cant uei u(ost)ras faiços Els beillç oill amoros. Ben meraueill d(e) uos. Con es d(e) mals respos. Escemblam traiços. Qant om par francs ebos. Epois es orgoillos lai on es pod(e)ros |
Cant vei vostras faiços e·ls beillç oill amoros, ben meraveill de vos con es de mals respos. E scembla·m traiços, qant om par francs e bos e pois es orgoillos lai on es poderos. |
| IX | IX |
| Bel ueçer sino fos. Mos enauç toç en uos. Laisat agra cha(n)sos p(er) mal d(e)l enoio(s). |
Bel Veçer, si no fos mos enauç toç en vos, laisat agra chansos per mal del enoios. |