![]() ![]() ![]() |
Arem al freg temps uengut. Quel gels el neus ela faingna. Eill auselet estan mut. Cus de chantar no safraigna. E son sec li rams pels plais. Qe flors ni fuoilla noinais. Ni rossignolls noi c(ri)da. Que lam e mai me reissida. Tant ai lo cors de seubut. Per quien soi totz estranigna. E sai que lom a perdut mot plus tost que non gazaigna. Esieu faill ab motz uerais. Dau- renga me mec l’esglais. Per queu ne stauc esbaida. En pert solatz e pantida. Domna mes mout mal sa- mor. Que ab ric home plaideia. Ab plus aut de uauasor. E sill afai ill follera. quar so dison en uellai. Que ges per ricor no(n) uai. E domna que nes chau- zida. En tenc per enuilanida. Amic ai de gran ualor. Que sobre totz seignoreia. E non a cor trichador. Vas me que samor mautreia. Eu dic que mamors leschai. Ecel que dis q(ue) non fai. Dieus li don mal escarida. Queu men teing fort per guerida. Bels amics de bon talan. son ab uos totz iorn engage. Cor- tesa e de bel semblan. Sol non de- mandes outratge. Tost enuei(n)re(m) al assai. Qen uostra mercem metrai. Vos mauetz la fe pleui- da. Que no(n) demandes faillida. Adieu coman bel esgar. Ep- lus la cuitat daurenga. Eglo- rietel caslar. El seingnor de proenssa. Etot quant uol mon ben lai. E larc on son fag lass- ai. Cellui per dei cama uida. en serai totz iorns marrida. Ioglars que avetz cors gai. Ves narbona portatz lai. Ma chanson ab la fenida. Lei cui iois eiouenz guida. |
I | I |
Arem al freg temps uengut. Quel gels el neus ela faingna. Eill auselet estan mut. Cus de chantar no safraigna. E son sec li rams pels plais. Qe flors ni fuoilla noinais. Ni rossignolls noi c(ri)da. Que lam e mai me reissida. |
Ar em al freg temps vengut, que'l gels e'l neus e la faingna, e'ill auselet estan mut, c'us de chantar no s'afraigna; e son sec li rams pels plais, qe flors ni fuoilla no'i nais, ni rossignolls no'i crida, que l’am e mai me reissida. |
II | II |
Tant ai lo cors de seubut. Per quien soi totz estranigna. E sai que lom a perdut mot plus tost que non gazaigna. Esieu faill ab motz uerais. Dau renga me mec l’esglais. Per queu ne stauc esbaida. En pert solatz e pantida. |
Tant ai lo cors deseubut, per qui en soi totz estranigna, e sai que l’om a perdut mot plus tost que non gazaigna;, e s’ieu faill ab motz verais d’Aurenga me mec l’esglais, per qu’eu n’estauc esbaida en pert solatz e pantida. |
III | III |
Domna mes mout mal sa mor. Que ab ric home plaideia. Ab plus aut de uauasor. E sill afai ill follera. quar so dison en uellai. Que ges per ricor no(n) uai. E domna que nes chau zida. En tenc per enuilanida.
|
Domna mes mout mal s’amor que ab ric home plaideia, ab plus aut de vavasor, E s’ill a fai ill follera; quar so dis on en Vellai que ges per ricor non vai, e domna que n’es chauzida en tenc per envilanida. |
IV | IV |
Amic ai de gran ualor. Que sobre totz seignoreia. E non a cor trichador. Vas me que samor mautreia. Eu dic que mamors leschai. Ecel que dis q(ue) non fai. Dieus li don mal escarida. Queu men teing fort per guerida. |
Amic ai de gran valor que sobre totz seignoreia, e non a cor trichador vas me que s’amor m’autreia. Eu dic que m’amors l’eschai, e cel que dis que non fai Dieus li don mal escarida, qu’eu m'en teing fort per guerida. |
V | V |
Bels amics de bon talan. son ab uos totz iorn engage. Cor tesa e de bel semblan. Sol non de mandes outratge. Tost enuei(n)re(m) al assai. Qen uostra mercem metrai. Vos mauetz la fe pleui da. Que no(n) demandes faillida. |
Bels amics, de bon talan, son ab vos totz iorn en gage, cortesa e de bel semblan, sol non demandes outratge; tost en veinrem a l'assai qen vostra merce.m metrai: vos m’avetz la fe plevida, que non demandes faillida. |
VI | VI |
Adieu coman bel esgar. Ep lus la cuitat daurenga. Eglo rietel caslar. El seingnor de proenssa. Etot quant uol mon ben lai. E larc on son fag lass ai. Cellui per dei cama uida. en serai totz iorns marrida. |
A Dieu coman Belesgar e plus la cuitat d’Aurenga e Gloriet'el Caslar e'l seignor de Proenssa e tot quant vol mon ben lai, e l'arc on son fag l’assai. Cellui perdei c’a ma vida, e’n serai totz iorns marrida. |
VII | VII |
Ioglars que avetz cors gai. Ves narbona portatz lai. Ma chanson ab la fenida. Lei cui iois eiouenz guida. |
Ioglars que avetz cors gai, ves Narbona portatz lai ma chanson ab la fenida lei cui iois e iovenz guida. |